Een Hondenleven

Hallo,

ik ben nieuw hier en zal me morgen even voorstellen op de juiste plek. Maar om met de deur in huis te vallen heb ik eigenlijk dringend advies nodig. Onze 8 maanden oude Kooiker Dave (chemisch gecastreerde reu) heeft sinds een paar dagen een rood oor. We zijn woensdag met hem naar de dierenarts geweest waar hij druppels voorgeschreven heeft gekregen voor zijn oor (Hij heeft een beginnende oorontsteking). De dierenarts deed de eerste lading erin om te laten zien hoe het moest en daarna moesten wij het oppakken 2x daags gedurende 10 dagen.
Woensdag avond ging het redelijk samen, donderdag ochtend heb ik het in mijn eentje gedaan en in de middag werd hij opgehaald door mijn oudste dochter en vriendin. Zij gingen kamperen en wilde hem graag mee. uitgelegd over de oordruppels en gaan.

Het is hun dus NIET gelukt de oordruppels erin te krijgen. Op een bepaald moment begon Dave te grommen en bijtbewegingen te maken. Ze hebben het opgegeven. Vanmiddag kwam hij weer thuis en nu lukt het mij/ons dus ook niet meer. Zijn oor is nog steeds rood en hij heeft er echt nog wel wat last van. Hij zit er niet heel veel aan maar ik kan merken dat het wel een gevoelige plek is voor hem.

Wat te doen? Ik wil niet het risico lopen dat hij 1 van ons bijt en alle vertrouwen in ons kwijt raakt en wij ook in hem.

Ik wil maandag de dierenarts bellen om advies en hoop eigenlijk dat ze een soort van paardenmiddel hebben wat ze 1malig in zijn oor kunnen gieten en klaar. Maar zo makkelijk zal het wel niet zijn ben ik bang.

Hebben jullie tips?

Met vriendelijke groet,
Natasja

Als het pijn doet is het logisch dat het niet prettig is en dat hij het niet goed toe laat. Het kan ook een grasaar zijn dus ik zou zeker de dierenarts laten kijken. Kun je zelf een snuitje kopen morgen? Eigenlijk is de tijd te kort voor maandag maar zou dan veel gaan oefenen, zoals je een muilkorf aanleert. Dus met voertje belonen voor snuffelen aan snuitje, snoepjes erin doen, steeds een klein stapje verder voordat je hem even om kan doen. En dan de duur wat opvoeren dat je hem om doet.

Er is tegenwoordig een zalfje die 1x in het oor gaat en dan een week moet blijven zitten. Maar dat is wel een fikse aanpak en wat Persistence hierboven ook zegt, het moet eerst worden uitgesloten dat het niet om een grasaar gaat.
Wat mij verder opvalt, hij is chemisch gecastreerd. Was dat omdat jullie problemen met zijn gedrag ervaarden?
Verder is @K@ren hier de Kooikerspecialist, ook qua gedrag.

We zijn ook naar de dierenarts geweest, die heeft in zijn oor gekeken vandaag ook dat we weten dat er GEEN gras-aar in zijn oor zit en dat het echt gaat om een oorontsteking. Mijn oudste dochter heeft het druppelen niet gedurfd (Bij ons was het ook niet makkelijk maar we zijn zijn karakter wel gewend, tis gewoon een angsthaas) en mijn oudste heeft laten zien dat ze bang is wat Dave de ruimte heeft gegeven te zien dat wanneer hij dreigt met happen en grommen hij dus geen oordruppels hoeft! Ik mag aan zijn oor komen, ik mag IN zijn oor komen met een watje, maar zodra hij dat flesje te dicht bij zijn oor krijgt begint het. Hij gromt niet eens meer maar gaat direct over op happen. Ik ben echt niet bang aangelegd maar ik ervaar wel dat onzekere gevoel wanneer hij zich zo gedraagt. Wat hij dan op zijn beurt weer voelt en ruimte krijgt zijn gedrag uit te breiden.

Ik ga sowieso een snuitje kopen voor hem, niet voor nu, zoals je al zegt is het daar nu te laat voor. ik wil onze band niet meer verstoren dan dat het nu is. Maar preventief voor wanneer hij zuks weer zal moeten een keer.

