Een Hondenleven

Met deze feestdagen is het hier weer soms druk. Door het jaar heen valt het mee met visite.
Aak als jonge hond had wel vuurdopen, met oudjaar stond het huis vol en de plaats vol en zo groot is het hier weer niet, en +30 man stond er wel soms
Sinds de pandemie is het hier niet meer voorgekomen die uitgebreide feestjes, dus de jongste dames kennen dat niet.

Toch zijn ze helemaal ok met visite, behalve grumpy cat Kaïn die HAAT vreemden in haar huis

Issue hier is toch wel de opwinding bij binnenkomst.. maar als het bekenden zijn (familie van mijn vriend) heb ik opgegeven me ermee te bemoeien. Dan maar chaos, die komen zelf al druk pratend tegen de hondenbinnen en zeggen dat ze kluifjes hebben en zijn zelf ook dolenthousiast dus dan kan ik "Mand" en "Jongens, doe normaal" roepen, maar dat is tegen dovemansoren gericht.

Gisteren kwam er ook iemand binnen, ook weer een honden en katten persoon.. die vinden die aandacht alleen maar leuk. Dat ik dan vanaf de bank nog halfslachtig roep "Niet springen!" en dan een "Waarom niet dan, ze zijn toch lief" krijg geeft aan dat ik het heb opgegeven hier in huis.

Mooi vond ik dan wel dat Aki de enige hond was die deze persoon kende, en dat de dames net zo enthousiast reageerden. Alleen Chara bedacht zich ineens hem niet te kennen en kwam maar bij mij liggen om hem toch maar even te observeren.

Maar goed, na de opwinding kunnen ze allemaal verder wel rustig hun ding gaan doen en zijn ze verder braaf.

We hoeven geen hond weg te sluiten, ze vliegen elkaar niet in de haren bij opwinding en meestal blijven de glazen heel en de inhoud binnen de glazen als die op een lage tafel staan... we schuiven ze zelf wel van de randen af voor de zekerheid..

Bij toch te druk doen, moeten ze trouwens wel even mooven en dan snappen ze mijn toon en dat ik het meen ook wel gelukkig.

Ondanks dat ík ze soms te druk nog vind doen naar mijn zin, heb ik er wel vrede mee. Komt er echt een fragiel iemand binnen of iemand die al aan heeft gegeven bang te zijn, dan ben ik trouwens wel strikter en zet ik er 1 of 2 gewoon op voorhand in de bench.

Uitdaag spelletjes en krachten meten met Aki moeten we trouwens nog steeds wel soms op inspelen, hij kan dat soms iets te fanatiek doen.. gisteren had er ook iemand bijna gekleurde ballen in zijn broek

Ben wel benieuwd hoe dat bij mensen van Forum gaat, wat moet je doen en laten?

Aangezien bijna niemand luistert naar mijn 'negeer Dívka/die zwarte' en vervolgens wel boos wordt als Dívka in haar opwinding over ze heen piest sluit ik Dívka weg.
Vinden veel mensen stom, maar door hun gemopper piest Dívka nog meer van zich af wat meer gemopper en vervolgens nog meer gepies oplevert.
Ik selecteer ook gewoon bij wie ze nadat de opwinding gezakt is opgesloten blijft en bij wie niet.
Mahdutje kan en mag bij iedereen gewoon rondlopen, sommige willen hem niet op schoot en ook geen kusjes van hem maar met een 'nee, opzij' gaat hij meestal wel aan de kant of klimt gewoon bij de volgende op schoot, een heel enkele keer moet ik hem even weghalen.
Alleen als er onderhoudsmensen komen of bijvoorbeeld meubels geleverd worden lijn ik hem aan en hang ik zijn riem evt aan de verwarmingsbuis, dan kan hij erbij zijn maar loopt niet in de weg.
Vaak gaan ze nadat ze klaar zijn met hun werk/plaatsen vd bezorgde producten nog even met hem kroelen of stoeien.

