Een Hondenleven

Dat is iets om bij voorbaat bij stil te staan. Wat is het gemiddelde energielevel van de hond van je dromen.
Zoon wou graag een sociale hond met een zeer hoog level. Dus raadde ik hem een Engelse Springer uit een werklijn aan
Dus nu is het minstens 20.000 stappen per dag, fietsen en speuren. En zoon vindt het veel maar wel enig.
Maar voor ons is het teveel. We kunnen er niet aan tegemoet komen. Dus voor een dagje of een weekendje is ie welkom maar geen twee of drie weken meer.
Nou hebben ze woensdag een intake bij een mevrouw die particulier oppast en er enorm veel mee doet. Ze heeft zelf een Drent.

Dat is dus ook een consequentie..

zeker, je kan zulke qua oppas inderdaad niet overal kwijt...

fijn dat ze hopelijk iemand gevonden hebben

Het is verder een schijtmakkelijke hond hoor. Kan prima loslopen, loopt niet weg al had je het graag, sociaal, binnen rustig.
Maar die enorme en bizarre behoefte aan werk en beweging…godallemachtig. Dat is voor een gewone sterveling haast niet bij te benen

Nanna schreef: ↑23 jun 2024, 19:24 Het is verder een schijtmakkelijke hond hoor. Kan prima loslopen, loopt niet weg al had je het graag, sociaal, binnen rustig.
Maar die enorme en bizarre behoefte aan werk en beweging…godallemachtig. Dat is voor een gewone sterveling haast niet bij te benen

Klinkt als Kiara

Peer heeft voor mij de perfecte energie level. Ik kan (helaas) geen lange wandelingen meer maken en Peer vindt dat helemaal best. Peter wandelt 's avonds een groot blok om met hem. Vindt ie ook best.

Wordt hem vooral fysieke uitdaging aangeboden?

Ik ken springers, cockers en kruising daarvan uit werklijnen.
Die bewegen ook aardig wat maar niet zóveel volgens mij
Wel trainen ze een aantal keer per week. (Mantrailen en behendigheid).
Heb de eigenaren nooit gehoord over onuitputtelijke energie. Wel dat ze altijd goeie zin hebben en van rennen houden maar ook dat het bankhangers zijn.

Hoe merk je dan dat hij zoveel ‘moet’?

Ik vind een energieke hond erg leuk, vind het ook leuk om veel (sportiefs) met ze te ondernemen buiten wandelen om.
Maar 20.000 stappen is denk ik zo’n 14-15 km per dag en dat is best veel als je ook nog je werk hebt.
Dan wordt het op sommige dagen wel een moetje. Een uurtje intensief trainen is normaal ook wel goed voor het verlagen van het energiepeil, maar werkt dat bij hem niet? Omdat je zegt dat hij ook speurt?

Er is een verschil tussen energie en gewoon loopdrang en wakker zijn.
De meeste honden die het fysiek kunnen willen gewoon smorgens lekker naar buiten en aan de slag. Mijn honden ook maar die hebben dan genoeg aan 10 minuten in de tuin. Daarna krijgen ze eten en gaan ze terug naar bed en dan zie ik ze in de middag weer.

Sommige terriers en herders doen dat niet. Die zijn gewoon aan als het buiten licht is. Punt.
Ze willen wel met je achter de computer zitten maar dan hijgen ze letterlijk en figuurlijk in je oor.

Je kunt ze gewoon naar hun mand sturen hoor. Maar dan gaan ze je daar liggen aankijken met zo'n "ik lig hier toch? Gaan we??"

Ik vind veel honden die dit niet hebben ook heel leuk. Ik vind het helemaal niet erg als mijn honden gewoon ergens liggen te slapen.

Fijn toch dat er hopelijk een oplossing gevonden is met die mevrouw.

Als ie binnen is zeurt ie niet. Hij ligt op de bank met zn poten omhoog. Maar als ie éven denkt dat er gewandeld gaat worden vliegt ie als een pijl uit een boog naar de deur.
Meneer Nanna ging nog wel met hem fietsen, door het bos. Richting Mierlo. Fietstochtje van tien km. maar Django legde daar een veelvoud van af. Wit met bruine flits her en der. Een normale hond heeft daar ruim genoeg aan maar zo niet Django. Er moet ook gespeurd worden en dan nog een beste wandeling. Pffffff…..

