Een Hondenleven

Je hebt ze in allerlei soorten en maten maar je wordt bijna doodgegooid met Doodle's bij mij op het werk (pension) en 1 ding wat me heel sterk opvalt is dat ze nagenoeg allemaal een bepaalde mate van angst hebben. Natuurlijk bij de ene erger als dan bij de ander maar bij sommige kan het zo hevig aanwezig zijn dat ze ook totaal niet benaderbaar zijn. Ik vindt dat heftig hoor en super sneu voor zo'n hond want die voelt zich zo. Het 'ideale gezins hond' plaatje klopt in mijn beleving totaal niet, er zijn er behoorlijk wat met issues en ook echt al op jonge leeftijd. Daar waar een golden(bijvoorbeeld) het leven omarmt hebben de Doodles in meer of mindere mate dit vaak niet zoals ik dit zie. Of dit allemaal vroeg castrataten zijn weet ik niet maar er zijn weinig reuen die ik zie met ballen maar bij de teven is dit lastig in te schatten.

Tegenwoordig wordt bijna alles gedoodled maar de gedrags problemen krijg je er haast voor een klap geld erbij. Sneu voor de hond en sneu ergens ook voor de eigenaar

Hier zijn er ook heel veel, heel veel slechte eters ook.

Bij mij op het werk ook veel doodles met issues, niet alleen gedragsmatig maar ook heel veel allergie-gerelateerd of gezondheidstechnisch.
Ik begrijp ook echt niet waarom al die interesse in doodles, een poedel kan toch ook gewoon als je die qua vacht lekker kort houdt?

Ik herken het niet. Hier in de buurt best veel doodles maar eigenlijk allemaal prima. Soms inderdaad slechte vreters maar dat komt van de poedel af die daar patent op lijkt te hebben.
Verder vrolijk, speels en sociaal. In hun jonge jaren soms wel druk.
Ik kom ze alvast duizend keer liever tegen dan leden van het vechthondgilde.

Kelperuaantjes schreef:Bij mij op het werk ook veel doodles met issues, niet alleen gedragsmatig maar ook heel veel allergie-gerelateerd of gezondheidstechnisch.
Ik begrijp ook echt niet waarom al die interesse in doodles, een poedel kan toch ook gewoon als je die qua vacht lekker kort houdt?

Ik had dolgraag weer een poedel genomen maar durfde het qua gezondheid niet meer. Jip is 17 geworden, wat een fantastische leeftijd is maar ze had echt altijd wat. Ze heeft meer gehad dan alle andere honden die ik heb gehad bij elkaar.
En er speelt helaas heel wat bij poedels.

Niet dat die doodle hype dan de oplossing is. Maar dat is een hype nooit, ook voor rashonden niet.

Hier lopen er heel veel maar geen bangerds hoor, allemaal blije vrolijke springkippen.

Ik ontloop ze meestal met Colin want ze reageren bijna allemaal ronduit agressief op hem en de baasjes weten niet altijd hoe ze ze vast moeten houden. Zal vast angst gerelateerd zijn maar het valt wel op, ook dat ze bijna altijd lakse baasjes hebben.

Hondenpoot schreef:

Kelperuaantjes schreef:Bij mij op het werk ook veel doodles met issues, niet alleen gedragsmatig maar ook heel veel allergie-gerelateerd of gezondheidstechnisch.
Ik begrijp ook echt niet waarom al die interesse in doodles, een poedel kan toch ook gewoon als je die qua vacht lekker kort houdt?

Ik had dolgraag weer een poedel genomen maar durfde het qua gezondheid niet meer. Jip is 17 geworden, wat een fantastische leeftijd is maar ze had echt altijd wat. Ze heeft meer gehad dan alle andere honden die ik heb gehad bij elkaar.
En er speelt helaas heel wat bij poedels.

Niet dat die doodle hype dan de oplossing is. Maar dat is een hype nooit, ook voor rashonden niet.

En ik heb die ervaring juist niet.
2 grote poedels en tot nu toe weinig gezondheidsproblemen.
Enige herkenbare is het slechtere eten, maar dat geld alleen voor Dana en totaaaal niet voor Dino (vreetzak de eerste)

Ik ken weinig doodles, maar het drukke herken ik.

En als ik oude foto's van Dino laat zien, zegt iedereen dat het een doodle is. Veel mensen zien niet het verschil tussen een poedel in doodle model en een doodle.

