Een Hondenleven

Ik vind dat soms een onderschat fenomeen, hoor.
Van die honden die altijd alles maar goed aankunnen en verder geen stampei maken.

Smorgens voor het ontbijt gaan we even de tuin in en dan nog onderweg naar het werk even een snelle 500 meter rondkijken op het leukste saaiste plekje van de regio.
Dan hoeven ze 4 uur niks .

Dan ga ik of een collega even naar de uitlaatstrook.

Het voelt alsof ik vals speel omdat ik niet elke dag 45 kilometer wandel en daar ook luchtfoto's van heb. Maar mijn honden gaan niet moeilijk doen, hoor. Die willen gewoon weer gezellig met een kluif in de bench in de parkeergarage. Vinden ze echt helemaal goed en dat waardeer ik enorm.
Met twee Drahthaaren had het niet gekund.

Nou mijn honden zijn ook reuze makkelijk hoor, al zou je dat misschien niet verwachten. Als we thuis zijn, dan doe ik 's ochtends een kort rondje van een kwartier om te poepen en te piesen en daarna krijgen ze hun ontbijt en ik mijn koffie. Vroeg in de middag doe ik een wandeling van een half uur tot drie kwartier en aan het eind van de middag doe ik dat nog een keer en daarna krijgen ze hun avondeten. Bij mij lopen ze wel altijd los. Fred doet 's avonds nog een ronde aan de lange lijn van een half uur met de jongste twee. Ik doe dan een kort rondje met Kells. In het weekend gaan we vaak even naar het Lauwersmeer of af en toe naar Gieten voor de verandering. Tussen alle wandelingen door liggen ze meestal te pitten. Als we op vakantie gaan dan liggen ze gewoon een hele dag in de auto te pitten en worden kort en aangelijnd uitgelaten op plekken waar dat kan. Miepen doen ze nooit.

Ja ik doe ook alles los.
Dat scheelt wel.

Miepen mag hier ook niet. Wel komen zeggen dat je iets nodig hebt.

Ik doe wel wat meer maar ik heb dan ook de taid an me aige.
Per dag, als het droog is, rond de 9000 a 10.000 stappen. Alles loopt los.
En dat vind ik dan het makkelijke aspect. Ik hoef nooit bang te zijn dat ze weglopen of andere honden of mensen bijten. Gewoon, niet.
En thuis ligt de handel te knorren.

Vind het altijd wel jammer dat een aantal honden zó makkelijk is dat ze onzichtbaar worden.
“O ja, die kuthond moet nog uitgelaten worden. Djayden! Djayyyyden! Ga jij effe met diejen joekel naar de lantaarnpaal. En geef hem te freten want dat hettie vandaag ook nog nie gehad”

Ik vind Mahdutje echt poepmakkelijk, die loopt braaf een rondje mee, hoeft er hooguit ff aan herinnerd te worden dat ik aan het andere eind vd lijn loop, vindt alles en iedereen gezellig, heeft niet zoveel beweging nodig maar vindt het leuk om mee te gaan wandelen, terrasje pakken, winkelen, met de bus naar de stad etcetc en is ook tevreden met blokjes om en een beetje in huis rommelen met een knuffel en een kluifje.
Maar hij is tegelijkertijd ook de hond die met name mensen die een hond strak in het gareel willen hebben lopen tot wanhoop kan drijven omdat hij gewoon zijn spreekwoordelijke middelvinger opsteekt naar je commando's.

Maar de mensen die een hond strak in het gareel willen hebben vinden Dívka weer makkelijk als ze een beetje tot rust komt, omdat zij zo ongeveer lééft voor het opvolgen van commando's en voor/met je werken.
Das echt een hondje die bij een vingerknip, gebaar of blik gaat doen wat je van haar vraagt zolang ze snapt wat je bedoelt.

Dirk is ook zo’n makkelijke hond. Altijd los en doet geen stap verkeerd.
Nu met pupsel erbij vind ik het allemaal maar ingewikkeld. Halsband of tuig. Riem of lange lijn. Los kan ook als er geen water of wegen in de buurt is.
Oefenen met leren wachten en altijd komen als ik roep.
Constant een opvoedkundig oogje in het zeil houden want hij moet leren wat ik van hem verwacht.