Nanna schreef:Als ie binnen is zeurt ie niet. Hij ligt op de bank met zn poten omhoog. Maar als ie éven denkt dat er gewandeld gaat worden vliegt ie als een pijl uit een boog naar de deur.
Meneer Nanna ging nog wel met hem fietsen, door het bos. Richting Mierlo. Fietstochtje van tien km. maar Django legde daar een veelvoud van af. Wit met bruine flits her en der. Een normale hond heeft daar ruim genoeg aan maar zo niet Django. Er moet ook gespeurd worden en dan nog een beste wandeling. Pffffff…..

Hij heeft dus idd net als madam hier gewoon mentale stimulans nodig. Niet heel vreemd natuurlijk. Maar minder passend bij jullie

En ik dacht dat Quinta al een hoog energie hondje is..
Nou scheelt het dat zij mee loopt met mijn hus, dus iedere dag een uur wandelen in een groep, dat is toch anders dan alleen met haar op pad. Daarnaast doen we nu twee keer in de week jachttraining en een keer sport&spel les op de hondenschool. Soms in de avond een wat langere ronde dan alleen p&p waarbij we wat oefeningen doen onderweg.

Is het ook niet zo dat als je steeds zoveel met hem doet hij natuurlijk ook een dijk van een conditie heeft? Als je wat minder zou doen en hij een wat mindere conditie zou krijgen hij ook tevreden is met wat minder?

Hij lijkt een beetje op mijn Sterre. Een Duitse staande korthaar. Daar ging ik ook mee fietsen. Ong. 12 km. En dan stukken los en zwemmen. Dan kwamen we thuis. Ik koffie, Sterre kluifje en als dat op was keek ze me aan en wat gaan we nu doen. Ze kon ook wel een paar uur slapen. Alleen zijn ging ook prima. Dan zette ze de knop om en ging opgekruld in haar mand liggen. Ook mee naar buitenland op vakantie kon ze een hele dag heerlijk in de achterbak in haar mand slapen. Maar toen ze op 15,5 jaar ingeslapen was dacht ik wel gelijk de volgende hond niet meer een met zoveel energie. Dat werd dus Luka. Een mix uit het buitenland. Leek op een Stabij. Heerlijke hond. Na een lange wandeling ging ze voldaan in haar mandje liggen.

Ik vind die Springers uit werklijnen enig! Wij kennen Lola en zij is van de dochter en schoonzoon van de mensen die Aideen van ons hebben. Aideen wordt in november 11, maar kan het prima vinden met Lola, die nog jong is een een tomeloze energie heeft. Lola logeert daar ook regelmatig. Werklijn setters en Springers passen kennelijk prima bij elkaar.

Klinkt als mijn Macy. Die is ook altijd aan. Lopen, rennen, vliegen. Liefste de hele dag. Wel heel braaf, super lief en sociaal, maar altijd aan. Ik doe nu 2 keer per week een hondensport, probeer haar mentaal zoveel mogelijk uit te dagen, want ze is ook super slim en werklustig. Gelukkig heb ik redelijk wat mogelijkheden qua tijd om haar uit te laten razen, maar soms is zelfs dat niet genoeg. Heb al 20 jaar Cairns, maar deze is echt de overtreffende trap qua energie. Maar goed, het kind is 16 maanden, dus ik hoop dat ze met de tijd een beetje milder wordt en tot die tijd houdt ze mij jong en fit

Ik moet er niet ( meer ) aan denken maar wel leuk voor actieve mensen

Nee hoor. 2 keer per dag 3 kilometer fietsen is prima te doen.
Ook voor niet-atleten. Scootmobielers doen het ook.

Op een bepaald moment moet je ook gewoon een keer acht slaan op wat je hond nodig heeft. En als die op een novembermorgen de hei op moet om in balans te zijn dan heb je dat gewoon te bieden.

Als ik Quinta steeds aan het werk houd dan blijft ze ook vragen om meer. Ik bleef met haar bezig, trainen, apporteren, zwemmen, het kon niet op. Nu doen we minder, op de meeste wandelingen geen apporteerding meer mee, gewoon wandelen en hondendingen doen. We trainen heus nog wel, maar een paar keer en het is goed. Net als met zwemmen, doen we ook regelmatig, maar ook hier meer grenzen. Ze kan nu ook beter haar rust pakken. Gewoon een beetje samen rommelen in de tuin is nu ook goed, dat kan nu ook zonder dat ze blijft patrouilleren of er een kat langs komt die weggejaagd moet worden.

