Een Hondenleven

Mijn jongste hond is geen uitblinker qua zelfverzekerdheid. Op zich vind ik dat niet zo'n probleem, ze is acht maanden nu en dus nog hartstikke jong, en volop in ontwikkeling. Ze functioneert prima in het dagelijks leven, en is een blije jonge hond, ze heeft alleen met nieuwe indrukken en situaties die ze spannend vindt even wat meer tijd nodig om de kat uit de boom te kijken, meer dan ik gewend ben van mijn andere whippets. Maar ik loop nu tegen iets aan waar ik even niet zo goed weet hoe ik het op moet gaan lossen, en dat gaat om loslopen op het strand.

Ze is toen ze een maand of vier was opgejaagd door een achterlijke doodle en de zee in gejaagd en daarna richting de boulevard, en sindsdien heb ik haar op het strand niet meer los durven laten omdat ik aan haar zie dat ze zodra ze doorheeft waar ze is, ze in de stress schiet. Voor dat voorval deed ze het hartstikke goed met loslopen op het strand, en ook nu op andere, (omheinde) plekken is ze echt wel gehoorzaam en houdt ze mij goed in de gaten.
Ik heb al een paar keer met een 20 meter lijn gewandeld op het strand om vertrouwen op te bouwen dat er niets gebeurt, maar ook dat werd niets, ze gaat hangen in de lijn en neemt alle ruimte die ik haar geef. Ze wil echt weg.
Een heel lekkere beloning neemt ze in eerste instantie nog aan maar dan niet meer, want dan krijgt de spanning dus schijnbaar de overhand.

Vanochtend heb ik voor het eerst haar moeder samen met haar meegenomen naar het strand (ik neem een pup/jonge hond liever niet mee loslopen met de volwassenen, want dat gaat al gauw te ruig samen), in de hoop dat ze daar vertrouwen uit zou putten, want moeders is blij en speelt en rent wat af op het strand, maar het was weer hetzelfde verhaal, en ik had niet de moed om uberhaupt de lijn eraf te klikken.
Ik heb inmiddels een tractive omgehangen maar ook dat zorgt er niet voor dat ik het aandurf om haar daar los te laten, omdat ik gewoon aan haar zie dat ze hem zou peren als ze los is.
Het strand is relatief veilig, en dat klopt, maar mijn grote angst is dat ze de boulevard op rent, want daar is verkeer. En ik wil haar gewoon in de buurt houden, uiteraard.
Ik heb even geen ideeën meer hoe ik hier aan moet gaan werken. Ik neig momenteel naar voorlopig geen strand meer en pas weer gaan als ze straks ouder en wellicht zelfverzekerder is, maar misschien is dat wel helemaal verkeerd gedacht. Ik hoop dat jullie ideeën hebben, want ik zou er heel erg van balen zijn als ze nooit los zou kunnen lopen op het strand.

Maar is ze dan sowieso bang of alleen met vreemde honden in de buurt?

Nanna schreef: ↑19 mei 2024, 19:11 Maar is ze dan sowieso bang of alleen met vreemde honden in de buurt?

Het is echt plaatsgebonden heb ik het idee, zodra ze de zee in de gaten krijgt begint ze te stressen, het maakt niet uit of er wel of geen vreemde honden in de buurt zijn. Dat was voor die kutdoodle niet. Ik liep vanochtend al om zeven uur op het strand, inderdaad met het idee dat er dan weinig ander volk is... In het bos is ze wel ontspannen met wandelen.

Nu gewoon stoppen met het strand. De baken verzetten. Zolang ze nog loopt te zoeken naar dingen om van te schrikken kun je er niets mee.
Ik zou echt gewoon iets heel anders gaan doen.
Het verschil in draagkracht tussen 8 en 14 maanden is enorm en als je haar dan dan ook nog lekker een beetje zelfvertrouwen kunt geven door samen ergens op te oefenen en dat dan goed lukt. Gooispelletje of nog liever een beetje grappig heelwork met oppakken en knuffelen erbij (als ze dat leuk vindt natuurlijk) dan kun je straks overniew beginnen met het strand. Liefst ook een ander rondje als het even kan.

Ik blijf altijd ver bij andere honden vandaan. Er loopt zoveel domme troep tussen, dat vind ik zonde.

Is er onderweg naar het strand een punt tot waar ze nog wèl ontspannen is?
En ga je altijd naar hetzelfde strand, via eenzelfde route?

Als het antwoord op de 1e vraag nee is, ben ik het eens met EchoMira: tijdje achterwege laten en op totaal ander front binding en vertrouwen opbouwen.