Verschilt per situatie.
Bij goed bekend bezoek voor Lou, mag Lou bij de voordeur begroeten. Dat begint blaffend en gaat over in een soort zingen. Eenmaal binnen in de hal, mag Snuck er ook bij.
Bij onbekend bezoek voor Lou is Lou of gemuilkorfd of weg gezet (woonkamer of tuin) of in de ren.
De ren is voor Lou vooral voor langer bezoek van bvb schoonfamilie of wanneer er simpelweg teveel mensen zijn. (Kerstdiner mijn familie bvb, 5 man en 2 honden, ze kan met alles afzonderlijk prima overweg maar zoveel bij elkaar overziet ze totaal niet).
Het vraagt echt wel wat om Lou te managen, maar het werkt en dat is t belangrijkste

Snuck is een blije idioot. Springt op, springt op schoot, geeft slobbers, etc. Het is allemaal al beheerster dan eerst, maar het blijft een extraverte hond Ik laat m maar, anders is het voor niemand leuk. En ik weet ook heus wel, wie het wel en niet kan waarderen en met wat moeite kan Snuck dan ook nog luisteren en zich enigszins gedragen.

Brego blaft in huis eigenlijk niet. Ook niet als de voordeur bel gaat. Bij bezoek moet hij wel even netjes wachten in de woonkamer. Anders dan moet iedereen in de hal al geknuffeld worden en dat is wat krap. Als hij “te” blij is dan laat ik hem even in de tuin zijn bal pakken. Daarna komt hij gewoon lekker knuffelen. Hij vindt visite enorm gezellig. Als er ruimte is komt hij ook gezellig erbij zitten op de bank.

Dalí vindt bezoek heel spannend en gezellig en wil de hele tijd geaaid worden. Hij heeft (behalve bij héél vertrouwd, volwassen bezoek) altijd een muilkorf om want hij kán bijten als hij helemaal overprikkeld is en die signalen zijn slecht te zien voor anderen.

Lucca vindt alles best zolang niemand maar naar haar toe komt. Dan heb je er geen kind aan en wil ze bij haar favoriete mensen graag even kroelen. Maar ze vindt het vreselijk als bezoek haar in haar mand komt aaien en kan dan opeens heel hard blaffen. Met rust laten, dus.

Taro vindt alles gezellig maar vindt kleine kinderen een beetje eng. Gaat steeds beter. Bij zijn favoriete mensen springt hij graag op schoot om de mond-, neus- en oorgaten uit te likken

We hadden de afgelopen dagen 14 man in huis en daarna nog 3 kinderen te logeren en dat ging best heel relaxed maar op van die spitsuurmomenten zet ik de honden wel even apart in een rustige kamer. En het geeft ze ook echt spanning, want Lucca en Dalí vlogen elkaar vanavond bij de voerbakken in de haren, puur opgekropte stress. (Alleen lawaai hoor.)

Mies is er volledig van overtuigd dat bezoek voor haar komt. Ze gaat irritant staan aanblaffen tot het bezoek plaatsneemt op de bank zodat ze op schoot kan voor het betere knuffel,- en zoenwerk. Ze heeft gelukkig wel voldoende mensenkennis om in te zien dat sommige mensen het licht nog niet hebben gezien en er niet aan toe zijn met Miesjes te zoenen. Die mensen negeert ze keurig.