Ik zal morgen de dierenarts eens bellen of die langwerkende niet toch gebruikt mag worden. Zijn oor lijkt overigens wel minder rood als dat het was. Maar goed, vanzelf over gaan zal het niet doen bij honden begreep ik al.

iig dank jullie wel voor jullie reacties.

met vriendelijke groet Natasja en Dave

*Esther schreef: ↑13 aug 2023, 08:22 Er is tegenwoordig een zalfje die 1x in het oor gaat en dan een week moet blijven zitten. Maar dat is wel een fikse aanpak en wat Persistence hierboven ook zegt, het moet eerst worden uitgesloten dat het niet om een grasaar gaat.
Wat mij verder opvalt, hij is chemisch gecastreerd. Was dat omdat jullie problemen met zijn gedrag ervaarden?
Verder is @K@ren hier de Kooikerspecialist, ook qua gedrag.

We hebben Dave chemisch laten castreren omdat ik geen castratie vacht wil riskeren voor niets. Maar ik ben meer dan tevreden kan ik wel zeggen. Ze hadden ons gewaarschuwd dat zijn gedrag de eerste 3 tot 4 weken kon verergeren (Nou.... dat deed het! ) maar daarna kregen we een nieuwe hond. Hij at niet meer, 4 weken na de castratie gingen zijn bakken leeg, zijn rijgedrag was niet te hanteren, na 4 weken niet meer aanwezig, hij had erge last van selectief gehoor wanneer er andere honden aanwezig waren, nu luistert hij prima!
Dus wat ons betreft wordt hij, mocht hij zijn oude gedrag terug krijgen, definitief gecastreerd. Maar ik hoop natuurlijk dat dit hem door zijn pubertijd heen geholpen heeft en het niet nodig is.

met vriendelijke groet,
Natasja Hagenaar

Zinodo schreef: ↑13 aug 2023, 08:54 Ja, oorgedoe is altijd vreselijk. Ogen nog erger. Maar het is wat het is en wij gaan het gewoon doen. Er gebeurt helemaal niks vreselijks met de band die je met je hond hebt als hij begrijpt dat de baas je soms gewoon verzorgt ook al wil je dat niet/is het niet fijn/doet het pijn. Jammer joh, balen, maar bek dicht en hoe sneller we het doen hoe sneller we klaar zijn en kunnen we weer door met onze dag.
Dus als vasthouden niet voldoende lukt, zelfs met streng toespreken, dan inderdaad muilkorf om (jammer dat jullie dat niet al geoefend hadden want die heb je altijd alleen nodig als het niet goed uitkomt, maar het is wat het is) en de oor verzorgen.
De enige andere optie is verwaarlozing - ook al is het uit angst of onzekerheid. Geen optie dus.
Sterkte, het is zeker niks leuks om te moeten doen.

Ik heb altijd wel honden gehad en nog nooit een snuitje hoeven gebruiken. Duidelijk dus pure mazzel gehad altijd maar daarom was ik ook nooit op het idee gekomen om hem eraan te laten wennen. En verwaarlozen ga ik ZEKER niet doen. Daarom waren we er nu ook zo vroeg bij en daarom vraag ik hier ook advies en heb ik al aangegeven dat ik morgen de dierenarts weer ga bellen en sowieso een snuitje ga kopen om dit gedrag de volgende keer voor te zijn. Maak je daar geen zorgen om.
Dat dit moet snap ik, maar we zitten nu gewoon even vast. Een mooi leermoment, wel jammer dat dit een leermoment moest worden voor Dave.... maar dat is mij te verwijten niet hem.

De 'problemen' die je beschrijft, zijn in mijn ogen gewoon pubergedrag. Juist in die periode hebben reuen hun testosteron nodig en is het onhandig deze chemisch te plat te leggen. Pubermensen hebben hun hormonen ook om te worden wie ze uieindelijk zijn. En dat gaat ook met hobbels en bobbels. Je moet werken aan je band met je hond. Investeren. Dat duurt inderdaad ja. Maar weet je, dat is nu juist zo leuk aan het hebben van een hond. Kooiker zijn niet de makkelijkste broeders onder de rashonden. Juist angst en onzekerheid, wat 't zelfde is uiteindelijk, komt veel voor. Dus als je dat lastig vindt, is een ander karakter misschien beter passend. Laat hem eens uitgroeien met hormonen en al en ga aan de slag met hem. Oren moeten gewoon gezalfd, nagels moeten geknipt. En inderdaad zo'n castratenvacht ziet er niet uit én zal veel sneller klitten en ook onderhoud vragen. Als je voor een Kooiker kiest heb je al gekozen voor een uitdaging. Dus húp, ga die ook aan! Een Labrador kan altijd nog! Veel plezier!