Dívka komt nu ze bijna 8 jaar is heel langzaam meer tot rust maar als ze maar dénkt dat we wat leuks gaan doen flikflakt ze gillend van opwinding door het huis heen of doet ze kataklopkataklop pirouettes met luidkeels commentaar.
±3-4x per week een lange wandeling, half uurtje naast de fiets of uitrazen op het omheinde losloopveld scheelt al een hoop aan hysterisch gestuiter.
De andere dagen doen we snuffelrondes, bied ik voerspellen aan of een kluif of hebben we bewust een rustdag.
Juist die balans tussen actie en rust hebben we flink aan moeten werken.
Af en toe gaat ze mee naar een dierenwinkel of de Intratuin ofzo, daar laat ik haar alles afsnuffelen en mag ze wat lekkers uitzoeken, dan is ze na thuiskomst ook helemaal gaar van alle indrukken.

Wanneer ik de anderen in hun tuigen steek en aanlijn moet ze verplicht in de bench en af, dan blijft ze nog het rustigst ondanks de stijgende opwinding.
Het ganghekje zit dicht maar niet op de grendel en ik stap naar buiten, fluit waarop ze eraan komt rennen, het hekje openduwt en ik laat haar buiten direct zitten, lijn haar aan en zet haar onder appèl zodat ze redelijk rustig meeloopt.
Idioot rondrennen en gillen doe je maar in je vrije tijd.
Bij het uitlaatveld krijgt ze meer lijn, tijdens snuffelrondes heeft ze de hele wandeling meer lijn, bij 'normale' wandelingen geef ik haar meer lijn bij uitlaatvelden en daar waar ik haar toestemming geef om te snuffelen etc.
Ik merk wel dat ze een kortere lijn fijner vindt, daar lijkt ze meer steun uit te halen.
Naast de fiets zit ze aan een kort lijntje, daar moet ze werken en bij een plaspauze wissel ik hem om voor een wat langere lijn.

Ze kan niet goed los, dan is ze een zwart stipje aan de horizon of ze gaat doof&blind achter een konijn aan, dus voor de veiligheid gaat ze enkel los waar dat veilig kan.
Komt neer op het omheinde losloopveld en soms midden in de woonwijken (tussen 1 en 4 's nachts) wanneer er geen verkeer is en genoeg overzicht.

Hierna komt er iets wat minder hyper is, maar vooral minder hysterisch en gevoelig want hoe gek ik ook met die kleine kattekop ben, wat rustiger en stabieler past me beter.

Nou ja, Django is natuurlijk gewend aan een bepaald regime. Zoon kan dat bieden want die is ZZP’er en bepaalt zelf wanneer hij werkt. Plus dat ie het leuk vindt
Maar ja, wij zijn halverwege de zestig. En een leuke wandeling met de Puli’s zit er prima in. Haal makkelijk de 7000 stappen.
Maar 20.000???? En wat er dan verder nog bij komt? Nee. Das war einmal.

Lijkt me vreselijk. Al denk ik dat Aloy ook wel een behoorlijk energieniveau heeft, ik merk dat alleen vaak niet echt. Aloy loopt bijna dagelijks kilometers naast de scootmobiel en mag vaak ook nog los rennen en verder heb ik meerdere keren per week wel afspraken waar ik heen moet. Afhankelijk van het weer loopt ze dan ook nog een heel stuk extra naast de scootmobiel (aankomende week mag ze lekker op de scootmobiel ) en het werk zelf is natuurlijk mentale uitdaging voor haar. De meeste dagen is ze uren samen met mij op stap. Voor Aloy lijkt dat de perfecte balans te zijn en ze is het grootste deel van de tijd (zodra ze haar ochtendenergie kwijt is) een heerlijk relaxte hond. Ik kan ook rustig een dag tot niets in staat zijn en als ik dan tien minuten een leuk hersenspelletje met haar speel houdt ze zich rustig de rest van de dag koest en gaat ze ergens liggen pitten.

