Een Hondenleven

Sinds 4 weken woont Otje bij ons. BC reutje. Hij is nu 12 weken.
Vanaf de eerste dag dat hij in huis was trok Dirkje zich terug.
Ze vind hem niet leuk maar eng, bedreigend en stom.
Als hij druk in de tuin speelt ligt ze bibberend achter in de tuin achter de container.
Dat is sinds Otje er is haar nieuwe ligplek.

Ze zoekt uit zichzelf geen contact met mij. Nou was ze sowieso nooit zo op mij gericht thuis maar ze kwam me wel regelmatig halen voor een spelletje.
Nu ligt ze hele dagen achter de container. Eerst haalde ik haar er steeds weg maar dat leverde haar alleen maar meer stress op.
Nu roep ik haar nog steeds regelmatig voor een spelletje met de bal en dat wil ze wel.
Soms snauwt ze Otje weg als hij voor haar voeten loopt terwijl wij spelen maar meestal laat ze de bal los en gaat gedrukt weer achter de containers liggen.
Ze doet hem niets, vind hem eng.

Otje is vriendelijk en wil dolgraag contact met haar. Brengt speelgoed naar haar toe om samen te spelen en gaat altijd gedag zeggen als hij geslapen heeft. Dat doet hij door met een lage kwispel naar haar toe te lopen.
Hij gaat soms bij haar in de buurt liggen buiten maar laat haar verder met rust.

Soms lijkt het iets te verbeteren, dan ligt ze rustig te slapen achter de containers. Redelijk ontspannen.
Heel soms zelfs op haar eigen plekje buiten onder het keukenraam. Maar dan alleen als Otje binnen is en in de bench ligt te slapen.
Als hij wakker is verstopt ze zich meteen weer.

Som, als ik denk dat ze iets opknapt en niet meer zo heftig reageert gebeurt er iets. Otje blaft, zeurt of maakt herrie tijdens het spelen.
Dat trekt ze niet en ze duikt meteen in elkaar. Haar hart bonst dan ook echt.

Otje moet natuurlijk grenzen leren en we oefenen op het woord ‘néé’
Dirk trekt het niet als hij gecorrigeerd wordt. Ze betrekt het op zichzelf en zit bibberend op afstand met haar kop afgewend en in elkaar gedoken.

Buiten tijdens de wandeling gaat het wel goed trouwens. Ze negeert hem dan en gedraagt zich zoals altijd.

Ik ga dagelijks een paar keer alleen met Dirkje op pad. Niet langer dan een half uurtje want Otje is alleen thuis maar wel even lekker met z’n tweeën.
We spelen veel, ik knuffel haar ontzettend veel, dat vindt ze fijn volgens mij en ze staat in alle opzichten op nummer 1.

Ik word er soms moedeloos van. Als Dirkje zich zo ellendig voelt heeft dat invloed op mij.
Ik heb overwogen om de pup terug naar de fokker te brengen maar dan ga ik voorbij aan wat ík wil. Als ik Otje weg zou doen zet ik Dirkje’s mening centraal. Dat lijkt me niet de bedoeling.
Ik vind Otje wél leuk namelijk.
En misschien gaat ze hem ooit wel leuk vinden.

Op dagen dat ik moe ben en me wat minder goed voel (korte nachten want Otje slaapt ‘s nachts nog niet door) trek ik Dirkje’s gedrag ook slecht. Het ergert me soms ook want er is niets aan de hand. Er is een pup. That’s it. Als ik in zo’n stemming ben blijf ik bij haar uit de buurt want dat maakt het voor haar alleen maar moeilijker.

Vanavond spoelt het van de regen. Ze wil steeds maar naar buiten en wil niet binnen zijn want daar is de pup ook. Normaal draait ze zich bij de deur om om weer terug naar bed te gaan als het zelfs een beetje miezert buiten.

Ik weet niet wat ik kan doen om haar te helpen.

Herkennen jullie dit gedrag? Wat kan ik hier nou mee?
Volgens mensen met meerdere honden in mijn omgeving komt het vaker voor en gaat het vanzelf over als Otje groter is maar wat doe ik tot die tijd?

Geen tips, maar wat lijkt me dit vreselijk rot als het nu reeds 4 weken duurt. Je zou hopen en verwachten dat het na een weekje of zo wat bij was getrokken..
Jol vond Aki ook niet echt leuk, (en volwassen Bluf ook niet in begin) maar die trok zich even terug maar accepteerde Aak als pup wel wat sneller in de zin dat ze geen contact maakte en haar grenzen behoorlijk stelde (niet in haar zone komen) maar ze trok zich niet terug en zonderde zich niet af.

