Een Hondenleven

Moest net even denken aan de opleiding voor KK1 en 2 die ik jaren geleden heb gedaan, voordat ik ooit een hond had gehad. De enige was ik zonder hond toen.

Wat ik toen leerde is dat loopsheid bij teefjes niet gelijkstaat aan ongesteldheid bij vrouwen. Dat het moment van vruchtbaarheid tijdens de loopsheid is vs buiten de ovulatie buiten de menstruatie. Een eye-opener voor mij toen

M’n vriend kreeg een teek er bij Bella niet af want hij probeerde een tepel eraf te trekken

Dat de stippen van een dalmaat pas later komen en ze dus helemaal wit geboren worden. Muv kopvlekken, die zie je meteen bij geboorte.

Ik vind het ook altijd irritant als mensen zeggen dat hun hond ongesteld is, dan moet ik echt op m’n tong bijten om niet als een schooljuf te gaan uitleggen dat het bij honden zo niet werkt

Eigenlijk niks
Mijn hele leven honden gehad en mee opgegroeid en vanaf een jaar of 7 ook altijd mee naar tentoonstellingen.

Ik ben opgegroeid met katten en niet met honden.
Wat mij verraste was dat de lichaamstaal van honden zo haaks staat op die van katten. Waar een staart om hoog bij katten een vriendelijke ontmoeting (ik heb niets kwaads in de zin) inhoudt, is een staart omhoog bij honden wat minder vriendelijk bedoeld. En met de ogen knipperen werkt bij honden niet. Dat laatste vind ik nog steeds wel super stom.

Gretha schreef: ↑15 jul 2024, 20:20 Eigenlijk niks
Mijn hele leven honden gehad en mee opgegroeid en vanaf een jaar of 7 ook altijd mee naar tentoonstellingen.

Zoiets ja.

Ik verbaas me meer over de stupiditeit van anderen op dat gebied.
Ik pas nu op Guusje. Haar baasje is met Guus naar de dierenarts geweest om te vragen of het een mannetje of een vrouwtje was

Nanna schreef: ↑15 jul 2024, 21:27 Ik verbaas me meer over de stupiditeit van anderen op dat gebied.
Ik pas nu op Guusje. Haar baasje is met Guus naar de dierenarts geweest om te vragen of het een mannetje of een vrouwtje was

Heeft de verkoper hem dat niet verteld?
(Fokker noem ik die maar niet)

Nee, gewoon uitgezocht en meegenomen. Huiskamernestje. Nooit gevraagd wat het was. Hahahaha.

Nanna schreef: ↑15 jul 2024, 21:44 Nee, gewoon uitgezocht en meegenomen. Huiskamernestje. Nooit gevraagd wat het was. Hahahaha.

Nou dat spant toch wel de kroon haha. Ze waren niet op zoek naar een kat?

ranetje schreef: ↑15 jul 2024, 21:34

Nanna schreef: ↑15 jul 2024, 21:27 Ik verbaas me meer over de stupiditeit van anderen op dat gebied.
Ik pas nu op Guusje. Haar baasje is met Guus naar de dierenarts geweest om te vragen of het een mannetje of een vrouwtje was

Heeft de verkoper hem dat niet verteld?
(Fokker noem ik die maar niet)

Nou, het ging kennelijk nogal snel of tegenwoordig zelfs over de app.

Ik ga het kort houden. Als je zelf niet kunt zien of het een jongetje of een meisje is neem maar geen hond. Waar is jullie mam?

Teckelfokker die tijger fokte maar geen IDEE had hoe dat vererfde.
‘Kijk mooie black and tan uit Frankrijk. Haar moeder was tijger dus daar komen vast meer mooie tijgers uit rollen’. Op mijn ‘dan moet je er wel een tijgerreu op zetten’ reageerde ze geschokt. Nee dát mocht niet. Nou, veel succes metje tijgers dan

Persistence schreef: ↑15 jul 2024, 21:49

Nanna schreef: ↑15 jul 2024, 21:44 Nee, gewoon uitgezocht en meegenomen. Huiskamernestje. Nooit gevraagd wat het was. Hahahaha.

Nou dat spant toch wel de kroon haha. Ze waren niet op zoek naar een kat?

