Een Hondenleven

Ben ik weer eens met m'n jaarlijkse post
Ik hoor wel eens dat een intacte reu waar niet mee gefokt wordt beter gecastreerd kan worden omdat hij anders een wandelende bonk seksuele frustratie zou zijn en dat dit ook weer tot ziektes kan leiden. En dat ik dus verkeerd bezig ben als ik niet in mijn gezonde en volgens mij ook gelukkige hond ga laten snijden als hij misschien eens per jaar wat moeilijke dagen heeft vanwege een loops teefje. Komt bij dat hij een pitbull is en hij nu als volle reu vriendelijk is naar teefjes en kleinere reuen, dat wil ik graag zo houden. Maar na de zoveelste discussie vraag ik het me weleens af, doe je je hond tekort als hij niet mag dekken of is dat een soort "vermenselijking"?

Dat is een soort van vermenselijking. Ik heb ook een intacte reu en twee intacte teven. De dames zijn zijn moeder en zijn halfzus en daar mag hij niet op klimmen. Ik vind het geen reden om te castreren.

ik kan het ze niet vragen, ik denk dat castratie voor en nadelen heeft en ik vind mijn reuen leuker met hun ballen en dan heb ik het over karakter als ze opgroeien..

Een reu zou ik als het even voorkomen kan worden niet castreren. Waarom zou je.

Hier in de buurt vinden ze het ook maar gek dat Brego niet gecastreerd is. Ik vind het onnodig om te snijden in een gezond lichaam. Daarnaast heeft hij een licht onzekere inborst waarvan ik bang ben dat het erger wordt zonder zijn hormonen. En achteruitgang van bespiering die juist belangrijk zijn voor hem. ( grote hond ). Daarnaast is het geen vervanging voor opvoeding. Wat vele die ik tegenkom denken. Want als je het niet doet worden ze dominant. Terwijl hun reu zich juist misdraagt. En ik heb begrepen van de dierenarts waar mijn moeder werkt dat juist bepaalde vormen van kanker bij gecastreerde vaker voorkomen dan ongecastreerde reuen. Ja Brego heeft bijvoorbeeld nu last van loopse teven in de buurt als wij wandelen, maar dat is een paar weken per jaar. Lekker afleiden en leuke dingen doen. Uiteindelijk gaan wij mensen ook niet castreren wanneer ze lekker hormonaal zijn.

Nicoline schreef: ↑10 feb 2024, 23:21 Ben ik weer eens met m'n jaarlijkse post

Goed zo. Regelmaat is belangrijk.

Ik heb het gekwaak dat altijd weer naar castratie leidt naast me neergelegd.

Ten eerste is geslachtsdrift behoorlijk rasgebonden. Bij een jonge intacte terrier kun je echt wel verwachten dat hij achteruit op een kussen door de serre rijdt.En dat hij inderdaad op elke teef verliefd wordt en alle andere pikhaantjes van de straat liever dood heeft.
Maar ik vind dat helemaal niet zielig. Dat is gewoon een gezonde jongen zonder vriendinnetje. Dat is toch geen ramp?
Laat hem zich lekker opfokken over het feit dat er een loopse teef door de strook een stippellijn heeft getrokken. Wat geeft dat nou dat hij dan op zijn achterpoten op de leuning van de bank over het plakplastic staat te gluren. Ik vind dat juist leuk.

Veel andere rassen zijn niet minder hijgerig maar wel veel rustiger dus dan wordt het weer een ander verhaal.

Ik vind geslachtsdrift zonder copulatie helemaal niet raar laat staan zielig.
Wat ik zielig vind is als een hond een baas heeft die hem alleen in zijn hormoonpatienterige versie leuk genoeg vindt.