*Esther schreef: ↑13 aug 2023, 09:22 De 'problemen' die je beschrijft, zijn in mijn igen gewoon pubergedrag. Juist in die periode hebben reuen hun testosteron nodig en is het onhandig deze chemisch te verwijderen. Pubermensen hebben hun hormonen ook om te worden wie ze uiei delijk zijn. En dat gaat ook met hobbels en bobbels. Je moet werken aan je band met je hond. Investeren. Dat duurt inderdaad ja. Maar weet je, dat is nu juist zo leuk aan het hebben van een hond. Kooiker zijn niet de makkelijkste broeders onder de rashonden. Juist angst en onzekerheid, wat 't zelfde is uiteindelijk, komt veel voor. Dus als je dat lastig vindt, is een ander karakter misschien beter passend. Laat hem eens uitgroeien met hormonen en ga aan de slag met hem. Oren moeten gewoon gezalfd, nagels moeten geknipt. En inderdaad zo'n castratenvacht ziet er niet uit én zal veel sneller klitten en ook onderhoud vragen. Als je voor een Kooiker kiest heb je al gekozen voor een uitdaging. Dus húp, ga die ook aan! Een Labradorkan altijd nog! Veel plezier!

Dave is een geweldige hond en onze band is echt wel goed hoor. Hij vind het erg leuk voor mij te "werken" alleen vooral dat hij niet wilde eten maakte dat ik toch overstag gegaan ben voor de chemische castratie. Hij heeft behoorlijk zwakke darmen, daarvoor lopen we de deur al redelijk plat bij de dierenarts. Dat gaat nu eindelijk goed! Hij is 8 maanden en 10 kilo. Dat is voor een kooiker reu niet erg veel. Hij is ook klein van stuk dus mager is hij niet hoor. Maar hij kon gewoon echt niet eten door al dat testosteron in zijn lijfje. Bij iedere grasspriet schuimbekken wanneer er een loops teefje in de buurt was geweest. Het zat dit jochie gewoon echt in de weg. Wat het alleen het selectieve gehoor, dan had ik dat wel geloofd. Dat red ik. Er zit een koppie op, en dat wist ik inderdaad voordat ik voor hem koos. Ik zit op cursus met hem waar hij op een bepaald moment niet heen mocht omdat hij op alle honden dook! Voorkant, achterkant, groot of klein, reu of teefje, dat maakte onze grote kleine vriend niet uit. Nu Gaan we weer verder met de cursus eind deze maand. Dave is verder weinig angstig of onzeker (op het oren druppelen na) is ontzettend sociaal naar andere honden, wat terug houdend naar mensen maar wanneer hij je eenmaal kent ben je zijn vriend voor het leven! Doet het uitermate goed met onze kat en met kinderen. Ik kan me geen leukere hond voorstellen.

Dat rijgedrag komt juist vaak voort uit het spannend vinden om andere honden te ontmoeten. Jammer dat ze niet iets anders hebben bedacht. In het pension waar ik werkte zocht ik daar gewoon wat duidelijke teven uit. Daar leren ze dan wél wat van nl. Maar goed, de chip zit erin en zal uitwerken. Lastig als je een hond hebt die wegkomt met een behandeling. Op tafel zetten wil ook nog weleens helpen. En geen ruimte geven.
Mijn Grote Poedel teef at ook altijd slecht. Uiteindelijk gaf ik dat maar op. Ze is er ook niet dood aan gegaan. Wel aan kanker, helaas.