Nou, ik weet nog wel iets wat daar overheen komt.
Ik werd ooit eens door een geloofsgenoot gevraagd of ik bij haar nestje pups kwam kijken om haar te vertellen wat teefjes waren en welke reuen. Ze was dierenartsassistente.
Dacht eerst dat ik in de maling werd genomen. Maar ze wist het echt niet.

Nanna schreef: ↑15 jul 2024, 22:56 Teckelfokker die tijger fokte maar geen IDEE had hoe dat vererfde.
‘Kijk mooie black and tan uit Frankrijk. Haar moeder was tijger dus daar komen vast meer mooie tijgers uit rollen’. Op mijn ‘dan moet je er wel een tijgerreu op zetten’ reageerde ze geschokt. Nee dát mocht niet. Nou, veel succes metje tijgers dan

Sowieso verbaas ik mij elke keer weer hoe weinig verstand fokkers hebben van genetica, kleuren en kleurvererving. En al die vage kleur benamingen die per ras ook nog eens verschillen.

Wat mij verraste over honden was het afscheid. Ik heb van honderden vogels, tientallen ratten, ontelbare vissen en een aantal katten afscheid genomen. Maar de heftigheid van het afscheid van een hond is zo vreselijk anders.

Dat het opvoeden iets meer werk nodig heeft dan ik dacht.
Altijd honden gehad, als baby in de hondenmand gelegen etc maar de opvoeding werd door mijn moeder gedaan en het leek grotendeels zo simpel.
En toen kreeg ik überpuber Mahdutje en kwam ik erachter dat ik keihard aan de bak moest.

Oh en dat de regels die ik erin 'geramd' heb niet automatisch gelden bij een ander.
Zo kan ik gerust een bordje met eten naast me neer zetten en hoef ik hooguit mijn keel te schrapen als ik een neus/tong wel erg dichtbij zie komen (of ergens voor die fase een blik op Mahdu werpen).
Maar bij mijn moeder en stiefvader wordt het beleg gewoon van hun brood/cracker gejat als hun blik maar even afdwaalt.

Maar ook hoe verschrikkelijk slim ze kunnen zijn als ze maar gemotiveerd genoeg zijn.
Dívka zat in les 2 van detectie op 6 boxen.
Mahdu heeft ontdekt dat het ganghekje aan de kant geschoven kan worden en staat dan aan de verkeerde kant vh hekje op me te wachten wanneer ik weg geweest ben.
Voorheen stond daar een vakkenkast (zo'n goedkope van buizen met stoffen planken en stoffen manden), daar trok hij gewoon de manden uit om door de vakkenkast om het hekje heen te lopen.

CatnDog schreef: ↑15 jul 2024, 20:27 Ik ben opgegroeid met katten en niet met honden.
Wat mij verraste was dat de lichaamstaal van honden zo haaks staat op die van katten. Waar een staart om hoog bij katten een vriendelijke ontmoeting (ik heb niets kwaads in de zin) inhoudt, is een staart omhoog bij honden wat minder vriendelijk bedoeld. En met de ogen knipperen werkt bij honden niet. Dat laatste vind ik nog steeds wel super stom.

dat knipperen heb ik bij Sam ook geprobeerd, inderdaad werkt niet haha!

Wat mij enorm verbaast en dan heb ik het even alleen over Sambal en niet over honden in het algemeen of over mijn vorige honden is dat hij mij wakker maakt als ik een apneu heb. In het begin legde ik het verband niet en maakte hij me op de gekste tijden wakker, nu kan ik in een app zien wanneer ik apneus heb en toen was 1 en 1 twee. Ik vind dat ongelooflijk!

het aanpassingsvermogen van een hond.
we hebben Pinkie nu anderhalve week in huis en ze gedraagt zich alsof ze hier al jaren woont. dat had ik ook met Ecco en andere herplaatsers.

ellen en de birmanen schreef: ↑17 jul 2024, 11:53 het aanpassingsvermogen van een hond.
we hebben Pinkie nu anderhalve week in huis en ze gedraagt zich alsof ze hier al jaren woont. dat had ik ook met Ecco en andere herplaatsers.

Ik glimlachte toen ik je woorden las.
Ja, het verraste me destijds bij mijn eerste hond en verrast me nog steeds. Als het klopt voor ze, dan is het ook goed lijkt wel.

