Een Hondenleven

Ik had van de fair wat dentasticks tandenborstels voor haar mee genomen, maar ze waren haar blijkbaar te groot. Ik hoorde haar een paar keer grommen op haar mat, maar dacht in eerste instantie dat ze lag te dromen of dat ze meende iets te horen. Maar toen ik haar ook hoorde grommen bij binnenkomst van een kat, ging ik maar even kijken.

De tandenborstel lag naast haar op haar matje. Vragen om moeilijkheden dus ik dacht hem haar af te nemen. Toen begon ze dus naar mij te grommen.
Niet leuk en zo onverwacht, maar ik heb het niet doorgezet. In plaats van dat ding weg te nemen, haalde ik haar bij dat ding weg waarna ik het in beslag kon nemen.

Nou fijn hè, die tandenborstel, maar je hoeft me niet je tanden te laten zien hoor, ik geloof zo ook wel dat die schoon zijn.
Zo'n timide hondje, wie had dat nou gedacht? Ik was best boos/afgebluft.

Dat is apart, als ze dat bij andere kluifjes nooit doet?

Persistence schreef: ↑19 okt 2021, 11:24 Dat is apart, als ze dat bij andere kluifjes nooit doet?

Nee, die laat ze altijd netjes afnemen. Ik heb dat weleens moeten doen natuurlijk, ook als ze in het bos iets pakt wat niet goed voor haar is, of als ze dreigt zich te verslikken in een knaagje. Dan natuurlijk prijzen en iets anders aanbieden. Komt bijna nooit voor hoor, ik laat haar normaal gewoon houden wat van haar is.

Maar dat heb ik nu niet gedaan. Ik heb haar genegeerd verder.

Hylos schreef: ↑19 okt 2021, 11:30 Vos doet dat ook met knaagjes die ze eigenlijk niet hoeft.
Het liefst zoekt ze dan Xavi ook nog op zodat ze even lekker kan grommen.

Ik pak het af en klaar.

Maar gromt ze dan ook naar jou?
Ik vraag me ook af wat ze gedaan had als ik had doorgezet om dat ding te pakken in plaats van haarzelf. En of dit het begin is van iets.

Prima opgelost. Ze vond het blijkbaar Heel Belangrijk.

Ik probeer me voor te stellen wat ik zou doen in die situatie. Lily zou het niet in haar hoofd halen om te grommen om een kluifje (haar manier van grommen verdient die naam niet eens). Alfil heeft nooit zo gegromt naar mij, maar wel ooit naar de kinderen. Dan is het een strenge ´eh!´ van mijn kant en dan dimt hij meteen (zie je aan de houding: kop wegdraaien, oortjes naar beneden) en dan kan ik zo´n ding meteen wegpakken. In het geval van Alfil zou ik dus geen afleidingsmanouevres gebruiken of de hond weghalen, maar dat is puur instinctief en bij een andere hond kan het weer anders zijn.

En als je ruilt? Of een paar brokjes ter compensatie bij haar strooit?

Met kinderen in huis ben ik heel alert geweest op het voorkomen van voer- en prooinijd. Dus als ze aan het eten of kluiven waren, liep ik in het begin zelf vaak langs om een snoepje erbij te gooien en dan ging ik steeds dichterbij totdat ik ze kon aaien terwijl ze aan het kluiven of eten waren. Daarna liet ik mijn kinderen dat stappenplan ook doorlopen.
Zo nu en dan doe ik het nog steeds wel, en soms neem ik ook gewoon weleens iets af zonder te ruilen en inmiddels dat geen probleem meer.

Grommen is communicatie, blijkbaar vond ze dat kluifje heel erg de moeite waard.

Ik ruil meestal met iets anders lekkers (paar brokjes of zo). En tijdens het eten of kluiven krijgt ze af en toe wat extra's erbij, zodat het een positieve associatie wordt als er een hand richting je voertje of je kluifje gaat. Die ene keer dat het dan nodig is om echt wat weg te pakken is het dan ook prima.

Oh die Yuna.

