Een Hondenleven

Goedemorgen

Graag opnieuw jullie tips en advies deze keer voor mijn ouders.
Mijn ouders zijn gek op honden en zouden er opnieuw graag een aanschaffen en zijn aan het kijken richting windhond galgo of greyhound.
De meeste honden die uit Spanje worden aangeboden zijn Galgos hebben wij begrepen? Wat is het verschil met een greyhound qua uiterlijk en karakter?

Hebben jullie ervaring met buitenlandse adopties? Passen de honden zich vlot aan, zijn ze erg bang?
Wat ons ook een beetje afschrikt is het jachtinstinct? Kan een windhond met kleinere honden en katten omgaan zonder deze als prooi te zien?
In Spaanse asielen zitten de honden in groep kunnen deze dan wennen aan enig huisdier zijn dus geen andere hond in huis? Mijn ouders zijn overigens bijna altijd thuis dus de hond zou weinig tot niet alleen thuis zijn.
Sorry voor de vele vragen we of mijn ouders zijn ons momenteel aan het inlezen en bekijken.
Tips voor betrouwbare stichtingen zijn ook steeds welkom.

Tierhilfe Kimba heeft vaak wel leuke honden.
Verder is een windhond wel een windhond en geen wonderdier. Ja, er zit jachtinstinct in. Dat is er decennia lang ingefokt en dat clicker je niet weg. Dikke kans dus dat je windhond achter die kat of dat konijn aan schiet. Als je dat absoluut niet wilt dan moet je naar een ander type hond gaan kijken.

Nanna schreef: ↑28 jun 2024, 10:41 Tierhilfe Kimba heeft vaak wel leuke honden.
Verder is een windhond wel een windhond en geen wonderdier. Ja, er zit jachtinstinct in. Dat is er decennia lang ingefokt en dat clicker je niet weg. Dikke kans dus dat je windhond achter die kat of dat konijn aan schiet. Als je dat absoluut niet wilt dan moet je naar een ander type hond gaan kijken.

Bedankt Nanna. Ik ga de stichting is bekijken.
Jachtinstinct is geen probleem, dat hebben mijn hondjes ook.
Het gaat mij meer erover dat de windhond mijn kleinere honden niet als prooi zou zien en de huiskat niet opeet. Achter vreemd katten aanschieten snap ik maar de kat in huis houden we graag heel.

Dat kan toch vooraf bij de stichting getest worden? Als je een pup neemt groeit die opmetbde kat en is er geen probleem. Ik had siamezen en een Deerhound. De katten waren ruimschoots de baas

Ik denk dat je beter naar een ander ras kan kijken omdat in mijn ogen een galgo geen hond is om alleen te houden. Zonder andere galgo kan hij weinig. Niet echt lekker rennen. Niet leuk spelen en de kunnen super slecht alleen zijn en zijn eigenlijk allemaal gewend om met andere honden te leven. Vrienden van mij hebben er een met een Yorky en een tuin van 2.5 hectare. Dat gaat prima maar ook zij zeggen dat de hond enorm gehecht is aan de York. Alleen zijn is zelfs met York lastig.

Dus mijn mening is geen galgo uit Spanje als je hem alleen wil houden en geen ruime tuin hebt zodat hij ook echt kan rennen. Tenzij er een honden veld is dat ruim en hoog omheind is. Maar dan nog niet eenzaam.

Topsi schreef: ↑28 jun 2024, 10:21 Goedemorgen

Graag opnieuw jullie tips en advies deze keer voor mijn ouders.
Mijn ouders zijn gek op honden en zouden er opnieuw graag een aanschaffen en zijn aan het kijken richting windhond galgo of greyhound.
De meeste honden die uit Spanje worden aangeboden zijn Galgos hebben wij begrepen? Wat is het verschil met een greyhound qua uiterlijk en karakter?

Hebben jullie ervaring met buitenlandse adopties? Passen de honden zich vlot aan, zijn ze erg bang?
Wat ons ook een beetje afschrikt is het jachtinstinct? Kan een windhond met kleinere honden en katten omgaan zonder deze als prooi te zien?
In Spaanse asielen zitten de honden in groep kunnen deze dan wennen aan enig huisdier zijn dus geen andere hond in huis? Mijn ouders zijn overigens bijna altijd thuis dus de hond zou weinig tot niet alleen thuis zijn.
Sorry voor de vele vragen we of mijn ouders zijn ons momenteel aan het inlezen en bekijken.
Tips voor betrouwbare stichtingen zijn ook steeds welkom.