Ik geniet nu nog meer van de wandelingen alleen met Dirkje, als Ot thuis in de bench ligt.

Vanaf welke leeftijd kan ik beginnen met hem langer dan een klein uurtje alleen thuis te laten? Maand of vier, toch? Ik wil écht voorkomen dat hij verlatingsangst ontwikkeld.

Hier ook zo'n stel. Ik probeer wel elke dag minimaal 1 goede wandeling te maken. Ze lopen los waar het kan, hoef ze eigenlijk niet te roepen, want ze volgen me wel. Zelfs de "baby" van 8 maanden.

Ze gaan mee naar de zaak, daar ligt Maggie gewoon te slapen. Macy is iets meer aanwezig, maar nooit vervelend. Thuis zijn ze braaf. As we speak zitten ze gezusterlijk in de vensterbank naar de bouwwerkzaamheden in de straat te kijken. Zo zoet.

Ik vind mijn honden ook heel makkelijk. Je past je ook aan elkaar aan natuurlijk, dus dat gaat gewoon zo. Als ze bij een ander mee moeten draaien, zou diegene het vast wel anders ervaren dan ik.

Manu is de makkelijkste hond in huis en aan de riem. Die zou ik zo bij een hoogbejaarde achter kunnen laten. Je moet hem alleen niet los laten. Of het maakt je niet zo uit dat hij af en toe uit zicht verdwijnt natuurlijk. Hij maakt geen brokken, tenzij je in een wildrijk bos zou wonen of naast een kudde schapen.

Meeko heeft veel energie. Hij is ook een beetje lomp en die combinatie maakt dat sommigen hem wat veel vinden. Maar hij is de vriendelijkste hond ooit, één en al gezelligheid en hij wil niets liever dan samen de wereld in Hij houdt het meest van mij maar met een ander loopt hij ook zo weg en hij heeft nog nooit gedacht over weglopen. Als je naar hem kijkt begint zijn lijf net zo te schudden als toen hij puppy was. Echt een vreselijk lieve hond en zo gehoorzaam en enthousiast. Ik noem hem weleens een labrador omdat het zo’n blije sukkel is. Ik vind hem supermakkelijk, de allermakkelijkste hond die ik ken. Maar ik weet dat mijn zus bijvoorbeeld helemaal gek van hem wordt

Dat hou je toch.
Hier in het bos loopt een jongeman met een Labradorreu. Echt een lieve hond, kan ik niks van zeggen.
Maar DRUK. Mijn honden haten hem tot op het bot en ik moet me aan bomen vasthouden
Die man evenwel is gek op dat beest. Echt een match.
Ik zou die hele hond dezelfde dag nog overdoen naar een jager of zo

Dat vind ik zo leuk, goede matches tegenkomen in het wild.
Ik moest voorheen echt niet denken aan een herdertype maar deze vind ik toch wel heel erg leuk. Nu ben ik heel erg hoogzwanger en kan ik helaas niet heel veel meer met onze energie doen, maar normaal matcht het zo goed. Ik vind het echt een heerlijk hondje maar je moet er wel wat actiefs mee doen. Hoewel hij nu trouwens na een 20 minuten wandeling waarvan 15 los hij ook gewoon ligt te knorren.

Rennendehond schreef: ↑11 okt 2023, 09:58 Ik vind mijn honden ook heel makkelijk. Je past je ook aan elkaar aan natuurlijk, dus dat gaat gewoon zo. Als ze bij een ander mee moeten draaien, zou diegene het vast wel anders ervaren dan ik.

Manu is de makkelijkste hond in huis en aan de riem. Die zou ik zo bij een hoogbejaarde achter kunnen laten. Je moet hem alleen niet los laten. Of het maakt je niet zo uit dat hij af en toe uit zicht verdwijnt natuurlijk. Hij maakt geen brokken, tenzij je in een wildrijk bos zou wonen of naast een kudde schapen.

