Een Hondenleven

In het ras.
Bij de Shiba Inu.
Sommigen zijn vrolijke clowns die geweldig kunnen lachen. Deze is daar een voorbeeld van. Hina heeft altijd goeie zin
En dan heb je ook enorme chagrijnen. Apart is dat.

Bij ons in de buurt zit een Shiba Inu fokker.
Als ik met Peer langs hun schutting loop gaan ze in eerste instantie tekeer tot ze ruiken dat het Peer is.
Die reageert niet en dan is er niks aan.

Nanna schreef: ↑07 mei 2023, 15:12 In het ras.
Bij de Shiba Inu.

Bij de Akita Inu hebben de beide helften zelfs verschillende namen.

De Akita Inu:



En de Amerikaanse opgeleukte variant:

EchoMira schreef: ↑07 mei 2023, 20:39

Nanna schreef: ↑07 mei 2023, 15:12 In het ras.
Bij de Shiba Inu.

Bij de Akita Inu hebben de beide helften zelfs verschillende namen.

De Akita Inu:



En de Amerikaanse opgeleukte variant:

Maar de karakters van de Amerikaan en de Japanner zijn hetzelfde

Dan hoef ik ze allebei niet.

EchoMira schreef: ↑07 mei 2023, 21:13 Dan hoef ik ze allebei niet.

Ik vind het onvoorspelbare agressieve lijers. Mooi om te zien maar dat karakter hoef ik niet.
Bij de Shiba is er ook een stel honden die wèl leuk zijn, gek genoeg. Twee voorbeelden daarvan lopen hier in de buurt. Het hondje van de foto en nog een vrolijk reutje, een enorme lacherd.
Maar ook een reutje dat wel chagrijnig is, niet los kan, nul luistert en met alle reuen wil knokken.
Dat is toch niet alleen opvoeding?

Nanna schreef: ↑07 mei 2023, 22:37

EchoMira schreef: ↑07 mei 2023, 21:13 Dan hoef ik ze allebei niet.

Ik vind het onvoorspelbare agressieve lijers. Mooi om te zien maar dat karakter hoef ik niet.
Bij de Shiba is er ook een stel honden die wèl leuk zijn, gek genoeg. Twee voorbeelden daarvan lopen hier in de buurt. Het hondje van de foto en nog een vrolijk reutje, een enorme lacherd.
Maar ook een reutje dat wel chagrijnig is, niet los kan, nul luistert en met alle reuen wil knokken.
Dat is toch niet alleen opvoeding?

Nee, zeker niet.
De Shiba heeft in principe hetzelfde karakter ala de Akita.
Onvoorspelbaar zijn ze echter niet. Ze kunnen niet met honden van hetzelfde geslacht en houden niet van vreemden. Maar ze zijn niet scherp. Laat het bezoek of vreemden buiten de deur de hond met rust, dan is er niks aan de hand.
Ze zoeken het niet op.
Op een afstand nemen ze de mensen in zich op.
En als ze je leuk vinden, komen ze vanzelf naar je toe en heb je een vriend voor het leven.
Al zien ze je maar 1x paar jaar.

Hina kan geweldig met mijn teven,hahaha. Ze gaat kwispelend op haar rug liggen en doet nooit vervelend tegen ze.
De Japanse Akita die hier in de buurt loopt kan alleen gemuilkorfd door de achterste stukken van het bos. Wil alles aanvallen. Heeft de dochter des huizes een gebroken been bezorgd toen hij onverwacht aan de riem rukte om een ouwe snuffelLabrador te lijf te gaan.
Sorry maar ik vind het een onbetrouwbare kuthond. Nogmaals, mooi zijn ze wel maar ik vertrouw ze voor geen meter. Maar nou heb ik sowieso niks met welk oosters ras dan ook. Ik snap ze niet.

Hier lopen 2 akita's van 1 eigenaar. 2 reuen. Allebei ontzettend hondagressief, de jongste is 6 maanden. Eigenaar probeert wel alles te doen om t te voorkomen: omlopen, achter bosjes staan etc. Maar toch hebben ze al wat honden gepakt. Ze lopen wel aangelijnd maar das niet zo handig in een losloopbos. 3 shibas lopen hier ook kunnen ook niet los en ook hondagressief

Ik heb er minder dan niks mee

Het zijn zwart-wit denkers. Grijstinten kennen ze niet en ze kunnen daardoor behoorlijk intolerant overkomen. Hier in de buurt woont een shiba, die agressief reageert op Merlijntje. Daarentegen valt ze als een blok voor Javier (die zich dit heerlijk laat aanleunen). Als ze loops is, loopt ze weg en staat bij ons aan het hek voor een rendez-vous met Javier. En ja, Javier had eerder een chow als vriendin. Het schijnt dat hij een bijzondere aantrekkingskracht heeft op de oosterlingen.
Ik mijd de shiba in contact met Edison, want als het kwartje verkeerd valt.... ik heb er geen zin.
Die oosterse ondoorgrondelijkheid, je moet ervan houden, maar ik moet het niet