Daar was je al een beetje bang voor toch, hoe ze zou reageren op de pup?

Ik zou het nog wat langer aankijken, vier weken is nog niet zo heel lang. Aan de ene kant zou ik zeggen niet te veel aandacht aan schenken, Otje hoort er nu ook bij en dat gaat ‘normaal’ zijn.
Maar het helpt misschien ook wel om haar positieve aandacht te geven als ze er is als Otje slaapt.

Ik weet niet of ze voergericht is? Als ik tijdens uitlaten met Bella wat oefeningen doe en haar beloond, krijgt Vic ook wel eens ‘gratis’ wat lekkers, wel in het gras om te snuffelen. Dus wandelen met Bella is zo voor hem ook leuker.

Niet de moed opgeven hoor

blondie schreef: ↑21 sep 2023, 19:29 Geen tips, maar wat lijkt me dit vreselijk rot als het nu reeds 4 weken duurt. Je zou hopen en verwachten dat het na een weekje of zo wat bij was getrokken..
Jol vond Aki ook niet echt leuk, (en volwassen Bluf ook niet in begin) maar die trok zich even terug maar accepteerde Aak als pup wel wat sneller in de zin dat ze geen contact maakte en haar grenzen behoorlijk stelde (niet in haar zone komen) maar ze trok zich niet terug en zonderde zich niet af.

Inderdaad. Het duurt al zolang.
Ik vind het ook jammer voor Otje.
Dirkje had het zelf als pup geweldig bij mijn Ben. Hij was dol op pups en sloot haar meteen in z’n grote hart. Ze had een geweldige puppentijd met hem.
Ik zou het voor Otje ook wel leuk vinden als ze wat meer ontspannen was. Hij doet niets verkeerd.

Je was er al wat voorzichtig in weet ik vanwege karakter van Dirkje.
Maar kan nog bij trekken, maar denk dat je niet een omslag moet gaan verwachten dat Dirkje gaat omturnen en contact gaat zoeken of zich opwerpt als leermeester.
Jol heeft dat hier ook niet gedaan.

Aak met Chara en Glory was heel anders, na gewenning nam Aak Chara op sleeptouw en later de jonge Glory werd ook door hem onder zijn hoede genomen en Chara was helemaal in haar element met haar nieuwe "zusje".

Wij hadden destijds met Jol ook gehoopt dat ze pup Aak wat leuker zou gaan vinden, of wat meer interactie maar dat gebeurde gewoon niet. Ze accepteerde hem, en dat was voor haar genoeg. Toen hij ouder werd was er echt wel een band, maar nooit veel interactie niet binnen en niet buiten.

Bij Froo was ik ook bang dat ze pup Aloy niet zo leuk zou vinden en dat was ook wel een tijdje zo, al trok zij wel sneller bij dan Dirkje in de zin van dat ze toch met Aloy ging spelen soms (en ze was niet bang, ze vond Aloy gewoon maar zo zo). Maar al met al heeft het wel echt een halfjaar/driekwart jaar geduurd voordat ik echt merkte dat Froo weer helemaal zichzelf werd in het contact met mij en zo. Het was niet zo heftig maar ik merkte wel dat ze echt lang heeft moeten zoeken naar 'en nu?' Ik kan me dus wel voorstellen dat Dirkje er misschien wat langer over doet, maar ik herken de stress die het veroorzaakt wel. Ik vond het vreselijk die eerste weken dat Froo zo anders was omdat er een hond bij was, en dan was Froo zich nog niet eens zichtbaar aan het terugtrekken. Ik werd er zelf ook anders van, een beetje neerslachtig, en dat merkte Froo natuurlijk ook weer. Lastig. Ik zou het ook nog meer tijd geven want ik denk dat bij veel honden alles uiteindelijk toch wel went, maar leuk is anders.

Leuk is het niet, maar ik denk dat je nog wel wat langer geduld moet hebben. 4 weken is heel erg kort en het kan zeker wel een half tot een heel jaar duren voor alles pais en vree is. Ik zou er ook niet teveel aandacht aan schenken. Hoe meer aandacht jij aan Dirkje geeft, des te meer is zij er van overtuigd dat die kleine eng is en ze gelijk heeft.