Meeko heeft veel energie. Hij is ook een beetje lomp en die combinatie maakt dat sommigen hem wat veel vinden. Maar hij is de vriendelijkste hond ooit, één en al gezelligheid en hij wil niets liever dan samen de wereld in Hij houdt het meest van mij maar met een ander loopt hij ook zo weg en hij heeft nog nooit gedacht over weglopen. Als je naar hem kijkt begint zijn lijf net zo te schudden als toen hij puppy was. Echt een vreselijk lieve hond en zo gehoorzaam en enthousiast. Ik noem hem weleens een labrador omdat het zo’n blije sukkel is. Ik vind hem supermakkelijk, de allermakkelijkste hond die ik ken. Maar ik weet dat mijn zus bijvoorbeeld helemaal gek van hem wordt

Wat makkelijk is, wordt voor een groot deel ook bepaald door wat goed bij jou en je leven past natuurlijk.
Ik vind bijvoorbeeld Arlo ontzettend makkelijk. Maar als ik iemand was die constant allerlei dingen met mijn hond zou willen ondernemen waarbij hij steeds mee moest naar drukke plekken met heel veel mensen, zou ik dat waarschijnlijk anders ervaren. Of als ik geen grote tuin had waar hij de hele dag kan spelen en rennen naar hartenlust, want hij heeft véél energie die er ook echt uit moet, en als dat niet kan, is hij meteen een stuk minder makkelijk. Maar hier kost dat dus nul moeite, hij heeft mij ook niet per se nodig voor zijn vermaak, dus dat is niet iets wat mij moeite of energie kost. Verder is hij gewoon altijd lief, supersociaal, luistert goed, is enthousiast, maakt niks kapot, kan heel goed bankhangen als hij zijn energie goed kwijt kan, staat vrolijk en relaxt in het leven, gewoon een ongecompliceerde en makkelijke hond in de omgang - maar dus wel in de juiste situatie. Niet als ik in een drukke stad zou wonen, geen tuin had en hem drie keer per week met een uitlaatservice mee zou moeten geven.

Mijn zus vindt mijn honden altijd heel druk en aanwezig, terwijl ik zeker nu Mila en Amy wat ouder zijn, het hier vaak maar erg rustig vind Ik hou gewoon heel erg van energieke honden en veel leven in de brouwerij, daar krijg ik zelf ook energie van en zin van om samen dingen te ondernemen, in tegenstelling tot mijn zus die er altijd een beetje moe van wordt. Dat snap ik heel goed, maar dat ligt er dus echt aan wat bij je past. Haar hond heeft bijvoorbeeld lang niet altijd zin om te gaan wandelen, zoiets is hier echt compleet ondenkbaar en zou ik zelf niet zo leuk vinden. Voor mij is het juist makkelijk dat mijn honden áltijd óveral voor te porren zijn, ik hoef geen moeite te doen om ze te motiveren of mij aan te passen aan waar zij op dat moment wel of geen zin in hebben, ze zijn het altijd volledig eens met wat ik bedenk dat ik wil doen

Als het gaat om zich makkelijk aanpassen en gedijen in allerhande situaties, is Fayah hier veruit het makkelijkst. Zij is niet veeleisend, heeft een medium energieniveau, heeft geen gebruiksaanwijzing, is dol op alles en iedereen en kan zich altijd goed en gepast gedragen. Haar zou ik zo aan iedereen mee kunnen geven voor een wandeling, een terrasbezoek of wat dan ook. Maar dat hoeft hier nooit, dus in mijn dagelijks leven is dat niet per se wat een hond voor mij makkelijk maakt.

inderdaad scheelt het van wat je van je hond verwacht. Ze hoeven hier bijna niets en mogen bijna alles. Groot terrein, we komen zelden andere mensen of honden tegen, dus ook niet teveel prikkels.
Een paar duidelijke regels en voor de rest vind ik het prima

Zit net te denken aan onze Pippy die vorig jaar is overleden...zo'n eigenwijsje! Liepen we de dijk op en wij gingen naar links, Pippy naar rechts en dan roepen of ze komt...nou nee, ze liep gewoon door Dan heb ik ook zoiets van...zoek het uit en ik zie je wel weer

Diana schreef: ↑11 okt 2023, 10:35Wat makkelijk is, wordt voor een groot deel ook bepaald door wat goed bij jou en je leven past natuurlijk.