Ik ben eigenlijk helemaal tegen castratie. En als je het allemaal zo zielig vindt dan neem je toch gewoon een leuke teef? Laat je je reu vasectomeren. Kunnen ze de gehele dag rampetampen. Maar dat willen die mensen niet. Die bedoelen echt dat ze denken dat die bewusteloze vetzak onder de keukentafel gelukkig is. Tevreden wel. Dat wel. Omdat je de pit er uitgesloopt hebt. Nogal wiedes, Karin.

Ik vind het echt heel raar om te doen alsof honden wel kunnen herderen, waken, graven, spoeuren en rennen maar geen goed huisdier kunnen zijn zonder er een kapoentje van te pinnen. Dat vind ik echt een beetje een sektepreek.
Neem dan gewoon geen hond. Heb je helemaal nergens last van.

Ik liep een keer met Dapper in Parijs. Hij brullen tegen de aangelijnde pitbul van een paar marokkanen. Die begonnen meteen duimen op te steken en dat ze het zo'n leuke hond vonden.
En toen realiseerde ik me dat je het inderdaad ook gewoon leuk kunt vinden.

Hein is een vroegcastraat. Met 10 maanden moesten de ballen er al af. Met 11 moest hij weg.
Het is sowieso al een apart hondje. Hoeveel jack russels hebben er een fikse onderbeet en de borstkas van een franse bull? Maar dat gecastreerde gaf hem vooral stress. Hij werd banger. Het is een held hoor dus hij staat er gewoon maar hij kreeg stress van dingen op een manier die een beetje krom was en waar bovendien andere honden geen last hebben.
Hijn is nu een ouder heertje en heel gelukkig met zijn vrouwtje en liever zonder andere mensen en honden. Lekker op de bank tot we de schoenen maar weer eens aan gaan trekken en naar de brug gaan lopen. En dat doet hij nog steeds heel goed. Maar het was echt veel leuker geweest als hij intact was geweest.
Fysiek maakt het niets uit. Het is nog steeds een sterk en doodfit hondje. Maar mentaal vind ik hem soms wel zielig. En dat heeft alles met die castratie te maken. De castratie van de bazin die hem meteen daarna niet eens wilde hebben. (Ja, denkt u daar maar even over na.)

Nou ja, ik stop maar want de ervaring leert dat alles dan meer dan 4 alinea's een "epistel" is. Die vinden dat ik minder geraaskal af moet scheiden.
Voor die mensen hou ik het kort: "Je hond wordt rustiger van castratie. Maar niet makkelijker en zeker niet gelukkiger. Honden willen namelijk van zichzelf uit geen misdienaartje worden."

Een hond heeft niet regelmatig een dekking. Ook niet als hij op straat loopt. Beter gezegd de meeste reuen in vrij levende roedels komen nooit aan dekken toe. Er lopen dan grotere reuen bij dat maakt dat de kleinere nooit een teef kunnen dekken. Een omgecastreerde reu in een vaste roedel kan hooguit eens per 6 maanden dekken. Zou dat hem mentaal helpen? Kan zo'n dier dan 6 maanden relaxen op die ene dekking? Met andere woorden een omgecastreerde wolf of wilde hond dekt ook maar zelden. Wolven als ze al de alfa zijn een paar dagen per jaar. De andere reuen in de roedel nooit.

Guus is ook net als Hein van Echomira een heel jong gecastreerd reutje. Toen ik hem kreeg denk ik dat hij 10 maanden was ofzo. En al een poosje gecastreerd.

Hij is extreem dominant en dwingerig. Markeert overal. Hartstikke leuk zelfverzekerd hondje. Maar in sociale context met andere honden heeft het voor hem hele grote gevolgen. De meeste honden vinden hem prima maar vrijwel elke hond wil hem domineren. Hij zelf vindt dat erg lastig. Hij wordt vaak door teven tegen de grond gewerkt en reuen rijden op hem. Dat past totaal niet bij wie hij wil zijn en hoe hij doet. Hij piest super veel en hoog. Is heel energiek en dominant maar niemand neemt hem serieus. Ergens vind ik dat heel jammer. Hij zou een leuk klein potentaatje zijn met een super lief karakter.