Frootje schreef: ↑21 sep 2023, 20:08 Bij Froo was ik ook bang dat ze pup Aloy niet zo leuk zou vinden en dat was ook wel een tijdje zo, al trok zij wel sneller bij dan Dirkje in de zin van dat ze toch met Aloy ging spelen soms (en ze was niet bang, ze vond Aloy gewoon maar zo zo). Maar al met al heeft het wel echt een halfjaar/driekwart jaar geduurd voordat ik echt merkte dat Froo weer helemaal zichzelf werd in het contact met mij en zo. Het was niet zo heftig maar ik merkte wel dat ze echt lang heeft moeten zoeken naar 'en nu?' Ik kan me dus wel voorstellen dat Dirkje er misschien wat langer over doet, maar ik herken de stress die het veroorzaakt wel. Ik vond het vreselijk die eerste weken dat Froo zo anders was omdat er een hond bij was, en dan was Froo zich nog niet eens zichtbaar aan het terugtrekken. Ik werd er zelf ook anders van, een beetje neerslachtig, en dat merkte Froo natuurlijk ook weer. Lastig. Ik zou het ook nog meer tijd geven want ik denk dat bij veel honden alles uiteindelijk toch wel went, maar leuk is anders.

Dat speelt inderdaad ook een rol. Het raakt me en dat merkt Dirkje ook weer zodat ze nóg meer redenen heeft om zich terug te trekken.
Die hond kan mij zo goed lezen. Als ik in een normale situatie een somber uurtje heb sluipt zij al langs de plinten. Dan ben ik me zelf nog niet eens bewust van mijn stemming.

Kells schreef: ↑21 sep 2023, 20:30 Leuk is het niet, maar ik denk dat je nog wel wat langer geduld moet hebben. 4 weken is heel erg kort en het kan zeker wel een half tot een heel jaar duren voor alles pais en vree is. Ik zou er ook niet teveel aandacht aan schenken. Hoe meer aandacht jij aan Dirkje geeft, des te meer is zij er van overtuigd dat die kleine eng is en ze gelijk heeft.

Dit soort uitspraken heb ik echt nodig. Bedankt. Ik ben met mijn dieren nogal een drama queen. Ik kan het een paar dagen nuchter bekijken, ben dan zelf meer ontspannen en dan zakt dat weer weg als Dirkje niet opknapt.
Dit helpt mij om te relativeren.

Kells schreef:Leuk is het niet, maar ik denk dat je nog wel wat langer geduld moet hebben. 4 weken is heel erg kort en het kan zeker wel een half tot een heel jaar duren voor alles pais en vree is. Ik zou er ook niet teveel aandacht aan schenken. Hoe meer aandacht jij aan Dirkje geeft, des te meer is zij er van overtuigd dat die kleine eng is en ze gelijk heeft.

Dit, Dusty was not amused to dober Boy kwam. Ze kon hem niet luchten of zien. Hij wilde zo graag aandacht van haar, was zo voirzichtig en lief maar ze viel alleen maar vreselijk uit en liep weg. Ging ondwr de bank liggen of in de slaapkamer. Pas na een week of 12 kwam daar een heel klein beetje verandering in. En na een maand of 5 was er niks meer aan de hand.

Eerlijk gezegd zou ik het niet trekken als de hond die er al was al weken zo angstig is dat zelfs haar hart bonst af en toe. Heel jammer want het lijkt me een heerlijke pup. En anderen zeggen dat je het langer moet proberen. Hopelijk lukt het. Maar nogmaals ik zou het niet kunnen.

En soms went het nooit. Dirkje lijkt me, net als mijn Panni, een autistje.
Panni vond het ook niet leuk dat Katus er bij kwam. Katus is nu een jaar oud en zij en Panni leven volkomen langs elkaar heen. Panni speelt alleen met Csikasz.
Het is wat het is. Je doet het jezelf aan als hond. Als je daarmee kunt leven zou ik het zo laten.
Misschien verbetert het als ze samen moeten werken. Vaak verlegt de focus zich dan.

Dirkje schreef:Sinds 4 weken woont Otje bij ons. BC reutje. Hij is nu 12 weken.
Vanaf de eerste dag dat hij in huis was trok Dirkje zich terug.
Ze vind hem niet leuk maar eng, bedreigend en stom.
Als hij druk in de tuin speelt ligt ze bibberend achter in de tuin achter de container.
Dat is sinds Otje er is haar nieuwe ligplek.

