Een Hondenleven

Katus moet eigenlijk niks van onbekenden hebben. Ze gaat ze uit de weg.
Maar toen ik weer eens afsprak met een vriendin die ik al heel lang niet gezien had was Katus dolenthousiast. Zo zie je maar..







Haar eigen hond, een ouwe Cattle van 13

Grappig dat honden zo kunnen verschillen. Hier wordt iedereen met veel enthousiasme binnen gehaald.

Katus voelde een klik

Wat lief.

Kells schreef: ↑07 jul 2024, 17:45 Grappig dat honden zo kunnen verschillen. Hier wordt iedereen met veel enthousiasme binnen gehaald.

Puli’s zijn herdershonden
Mijn Newfoundlander vroeger haalde ook altijd binnen of ze sinterklaas waren.
Hier werd trouwens niets binnengehaald, ik was bij haar op bezoek.

Nanna schreef: ↑07 jul 2024, 17:55

Kells schreef: ↑07 jul 2024, 17:45 Grappig dat honden zo kunnen verschillen. Hier wordt iedereen met veel enthousiasme binnen gehaald.

Puli’s zijn herdershonden
Mijn Newfoundlander vroeger haalde ook altijd binnen of ze sinterklaas waren.
Hier werd trouwens niets binnengehaald, ik was bij haar op bezoek.

Ik vroeg me al af of al je bezoek sloffen aan moet

Ach die oogjes

Wuilus had niks met vreemden maar wel met mijn familie. Mijn moeder was ze dol op. En ze was ook dol op haar 6 zussen. Automatisch. Nooit gezien maar begroeten als een oude vriend. Zij kon ruiken wie familie was en dan was het altijd meteen goed. Ik heb dat heel bijzonder gevonden omdat ze van zichzelf heel eenkennig was eigenlijk.

Wij gingen vroeger vaak met familie op vakantie. Ze kon dan prima mee want ze waakte dan niet eens. Kwam er een vreemde was ze weer net zo waaks als altijd.

Kodi doet niet aan begroeten of enthousiasme, als ie echt een dolle bui heeft snuffelt ie heel misschien eens aan je.

Maar het vriendinntje van mijn neefje ? Hij joelt kruipend op schoot bij dr tis zo bizar.