*Esther schreef: ↑13 aug 2023, 11:38 Dat rijgedrag komt juist vaak voort uit het spannend vinden om andere honden te ontmoeten. Jammer dat ze niet iets anders hebben bedacht. In het pension waar ik werkte zocht ik daar gewoon wat duidelijke teven uit. Daar leren ze dan wél wat van nl. Maar goed, de chip zit erin en zal uitwerken. Lastig als je een hond hebt die wegkomt met een behandeling. Op tafel zetten wil ook nog weleens helpen. En geen ruimte geven.
Mijn Grote Poedel teef at ook altijd slecht. Uiteindelijk gaf ik dat maar op. Ze is er ook niet dood aan gegaan. Wel aan kanker, helaas.

Ach wat erg..... Dat spijt me voor je/jullie.
Ach weet je, ik heb geen spijt van de chemische castratie. Het is iets wat weer uitwerkt en het heeft mij tijd gegeven hard te werken met hem aan zijn luistervaardigheid ed. Ik ga vanmiddag op een speelse manier een snuitje voorstellen. Kijken wat hij ervan vind. Ik zal hem dan ook op tafel zetten en misschien werkt die combinatie wel. Op tafel met snuitje en dan druppelen. Morgen bel ik sowieso de dierenarts even voor verder advies. Vooral omdat hij nu 2 dagen achterloopt met zijn antibioticum. Het is verder zo'n goedzakje. Maar op dat soort momenten is en blijft het een kooiker.

Mijn eerste hond had ook eens een pijnlijke oorontsteking, en ik moest een soort zalf in de oren spuiten wat ongeveer 5 minuten per kant moest intrekken.
Ik heb toen ook een snuitje aangeschaft, bij hem omgedaan en mijn ding gedaan. Omdat je zelf dan zekerder bent omdat ze niet kunnen bijten, pak je ook sneller door. Ik woonde alleen, had geen zin om bij andere mensen aan te kloppen dus het moest gewoon.
Het middel deed snel zijn werk blijkbaar, want na 2 dagen hoefde ik geen snuitje meer bij hem om te doen en liet hij het gedwee toe.

Dat het jullie band zal schaden moet je niet te snel denken, juist bij twijfel en omslachtig gedoe gaan ze argwaan krijgen is mijn idee.

(niet bij alles trouwens, nagels knippen kon ik niet bij hem dat mocht de dierenarts fijn doen met mij erbij.)

Bij mij moest hij trouwens eerst af, en dan op zijn zij zodat ik beter in het oor kon druppelen en het in kon laten trekken. Is misschien voor de hond dan wel een wat meer onderdanige houding, maar tegelijkertijd zie je als baas dan wel wanneer de hond het min of meer accepteert. Ik deed het ook gewoon op de grond, het was nogal een grote hond en ik ben klein.

Een oude stropdas van de baas of een zwachtel uit de EHBO koffer kan ook wel als snuitje.
Om de bek knopen en daarna aan de halsband vastmaken.
Jammer dat het bij je dochter niet is gelukt, maar een oor druppelen moet gewoon gebeuren.
Een stuk worst klaarzetten op tafel (zichtbaar), snuitje omdoen en hoppekee, druppels er in.
Daarna krijgt hij het stuk worst.
Ik ga daar geen hele vertoning van maken.

Het enige dat ik nooit doe is de hond bij me roepen voor zo'n behandeling.
Hier komen moet leuk blijven en oren druppelen is niet leuk.
Dus meestal deed ik zoiets als de hond al (of nog) aangelijnd was en dus niet weg kon lopen.

ik wilde een snuitje kopen wat ze niet meer hadden in zijn maat. Dus thuis gekomen met een muilkorf, lekker ingesmeerd met pindakaas van binnen en toen de oor gedruppeld. Ging echt niet vlekkeloos hoor, maar na even vechten gaf hij op. Druppels zitten er nu in, meneer heeft genoten van zijn pindakaas, die ik heb extra van de korf heb laten likken toen ik de korf had afgedaan. Zodat hij het niet als iets super negatiefs ervaart! Ik merkte inderdaad dat het doorpakken een stuk ontspannender ging nu ik de zekerheid had dat hij niet kon bijten. Daarna nog lekker met mijn grote vriend geknuffeld. ik ben zooooooo blij dat het gewerkt heeft.