En helaas is het castreren op idioot vroege leeftijd nog steeds iets wat veel gebeurd.

Hier meerdere doodles in de buurt (waaronder buren). Ik vind het verschillend. Er zitten echt vrolijke en leuke tussen (die van onze buren is ook erg leuk) en er zitten ook uitvallende types bij.
En met allergie-problematiek. Dat vind ik best wel sneu. Ze zijn deels op de markt gezet als 'hypoallergeen' voor mensen die zelf een allergie hebben en toch graag een hond willen en vervolgens hebben de honden er zelf veel onder te lijden.

Ik heb er veel in de salon en ik neem ze niet meer aan. Een klein percentage is te pruimen, maar de meeste hebben echt behoorlijke issues. Angst en vaak gepaard met agressie. Ik snap oprecht niet waarom je niet leuk een poedel neemt in een normaal kapsel. Ik zie inderdaad ook heel veel allergie. Chronisch ontstoken oren. Heel sneu.

Ik kom er ook veel tegen, zowel in training als in revalidatie en heel jammer om te moeten zeggen ... Er is er maar één leuke/ongecompliceerde/niet angstige bij... Nu kan ik dat natuurlijk voor het deel van de trainingen wel relativeren; als ze geen probleem hadden dan kwamen ze niet bij mij terecht. Maar in de reva en watergewenning... Ze zijn echt niet makkelijk te hanteren.

Gezondheids issues hebben ze inderdaad ook te over en als ze niet in een hoekje kruipen van angst dan zijn ze wel vreselijk over de top, zal ook wel iets van compensatie zijn denk ik.

Een hype is nooit goed voor een hond maar dit 'ras ' is zo massaal uit de grond gestampt met de nodige problemen van dien. Gros zit ook met een vreselijk gebrek aan vachtverzorging maar zo'n teddybeer uit een boekje ziet nou eenmaal zo leuk.

Jammer dat ze zo weggezet worden als de ideale gezinshond, in mijn ogen zijn ze dat totaal niet of het komt omdat het vaak inderdaad mensen zijn die niet verder kijken dan het plaatje uit het boekje.

Denk dat het grootste deel van de gedragsproblemen komt door de mensen die ze nemen.
Ze zijn duur en populair bij jonge gezinnen met werkende ouders. Probleem 1.
Dan zijn de kinderen vaak klein en de ouders geen honden mensen. Probleem 2 en 3.
Vervolgens moeten bijna alle doodles al jong in de bench, naar de hondenschool en zijn ze eigenlijk vooral veeleisend en dat willen de baasjes weg trainen. Probleem compleet.

Ik geloof namelijk niet dat een halve golden retriever, Cocker spaniel of labrador ineens twee keer zo lastig is dan een stamboom poedel. Het moet aan de eigenaars liggen.

Mijn zus heeft een doodle. Een cockapoo. Ze moest hem van de dierenarts tot 16 weken binnen houden in Londen vanwege de vossen en de niet complete entingen. Hondje is dus vrij aso maar dat uit zich in negeren. Met Guus kan ze prima spelen maar meestal loopt ze andere honden voorbij. Ze is super lief met mensen. Beetje eenkennig maar erg vriendelijk.

Loopt overal los en kan overal mee naartoe. Eigenlijk gewoon een heel gemakkelijk lief hondje. Slim en kent veel trucjes.
Kan zo ergens mee naar binnen waar loslopende honden en vreemde katten zijn. Of grote groepen mensen. Prima.

Maar mijn zus heeft dan wel de kinderen en ze werkt maar ze heeft geen bench, neemt de hond mee of brengt hem onder en ze is opgegroeid met honden en erg goed met honden. Dus dat hondje heeft geen issues.

Ik geloof dus niet dat er door een poedel met een super sociaal en leuk ras te kruisen ineens lastige honden ontstaan. Wil je lastig dan moet je een poedel met een mechel of Stafford kruisen. Dan nog denk ik dat de pups best te pruimen zijn.

Ze hebben natuurlijk een aantal dingen tegen zich. Het is een combinatie uit twee toch drukke rassen, poedel en retriever. Hoezo denk je dan een zoete brave gezinshond te krijgen die tevreden is met een blokje om het grasveld. Dan de vachtverzorging. Daar hoor ik alle doedelbazen over. Valt enorm tegen. Dat dachten ze zelf wel even bij te houden maar daar moet 99 van de 100 keer toch een professional met een enorme tondeuze aan te pas komen. En dat is DUUR. Dan wordt doorgaans de hap ultrajong gecastreerd. Moet van de fukker. Dat doet het karakter geen goed.
Het is jammer dat ze vaak als hip accessoire worden aangeschaft. Ze zijn ook weer niet zo moeilijk als pitbulloïden dus in het asiel komen ze nauwelijks terecht. Maar vaak vallen ze achteraf toch tegen. Op alle fronten.