Dat was precies wat ik ook dacht. Froo is denk ik voor iedereen wel makkelijk, want die heeft niet zoveel nodig en wil voornamelijk gewoon haar eigen ding doen. Ik zeg altijd dat een idioot ook wel een Froo zou kunnen hebben zolang ze lief voor haar zijn want echt hogere wiskunde is het niet. Aloy vind ik zelf heel makkelijk, want die slaapt thuis eigenlijk voornamelijk. Maar ze loopt wel elke dag minimaal een uur los en werkt ook bijna elke dag. Alleen merk ik dat zelf niet, ik hoef er geen extra moeite voor te doen, want dat past natuurlijk naadloos in mijn leven. Ze draait gewoon mee. Als we toch ergens heen moeten, gewoon via een losloopgebied heen en via een losloopgebied terug en hup, Aloy heeft een uur losgelopen en ook nog drie kwartier naast de scoot gedraafd.

Alleen op dagen dat ik nergens heen moet moet ik er apart voor Aloy uit en omdat ze toch vaak al veel doet, neemt ze dan ook prima genoegen met drie kwartiertjes los snuffelen terwijl ik ergens op een veldje sta te schimmelen. En op incidentele dagen dat ik echt fysiek niet kan neemt ze zelfs prima genoegen met een rustdag en gewoon binnen blijven en jezelf vermaken. Aloy is echt een heel tevreden hond en dat maakt haar echt enorm makkelijk, maar als ik haar niet op deze manier had kunnen laten meedraaien in mijn leven weet ik niet of ze wel zo goed had gepast. Dat was destijds ook wel een overweging die ik maakte, een hond als Aloy was alleen een optie omdat ik wist dat ze altijd met me mee zou gaan en daardoor niets tekort zou komen. Anders had ik een tweede Frootje moeten hebben, die wil gewoon een stukje wandelen, een puzzeltje doen, even knuffelen en verder in je buurt liggen en mooi zijn.

@Zinodo Ziva past zeker door de mazen vh hek heen?

En wb je eerste alinea; ik denk dat dat al heel veel uitmaakt.
Zoals ik in mijn eerdere post al aangeef vind ik Mahdu echt poepmakkelijk.
Maar dat ging niet vanzelf, de eerste weken waren verschrikkelijk, daarna werd het langzaamaan steeds een beetje leuker en nu we bijna 6 jaar verder zijn kunnen we elkaar lezen en schrijven.
Ik zie aan zijn blik wanneer hij weer rottigheid aan het bedenken is, zeg dan 'doe maar niet vent ' en hij voert het niet eens meer uit.
Terwijl een ander erbij zit en niet doorheeft waarom ik hem op dat moment 'corrigeer' want hij zit toch zoet op schoot?

Met Dívka gaat het inmiddels ook steeds makkelijker, maar daar hebben we veel harder aan moeten werken en dat zal naar verwachting een levenslang project blijven.
Gewoon omdat ze een hondje met een rugzakje is en ik een mens met een rugzakje, zij ontzettend spiegelt en wanneer ik ff minder lekker ga zij daar ontzettend op reageert (hyperen, gillen alsof ze in elkaar getrapt wordt om zo ongeveer niets).
Geen probleem, hebben we onze weg in gevonden maar dat was even puzzelen wat het beste werkt voor ons allemaal.
Ze heeft me door haar spiegelen wel aangeleerd om bij de eerste verschijnselen even een stap terug te doen, goed naar mezelf te kijken wat er aan de hand is en daarnaar te handelen waardoor de mentaal slechtere periodes nu ook veel eerder herkend/erkend worden en door tijdig ingrijpen veel korter duren.
Dus ja, we helpen elkaar door goed voor onszelf te zorgen en er beter bewust van te zijn wanneer het ff minder gaat waardoor de hele omgang met Dívka gewoon steeds makkelijker gaat.

ik vind al mijn honden makkelijk, zeker binnenshuis. buiten is een ander verhaal als ik met de hele roedel aan de lijn loop en er komt een hond op ons af. daarom ontloop ik iedere andere hond.
zijn ze los dan is alleen onze roemeen niet erg makkelijk. hij reageert nog weleens wisselend op andere honden. als ik hem niet bij mij heb is de energie van de rest van de honden ook heel anders.
maar ik zit nu bijna 3 weken thuis met een longontsteking en de naweeën ervan dus lange wandelingen zijn uitgesloten en alles is gewoon rustig in huis.

Slimme Kees
Maar beter Kees dan de pokkedenco's lijkt mij.