Gelukkig maar trouwens, want het komt wel eens voor dat ik gewoon echt een dag niets kan en dan vind ik het wel fijn als mijn honden ook een dag genoegen nemen met een paar korte rondjes en een spelletje. Maar als je één van de twee (het wandelen of het werken) meer dan een aantal dagen weg zou nemen, zou je dat vermoedelijk wel gaan merken...

Maar toch denk ik dat haar energieniveau niet eens in de buurt komt bij wat dat van Django en daar ben ik wel blij om. Dagelijks 20.000 stappen? Nou ja, ik hoef natuurlijk geen stappen te zetten met de scoot, dat scheelt. Maar toch.

Ik loop dagelijks wel 20000 stappen, tenminste in de lente en zomer. Met de korte dagen niet dan red ik net de 15000 omdat ik niet in t pikdonker door de polder banjer. Maar ze kunnen best een dagje met minder doen, geen probleem.
Thuis zijn ze heerlijk relaxed, geen gepiep of geren.

Nanna schreef: ↑23 jun 2024, 23:25 Nou ja, Django is natuurlijk gewend aan een bepaald regime. Zoon kan dat bieden want die is ZZP’er en bepaalt zelf wanneer hij werkt. Plus dat ie het leuk vindt

Dat is domweg de crux.
Als Django echt van jou zou zijn, was het vast anders uitgepakt. Althans ik herken het bij mezelf. Zo'n dertig jaar geleden heb ik een aantal DSK/DSD gehad (volwassen tweedekansjes met 'gedragsproblematiek'). Ontzettend veel met ze gedaan, en of ze dat geweldig vonden. Ik heb ervan genoten. Eindeloze activiteiten waarin we onvermoeibaar waren. Maar daarna wel overgestapt naar de brietjes
Het bloed kruipt waar het niet kan gaan, dus jaren na dato kwam Edison. Veel jonger dan de herplaatsers en ik een stuk ouder. Mijn energielevel is een stuk lager, voor mij hoeft een hond niet constant aan te staan. En Edison heeft dit prima opgepakt. In principe staat hij 'uit', maar als ik het hem vraag, gaat hij 'aan' en met volle energie gaan we leuke dingen doen. Hij zal zelf niet opperen dat hij zonodig iets 'moet'. En dat is erg aangenaam
Zou ook kunnen dat dit nou het verschil tussen DSK en braque is. Een braque schijnt over het algemeen wat milder te zijn.

Ik vind die ingefokte hyperdrang helemaal niet leuk voor de honden zelf. Is ook echt niet nodig. Eva kon prima werken had super veel drive maar zeker niet zo'n onrust die in mijn ogen ongezond is voor de mentale toestand van de hond.

Ik zou ook gek worden van dat gevraagd om beweging en werk. Gewoon zielig voor de hond. Net als vreetdrang van sommige Beagles en Labradors. Dat is sneu en een effect van veel teveel gefok die richting op. Mijn zus heeft een working cocker x poedel en daarbij is de balans prima. Leuk hondje dat super snel leert en graag werkt maar niet hyperdepieper altijd tekort komt.

Pien is nu twee en een jaar bij ons. We hebben haar eerst ontmoet toen haar vorige baasje met haar erbij bij ons thuis is geweest. Leuke hond vonden we en twee weken later is Pien bij ons komen wonen. Ik heb wat teckelnestjes en knpv-mecheltjes gehad maar ik ben zo blij dat Pien niet mijn eerste hond was want ik werd gedurig bloednerveus van haar. Ze bleek een vocale (kreunen, piepen, zeiken en zeuren) zenuwpees te zijn.

Ga lekker mantrailen met haar dan zie je haar de rest van de dag niet. Nou... als we na een ritje van 20 minuten thuis uit de auto stapte stond ze gelijk weer aan.
Heel de dag druk om het dierenverkeer in de tuin weg te jagen. Kwam je op straat een kat tegen was het hysterisch gillend uit je plaat gaan. Net als bij fietsers en rijdende kliko's.

Veel werk in gezeten en ze heeft nog wel wat haken en ogen maar het is zo'n ontzettend leuk ding geworden. Je moet er alleen even mee leren omgaan en weten waar haar aan en uitknop zit, haha. Ik zeg nu altijd dat menig africhter had gewild dat zijn/haar werkhond het karakter en moed van teckel Pientje zou hebben.