Een Hondenleven

Kwam ik tegen. Maar welk ras is het

een bergamasco zonder vilten? Ik dacht eerst een blonde bouvier maar dan is hij wel erg ontypisch

Nope

Gos d'atura?

Otterhound

sabine schreef: ↑02 jul 2024, 17:44Gos d'atura?

Yes! Ze heet Azura, de Gos d’ Atura

Yeaahhh

Die kom je niet vaak tegen! Leuke honden vind ik het.

Die zie je inderdaad weinig, ook nog een ras waar ik in voorbije tijden naar gekeken heb. Leuk!

Ja, een geweldig lieve hond. Leuk ras!

Nog nooit van het ras gehoord, maar wel een leuke hond om te zien...

Ja, een soort van simpele Briard.

Briard en Gos d'atura hebben heel lang op mijn lijstje gestaan, maar dan kwam er weer een andere hond tussendoor.
Denk niet dat ik er nog aan toe kom, maar ouwe liefde roest niet.

Ik ken Briards alleen als chagrijnen. Dus daar zou ik me de handen niet aan branden. Maar zo’n Gosje, ja hoor.

Ik heb me wel de handen gebrand aan Brietjes. De eerste was een reu, stoicijn pur sang, niets maakte hem de pis lauw. Heerlijk karakter, dus toen hij twee jaar was, kwam er een teefje bij. Eersteklas tuthola in het nest, leek me een leuke combi met Wibaut. Het groeide uit tot een (h)echtpaar. De teef die de reu activeerde, en de reu die haar temperde. Ik kan me voorstellen dat wanneer zij als enige hond was gehouden, zij een stuk chagrijn was geworden.

Omdat de teef zo'n leuke ontwikkeling doormaakte, kreeg ik allerlei uitnodigingen vanuit de rasvereniging. Ben er wel eens op ingegaan, maar voelde me niet thuis (ietwat kakineus volk, dat vooral gefocused was op uiterlijk, niet op karakter) Wibaut en Va-bienneke liet ik altijd hun goddelijke gang gaan, qua zwemmen, modderbadjes etc, Dat was not-done, ivm de vacht en het nawerk daarvan

Hoewel ze allebei intact waren, is er nooit een nest van gekomen. Het kakineuze volkje adviseerde KI. Daar voelde ik niets voor, als het niet via de natuurlijke wijze kan verlopen, heeft het niet zo moeten zijn.

Van de Brietjes ben ik afgestapt. Hoewel Wibaut en Va-bienneke tot op hoge leeftijd gezond waren en resp 14 en 13 jaar zijn geworden. Maar al die honden die nog net de 8 jaar aantikten en plotsklaps overleden....ik durfde het niet meer aan.

En ja, zo'n Gos , ik kwam laatst tijdens een fietstocht eentje tegen. Een teefje, 8 maanden, prachtig en aangenaam qua karaker. Het leidde tot een fijn gesprek, omdat de eigenaar niet eerder had meegemaakt dat iemand zijn hond kon determineren.
Jammer dat ik geen foto van haar heb gemaakt. In het vervolg toch meer bedacht op zijn. *note to myself*