Froo had als pup al gigantische buitnijd, vooral etensdingen kon ik niet aankomen of ze ging in de aanval. Zo’n klein wupje van nog geen 20 weken. Ik heb nooit wat van haar afgepakt (ook niet geruild trouwens) en heb haar altijd gewoon helemaal met rust gelaten. Na een halfjaar was het al een stuk minder, tegenwoordig kan ik bijna alles afpakken als ik dat zou willen. Maar soms durft ze dan nog steeds wel eens te grommen hoor, bij haar is dat tegenwoordig een soort aangeven dat ze het eigenlijk heel erg de moeite waard vindt en dat ze ervan baalt. Meestal zeg ik dan “meid toch, het is ook wel héél mooi, zullen we een koekie pakken omdat je het zo braaf hebt afgegeven?” en dan klaart de lucht alweer. Froo is ook wel heel makkelijk en braaf, maar dat bedoelde ik eigenlijk ook, zelfs zij krijgt het af en toe nog op haar heupen.

Als het eenmalig is denk ik dat je het gewoon goed opgelost hebt.
Je hebt met succes afgeleid, uit de situatie gehaald, confrontatie vermeden en toch je zin.

Ik zou wel even "oefenen" op een ontspannen moment met ruilen van dingen die minder belangrijk zijn voor iets anders.

Ik heb het met Kika (uiteraard... zucht) en met Maya wel gehad, dan nam ik toch gewoon af, Kika geen probleem en die doet het ook niet meer, Maya heeft wel eens gehapt waar ik me dan weer niks van aan trek met haar formatie plus missende tandjes.
Lizzy (herplaatser) deed het vaak, en met haar durfde ik het niet aan. Afleiden lukte dan ook niet, weg halen of lokken met iets lekkers ook niet dus het was wachten. En vermijden dat ze iets buiten de bench kreeg of nam om te bewaken. Maar kijk, ze woont nu dus terug bij de fokker, zowel bij haar als bij haar man heeft ze dit 1 keer geprobeerd, direct doorgepakt en opgelost. Zegt iets over mijn natuurlijk overwicht... En natuurlijk gebrek aan vertrouwen in een hond die ik niet van pup af zelf had.

Ik vind het lastig beoordelen zo van achter een scherm. Je hebt zoveel verschillende manieren van grommen en redenen om te grommen. De ene hond gromt ook veel sneller dan de ander en dan hoeft er echt niet altijd reden tot paniek te zijn.
Denk dat je het prima gedaan hebt, gewoon de hond uit de situatie halen met wat leuks en dan het lekkers opruimen. Zou het nu af en toe oefenen door te ruilen met wat anders leuks of lekkers, een zoekspelletje met brokjes bijvoorbeeld. En niet alleen maar ruilen, maar ook weer teruggeven. Ik geef heel vaak weer wat terug nadat ik ze heb verteld wat voor lekker koekje ze hebben gekregen

Al worden hier juist de minder belangrijke dingen bewaakt. Finn wil het dan niet opeten, maar Tess mag dat dan natuurlijk ook niet afpakken... Als het wel belangrijk is, gaat het gewoon op.
Soms maak ik van het afpakken een spelletje en dan durft Finn ook naar me te grommen. Trek ik me niks van aan, want dat is helemaal niet boos bedoeld. Hij is sowieso een grommer en gromt ook veel tijdens spel.

Ik heb weleens ergens gelezen dat oefenen op ruilen averechts werkt. Omdat de hond dan steeds gefrustreerd raakt. Dus dat doe ik alleen als het echt moet, zoals foute dingen pakken in het bos. Zij gromt dan niet en ik ben heel vast besloten om het afnemen, omdat dat in haar belang is.

Ik schrok ervan omdat ze nu 4 jaar bij mij is en nog steeds een redelijk timide hondje is. Ze had in het begin baknijd naar de katten maar dat heeft ze afgeleerd. Waarschijnlijk omdat ze ervaren heeft dat ze rustig kan eten met hen in haar buurt. Ze had nooit baknijd naar mij.

Uitvallen als ze een knaagje heeft doet ze nog wel naar hen. Dan corrigeer ik haar, maar ik pak het nooit af. Dat wilde ik nu wel doen omdat het haar kennelijk teveel was. Maar ze het toch wilde houden. Verwarrend misschien voor haar.
Maar grommen naar mij heeft ze nooit eerder gedaan. Gelukkig snel op gevoel gereageerd en de juiste keuze gemaakt, maar ik vraag me wel af of ze naar me gehapt had als ik wel dat ding gepakt had.

Daarmee had ze wel mijn vertrouwen beschaamd.