Pippa is zowel makkelijk, als niet makkelijk. Ze is fijn met wandelen, luistert goed, kan los mee, en gaat met de meeste honden relaxt om.
Maar terwijl in de advertentie stond dat ze goed alleen kan zijn, kan ze dat juist niet. Ze wil heel graag samen zijn, en is niet goed langer alleen te laten. We hebben mazzel dat we het goed kunnen regelen zodat ze inderdaad bijna altijd samen is.

Peer is supermakkelijk. Geweldig met andere honden. Zelfs bange honden staan Peer toe contact te maken. Hij past zich qua energie aan aan de hond en soms ook katten. In de buurt is hij beroemd en geliefd.
Ik kan hem gerust een paar uren alleen laten.
Hij zit ook niet te dwingen als hij naar buiten wil.

Ik vind Xygan supermakkelijk, daar kun je er wel 10 van hebben. Zo lief zo vrij en open... Xanu in principe ook wel maar anders.
Xavi was en is een lastige hond. Maar ik heb wel enorm veel van hem geleerd.

Diana schreef: ↑11 okt 2023, 10:35 Ik hou gewoon heel erg van energieke honden en veel leven in de brouwerij, daar krijg ik zelf ook energie van en zin van om samen dingen te ondernemen, in tegenstelling tot mijn zus die er altijd een beetje moe van wordt. Dat snap ik heel goed, maar dat ligt er dus echt aan wat bij je past. Haar hond heeft bijvoorbeeld lang niet altijd zin om te gaan wandelen, zoiets is hier echt compleet ondenkbaar en zou ik zelf niet zo leuk vinden. Voor mij is het juist makkelijk dat mijn honden áltijd óveral voor te porren zijn, ik hoef geen moeite te doen om ze te motiveren of mij aan te passen aan waar zij op dat moment wel of geen zin in hebben, ze zijn het altijd volledig eens met wat ik bedenk dat ik wil doen

Dat vind ik dus ook!

Ik snap nog steeds niet goed om welk gedrag Victor nu herplaatst is, ik kan me gewoon niet voorstellen dat hij echt lelijk naar kinderen zou doen, en als dat wel zo zou zijn is hij met een boze stem te corrigeren. Hij wilt het enorm graag goed doen en gevoelig voor als je boos bent, makkelijker stuurbaar is voor mij niet denkbaar. Hij kan makkelijk alleen blijven, als je hem bij wijze van spreken ergens los bij een winkel neerzet en zegt: wacht tot ik terug ben dan zit ie een paar uur later nog precies op die plek. Iets slopen of stiekem eten zit er gewoon niet in.
Hij loopt superbraaf aan de riem, kan hem zonder problemen aan iemand meegeven. Schrikt nooit, bomproof.
Maar door het vele blaffen en toch wel zéér mensgerichte komt hij soms wel als een neurotische collie over.

Bella is de tegenhanger, laatst voor de vakantie bij oppas gebracht en binnen 3 uur kon ik haar weer ophalen ondanks dat ze haar al jaren kende.
Nee makkelijk is ze niet, voornamelijk door haar sterke reactie op mensen. Uitlaten is altijd een training, altijd moet je goed op de omgeving letten. Maar veeleisend is ze niet qua beweging, Victor heeft echt wel beweging nodig om zijn energie kwijt te raken maar zij is ook tevreden met een spelletje binnen. Ze is super makkelijk met teken verwijderen, kammen etc.

Ik fantaseer vaak over een volgende hond, dan zou ik toch wel echt graag een makkelijke, sociale hond willen, maar ook weer niet té makkelijk of gezapig, dat lijkt me dan weer saai. Het hoeft niet perfect, een rauw randje is prima.

het is denk ik ook wel echt wat ze gewend zijn hoor

ik vind zelf mn crazy bitch echt wel relatief makkelijk
ja ze heeft haar nukken, maar die zijn inmiddels dus verklaarbaar, want was een reactie op mijn energie
en ja ze heeft een uitlaatklep nodig, maar als ze even (zoals met de verhuizing) op de tweede plek staat is dat ook geen enkel probleem voor haar gelukkig

Bij mij en stiefdochter kan ze ook al los in huis, ook zonder uitputtingsslag, bij vriend en zijn zoon niet, die zijn er zelf te druk voor.
Zou je haar nu dus zien terwijl stiefdochter en ik thuis zijn is ze makkelijk, zie je haar als vriend en stiefzoon thuis zijn is ze onmogelijk
De waarheid ligt natuurlijk echt wel ergens in het midden

en zo zal dat voor alle honden zijn

Nola is de makkelijkste hond ooit. Ze heeft een herder karakter en is best pittig maar tegelijkertijd zo goed stuurbaar en betrouwbaar. Het is met haar heel fijn loslopen en wandelen.