Het is niet zo dat vanuit Spanje vrnl. Galgos worden aangeboden. Allerlei rassen & kruisingen, maten, kleuren komen voor.
Wel is het zo dat er relatief veel windhond(achtig)en door jagers worden afgedankt als ze niet presteren. Als ze mazzel hebben, dan komen ze vervolgens in een asiel terecht. Hun ervaringen - met mensen, omstandigheden en ook met getriggerd jachtinstinct - verschilt van hond tot hond. Hun aanpassingsvermogen verschilt navenant - dus je weet maar heel beperkt wat je in huis zult krijgen en hoe lang het duurt voor evt. oud leed gesleten is.
Veel Galgo-pups tref je niet - vaak zijn honden ouder dan een jaar.
Galgo's zijn vaak wat kleiner dan Greyhounds, Galgo's kunnen ook ruwharig zijn. Qua karakter en jachtinstinct verschillen ze niet heel erg veel.
In de meeste, maar niet alle, Spaanse asielen zitten honden in groepjes. In essentie maakt dat korte stukje geschiedenis, denk ik, nog niet eens zo heel veel uit. Maar honden zijn sowieso in basis roedeldieren, en jachthonden zéker. En een mens is wel een huisgenoot, maar geen soortgenoot.
Er zijn redelijk wat Galgo's die moeilijk los kunnen lopen - of vanwege angst, of vanwege jachtinstinct, of een zwerversverleden. Als je een hond dan de mogelijkheid wilt geven te bewegen en soortgenoten te zien, dan moet de situatie daar wel naar zijn of gemaakt kunnen worden.
Wat stichtingen betreft: er is meer kaf dan koren zo ondertussen. En what you see, is not always what you get. Wees je er bovendien van bewust dat veel adoptiecontracten zo opgesteld zijn dat je formeel géén eigenaar wordt van de hond en dat er nogal wat stichtingen zijn die er allerlei claims en clausules in laten ondertekenen, waar je mogelijk niet zo'n behoefte aan hebt.

Ik hoor veel verschillende verhalen over jachtinstinct bij deze honden, met als hoogtepunt een reu die een hertenwei insprong om een paar damherten om zeep te helpen... Ik heb zelf een galgo die op jonge leeftijd is aangekomen in Nederland en met katten en klein hondje is opgegroeid. Ze vind het leuk om achter duiven aan te sluipen, heeft ooit een meeuw gevangen en liet die op mijn verzoek ook weer los. Serieus jachtinstinct merk ik bij haar niet, maar het zit er vast wel in. Met vreemde kleine hondjes is het enige waar ik op moet letten dat ze er niet te lomp mee wilt spelen, maar als ze eenmaal door heeft dat er geen belangstelling voor is gaat ze zichzelf wel vermaken of Annie pesten.

Ik kan haar overal loslaten, maar dat kan niet met iedere galgo. Hoe meer Spaanse galgo's ik ontmoet, hoe meer ik het gevoel heb dat ik een lot uit de loterij heb.

Alleen houden zou ik geloof ik ook niet doen, hoewel ik soms wel galgo's voorbij zie komen die op zoek zijn naar een huis als enige hond.
Ronja en Annie gaan goed samen en hebben dikke lol, maar dat is toch niet van hetzelfde niveau als ze met andere windhonden kan spelen