In huis en rondom mensen snap ik de voordelen bij Guus. Hij rijdt op mensen. Valt meteen uit als iemand mij een speels tikje geeft of een schop. Hij is ontzettend dwingerig in de omgang en weigert regelmatig iets. Dwingen is erg lastig bij hem. Ik kan me voorstellen dat hij intact dus pittiger en drukker zou zijn. Maar dat is een aanname want Dapper was juist enorm schappelijk in de omgang binnen de roedel en met mensen. Veel schappelijker dan Guus in elk geval.

Ik heb een intacte reu in huis, Mojo. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt hem te laten castreren. Hij is prima te doen in het dagelijks leven, ook al heeft hij dekervaring. Hij gaat niet rijden op teven die richting loopsheid gaan en zelfs bij mijn eigen intacte teven houdt hij zich rustig tot aan hun dekrijpheid.
Op wedstrijden looen altijd wel loopse teven rond en dat ruikt hij echt wel, alleen is hij dan nog steeds meer met het spelletje bezig dan met zijn neus.
Gezien zijn karakter denk ik dat hij het juist als hij gecastreerd was niet zo lollig zou vinden, ik ben er zeker van dat hij dan door alle andere reuen als een pispaaltje gezien zou worden.

Castratie is geen wondermiddel, hoewel veel mensen met een puberende reu denken dat het al hun opvoedkundige problemen oplost.

Nee ik vind een intacte reu niet zielig.
Ook niet als hij niet dekt.
Rio werd er zonder mankeren bijna 13 op en Micron 14.

Jimi was gecastreerd toen hij kwam, hij was
6 en pas op die leeftijd gecastreerd.
Zijn vacht is echt geëxplodeerd en lijkt totaal in niets meer op wat het daarvoor was toen hij net binnenkwam in het asiel en nog ongecastreerd was.

Qua gedrag weet ik dus niet of hij veranderd is , aan andere honden merk ik verder weinig hij is sowieso nooit de pineut bij een andere hond.
Hij geeft ook nooit geen aanleiding en heeft weinig interesse in vreemde honden.
Hij heeft wel wat vaste speelmaatjes in mijn hus maar daarbuiten geen interesse in vreemde honden.

Peer zijn carillon is met zijn 10 jaar nog steeds compleet en ik heb beloofd dat zo te laten.
Hij weet ook echt wel hoe hij "muziek" kan maken maar hij maakt zich vooral niet druk.
Het gedel van hitsige loopse sjiwawa's van vrienden van ons vond hij maar lastig.
Zijn beste maatjes in de buurt hier zijn overigens reutjes.

Een hond is niet met seks bezig, en indien wel, waarom zou enkel maar de mannelijke variant daarmee bezig zijn en de teven niet? Alsof seks voor een vrouw niet leuk kan zijn

Mijn teven laat ik castreren als ik er niet (meer) mee wil fokken omdat ik te veel miserie zie met intacte teven (en ja, dan ‘snij ik liever in een gezonde hond’ dan dat je in een etterende buik moet gaan snijden) maar met de reuen ondervind ik geen hinder.
Indien het gezondheidstechnisch nodig zou zijn, zou ik niet aarzelen. Maar het valt reuze mee met hun frustraties Piiri zou ze ook direct een klap geven moesten ze denken even hun gang te willen gaan

Bij een reu vind ik het echt zonde. Dat mooie hengsterige gaat er helemaal af en het worden van die tailleloze sloffers. Ik ben blij dat ik Glenn, Bakkie, Peer en Hoppa nooit heb laten castreren. Heb ook nooit last gehad van hun ballen.
Nee, ik zou nooit meer een reu nemen omdat ik teven veel makkelijker vind maar stel dat er weer eentje kwam dan bleven die ballen als het ook maar even kan eraan.