Ze zoekt uit zichzelf geen contact met mij. Nou was ze sowieso nooit zo op mij gericht thuis maar ze kwam me wel regelmatig halen voor een spelletje.
Nu ligt ze hele dagen achter de container. Eerst haalde ik haar er steeds weg maar dat leverde haar alleen maar meer stress op.
Nu roep ik haar nog steeds regelmatig voor een spelletje met de bal en dat wil ze wel.
Soms snauwt ze Otje weg als hij voor haar voeten loopt terwijl wij spelen maar meestal laat ze de bal los en gaat gedrukt weer achter de containers liggen.
Ze doet hem niets, vind hem eng.

Otje is vriendelijk en wil dolgraag contact met haar. Brengt speelgoed naar haar toe om samen te spelen en gaat altijd gedag zeggen als hij geslapen heeft. Dat doet hij door met een lage kwispel naar haar toe te lopen.
Hij gaat soms bij haar in de buurt liggen buiten maar laat haar verder met rust.

Soms lijkt het iets te verbeteren, dan ligt ze rustig te slapen achter de containers. Redelijk ontspannen.
Heel soms zelfs op haar eigen plekje buiten onder het keukenraam. Maar dan alleen als Otje binnen is en in de bench ligt te slapen.
Als hij wakker is verstopt ze zich meteen weer.

Som, als ik denk dat ze iets opknapt en niet meer zo heftig reageert gebeurt er iets. Otje blaft, zeurt of maakt herrie tijdens het spelen.
Dat trekt ze niet en ze duikt meteen in elkaar. Haar hart bonst dan ook echt.

Otje moet natuurlijk grenzen leren en we oefenen op het woord ‘néé’
Dirk trekt het niet als hij gecorrigeerd wordt. Ze betrekt het op zichzelf en zit bibberend op afstand met haar kop afgewend en in elkaar gedoken.

Buiten tijdens de wandeling gaat het wel goed trouwens. Ze negeert hem dan en gedraagt zich zoals altijd.

Ik ga dagelijks een paar keer alleen met Dirkje op pad. Niet langer dan een half uurtje want Otje is alleen thuis maar wel even lekker met z’n tweeën.
We spelen veel, ik knuffel haar ontzettend veel, dat vindt ze fijn volgens mij en ze staat in alle opzichten op nummer 1.

Ik word er soms moedeloos van. Als Dirkje zich zo ellendig voelt heeft dat invloed op mij.
Ik heb overwogen om de pup terug naar de fokker te brengen maar dan ga ik voorbij aan wat ík wil. Als ik Otje weg zou doen zet ik Dirkje’s mening centraal. Dat lijkt me niet de bedoeling.
Ik vind Otje wél leuk namelijk.
En misschien gaat ze hem ooit wel leuk vinden.

Op dagen dat ik moe ben en me wat minder goed voel (korte nachten want Otje slaapt ‘s nachts nog niet door) trek ik Dirkje’s gedrag ook slecht. Het ergert me soms ook want er is niets aan de hand. Er is een pup. That’s it. Als ik in zo’n stemming ben blijf ik bij haar uit de buurt want dat maakt het voor haar alleen maar moeilijker.

Vanavond spoelt het van de regen. Ze wil steeds maar naar buiten en wil niet binnen zijn want daar is de pup ook. Normaal draait ze zich bij de deur om om weer terug naar bed te gaan als het zelfs een beetje miezert buiten.

Ik weet niet wat ik kan doen om haar te helpen.

Herkennen jullie dit gedrag? Wat kan ik hier nou mee?
Volgens mensen met meerdere honden in mijn omgeving komt het vaker voor en gaat het vanzelf over als Otje groter is maar wat doe ik tot die tijd?

Jouw Dirkje is net als mijn Jet. Ik heb hier ergens een topic over de hond met de papegaai. Dan is 4 weken misschien niet lang, voor Dirkje lijkt het me verschrikkelijk sneu.

Los van wat je zelf wilt, die pup…. Je wilt je oudje ook niet weg zien kwijnen toch? Het is geen dwarsigheid (hier niet iig), maar echte angst. En ik kreeg het niet weg geoefend.