En het zijn mijn dochter en ik, er is geen baas in beeld verder

groetjes
Natasja en Dave

Super zeg. Echt heel fijn dat je het zo snel hebt kunnen oplossen. En die pindakaas .

Wat fijn dat het al is gelukt!

Mijn hond heeft geen oorproblematiek gehad, maar hij had wel een keer oogdruppels nodig. Mijn tip: doe het nooit stiekem. Communiceer duidelijk van tevoren wat je gaat doen. En dan inderdaad doorpakken zoals Blondie al zei. En als ze achteraf wat lekkers krijgen, is de associate al snel positief.

NatasjaDavesMom schreef: ↑13 aug 2023, 15:26 ik wilde een snuitje kopen wat ze niet meer hadden in zijn maat. Dus thuis gekomen met een muilkorf, lekker ingesmeerd met pindakaas van binnen en toen de oor gedruppeld. Ging echt niet vlekkeloos hoor, maar na even vechten gaf hij op. Druppels zitten er nu in, meneer heeft genoten van zijn pindakaas, die ik heb extra van de korf heb laten likken toen ik de korf had afgedaan. Zodat hij het niet als iets super negatiefs ervaart! Ik merkte inderdaad dat het doorpakken een stuk ontspannender ging nu ik de zekerheid had dat hij niet kon bijten. Daarna nog lekker met mijn grote vriend geknuffeld. ik ben zooooooo blij dat het gewerkt heeft.

En het zijn mijn dochter en ik, er is geen baas in beeld verder

groetjes
Natasja en Dave

Fijn dat het nu beter ging. Laat de druppels even goed in het oor gaan en probeer te voorkomen dat hij direct mijn zijn kop gaat schudden. Even een paar minuten niet, en dan buiten evt. maar even laten schudden.
Dat was wat mijn da. destijds adviseerde, te vaak had zij te maken met honden die toch weer terug oorontsteking kregen omdat vaak medicatie niet helemaal juist de tijd had gekregen om in te werken.

Mijn hond had de oorontsteking (beide oren) overigens waarschijnlijk van gevoeligheid op bepaalde grassen en pollen. Dus probeer in de gaten te houden of hij er vaker gevoelig voor gaat zijn, de mijne kreeg last op latere leeftijd. Gelukkig niet chronisch geworden, die oorontsteking, maar da was daar wel een beetje bang voor omdat het bij hem vrij heftig was destijds, hij gaf geen signalen af dat hij last had van zijn oren, pas toen het vrij heftig was ging hij het laten zien...

Dank jullie wel voor jullie tips. Deze keer ging al weer veel makkelijker als de eerste keer met muilkorf. een klein grommetje maar hij liet het nu gewoon toe. Weer met pindakaas erin en erna meteen beloond met Lamslong. Wat een knappe jongen zeg! Ik ben helemaal opgelucht.

NatasjaDavesMom schreef: ↑13 aug 2023, 22:14 Dank jullie wel voor jullie tips. Deze keer ging al weer veel makkelijker als de eerste keer met muilkorf. een klein grommetje maar hij liet het nu gewoon toe. Weer met pindakaas erin en erna meteen beloond met Lamslong. Wat een knappe jongen zeg! Ik ben helemaal opgelucht.

Super dat het je nu goed lukt
Met gewone pindakaas toch hé?

*Esther schreef: ↑13 aug 2023, 08:22 Verder is @K@ren hier de Kooikerspecialist, ook qua gedrag.

Ik weet dat kooikerhondjes moeilijk kunnen zijn met dit soort dingen, maar heb dat zelf met geen enkele kooiker bij de hand gehad, die lieten zonder problemen verzorgende en medische handelingen toe.
Maar gelukkig heb je het al weten op te lossen NatasjaDavesMom. Ik denk dat het belangrijk is om vertrouwen van je hond te hebben en rustig, maar gedecideerd te werk te gaan. En als een snuitje of muilkorf daarbij helpt, prima!

Ik hoop dat Dave snel van zijn oorontsteking af is

Ik moet Cash z'n oren ook regelmatig behandelen met oorcleaner en hij vindt het ook niet meer leuk.
Hij gromt niet, maar neemt de benen of probeert zich los te worstelen.
Dus nu, zoals @ranetje ook zegt, doe ik het na het uitlaten als hij zijn riem nog om heeft.
Even optreden dat hij normaal moet doen en dan kalmeert hij ook wel.