Danu raakt op het hysterische af opgewonden (het aanblaffen om aandacht van Mies helpt niet) en aangezien ze toch ook flink waaks is mag ze niet naar bezoek tot de opwinding is gezakt. Ik vertrouw er niet helemaal op dat ze niet een stukje broek of zelfs velletje durft te pakken als bezoek te brutaal is in haar ogen.
Ik kan haar gewoon met mijn stem en lichaamshouding weghouden van bezoek. Zodra ze haar neus gebruikt na een paar minuten mag ze komen snuffelen. Soms is de match met bezoek niet handig (mensen vinden haar te intens en dus eng) en dan moet ze met een kluif op haar plaats.
Als er mensen komen die Danu goed kennen dan laat ik het gaan. Dan springt ze woest blaffend tot bijna ooghoogte. Bloedirritant maar met een paar minuten is het leed geleden

Mensen dirigeren hoe ik het wil hebben richting de honden lukt me altijd prima. Mijn huis, mijn honden en mijn regels en ik ben bereid je zo weer buiten te zetten als je niet luistert

Flora is ideaal met bezoek. Ff beleefd gedag zeggen maar ze geeft iedereen keurig de ruimte. En, ze blaft niet. Als het bekend en/of leuk bezoek is komt ze er gezellig bijliggen. Even knuffelen als beiden partijen daar zin in hebben is fijn maar zoet aan iemands voeten liggen is ook prima. Werklui laat ze ook in alle rust hun ding doen.
1x in haar 6jr leven gromde ze naar een werkman. Hij deed ogenschijnlijk niks verkeerd maar helemaal vertrouwen deed mijn moeder het toch niet

Ah ja, ik was het hysterisch enthousiaste getetter van Dívka nog vergeten.
Je trommelvliezen gaan kapot en ze stopt pas als ik haar uit de situatie verwijderd heb of ergens na ruim 5 minuten wanneer de opwinding afzakt.
En als ze haar behulpzaam op de bank willen tillen dan gilt ze alsof ze in elkaar getrapt wordt want kom niet aan dat buikhaar en al helemaal niet als ze tegen de loopsheid aanhangt of loops is, dan is de buikband vh tuig omdoen al reden om keihard te gillen en als je dan gaat voelen of er een haar dwars zit/bekneld raakte ofzo dan blijft ze gillen.
Mahdutje blaft ook wel maar stopt ook vlot weer, die moppert dan nog ff dat je moet gaan zitten zodat hij op schoot kan klimmen en kusjes kan geven.

Meeko is een kruisduiker Als ik iets irritant vind…
Bij mensen die niet zoveel met honden hebben houd ik hem even vast als men binnenkomt. Hij is namelijk nog steeds zo’n schuddende pup die met bolle rug en helikopterstaart piepend met grote ogen naar je kijkt alsof je een lang verloren vriend bent. Ook als hij je nog nooit heeft gezien Zodra iemand zit mag hij er dan even bij.

Bij bezoek dat er vaker is mag hij er meteen bij en dan krijg je dus de volle laag liefde van Meeko. Daar wordt Manu weer chagrijnig van want die wil ook geaaid. Dus die zet het op een joelen en gaat op de grond op zijn rug liggen, waar Meeko overheen rent en wordt Manu weer boos. En zo gaat dat een minuut of twee. Pure chaos.
Peuter rent er dan ook nog tussendoor. Hele verhalen en op volume 100 om boven scheldende Manu uit te komen.

Welkom.

Ik steek ze buiten of apart en doe meestal de tt aan.
Onlangs kwam mijn zus ‘s avonds na 21u nog langs en dan had ik Runar al naar boven laten gaan.
Bezoek dat hier over de vloer komt heeft gewoon geen ervaring met het type honden, ondanks ze allemaal wel dierenvrienden zijn.
Het is gewoon gemakkelijker. Treskor heeft ook geen affectie naar andere mensen toe, wel snuffelen en gewoon sociaal, maar verder geen interesse in contact.
Piiri is een bom energie en kwispelt je blauw met haar zweepstaart dus dat is ook niets.

Van Runar is iedereen fan, dus die laat ik er wel gewoon bij Die wil ook gewoon wat tutten dus win win.

