Een Hondenleven

Edison bleek vanavond plots verdwenen. Normaliter dart hij rond op het erf, struint in het gebusch, helpt me bij tuinieren of dingeldangelt om me heen . Lekker aanwezig. Ik merk hem wel, qua beweging vanuit mijn ooghoeken. . Als ik hem roep, komt hij als een dolle op me af. Maar het was niets van dat al, het bleef doodstil.
In eerste instantie maakte ik me er niet te sappel om, die duikelt vanzelf weer op. Het begon wel erg lang te duren, aan Merlijntje merkte ik gelukkig dat er niets verontrustends was. Hij had me wel geattendeerd als er iets serieus aan de hand was.
Maar toch, vreemd allemaal. Ik ging het gebusch grondig uitkammen, en jawel uiteindelijk vond ik het jong. Daar stond hij, roerloos pinpointen, minimaal 3 kwartier (vanaf het moment dat ik hem serieus miste, dus het kan ook zo een anderhalf uur zijn geweest). Helemaal gebiologiseerd door een jonge merel die zich vastgevlogen had in een hekwerk.
Toen ik het mereltje wilde bevrijden, was hij me voor . Hij pakte hem heel voorzichtig en legde hem in mijn handen. Het beestje koos vervolgens het vrije luchtruim.
Trots op Edison uiteraard, maar wat als ik hem niet had opgescharreld? Die malle piet had er nu nog op voorgestaan.

Dat lijkt mij wel heel bijzonder om mee te maken. Wat knap dat hij hem ook zo zachtjes pakte.

Ja, nou precies. Qua speeltjes is hij behoorlijk grofstoffelijk. Ik verwachtte eigenlijk ook dat hij voor de kill zou gaan, maar nee. Zo fijn dat Edison het onderscheid kent tussen spielerei en het serieuze werk. En dat hij snapt dat het serieuze werk moet worden overgelaten aan.... de baas, En dat de baas hem in de schemering optuigt in een oranje hes, opdat hij eerder wordt ontdekt

Had er een foto van gemaakt

Wat apart. En lief

Wat knap.

Ik was even bang, dat toen je schreef 'hij was me voor' dat hij de merel hap snap uit je hand had gepakt. Gelukkig heeft het verhaal een mooier einde.

Wat ontzettend mooi

Wat lief van hem.

Wat mooi
Als ze eenmaal voorstaan kan dat lang duren.
Roepen heeft dan ook weinig zin

Nanna schreef: ↑10 aug 2024, 10:15 Had er een foto van gemaakt

Nou, dat was er de gelegenheid niet naar. Op handen en voeten kruipend door allerlei prikstruiken in het halfduister
Jij hebt Fee, de Bismarck, zo mooi vastgelegd. Dus ik beloof dat je een "frozen" Edison te zien krijgt. Hij doet het vaak en in allerlei standen (voorpoot, achterpoot, hoog op de benen, laag bij de grond etc). Wel t.z.t., want het is niet mijn gewoonte om met mijn telefoon op het erf te zijn.

ranetje schreef: ↑10 aug 2024, 16:03 Wat mooi
Als ze eenmaal voorstaan kan dat lang duren.
Roepen heeft dan ook weinig zin

Nee precies, ook heel logisch. Als je zo intens opgaat in iets, hoor je het domweg niet.
Maar hij krijgt vanaf nu s'avonds zijn oranje jacket aan voor de zichtbaarheid. Met zijn schutkleuren in het gebusch, in het halfduister onttrekt hij zich volledig aan mijn zicht. En als hij dan in 'opperste staat van paraatheid' verkeert hoor ik ook geen geritsel of andere sluipgeluiden

CatnDog schreef: ↑10 aug 2024, 13:12 Ik was even bang, dat toen je schreef 'hij was me voor' dat hij de merel hap snap uit je hand had gepakt. Gelukkig heeft het verhaal een mooier einde.

Hij plukte zelf het vogeltje uit het hek. Dat had hij natuurlijk veel eerder kunnen doen, maar hij bleef bevroren tot ik bij hem kwam. Een uur, anderhalf, op zijn minst een hele dikke 3 kwartier heeft hij staan focussen. Hoe lang had dit kunnen duren als ik hem niet had ontdekt