Ik dacht steeds een stap vooruit te doen, leek ook echt… maar dan “verzon” ze weer iets anders om bang voor te zijn. En toen op een gegeven moment Jet hele dagen achterin de tuin zat te kleumen omdat ze niet meer binnen wilde zijn… heb ik de knoop doorgehakt. De papegaai heeft een co-ouder en een permanente logeerplek (en is supergelukkig). Kon het niet aanzien om Jet zo ongelukkig te zien. Sinds de papegaai de deur uit is, heb ik weer een blije hond.

Maar goed, dit is misschien een wat andere situatie. En het is iets dat je alleen zelf kunt inschatten, denk ik. Diep van binnen weet je vast of ze er wel of niet aan gaat wennen, jij kent haar.

Hoe dan ook, nare situatie. Hoop dat het goedkomt!

Nanna schreef: ↑21 sep 2023, 20:54 En soms went het nooit. Dirkje lijkt me, net als mijn Panni, een autistje.

Cleo heeft nooit prijs gesteld op Eva's aanwezigheid. Andersom trouwens ook niet. Ze konden prima samen en waren ook gewoon samen loslopend blij. Maar er was geen sprake van hechting.

Die hechting is vaak wel snel, hoor. De meeste honden pakken een pup echt gewoon op qua bankhangen en samen spelen. Maar zeker niet allemaal. Dat zijn gewoon geboren eenbaashonden.
Ik denk helemaal niet dat jij iets fout doet. En ik denk ook niet dat Dirk nu nog verduidelijkings nodig heeft over wat jij vindt want dat weet ze al jaren.

Je moet Dirk wegleggen op een plek waar de pup niet in kan maar zij wel uit. Ik weet niet hoe dat moet maar dat moet je doen want dan kan ze daar uit komen als ze aandacht van jou wil maar ook kiezen om geen kleutergekut aan je oren te hebben als ze rust wil. 'En ze moet gewoon bij haar eigen waterbak kunnen. Waar hij hoort.

Want dat is het verwijt tegen pups, he. Dat grenzeloze gezeik dat je gewoon hebt te accepteren maar daarom is het nog wel kut. Dat alles veranderen in het huis van een gewoontedier.
Ik snap dat ze dat niet wil. Dus vanaf nu zitten ze allebei op hun eigen traject. Pup is dichtbij in een box en wordt natuurlijk op al zijn wandelingetjes gedaan maar thuis heeft hij 8 vierkante meter. Prettig voor de zindelijkheid. Dat wil je echt. Koop maar gewoon even een mooie ren. Die van Maxxpets zijn heel fijn en solide. Roesten niet. Echt top spul.
Daar word je sowieso de eerst 12 maanden heel blij van als je je jonge border collie even weg kunt zetten zodat je er niet con fucking stant op hoeft te letten.

En, iets wat helemaal niets met jou of jouw honden te maken heeft maar bij elke pup hoort een moment dat het niet is wat je had bedacht. Dat is niet erg. Daar is de hond en de band helemaal niets minder om maar de realiteit is altijd anders dan je ideaal. Soms, vaak beter als het om honden gaat maar altijd anders.

Dus sowieso uit de stress. Als je 1 dag zonder opgefokt gehartebonk (Mira ten voeten uit) hebt ben je alweer een heel eind verder want dan kalmeert en dat doe je door de dag gewoon een bepaald profiel te geven waardoor je hond op een voorwaartse manier met verandering omgaat omdat dat gewoon makkelijk gemaakt wordt.

Over het corrigeren gesproken. Daarvoor moet je eigenlijk andere woorden gebruiken dan je voor Dirk gebrukkt. Sorry maar dat is de vloed van slimme honden hebben. Die horen dat gekaffer over kleuterdingen echt als nagels op een schoolbord. Dat brengt ze in crisis dus je moet zorgen dat Dirk weet dat zij vrijgesteld is in haar eigen ruime.

Nadeel van weglegging is wel dat daar een territoriaal ding zou kunnen ontstaan maar dat is alleen omdat ze het fijn vinden hun eigen ruimte te hebben.
Zolang ze zelf alles hebben wat ze willen hebben en dan hoofdzakelijk is ruimte iets waar je mee moet spelen (niet verstarren) gaat dat wel goed tot Ot groot is wordt want dan is het weer anders.

Vragen als je het niet snapt. Ik heb al decennia tevencombinaties.
Dikke knuffel. Dit komt echt goed. Maar ze zou ook binnen 48 uur op een logischer plek kunnen wonen als dat verstandiger is. Hoef je niet nu te kiezen.