Dat schuimbekken hoeft niet alleen van loopse teven te zijn hoor.
Cash doet hij bij ieder teven plasje als hij de kans krijgt.
Die kans krijgt hij dus meestal niet. Je pist er maar overheen en dan lopen we door.

CatnDog schreef: ↑13 aug 2023, 16:27 Wat fijn dat het al is gelukt!

Mijn hond heeft geen oorproblematiek gehad, maar hij had wel een keer oogdruppels nodig. Mijn tip: doe het nooit stiekem. Communiceer duidelijk van tevoren wat je gaat doen. En dan inderdaad doorpakken zoals Blondie al zei. En als ze achteraf wat lekkers krijgen, is de associate al snel positief.

Zo doen wij het ook. Het is echt even heel vervelend maar daarna is het FEEST. We lopen dan met veel bombarie richting de koelkast, plakje kaas er in en klaar.

vanmorgen lukte het al in mijn eentje. Geen grom, geen snauw, wel 1x proberen te ontsnappen hahahaha. Maar goed, dat lukte hem niet. Ik laat hem iedere stap zien wat ik doe en leg het zelfs verbaal uit. Niet dat hij Nederlands spreekt maar hij hoort het wel aan mijn intonatie denk ik dan. ik leg de snoepjes voor erna in het zicht en ik smeer inderdaad de binnenkant in met gewone pindakaas. Vanmorgen gewisseld met van die zalmmouse voor honden zodat hij niet een hekel krijgt aan de geur van pindakaas..... dat zou vreselijk zijn, ik ben er zelf zo gek op. Direct NA het druppelen en inwrijven korf af en belonen met kleine trainingsnoepjes en een hele boel lieve woordjes, hij ligt nu heerlijk bij mijn benen te kauwen op zijn bot.

Vannacht had hij een gigantische snelle ademhaling. Alsof hij pijn had. Zo zielig. Zojuist zag ik ook troep uit zijn oortje komen en zijn snelle ademhaling was rond een uur of 03:00 weer weg. Zo nu en dan had hij het weer even en dan zakte het weer af. Nu niets meer van te merken,

nog even de dierenarts gebeld, die zegt ook gewoon verder te gaan zo. Dus vanaf zondag 10 dagen rekenen, maar ze wist me niet te vertellen of er nu nog voldoende druppels in zouden zitten om de 10 dagen vol te maken. Advies was druppelen tot de 10 dagen voorbij zijn of tot het flesje leeg is en nieuwe halen. Ik denk dat we het wel zouden moeten redden.

fijne dag
groetjes,
Natasja en Dave

Dat gaat mooi hoor, super

Wilma schreef: ↑14 aug 2023, 11:01 Heeft de dierenarts een kweek genomen om vast te stellen dat het een oorontsteking is? Ik heb een hond gehad die regelmatig een oorontsteking had en aan het eind van de kuur moesten we altijd terug komen en dan werd d.m.v. een kweekje voor de zekerheid nog even gekeken of de ontsteking over was of dat we langer moesten doorgaan met druppels, zalfjes of spoelen.

Nee dat heeft hij niet. We waren er echt supersnel bij en met een glimp met het lampje in zijn oor was het vrij snel duidelijk wat er loos was. De dierenarts vermoedde dat met een dag of 3 druppelen de roodheid helemaal weg zou zijn. Was dat niet het geval dan toch even terug komen. Het oor ziet nu wel wat viezig maar de ergste roodheid lijkt er echt wel uit te zijn. En dan te bedenken dat hij eigenlijk gisteren pas echt begonnen is met die oordruppels. Ik haal de viezigheid er voorzichtig uit, niet in zijn oor maar zijn oorschelp.

Ik kijk het nog even aan en bij enige twijfel ga ik woensdag nog even heen. Woensdag nacht gaan we naar schiphol en blijft Dave thuis en komt de oppas in ons huis. Hij is ook op de hoogte van alles dus dat moet goed komen.

groetjes Natasja en Dave