En nu heb ik slechts 1x een pup gekregen, maar die werd gebracht door de fokkers destijds, maar leek ook niet op of om te kijken toen ze weg gingen.. die kwam zag en overwon en ons huis was zijn huis destijds

Maar de "herplaatsers" binnen- en buitenland en bazen bekend en onbekend deden me wel versteld staan. Geloof dat ik zelf meer moeite had met aanpassen dan dat zij die tijd nodig hadden soms. Niet altijd, en ging soms niet van een leien dakje, maar stukje vertrouwen geven en laten zien verrast me toch altijd weer.
En dan moet ik daarbij altijd denken aan dat er ooit is gezegd, een hond leeft bij de dag en in het heden, en als dat heden goed is, dan gaan ze daarin mee. Bepaalde angsten of reacties zullen soms wel aanwezig zijn, maar dat zijn nu eenmaal dingen die je allemaal met je meedraagt en op kan reageren en reageert zoals je gewend was om te doen, tenzij je leert dat het anders kan, en dat kan dan weer op basis van vertrouwen.

Het krijgen van dat vertrouwen vind ik denk dan ook een van de mooiste dingen om te ervaren bij bijvoorbeeld honden.

Oogcontact, dat verrast mij nog steeds.
Ik heb bepaalde mensen met name bij mijn eerste hond echt moeten aangeven te stoppen met recht aanstaren/direct oogcontact te maken en te houden. Hij werd daar ongemakkelijk van, en deed echt redelijk veel om dat aan te geven zonder dreiging of agressie, maar bleven mensen het doen en dan inlopen dan kon dat wel een reactie geven, nooit gebeurd, maar hij kon er écht slecht tegen.

Anderzijds zocht hij juist dus enorm veel oogcontact met mij, wat voor situatie dan ook.

Familie gaf dan ook wel eens aan, maar je doet het zelf ook.. ik heb er ook nooit de vinger op kunnen leggen. Maar eigenlijk alle honden daarna en de huidigen zoeken oogcontact met mij. Bluf met iedereen, maar die maakte geen spanning, die vond het gewoon grappig om een stare down te doen met mensen en als ze maar fractie van zwakte zag deed ze WOEF, schrokken mensen zich rot en had zij de grootste lol

Het echt kijken vanuit de hond en observeren in mijn ogen verbaasd en verrast me nog steeds. Voelt soms als een gesprek zonder woorden of gebaren.

Gonnie schreef: ↑16 jul 2024, 03:48

Persistence schreef: ↑15 jul 2024, 21:49

Nanna schreef: ↑15 jul 2024, 21:44 Nee, gewoon uitgezocht en meegenomen. Huiskamernestje. Nooit gevraagd wat het was. Hahahaha.

Nou dat spant toch wel de kroon haha. Ze waren niet op zoek naar een kat?

Nou, ik weet nog wel iets wat daar overheen komt.
Ik werd ooit eens door een geloofsgenoot gevraagd of ik bij haar nestje pups kwam kijken om haar te vertellen wat teefjes waren en welke reuen. Ze was dierenartsassistente.
Dacht eerst dat ik in de maling werd genomen. Maar ze wist het echt niet.

NIET pffffffffft dat bestaat toch niet dat je dan DA-assistente kunt zijn

Célie schreef: ↑17 jul 2024, 13:13

Gonnie schreef: ↑16 jul 2024, 03:48

Persistence schreef: ↑15 jul 2024, 21:49

Nou dat spant toch wel de kroon haha. Ze waren niet op zoek naar een kat?

Nou, ik weet nog wel iets wat daar overheen komt.
Ik werd ooit eens door een geloofsgenoot gevraagd of ik bij haar nestje pups kwam kijken om haar te vertellen wat teefjes waren en welke reuen. Ze was dierenartsassistente.
Dacht eerst dat ik in de maling werd genomen. Maar ze wist het echt niet.

NIET pffffffffft dat bestaat toch niet dat je dan DA-assistente kunt zijn

Echt he. Vond het zo raar.

ellen en de birmanen schreef: ↑17 jul 2024, 11:53 het aanpassingsvermogen van een hond.
we hebben Pinkie nu anderhalve week in huis en ze gedraagt zich alsof ze hier al jaren woont. dat had ik ook met Ecco en andere herplaatsers.

Oh ja dat had ik met Victor ook! Sprong in de auto en het was goed. Maar dat ligt wel aan zijn karakter, ik kan hem ook gerust bij een ander achterlaten. Bella vloog van paniek door de auto en het huis heen, die wist zich geen raad.