Otje is een reu. Geen teef.
Denk trouwens dat dat meteen een voordeel is want teven draaien vaak bij van intacte reuen als die ouder worden.

Och. Ja, ik kende een teef die Ot heette dus ik was in de war.
Maar goed, zoveel maakt het geslacht nu nog niet uit en inderdaad, een reu is dan makkelijker.

Persistence schreef: ↑21 sep 2023, 19:30 Daar was je al een beetje bang voor toch, hoe ze zou reageren op de pup?

Ik zou het nog wat langer aankijken, vier weken is nog niet zo heel lang. Aan de ene kant zou ik zeggen niet te veel aandacht aan schenken, Otje hoort er nu ook bij en dat gaat ‘normaal’ zijn.
Maar het helpt misschien ook wel om haar positieve aandacht te geven als ze er is als Otje slaapt.

Ik weet niet of ze voergericht is? Als ik tijdens uitlaten met Bella wat oefeningen doe en haar beloond, krijgt Vic ook wel eens ‘gratis’ wat lekkers, wel in het gras om te snuffelen. Dus wandelen met Bella is zo voor hem ook leuker.

Niet de moed opgeven hoor

Normaal is ze niet voergericht maar omdat Otje tijdens de wandeling beloont wordt met snoepjes wil zij ook snoep. Prima natuurlijk. Ze krijgt zoveel ze wil.

Als Otje slaapt roep ik haar en gaan we spelen of wandelen. Of gewoon even een boodschap doen met z’n tweeën. Vinden we allebei belangrijk.

malinois schreef: ↑21 sep 2023, 20:46

Kells schreef:Leuk is het niet, maar ik denk dat je nog wel wat langer geduld moet hebben. 4 weken is heel erg kort en het kan zeker wel een half tot een heel jaar duren voor alles pais en vree is. Ik zou er ook niet teveel aandacht aan schenken. Hoe meer aandacht jij aan Dirkje geeft, des te meer is zij er van overtuigd dat die kleine eng is en ze gelijk heeft.

Dit, Dusty was not amused to dober Boy kwam. Ze kon hem niet luchten of zien. Hij wilde zo graag aandacht van haar, was zo voirzichtig en lief maar ze viel alleen maar vreselijk uit en liep weg. Ging ondwr de bank liggen of in de slaapkamer. Pas na een week of 12 kwam daar een heel klein beetje verandering in. En na een maand of 5 was er niks meer aan de hand.

Dit hoor ik wel vaker. Daar houd ik me maar aan vast.
Ik vind het ook nog te vroeg om pupsel weg te doen. Vier weken stress is lang voor Dirkje maar te kort voor mij om een andere hond weg te doen.

Sterre schreef: ↑21 sep 2023, 20:47 Eerlijk gezegd zou ik het niet trekken als de hond die er al was al weken zo angstig is dat zelfs haar hart bonst af en toe. Heel jammer want het lijkt me een heerlijke pup. En anderen zeggen dat je het langer moet proberen. Hopelijk lukt het. Maar nogmaals ik zou het niet kunnen.

Het heeft zeker invloed op mijn plezier in de pup. Het idee om hem terug naar de fokker te brengen is diverse keren door mijn hoofd geschoten maar ik vind het nog te vroeg om zo’n drastisch besluit te nemen.

De komst van Dirkje 9 jaar geleden en hoe leuk het ging tussen Ben en haar maakte het hebben van een pup nóg leuker. De situatie zoals nu ken ik ook niet. Otje is mijn vierde pup en vijfde hond maar dit gedrag heb ik niet eerder meegemaakt.

Ach, wat een nare situatie.
De enige tip die ik je kan geven is: heb geduld. Het kan beter worden. Ik heb zelf geen ervaring met een volwassen hond + pup combi, alleen met katten + pup combi. Dat heeft ook echt wel een tijdje geduurd. Het was een proces waarbij het begon met de pup zien als indringer en dat draaide langzaam bij naar acceptatie 'hij hoort er blijkbaar bij'. Echt klef zijn ze nooit met elkaar geworden, maar ze kunnen wel prima op hun gemak met elkaar leven. Daarbij moet ik zeggen dat angst hier niet echt een rol heeft gespeeld. De katten vonden de pup gewoon te druk en stom, maar ze hebben hun territorium altijd als hun territorium gezien en zijn niet gaan verkassen (naar boven of naar buiten of iets dergelijks).