Random schreef: ↑19 okt 2021, 16:29 maar ik vraag me wel af of ze naar me gehapt had als ik wel dat ding gepakt had.

Gehapt misschien wel, maar happen is geen bijten, het is de overtreffende trap van grommen.

Als dat hier zou gebeuren zou ik ook schrikken als in 'wat krijgen we nu?', maar geïntimideerd zijn zou ik zeer zeker niet. Maar ik neem ook niets af zonder dat de hond aangeeft akkoord te zijn, en die voorafgaande 'discussie' voer ik verbaal : ik laat heel duidelijk weten wat ik van plan ben en in mijn stem ligt eigenlijk al dat dit géén meerkeuzevraag is. Dan kijk ik naar hun reactie en meestal is die 'pak maar, vrouwtje' - heel soms eens 'oohhhh, néé, ik wil het houdennnn!' maar dan met een mimiek die aangeeft dat ze zich niet gaan verzetten dus dan praat ik rustig verder en neem het af.

Dus als er zou gegromd worden zou hun houding op mijn verbale antwoord en lichaamstaal hetgeen zijn dat me zou doen besluiten hoe te reageren.

Random schreef: ↑19 okt 2021, 16:29 Daarmee had ze wel mijn vertrouwen beschaamd.

Dat gevoel was dan al wederzijds.

Wat moet timide zijn met niet grommen te maken hebben?

Tineke schreef: ↑19 okt 2021, 15:41 Ja ik heb iets afgeven/lossen ook met ruilen aangeleerd , maar het kan ook best zonder nu omdat het ze positief aangeleerd is.

Als je denkt dat het een issue zou kunnen worden zou ik daarop in gaan zetten ,lossen en ruilen.

Dat je ervan schrikt kan ik me wel voorstellen als je het totaal niet verwacht.

Sommige honden hebben er gewoon ook geen issues mee, ook als je het niet positief aanleert. Van zowel Amy, Amoz als Arlo heb ik wel eens iets af moeten pakken voordat het loslaten/afgeven/ruilen was aangeleerd, maar die staan gewoon alles probleemloos af. Het is tot nu toe in ieder geval nooit in ze opgekomen om hun kluif, eten of gevonden eetbaars te verdedigen ten opzichte van mij. Terwijl Amy natuurlijk wel echt honger heeft gehad. Maar Amy laat juist alles meteen uit haar bek vallen als ik ernaar kijk.
Mila heeft wel van pup af aan voernijd, en die heb ik ook met ruilen aangeleerd om alles bij mij in te leveren wat ik wil hebben en dat is ook geen enkel probleem meer nu.

Kenya heeft een keer naar me gegromd als jonge pup toen ze een kluifje had en ik in haar buurt was. Ik heb zonder nadenken het kluifje afgepakt, bekeken en weer teruggegeven. Hier, ik hoef dat hele ding niet eens. Het is niet weer gebeurd.
Behalve die ene keer toen ze al lang volwassen was: ze had een heel visje gekregen en wist zich er eigenlijk geen raad mee. Dus ik naar haar toe om te helpen. Ze ging grommen en tegelijkertijd ook verontschuldigend lachen en kwispelen. Ze schrok er geloof ik zelf van dat ze zomaar naar me gromde Ik moest stiekem wel om lachen, het zag er zo koddig uit. Ik ben stil gaan staan, en een heel verhaal opgehangen dat ik haar alleen maar kwam helpen en haar vis niet kwam afpakken Toen ontspande ze en kon ik zonder problemen de vis in stukjes maken en aan haar voeren.

Kenya's grommetje zat 'los' zoals ik dat altijd noemde. Waar een andere hond nog subtiele signalen liet zien, begon Kenya als ze zich niet helemaal senang voelde, te grommen. Niet dat er dan snel achteraan een flitsende uitval kwam, helemaal niet zelfs, het was gewoon haar manier van communiceren. Net als dat ze al haar tanden al snel ontblootte, terwijl er amper iets aan de hand was. Een heel expressief hondje, alleen mensen schrokken er soms van (en hun hond dan weer totaal niet).