Er zijn bange galgo's, helemaal niet-bange galgo's en alles er tussenin. Ook de mate van jachtinstinct verschilt behoorlijk.
Mijn galgokruising Arlo heeft wel wat jachtinstinct, maar dat is gemakkelijk te managen, want hij gaat alleen als hij iets snel ziet bewegen en meestal kan ik hem na de eerste paar meters achtervolging gewoon terugroepen. Dan is het ook meteen weer klaar, hij gaat niet op zoek naar beestjes, het is alweer uit zijn systeem als het uit zicht is en hij luistert heel goed. Veel makkelijker op dat gebied dan mijn podencokruising
Arlo kan ook prima loslopen, maar dan wel alleen op plekken die ver weg zijn van een weg, want hij neemt wel veel ruimte met als een gek in het rond sjezen. Dat houdt hij makkelijk een hele wandeling van 1,5 - 2 uur vol overigens, hij heeft véél energie (maar dat is niet heel typisch voor een galgo).
Rennen en spelen zijn echt zijn lust en zijn leven. Ik ben heel blij dat ik hier een grote, goed omheinde tuin heb waar hij naar hartenlust kan rennen, want toen hij hier kwam was hij érg bang en ik kon hem pas na ruim een halfjaar bij mij voor het eerst loslaten (op een heel overzichtelijke plek waar ik vreemde mensen van heinde en verre kon zien aankomen). Hij had dat rennen en spelen in de tuin echt wel nodig om zijn energie kwijt te kunnen en af en toe de stress eruit te rennen.
Arlo ging meteen vanaf het begin af aan prima met mijn katten om, daar vertrouw ik hem volledig mee. Maar niet met vreemde katten buiten die wegrennen (als ze stilzitten zou het denk ik geen probleem zijn) en ook niet met alle andere kleine dieren die hij in de verte ziet rennen, inclusief kleine hondjes. Ik denk dat hij in huis wel met kleine hondjes zou kunnen, maar ik moet hem wel begeleiden, want hij speelt heel lomp. Toen Fayah hier kwam als pup, moest ik daar in het begin ook erg op letten. Op den duur leerde hij zelf zijn spel wat te matigen en was zij groot genoeg om wat meer fysiek tegenwicht te kunnen bieden.
Voor Arlo zou het niets zijn om als enige hond te leven. Dat heeft ook veel te maken met dat hij hier als heel bange hond kwam en de steun en het voorbeeld van de andere honden echt nodig had. Hij is ook wel echt heel gek op andere honden, elke hond ziet hij als zijn nieuwste beste vriend. Maar er zijn zeker wel galgo's die niet per se met andere honden samen hoeven te leven.

Als ik een galgo zocht, zou ik zelf eerst kijken bij Galgos del sol of bij Greyhounds in Need Nederland (bemiddelen allerlei soorten windhonden en ook lurchers). Terrenito Asos heeft ook vaak behoorlijk wat galgo's (Arlo komt ook uit dat asiel). Dit zijn wel stichtingen/asielen die betrouwbare informatie geven over de honden en grondig te werk gaan.

Mijn Mia is een podencomix (moeder Podenco, vader onbekend) en heeft behoorlijk wat jachtinstinct. Gelukkig is ze goed trainbaar, maar zodra ze een kraai of een haas ziet besta ik echt even niet meer. Met echte windhonden heb ik geen ervaring, maar van Mia is bekend dat ze ca. 6 weken oud was toen ze met haar moeder, broers en zussen naar het asiel is gebracht. Zij heeft dus geen jachtervaring, maar het zit overduidelijk wel in haar dna. Zij komt overigens niet uit Spanje maar van Tenerife. De stichting die de bemiddeling heeft gedaan werkt ook met twee asiels uit Spanje samen, en daar zitten honden in alle soorten en maten.

En eens met nevache wat betreft het contract. Het zal in de praktijk misschien niet veel uitmaken, maar ik heb geen interesse in een stichting die met adoptiecontracten werkt, want dat betekent vrijwel altijd dat je de hond niet gekocht hebt maar zogenaamd 'in bruikleen' hebt. Ik vond het belangrijk dat er heel simpel gewoon 'koopcontract' boven staat waarbij expliciet wordt benoemd dat ik na aankoop de nieuwe eigenaar van de hond ben. Voor ik überhaupt naar een hond ging kijken heb ik bij diverse stichtingen een conceptcontract opgevraagd en een voorselectie gemaakt. De stichtingen die geen contract wilde mailen, vielen bij mij ook direct af. Er zijn zó veel leuke honden beschikbaar dat je gerust heel kritisch kan zijn.

Ik heb nu 7 rescue Galgo's (gehad) en heb nu 2 bewust gefokte, stamboom Galgo's.
Mijn rescues verschillen van probleemloos tot hoopjes ellende, zowel lichamelijk als geestelijk. Bij sommige was het bekend, bij andere was er wat anders beloofd. Ik ben momenteel helemaal klaar met de stichtingen. Maar niet met de Galgo, vandaar dus dat ik overgegaan ben naar de stamboom versie.

In Spanje leven de Galgo's nooit alleen, ze weten dus niet beter. De meeste hebben het heel erg moeilijk om als enig hond te moeten leven. Een mens is geen vervanger van een windhonden maatje. Als je 2 windhonden van vergelijkbaar ras samen ziet rennen en spelen, weet je dat ze niet alleen moeten zijn. 2 is echt niet meer werk dan 1.