Hier zijn in de afgelopen jaren zowel volle reuen als castraten geweest, de meeste castraten waren herplaatsers en dan wel voor hun 1ste jaar gecastreerd, 1x heb ik zelf een reu laten castreren op zijn 3de jaar, en daar werd hij een veel leukere hond door als met ballen, nou ja 1 bal... hij had maar 1 ingedaalde bal.

Teven worden in principe gecastreerd, dus echte onrust door volle teven heb ik bij de reuen ip niet, toen jaren geleden Nookie loops werd was de hond die haar maar wilde dekken een castraat

Ik moet inmiddels dan wel concluderen , ondanks dat ik mijn eigen reuen ip niet castreer, dat de castraten echt wel veel ouder zijn geworden als de volle reuen, en de castraten ook echt geen zielige, dikke luie honden waren, maar een volle reu is niet zielig nee, net zo min als dat de castraten hier waren.

Maart schreef: ↑11 feb 2024, 09:53 Een hond is niet met seks bezig, en indien wel, waarom zou enkel maar de mannelijke variant daarmee bezig zijn en de teven niet? Alsof seks voor een vrouw niet leuk kan zijn

Mijn teven laat ik castreren als ik er niet (meer) mee wil fokken omdat ik te veel miserie zie met intacte teven (en ja, dan ‘snij ik liever in een gezonde hond’ dan dat je in een etterende buik moet gaan snijden) maar met de reuen ondervind ik geen hinder.
Indien het gezondheidstechnisch nodig zou zijn, zou ik niet aarzelen. Maar het valt reuze mee met hun frustraties Piiri zou ze ook direct een klap geven moesten ze denken even hun gang te willen gaan

Hier is dat ook zo.
Maar toch in het verleden Spikey laten castreren op de leeftijd van 6 jaar. En hij werd er echt beter van.
Ik denk dat je iets verder moet kijken dan voor of tegen castreren. Ook de hond in kwestie is belangrijk. Castreren voor de leeftijd van 3 jaar is voor zowel teven als reuen hier een no go.
Vooral bij (de meeste reuen) zie je dan dat de noodzaak er niet meer is.

Imo zijn intacte reuen niet zielig, ik vind veel gecastreerde reuen zielig. En dan meestal als reden voor castratie dat mensen hopen dat de honden rustiger worden en gaan luisteren. Je hebt verdorie een jonge hond waarom moet die rustig zijn en opvoeding zit niet in de ballen.
Castraten worden vaak niet serieus genomen door andere honden, die weten niet waar ze mee te maken hebben een reu of een teef. Daarbij kans op rampenvachten, mensen onderschatten dat echt vaak.

Heb afgelopen weken loopse Quinta gewoon mee gehad met de hus, natuurlijk niet op de hoogtijdagen. De volle reuen lieten haar met rust en de ene jonge reu die meende wat te moeten heeft nu een gekrenkt ego zeg maar.

Ik heb er nooit een seconde over gepiekerd om mijn reuen te castreren.
Ze zijn heel vaak zo niet meer zichzelf als de ballen er af gaan (van wat ik heb gezien).
Dus mijn reuen zijn hun hele leven in het bezit geweest van hun ballen

Ik vind daar ook niets zieligs aan.

In de mensenwereld richt een aantal jonge mannen die maar geen vriendin kunnen krijgen een incelgroepje op. Hahaha. Dat zie ik reuen nog niet doen; die zijn verstandiger.

Nanna schreef: ↑11 feb 2024, 12:50 In de mensenwereld richt een aantal jonge mannen die maar geen vriendin kunnen krijgen een incelgroepje op. Hahaha. Dat zie ik reuen nog niet doen; die zijn verstandiger.

in de mensen wereld zou het voor sommige mannen ook verstandiger zijn om ze te castreren. Maar goed daar gaat het hier niet over.