Jack en Shira zijn samen wat minder makkelijk al vind ik Shira als ze alleen is wel net zo makkelijk als Nola. Maar met Jack samen is het een bewerkelijk duo. Met Jack moet ik opletten dat hij er niet vandoor gaat. Dat gebeurt gelukkig zelden, maar dat komt vooral omdat ik de hele tijd bezig ben met ongemerkt managen.

En Shira is in combinatie met Jack veel feller naar andere honden, en ze gaat achter Jack aan als hij dreigt weg te lopen. Wat Jack dan weer heel leuk vindt en daardoor maar blijft rennen. Mijn taktiek is dan ook gelijk Shira aanlijnen als Jack er vandoor gaat want dan stopt Jack ook met rennen. Dus nee makkelijk zijn die twee samen niet. Het is hard werken voor mezelf eigenlijk . Wel onzichtbaar denk ik voor anderen. Ze lijken heel makkelijk en lief omdat ik van alles ongemerkt aan het voorkomen ben.

Laila ervaar ik ook wel als een makkelijke hond wat karakter betreft, maar ze is in feite niet makkelijk omdat ze echt niet los kan. En dat deprimeert me als een hond niet los kan.

Buiten het feit dat Droef medisch altijd wel wat heeft, kwijlt als een idioot en niet zomaar met grote reuen kan is hij schijtmakkelijk. Gek genoeg is hij het fijnste om mee samen te lopen, ik hoef alleen maar op te letten of ik geen andere reuen zie. Voor de rest kan hij letterlijk overal mee naar toe zonder gedoe van uitvaart tot restaurant hij past zich prima aan en voelt elke situatie heel goed zelf aan wat hij wel en niet moet doen. Vreemde katten of vogels, ja leuk hij kijkt wel gewoon ff en meer niet. Vreemd volk, gezellig!

Daarna is Roderick het makkelijkste wel, die is best druk en kan nog niet overal mee naar toe want steekt erg graag zijn neus in alle zaken en is behoorlijk aanwezig. Verder is hij gewoon heel makkelijk alleen als ik 3 dagen ziek ben dan is hij het weinige doen echt wel helemaal zat en laat alles graag hardop horen.

Izzy is verre van makkelijk, ze is nu oke met Droef en Roderick maar die heeft altijd meer begeleiding en begrenzing nodig. Buiten is niemand leuk, ik denk dat er slecht 5 honden zijn die ze kan uitstaan de rest moet gewoon dood. Mensen haat ze zowel binnen als buiten, met heel haar ziel. Luisteren heeft ze ook totaal geen behoefte aan. Verder is er niet veel op haar aan te merken overigens. Ze kan prima alleen thuis, sloopt niet(steelt wel alle eten en de rooft de vuilnisbak) en ze is binnen gewoon lekker rustig, meestal dan.

Met uitlaten heb ik het liefste Roderick of Droef alleen of met Izzy samen. Als Roderick samen met Droef loopt piesen ze elkaar onder en durft Roderick soms wel stoer te doen tegen reuen waar hij het normaal gesproken voor op het rennen zet. Dat stoerdoenerij doet hij alleen wanneer Droef erbij is, met Izzy samen doet hij dit niet ook al is Izzy de meeste felle van allemaal.

Ik vind mijn honden ook makkelijk. Miep is de ideale vakantiehond. Een genot om mee op stap op stap te gaan. Daar doe ik Jet wat minder plezier mee. Die is wat sneller van slag.

Maar in het dagelijks leven zijn ze allebei rustig, bescheiden en vragen ze weinig. Ze veroorzaken nooit problemen tijdens wandelen, zijn dol op alle andere huisgenoten - van kat tot kip en liggen het liefst te snurken in de zon (Jet).

Ik knijp me in mn handjes met mijn dames