Mo-yi is er heilig van overtuigd dat visite speciaal voor haar komt
In haar puppen en pubertijd vond ik de bench ideaal, die stond gewoon in de woonkamer dus ze kreeg alles mee, alleen ze kon niet gelijk erbovenop springen..nou viel mee, tegen mensen aanspringen wilde ze wel.
Dat ging al snel heel netjes eigenlijk,, en als ik met de visite ging zitten en we zaten te praten ging zij liggen en meeluisteren en viel in slaap, dan pas ging t deurtje open en kon ze veel rustiger even hallo gaan zeggen en dan was t ook goed, ging ze bij de voeten liggen, verder tukken.
Die bench staat allang ingeklapt boven. Visite komt er hier eigenlijk nauwelijks, en als er iemand komt is dat 1 persoon. Druk doen is er niet meer bij, wel een warm onthaal, met kwispels en even in het gezicht willen snuiven en dan gaat ze gelijk weer erbij liggen, op dr wortel knauwen en in slaap sukkelen.
Ik vind wel dat visite rustig binnen moet kunnen komen, dus als ik de deur open doe wacht zij in de keuken, geen geneuzel in de gang. Dan krijgt ze in de keuken vaak wel een uitgebreid hallooo en loopt ze trots mee naar de bank, laat ze even haar wortel zien en dan is t goed.

Vandezomer kwamen er trouwens hier twee agenten binnen. Die deden een buurtonderzoek en hadden een paar vragen. Ik liet ze binnen en vertelde dat er wel een grote hond klaarstaat om hallo te komen zeggen, vonden ze prima. Toen stonden we in mn keuken en alle aandacht was voor madame, ze vergaten bijna hun vragen te stellen Mo had aandachtig en bijna vol bewondering hun broeken voorzichtig afgesnuffeld en ze bleven maar lief tegen haar praten , ze liep al half naar de bank maar ze liepen niet mee , dan maar trots haar wortel naar hun brengen, en jawel, dat leverde een ; ahhh kijk nou!
Goed, 10 minuten later vroegen ze zichzelf af wat ze ook alweer wilden komen vragen

Erg leuk om te lezen hoe het anderen vergaat

Het ligt er hier heel erg aan wie er komt.
Zijn het voor mijn honden goede bekenden en hondenmensen, dan laat ik ze gewoon allemaal tegelijk op hun manier kennismaken. Dat is wel even een drukte - en lawaai (Fayah blaft bij opwinding en bij heel leuke mensen gaat Mila loeien) - van belang, maar verder gaat het prima. Amy wil nog wel eens opspringen, maar verder zijn ze eigenlijk alleen maar heel blij en druk, maar doen niets verkeerd. Die drukte duurt een minuutje, en daarna zijn ze gewoon weer normaal en rustig(er) Amy wil graag altijd veel aandacht van het bezoek, maar als bezoek daar niet op in gaat, laat ze ze verder wel gewoon met rust zonder dat ik me daarmee hoef te bemoeien.
Bij onbekenden en niet hondenmensen laat ik ze niet allemaal tegelijk erbij vanwege die drukte en omdat Arlo onbekende mensen in eerste instantie nog spannend vindt. Meestal laat ik dan eerst de collies naar buiten, behalve het lawaai van Fayah maken die netjes kennis, daarna Amy en dan neem ik Arlo mee aan de riem. Als Arlo eenmaal kennis heeft gemaakt, is de ergste spanning bij hem weg en laat ik hem ook los. Aan de riem gaat dat op de een of andere manier beter dan wanneer ik hem los laat, hij voelt zich zekerder met de steun van de riem en hij wordt súperdruk als hij gespannen is, aan de riem is hij veel rustiger.