Fred is niet gecastreerd en dat word hij ook niet tenzij geen andere optie. Hij is al onzeker en bangig en dat wil ik niet erger maken. Maar tegelijkertijd vervloekt ik hem ook als er loopse teven in de wijk rondlopen en hij een paar dagen van slag is

Bertus heeft vorige maand een teefje gedekt. Het lijkt erop dat hij wat minder van slag is nu er weer een loopse teef in de buurt is dan voor zijn dekking

Toen stopte hij met eten en huilde soms dat doet hij nu niet

Ik denk dat het wel kan verschillen per reu. Er zullen wellicht reuen zijn die eronder lijden. Hier een intacte reu en hij vindt zichzelf duidelijk helemaal niet zielig. Hij gaat niet staan janken bij de deur als er loopse teven in de buurt zijn (en die zijn er vast genoeg).
Ik vind hem best wel seksueel (markeert veel en als hij gaat snuffelen dan kan dat best opdringerig zijn en hij slaat weleens maaltijden over), maar ik zou het niet gefrustreerd noemen. Hij is gewoon altijd blij. Ik denk dat hij het ook oprecht leuk vindt om (hormonaal) te snuffelen.

Ik moet er niet aan denken mijn reuen te castreren. Ze doen genoeg om te voorkomen dat ze zich enorm zielig gaan vinden dat ze niet elke teef mogen bespringen denk ik. Ik vind te prachtig in hoe ze zijn met ballen; fysiek (bespiering etc) maar ook gedrag. Ze zijn beiden apart maar ook zeker samen heerlijk.

Ik heb voornamelijk reuen gehad en die heb ik nooit laten castreren, behalve als het medisch noodzakelijk was.
Eén van onze Newfoundlanders was echt hypersexueel en zat zichzelf enorm in de weg. Zijn hart was ook niet 100% en hij bezorgde zichzelf door zijn gedrag bijna een hartaanval.
Die heb ik toen laten castreren, daarna was het een newfie zoals ze horen te zijn. (wel met bijbehorende castraten-vacht helaas). Bronco kreeg teelbal kanker toen hij 9 was, dus toen was het geen keuze meer.

Maar nooit problemen gehad met jankende niet etende reuen, ondanks dat de teefjes van mijn moeder waar we naast wonen toen nog niet gecastreerd waren.
Markeren mag als ik ze uitlaat, maar als je het lef hebt om je poot op te tillen in de tuin, dan draai ik eigenhandig je ballen eraf! En dat weten ze snel genoeg.
Tegen bankjes e.d. aan pissen doen we ook niet.
Cash (en Bronco deed dat ook) staat echt wel regelmatig klappertandend te schuimbekken bij een lekker ruikend teven plasje. Maar als dat alles is...

Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Oprechts vraag… ben zelf meer een teven mens, heb 1 gecastreerde reu gehad (hondje van mn oma, die overleed). Ik lees steeds over plaslikkende reuen die van slag zijn, vandaar mn vraag.

Hakkene schreef: ↑11 feb 2024, 18:56 Is het zo dat als je ervoor zorgt dat een reu genoeg te doen heeft, voldaan is, moe is… dattie dan sowieso minder bezig is met loopse teven?

Oprechts vraag… ben zelf meer een teven mens, heb 1 gecastreerde reu gehad (hondje van mn oma, die overleed). Ik lees steeds over plaslikkende reuen die van slag zijn, vandaar mn vraag.

Geen gekke vraag. Ik merk dat wel. Normaal merk ik wel aan Brego dat er loopse teven in de buurt zijn, maar is hij best relaxed. Nu kwam het de laatste twee weken net zo uit dat speuren niet doorging en hij was aan de lijn meteen een draak. Druk, trekken, neus in de lucht etc. Dus nu thuis spoortjes en zoek spelletjes gedaan. Nieuwe routes lopen en hij is meteen weer rustiger.