Mijn honden wonen samen met nu nog 2 katten. Ja, dat gaat zonder problemen, maar als ik er niet ben, zijn ze niet samen in dezelfde ruimte. Het blijven jagers. Bij uitlaten zullen ze elke kat grijpen als ik ze de kans zou geven. Loslopen kunnen ze niet allemaal, is niet van te voren te voorspellen.

Een Greyhound is anders qua karakter en bouw. Een ren greyhound is vaak behoorlijk blessure gevoelig, een show greyhound is zwaarder gebouwd en weten vaak op de renbaan niet wat ze moeten doen. Bij coursing lopen greyhounds die vaak uit show- en renlijn combinaties komen.

Ga eens naar een show of naar de renbaan, dan kunnen jullie verschillende windhonden rassen ontmoeten.

Ik heb ooit mijn chi kruising zien spelen met een galgo, zij hard rennen en zo ineens zag je de klik bij de galgo die dacht dat chi konijn was, we konden dr net grijpen dus ik zou met kleintjes zeer zeker oppassen

Neem maar lekker een windhondpup. Van een fokker of een stichting, dat maakt niet uit. Maar geen volwassen hond.
Het voert te ver om het allemaal uit te leggen maar windhonden zijn niet gemaakt om van hot naar haar gesleept te worden.
Veel vertrouwen in de baas en weinig drama tijdens het opgroeien en je hebt er fantastische honden aan maar een herplaatser uit een of andere ghetto-asiel is een totaal ander dier die dingen (niet) heeft geleerd die haaks staan op wat je als huisdier wil hebben.

Ik wil absoluut niet de indruk wekken dat windhonden star of breekbaar zijn. Dat valt ontzettend mee. Het is meer dat ze een beetje afstandelijk worden. Ze doen niet echt aan derde kansen nadat ze twee keer kloterig behandeld zijn zoals veel andere honden wel doen.

Een windhond die een keer een schop heeft gehad of echt bang gemaakt is komt vaak niet echt meer terug tot vertrouwe,ijkheid met mensen. Tuurlijk gaan ze bij je op de bank liggen en kun je er mee fietsen maar een echt open blik voor de baas hebben ze geen tweede keer.

Los lopen is geen probleem als je er maar de plek voor vindt en ze stuurt in hun jachtdrift.
Cleo mocht los naar de meerkoeten rennen en dan weer terug. Even goed de kont er achter en adrenaline pakken en dan heb je daarna een hond die kan luisteren. Maar het moet wel eerst even doen wat er gedaan moet worden. Als je met de draad meewerkt is het verder een peulenschil. Ik vind windhonden absoluut niet moeilijk op te voeden. Tenminste, als je de opvoeder bent. Een derdehands windhond is een ander verhaal. Dan moet je heel erg veel tijd nemen om vertrouwen op te bouwen.

galga's schreef: ↑28 jun 2024, 15:13 Mijn honden wonen samen met nu nog 2 katten. Ja, dat gaat zonder problemen, maar als ik er niet ben, zijn ze niet samen in dezelfde ruimte. Het blijven jagers.

Mijn whippet en lurcher kunnen prima los met katten, schapen, konijnen en kippen die ook los lopen.
Gooi dezelfde beesten op een andere plek bij elkaar en je hebt de chaos van je leven.

Als je alles maar volgens het spoorboekje doet kun je heel veel bereiken en dat is precies de reden waarom ik nooit een windhond uit een slecht verzorgde achtergrond zou nemen. Ik vind het niet leuk om een hond te hebben die gewoon nooit helemaal snap wat de bedoeling is en dat is bij veel windhonden uit een stichting wel zo. Net als huskies trouwens.

EchoMira schreef: ↑28 jun 2024, 19:18 Ik wil absoluut niet de indruk wekken dat windhonden star of breekbaar zijn. Dat valt ontzettend mee. Het is meer dat ze een beetje afstandelijk worden. Ze doen niet echt aan derde kansen nadat ze twee keer kloterig behandeld zijn zoals veel andere honden wel doen.

Een windhond die een keer een schop heeft gehad of echt bang gemaakt is komt vaak niet echt meer terug tot vertrouwe,ijkheid met mensen. Tuurlijk gaan ze bij je op de bank liggen en kun je er mee fietsen maar een echt open blik voor de baas hebben ze geen tweede keer.