Hier in Spanje leven we vooral buiten, dus vindt het ontvangen van bezoek ook buiten in de tuin plaats. Veel fijner dan in een krappe gang of kleine huiskamer. In mijn appartementje in Nijmegen ging dat zo met mijn toenmalige honden (mijn zus en haar hond op bezoek):

Froo gilt als een idioot en Aloy doet lekker mee. Mag eigenlijk niet hoor. Als ik Aloy wegstuur en vertel dat ze moet gaan liggen gaat ze op de bank bibberend (van ingehouden opwinding, niet van angst natuurlijk ) liggen zingen en praten (wat op zich wel beter is dan haar geblaf) en Froo wil ook best weg maar ze blijft van een afstand toch wel gillen. Het is pure opwinding van Froo want ze doet het bij iedereen, ook bij bekenden die ze heel leuk vindt. Het is mijn eigen schuld want we krijgen gewoon echt zo weinig visite dat ik er nooit echt moeite in gestopt heb. Ik houd zelf helemaal niet zo van visite dus voor die twee keer per jaar... Aloy heeft die manieren ooit wel aangeleerd gekregen voor haar opleiding, maar het is gewoon niet onderhouden. En Froo heb ik überhaupt niks geleerd op dit gebied want het was niet nodig omdat ik mensen liever buitenshuis ontmoet.

Na een paar minuten worden ze wel rustig hoor, dan kan ik Aloy vertellen dat ze gewoon ergens kalm moet gaan liggen en Froo is ondertussen bezig zichzelf op een schouder te positioneren zodat ze een oor van de visite kan uitlebberen of zo. Als mensen haar niet leuk vinden doet ze dat trouwens niet. Froo vindt namelijk alleen mensen aardig die snappen dat zij de tofste is.

haha wat een zalige verhalen! ^
Sambal is best kalm, er komt hier 2 x per week verpleging een infuus aanleggen. Hij weet dat het dan een feestje is, even begroeten en dan weg met een lekker botje en niet komen zeuren aan tafel waar ze alles klaar maken. Soms vergeet ie dat en wil hij op schoot bij de verpleegkundige. Dah ken nie jonghuh!
Als mijn hondencoach komt, dan is het op alles rijden dat hij tegenkomt, al die geuren van hondjes en week wah is te veel.
Bij overig bezoek is het even hoi en dan heb je snoep?

Het ligt er hier ook aan wie er komt. Ik maak meestal het onderscheid tussen bekend en onbekend. Bekend mag hij altijd komen begroeten, maar met onbekend neem ik hem meestal niet mee naar de deur (of laat ik hem op een kleedje op een afstandje liggen). Ik vind dat hij niet per se iets met een pakketjesbezorger o.i.d. moet.
Het ligt ook aan de persoon hoe (hyper)enthousiast hij wordt. Maar zelfs in zijn meest intense enthousiaste modus zal hij niet opspringen. Ik wil overigens niet dat de visite hem snoep geeft, want daar wordt hij dus nog hyperdepieper van.
Als de visite zit, wil hij ook nog wel gaan leun-buurten.
Hij vindt vreemde mensen over het algemeen best wel snel oke. Toen we een schilder over de vloer hadden, liep hij daar dus de hele dag met een blije bek achteraan Ohja en de schilder noemde hem Xenos.

Ik had vandaag bezoek, en echt gezegd... "dat doen ze anders nooit"..
Gewoon op schoot klimmen en op mensen gaan zitten, kusjes blijven geven .. nou is dat bij die kleine niet zo héél erg... Maar Aak en Chara vonden deze visite ook enórm leuk en die denken dat ze ook schoothondjes zijn.. en Ezau de kat kwam er ook maar bij liggen.. ..

Was nog iemand van het forum ook

Jimi vindt alles best, Abra is ook best makkelijk maar Luus haatte visite , buiten de kinderen en kleinkinderen om.
Die deden we dan altijd apart met Abra en wat lekkers en dat was geen enkel probleem dan.
Nu ze er niet meer is laten we Abra wel overal bij , alleen wegzetten vinden we zielig en sowieso niet nodig.
Abra is dan vrij aanhankelijk naar voornamelijk de familie, verder negeert ze minder bekende mensen maar ze is nooit onvriendelijk.