Misschien kan je 'foei' als correctiewoord gebruiken voor de pup? Ik vind het zelf een heel stom woord (en heb het dus nooit gebruikt), maar het klinkt heel anders dan 'nee'.

Nanna schreef: ↑21 sep 2023, 20:54 En soms went het nooit. Dirkje lijkt me, net als mijn Panni, een autistje.
Panni vond het ook niet leuk dat Katus er bij kwam. Katus is nu een jaar oud en zij en Panni leven volkomen langs elkaar heen. Panni speelt alleen met Csikasz.
Het is wat het is. Je doet het jezelf aan als hond. Als je daarmee kunt leven zou ik het zo laten.
Misschien verbetert het als ze samen moeten werken. Vaak verlegt de focus zich dan.

Ik zou er tevreden mee zijn als ze ontspannen naast elkaar kunnen leven zonder interactie.
Ik heb voor Otje gekozen omdat Dirkje dan weer kan hoeden in de toekomst.
Ze heeft jarenlang in haar eentje een grote kudde gehoed. Dat ging goed tot ze geblesseerd raakte. Nu is ze 9 jaar, haar blessure is blijvend bij grote inspanning en ze heeft niet meer zo’n geweldige conditie.
Ik zal met twee honden moeten gaan hoeden. En dat de jonge hond het zwaardere werk doet en Dirkje de grenzen in de gaten houdt.
Dat was mijn idee. Zonder Otje zit het hoeden er voor haar ook niet meer in. Wel een keer een uurtje voor de lol maar niet meer serieus aan de slag.

Ik heb bij diverse herplaatsers gekeken maar Dirk zou een volwassen hond in huis helemaal niet trekken.
Daarom koos ik voor een pup. Een reutje omdat de kans van slagen dan het grootst is bij Dirk.
De enkele keer dat ze met een andere hond speelt is het altijd een reu en ze heeft jarenlang met een reu samengeleefd.

Dan gaat dat vanzelf heus wel goedkomen. Ot wordt ouder en meer een echte reu plus dat ze moeten gaan samenwerken. Ik ben helemaal niet bang dat ze hem in de toekomst ook niet hoeft.
Komt goed. Ze loopt nu gewoon de dramaqueenerige Borderneuroot uit te hangen.

EchoMira schreef: ↑21 sep 2023, 21:45

Je moet Dirk wegleggen op een plek waar de pup niet in kan maar zij wel uit. Ik weet niet hoe dat moet maar dat moet je doen want dan kan ze daar uit komen als ze aandacht van jou wil maar ook kiezen om geen kleuter aan je oren te hebben als ze rust wil. 'En ze moet gewoon bij haar eigen waterbak kunnen. Waar hij hoort.

Ik pieker me suf hoe ik dat kan uitvoeren maar behalve een traphekje voor het kamertje van Dirk heb ik nog geen goede oplossing. Ben het met je eens dat dat wel een goed idee is.

Want dat is het verwijt tegen pups, he. Dat grenzeloze gezeik dat je gewoon hebt te accepteren maar daarom is het nog wel kut. Dat alles veranderen in het huis van een gewoontedier.

Dat is volgens mij het grootste probleem. Haar leven staat op z’n kop. Ze is er helemaal in de war van.

Dus vanaf nu zitten ze allebei op hun eigen traject. Pup is dichtbij in een box en wordt natuurlijk op al zijn wandelingetjes gedaan maar thuis heeft hij 8 vierkante meter. Prettig voor de zindelijkheid. Dat wil je echt. Koop maar gewoon even een mooie ren. Die van Maxxpets zijn heel fijn en solide. Roesten niet. Echt top spul.
Daar word je sowieso de eerst 12 maanden heel blij van als je je jonge border collie even weg kunt zetten zodat je er niet con fucking stant op hoeft te letten.

Er moet inderdaad een oplossing voor in huis komen. Mijn woonkamer is te klein voor een ren, had ik al opgemeten. Ik overweeg om Otje de aangrenzende keuken als slaapkamer te geven. Daar kan een blind paard geen schade veroorzaken, hij heeft daar de ruimte en de keuken grenst niet aan het kamertje van Dirkje.

En, iets wat helemaal niets met jou of jouw honden te maken heeft maar bij elke pup hoort een moment dat het niet is wat je had bedacht. Dat is niet erg. Daar is de hond en de band helemaal niets minder om maar de realiteit is altijd anders dan je ideaal. Soms, vaak beter als het om honden gaat maar altijd anders.

