Dag Jamie
Geplaatst: 29 nov 2024, 15:43
Dag lieve lieve Jamie.
Wat gaan we je ontzettend missen.
Je gekke terriërstreken, je lieve knuffels, het in de weg liggen tijdens het koken, alles.
Als klein mini pupje, net 1,5 dag oud overleed z'n moeder, en kwam hij met een broertje en zusje bij een pleegmoeder terecht. Daar is hij als halve schapendoes opgevoed, en daar leerden wij hem kennen. Een lief pupje.
Hij groeide lekker op en toen hij 1,5 was kwam Yara bij ons die meteen de leiding nam, en hij met liefde uit handen gaf.
Hij sukkelde veel met z'n gezondheid. Kreeg op den duur CECS (ook wel Spike's disease) en kon daardoor geen gluten, rund, kip en ander gevogelte verdragen omdat hij anders aanvallen kreeg.
Afgelopen voorjaar plaste hij ineens veel en vaak in huis.
Na veel onderzoek bleek dat diabetes insipidus te zijn. Wat gelukkig met medicatie goed onder controle te krijgen was.
Vorig jaar zomer kwam ons dochtertje Laura, daar was hij zo lief voor, vanaf het eerste moment.
Hij merkte zelfs al voor ik een positieve zwangerschapstest had dat ik zwanger was.
Een van de eerste woordjes van Laura was ook Deedie. Haar naam voor Jamie.
De afgelopen maanden merkten we dat hij af aan het vallen was. Extra eten en extra koolhydraten deden niets.
Vorige week ging hij erg met een bolle rug lopen en wilde amper meelopen met het uitlaten.
Vorige week vrijdag ging ik met hem naar de da.
Hij was van het voorjaar rond de 14 kg, toen 12,7.
Daar merkte de da dat hij pijn aangaf in z'n buik, achterin.
Pijnstillers meegekregen en woensdag terug. Het werd amper beter. Ja, hij plaste weer op 3 poten ipv 4, en wilde op slakkengang wel meelopen, maar dat was het wel.
Woensdag bij de dierenarts was hij 12,3 kg, dus nog weer afgevallen. Ze zag ook dat hij minder was. Dus advies echo. Dat was gisteren. Daar werd een flinke tumor op z'n blaas terhoogte van waar z'n urineleiders de blaas in gaan gezien.
En ook tumorcellen op de blaaswand.
Daarom hebben we besloten dat het genoeg was voor Jamie.
Hij is begin van de middag heel rustig, met zijn kop op mijn been, ingeslapen. Vlak daarvoor had ik hem nog wat chocolade gegeven. Daar heeft hij heerlijk van gesmuld.
Hij was heel snel weg.
Vanmorgen tijdens het laatste ochtendrondje
Vanmorgen lag hij even bij me, en Laura kwam 'Deedie' aanwijzen
Dag Jamie, we gaan je missen
Wat gaan we je ontzettend missen.
Je gekke terriërstreken, je lieve knuffels, het in de weg liggen tijdens het koken, alles.
Als klein mini pupje, net 1,5 dag oud overleed z'n moeder, en kwam hij met een broertje en zusje bij een pleegmoeder terecht. Daar is hij als halve schapendoes opgevoed, en daar leerden wij hem kennen. Een lief pupje.
Hij groeide lekker op en toen hij 1,5 was kwam Yara bij ons die meteen de leiding nam, en hij met liefde uit handen gaf.
Hij sukkelde veel met z'n gezondheid. Kreeg op den duur CECS (ook wel Spike's disease) en kon daardoor geen gluten, rund, kip en ander gevogelte verdragen omdat hij anders aanvallen kreeg.
Afgelopen voorjaar plaste hij ineens veel en vaak in huis.
Na veel onderzoek bleek dat diabetes insipidus te zijn. Wat gelukkig met medicatie goed onder controle te krijgen was.
Vorig jaar zomer kwam ons dochtertje Laura, daar was hij zo lief voor, vanaf het eerste moment.
Hij merkte zelfs al voor ik een positieve zwangerschapstest had dat ik zwanger was.
Een van de eerste woordjes van Laura was ook Deedie. Haar naam voor Jamie.
De afgelopen maanden merkten we dat hij af aan het vallen was. Extra eten en extra koolhydraten deden niets.
Vorige week ging hij erg met een bolle rug lopen en wilde amper meelopen met het uitlaten.
Vorige week vrijdag ging ik met hem naar de da.
Hij was van het voorjaar rond de 14 kg, toen 12,7.
Daar merkte de da dat hij pijn aangaf in z'n buik, achterin.
Pijnstillers meegekregen en woensdag terug. Het werd amper beter. Ja, hij plaste weer op 3 poten ipv 4, en wilde op slakkengang wel meelopen, maar dat was het wel.
Woensdag bij de dierenarts was hij 12,3 kg, dus nog weer afgevallen. Ze zag ook dat hij minder was. Dus advies echo. Dat was gisteren. Daar werd een flinke tumor op z'n blaas terhoogte van waar z'n urineleiders de blaas in gaan gezien.
En ook tumorcellen op de blaaswand.
Daarom hebben we besloten dat het genoeg was voor Jamie.
Hij is begin van de middag heel rustig, met zijn kop op mijn been, ingeslapen. Vlak daarvoor had ik hem nog wat chocolade gegeven. Daar heeft hij heerlijk van gesmuld.
Hij was heel snel weg.
Vanmorgen tijdens het laatste ochtendrondje
Vanmorgen lag hij even bij me, en Laura kwam 'Deedie' aanwijzen
Dag Jamie, we gaan je missen