Dat is niet mijn ervaring. Zowel Lily als Zehra zijn thuis geweldige honden, in hun eigen wereld. Zehra is zelfs 1 van de brutaalste die ik gehad heb. Maar buiten hun vertrouwde wereld is het heel anders. Die vertrouwen ze niet. Vreemde mensen zijn eng, niet te vertrouwen. Die laten ze heel moeilijk binnen. Maar als je het vertrouwen van dat soort honden hebt, zijn ze geweldig.
Kiki is doodsbang het asiel binnengekomen en ze is nu de meest makkelijke die ik heb. Loba precies zo. Ondanks de ellende die ze meegemaakt hebben, kunnen ze nog zo enorm mensen vertrouwen.

Ik ben nu met mijn 2de windhond pup bezig, maar ik merk niet dat onze band anders is dan bij de rescues.

Bedankt voor alle reacties.
Een puppy is voor mijn ouders geen optie, ze vinden zichzelf daarvoor te oud.
Ze zijn echt bewust opzoek naar een hond op middelbare toch minstens volwassen leeftijd.
Beweging an sich is geen probleem, mijn vader wandelt dagelijks ook langere rondes.
Niet kunnen loslopen is ook geen probleem, mijn ouders hebben een ruime tuin van 800 m2 die lang en diep is dus hier kan een hond ook een sprintje trekken.

Dat windhonden idealiter met 2 geplaatst worden vinden ze wat moeilijker en 2 honden zien ze ook echt niet zitten.
Ik heb nu sinds kort zelf 2 honden en ik vind de stap van 1 naar 2 toch groot vooral qua gedrag.
Qua jachtinstinct en mijn honden maak ik mij dan minder zorgen na jullie reacties, ik heb een spaniel kruising en een beagle dus geen minihonden maar wel kleiner.
Ze gaan binnenkort mee op een wandeling van een Belgische stichting die niet alleen windhonden plaatst om te kijken en in gesprek te gaan.

Moest blijken dat windhonden alleen geen goede optie is gaan ze verder kijken voor een andere hond die wel binnen het plaatje past.

Topsi schreef: ↑03 jul 2024, 10:13 Bedankt voor alle reacties.
Een puppy is voor mijn ouders geen optie, ze vinden zichzelf daarvoor te oud.

Omdat de hond ze dan overleeft bedoel je?
Dan klopt die redenatie niet helemaal. Een hond heeft juist in de eerste jaren van zijn leven heel veel aandacht nodig en kan met een goede opvoeding juist prima verhuizen als de bazen er niet meer zijn of het niet meer kunnen/willen.

Ik vind het altijd een beetje gek dat mensen het naar je toe halen van een herplaatser geweldig vinden maar voor een goed verzorgde huishond zou een verhuizing ineens een ramp zijn?

Als je nu een hond van ongeveer 5 neemt (met stichtingshonden kan de daadwerkelijke leeftijd zomaar een paar jaar schelen met wat er in het paspoortje staat) kan die nog rustig 10 jaar mee en dan moet je een stokoude hond herplaatsen. Dat is toch helemaal niet zinnig?
Ik snap het gevoel maar een pup heeft echt minder nodig dan een volwassen hond uit een verwaarlozingssituatie.

2 honden is echt veel fijner maar ik snap ook dat die stap te groot is. Het vraagt wel weer om extra contactmomenten met honden want veel honden die te weinig andere honden zien gaan gedragsproblemen ontwikkelen want die zijn behoeftig en opgefokt over andere honden en willen dan meteen alles tegelijk.
Dus ook daar zitten haken en ogen aan.

galga's schreef: ↑28 jun 2024, 20:00
Ik ben nu met mijn 2de windhond pup bezig, maar ik merk niet dat onze band anders is dan bij de rescues.

Mijn band was anders met elke hond die ik gehad heb. Ik snap nooit zo goed waarom dat niet mag.

https://verhuisdieren.nl/plaatsprofiel/ ... -venhorst/ Is deze hond niet interessant voor je ouders?

oohhh das een leuke! ^

Ik vind het wel een beetje een eufemistische omschrijving. "Enige mate reisziekte die zal verminderen", ik heb 2 honden met reisziekte, dat is nog nooit overgegaan. Schrikken van harde stemmen maar na steun zoeken gaat dat goed", dan denk ik onmiddellijk aan vuurwerk en hoe zal dat straks gaan.
Tis verder wel een mooie en lieve hond. Maar bij dit soort omschrijvingen word ik altijd een beetje achterdochtig.

Is dit niet wat wellicht?
https://www.facebook.com/francis.weezen ... xPQ5fRjSsl