Ik zeg vast iets lelijks maar wat doodles gemeen hebben is het soort eigenaren.

EchoMira schreef: ↑13 feb 2024, 22:39 Ik zeg vast iets lelijks maar wat doodles gemeen hebben is het soort eigenaren.

Ja dat zeg ik ook. Dat is ook de reden denk ik.

Nanna schreef: ↑13 feb 2024, 22:34 Dat dachten ze zelf wel even bij te houden

Elke maand of twee keer per maand bijknippen. Duurt 15 minuten. Heb je 1 borstel en 1 schaar bij nodig. Als je dat niet aankunt had je nooit een hond moeten nemen.

Maar dat is dus precies het type baas. Een eerste hond en dan meteen een poedelkruising willen terwijl dat helemaal geen makkelijke hond is.

Nanna schreef: ↑13 feb 2024, 22:34 Ze hebben natuurlijk een aantal dingen tegen zich. Het is een combinatie uit twee toch drukke rassen, poedel en retriever. Hoezo denk je dan een zoete brave gezinshond te krijgen die tevreden is met een blokje om het grasveld. Dan de vachtverzorging. Daar hoor ik alle doedelbazen over. Valt enorm tegen. Dat dachten ze zelf wel even bij te houden maar daar moet 99 van de 100 keer toch een professional met een enorme tondeuze aan te pas komen. En dat is DUUR. Dan wordt doorgaans de hap ultrajong gecastreerd. Moet van de fukker. Dat doet het karakter geen goed.
Het is jammer dat ze vaak als hip accessoire worden aangeschaft. Ze zijn ook weer niet zo moeilijk als pitbulloïden dus in het asiel komen ze nauwelijks terecht. Maar vaak vallen ze achteraf toch tegen. Op alle fronten.

Die van mijn zus heeft een hele leuke schappelijke vacht. Geen ondervacht. Dus lekker draderig en totaal niet dik of klitterig. Heerlijk zacht en ik vind het een erg leuk kittig hondje met die grote cockeroren.

Ik ken erg leuke stabiele doodles en angstige/zieke doodles.
De leuke zijn energieke sociale honden. Wel laat volwassen maar bij een eigenaar die dat een beetje goed begeleid komt dat wel goed.

Ik ken via via ook 2 fokkers van doodles. En dáár gaat een hoop mis. Alles voor de aantallen. Veel plaatsingen in gastgezinnen (dus geen broodfok, honden komen terug in huis bij fokker voor de bevalling) en kost wat kost moet er gefokt worden met elke hond. Ik weet van een teefje dat tot 2x toe een groot nest heeft gehad (10+) terwijl ze meerdere allergieën heeft én zeer angstig is.

Mensen denken soms zelfs dat mijn honden doodles zijn, hahaha. Doodles met dreadlocks, is dat wat nieuws?
Ik neem iedere dag liever een Puli dan een doodle.

Ik ken er verschillende en met verschillende karakters, van blije springkippen tot ronduit lelijk.

Een ouder teefje welke ik ken daar zit zo'n mooi aanschaf verhaal aan vast.
Ze is geïmporteerd uit Amerika kosten uiteraard een fortuin , en de fokster plaatste al haar pups in Nederland.
Ze kwam ze zelf brengen, ticket werd verrekend in de pupprijs, en daarna ging ze bij alle eigenaars een paar dagen logeren.
Die waren daar reuze verguld mee en bakte haar in de roomboter en namen haar naar bezienswaardigheden mee en heerlijke restaurants
Ze had dus een prima gratis vakantie erbij.

Nanna schreef: ↑13 feb 2024, 22:34 Ze zijn ook weer niet zo moeilijk als pitbulloïden dus in het asiel komen ze nauwelijks terecht.

Komt nog wel. Ik zie al steeds meer en meer doodles ter herplaatsing via facebook en dergelijke. Nog even en men raakt ze niet meer kwijt en dan komen ze wel in het asiel.