Ik ben al van m’n roze wolk afgedonderd door de doorwaakte nachten, het vinden van een structuur voor een energieke BC-pup en de stress van mijn lieve Dirk.

Dus sowieso uit de stress. Als je 1 dag zonder opgefokt gehartebonk (Mira ten voeten uit) hebt ben je alweer een heel eind verder want dan kalmeert en dat doe je door de dag gewoon een bepaald profiel te geven waardoor je hond op een voorwaartse manier met verandering omgaat omdat dat gewoon makkelijk gemaakt wordt.

Ik wil het zo graag doorbreken omdat ik nu ook bang ben dat het gedrag van Dirk gaat inslijten. Voor je het weet is ze zo’n schijtbange hond en weet ze niet meer waarvoor.

Over het corrigeren gesproken. Daarvoor moet je eigenlijk andere woorden gebruiken dan je voor Dirk gebrukkt. Sorry maar dat is de vloed van slimme honden hebben. Die horen dat gekaffer over kleuterdingen echt als nagels op een schoolbord. Dat brengt ze in crisis dus je moet zorgen dat Dirk weet dat zij vrijgesteld is in haar eigen ruime.

Dit vind ik ook een goed idee. Heel belangrijk om daar iets mee te doen.

Nadeel van weglegging is wel dat daar een territoriaal ding zou kunnen ontstaan maar dat is alleen omdat ze het fijn vinden hun eigen ruimte te hebben.
Zolang ze zelf alles hebben wat ze willen hebben en dan hoofdzakelijk is ruimte iets waar je mee moet spelen (niet verstarren) gaat dat wel goed tot Ot groot is wordt want dan is het weer anders.

Daar ben ik niet zo bang voor. Ik zou het zelfs aanmoedigen als Dirkje grenzen trekt. En Otje grijp ik bij z’n lurven als hij ruimte gaat claimen.

Vragen als je het niet snapt. Ik heb al decennia tevencombinaties.
Dikke knuffel. Dit komt echt goed. Maar ze zou ook binnen 48 uur op een logischer plek kunnen wonen als dat verstandiger is. Hoef je niet nu te kiezen.

Wat moeilijk lijkt me dat voor Dirkje , maar ook voor jou want het haalt toch wat plezier weg bij de blijdschap van een pup.
Ik zou het voor nu nog even aankijken, voor mijzelf zou ik daar wel een termijn aan stellen en als het dan niet zou verbeteren zou ik toch ,hoe verdrietig ook, pup terug naar fokker doen.
Het idee dat mijn oudere hond niet gelukkig meer zou zijn zou voor mij toch de doorslag geven.

Maar laten we hopen dat Dirkje spoedig toch wat bijtrekt , al is het maar in simpelweg weer haar zelf zijn ,spelen hoeft geeneens, dat zou fijn zijn.
Ik hoop voor je dat dit zo zal gaan lopen want het is hartstikke jammer natuurlijk dat het nu zo verloopt.

Ik vind 4 weken ook kort hoor. Marhu had 5 weken nodig om Lazar in huis een beetje leuk te gaan vinden, en zij is heel sociaal met alle honden. Ze liep echt weg als hij bij haar kwam in het begin. Nu liggen ze vaak samen.
Lazar had nu ook zelf 6 weken nodig om Ravi te accepteren. Ze is er nu 6 maand en hun band verbetert nog steeds in huis.

Wat jammer dat het zo gaat. Een beetje domper op het puppygeluk. Maar ik ben wel blij te lezen dat je schrijft dat jij de pup wel leuk vind wij hebben met Heavy en Bertus ook een tijdje de boel moeten regelen en scheiden. Dat was dan omdat Heavy te groot was en Bertus te klein. Later werd Bertus te wild en was Heavy daar weer te zacht voor enz

Heavy was 10 toen Bertus kwam en dat is toch best al een leeftijd en dan is zo’n pup gewoon heel vermoeiend.
Nu gaat Dirkje buiten liggen dat is prima maar ik begrijp dat het met regen en kou niet kan ,heb je de ruimte om ze te scheiden? Zo’n puppyren is echt ideaal hiervoor en zo kan Dirkje ook wennen aan in de buurt van pup zijn zonder dat pup naar haar toe kan komen met die vreselijke tandjes