Ik vind het over het algemeen ook hondjes van uitersten. Of enorm (asociaal) druk en losgeslagen, of bibberend met angst-agressie in een hoekje.

Hier barst het ook van de Doodles.
Op training de een na de ander, en niets mis mee hoor als je het ras leuk vind.
Mijn vriendin heeft er ook 1.


Ik trok destijds mijn wenkbrauwen al op, omdat ik zelf niet zulke positieve ervaringen met de doodles toen ook al had. Maar ze wilde een échte en was bereid om daar wat geld voor neer te leggen.

Nu is zij heel nuchter en makkelijk, én ze is op training gegaan en de hond was en is gewoon heel leuk en relaxed. Korte periode een dingetje gehad omdat hij was aangevallen door (jawel hier zijn ze weer ) een Duitse herder.
Eerste kennismaking met Chara was dan ook uit zijn tetter gaan en grommen e.d. maar Chara prikte door die angst heen, bleef netjes en gaf hem blijkbaar weer vertrouwen. Mijn vriendin merkte op dat die wandelingen hem toen goed hadden gedaan, want vrij rap daarna veranderde zijn gedrag weer terug naar "normaal".

Hier in de buurt barst het van de doodles die onzeker zijn, uit de treiter gaan bij zien van andere honden, in huis uit de tetter gaan vanwege niet alleen thuis kunnen of dus andere honden zien en volwassenen weten er al niet mee om te gaan, maar die laten dan ook nog eens die honden door de kinderen uitgelaten worden, hoesee
Voor mijn gevoel (en soms ook gevraagd als ik de kans kreeg) zijn dat type honden veelal bij de gelegenheidsfokkers vandaan gekomen. Niet bewust gefokte honden met bijvoorbeeld de Australische lijnen als voorouders.

Ik denk ondertussen toch wel verschil te zien bij de gelegenheids nesten, of die gewoon als basis een poedel en een andere willekeurig gebruiken om de doodle te maken en de fokkers die echt de stamboom hebben en van komaf de "echte" Australian labradoodle hebben gebruikt als basis.

Idem bij de Maltipoo die voor mijn gevoel nu in opkomst weer is.

Het verbaast me te lezen dat er zoveel problemen ervaren met doodles. Het barst er hier van. Ik woon in de yuppenwijk der yuppenwijken en als je hier geen bakfiets met Sterre, Wolf en een Doodle hebt val je buiten de boot. Of bakfiets.

Ze zitten vaak met een halsbandje aan een rollijn en er doet er weleens een een huppeltje naar mijn honden maar over het algemeen is het gewoon braaf. Ze lopen in hele roedels met uitlaatservices mee en ik heb nog nooit mot gehad met een Doodle. Ze zijn vrolijk, beleefd (of iets minder maar dan toch nog gewoon prima) en speels. Soms wat onzeker in het contact maar dan lopen ze dus ook gewoon door met prima lichaamstaal dat ze geen bezoek willen. Ik vind de grote variant een beetje lelijk. Natuurlijk altijd gecastreerd en dan wordt het toch snel een vormeloze slungel. Ze zijn hier vrijwel altijd ook keurig getrimd en ze lopen braaf mee met hun baas. En hier heb je op elke hoek losloopgebied.
Ik heb er dus helemaal geen last van.

Toevallig dit topic! Ik had het er gisteren nog met een vriendin over.

Hier in de wijk was er tijdens en vlak na corona opeens een vloedgolf van doodles, de een nog neurotischer dan de andere
Ik stond gisteren een tijdje te kletsen met een bekende in het park, haar doodle tikt nu de 12 aan, maar is nog heerlijk fief en speelt heel de dag met de bal, die krijgt er in mei een pup bij. Zij heeft dus een Australian doodle. Vraag me niet wat het verschil is, maar volgens haar is er verschil. Ze was dus eigenlijk eens gaan rondvragen bij fokkers, nou blijkt er een bij ons in de buurt te zitten. Echt steenworp afstand, alleen vroeg zij er dus zo tandjes veel voor, dat ik daar even wit van wegtrok
4.500 euro! In geen 4.500 jaar dus.

Kijk Woes was ook niet de goedkoopste, maar was het meer dan dat geweest had ik ook ervoor bedankt. Zij van de kennel heeft 1 teef, is denk ik nu 2 jaar en heeft er al 2 nesten op zitten. Nou 'ken' ik die teef dus, en wat zij op haar website schrijft, herken ik mij totaal niet in als het om die hond gaat, maar oké