Diana schreef: ↑19 okt 2021, 20:19 Sommige honden hebben er gewoon ook geen issues mee, ook als je het niet positief aanleert. Van zowel Amy, Amoz als Arlo heb ik wel eens iets af moeten pakken voordat het loslaten/afgeven/ruilen was aangeleerd, maar die staan gewoon alles probleemloos af. Het is tot nu toe in ieder geval nooit in ze opgekomen om hun kluif, eten of gevonden eetbaars te verdedigen ten opzichte van mij. Terwijl Amy natuurlijk wel echt honger heeft gehad. Maar Amy laat juist alles meteen uit haar bek vallen als ik ernaar kijk.
Mila heeft wel van pup af aan voernijd, en die heb ik ook met ruilen aangeleerd om alles bij mij in te leveren wat ik wil hebben en dat is ook geen enkel probleem meer nu.

Ja, precies. Net als dat Kenya dus als pup al met een weggegooid speeltje van je wegliep en het duidelijk voor zichzelf wilde houden, MIJN En Kuno dat juist vrolijk terug kwam brengen en zowat in je gezicht duwde: meer spelen
Kuno is echt het tegenovergestelde van Kenya. Totaal geen bezitsdrang, dus nooit op geoefend (in geval van iets eetbaars afpakken wel altijd iets anders teruggegeven) en nooit problemen mee gehad.

K@ren schreef: ↑19 okt 2021, 22:08

Diana schreef: ↑19 okt 2021, 20:19 Sommige honden hebben er gewoon ook geen issues mee, ook als je het niet positief aanleert. Van zowel Amy, Amoz als Arlo heb ik wel eens iets af moeten pakken voordat het loslaten/afgeven/ruilen was aangeleerd, maar die staan gewoon alles probleemloos af. Het is tot nu toe in ieder geval nooit in ze opgekomen om hun kluif, eten of gevonden eetbaars te verdedigen ten opzichte van mij. Terwijl Amy natuurlijk wel echt honger heeft gehad. Maar Amy laat juist alles meteen uit haar bek vallen als ik ernaar kijk.
Mila heeft wel van pup af aan voernijd, en die heb ik ook met ruilen aangeleerd om alles bij mij in te leveren wat ik wil hebben en dat is ook geen enkel probleem meer nu.

Ja, precies. Net als dat Kenya dus als pup al met een weggegooid speeltje van je wegliep en het duidelijk voor zichzelf wilde houden, MIJN En Kuno dat juist vrolijk terug kwam brengen en zowat in je gezicht duwde: meer spelen
Kuno is echt het tegenovergestelde van Kenya. Totaal geen bezitsdrang, dus nooit op geoefend (in geval van iets eetbaars afpakken wel altijd iets anders teruggegeven) en nooit problemen mee gehad.

En met spelen is het alweer anders hier, Mila apporteerde al alles als pup van 7 weken in het nest Met speeltjes is Mila nooit bezitterig geweest naar mensen, iedereen die hier komt krijgt haar speelgoed voor de voeten gegooid of in de handen gedrukt. Zo heb ik haar ook geleerd alles - ook alles wat eetbaar is - graag af te geven, omdat ze zo graag apporteert.

Diana schreef: ↑19 okt 2021, 22:17 En met spelen is het alweer anders hier, Mila apporteerde al alles als pup van 7 weken in het nest Met speeltjes is Mila nooit bezitterig geweest naar mensen, iedereen die hier komt krijgt haar speelgoed voor de voeten gegooid of in de handen gedrukt. Zo heb ik haar ook geleerd alles - ook alles wat eetbaar is - graag af te geven, omdat ze zo graag apporteert.

Wat grappig dat het met speeltjes bij Mila weer anders is. En handig dat je er gebruik van kon maken!
Uiteindelijk kon Kenya ook apporteren als de beste, ze moest even doorkrijgen dat samenwerken best leuk is :idee:
Zo zijn ze allemaal weer anders

K@ren schreef: ↑19 okt 2021, 22:24

Diana schreef: ↑19 okt 2021, 22:17 En met spelen is het alweer anders hier, Mila apporteerde al alles als pup van 7 weken in het nest Met speeltjes is Mila nooit bezitterig geweest naar mensen, iedereen die hier komt krijgt haar speelgoed voor de voeten gegooid of in de handen gedrukt. Zo heb ik haar ook geleerd alles - ook alles wat eetbaar is - graag af te geven, omdat ze zo graag apporteert.

Wat grappig dat het met speeltjes bij Mila weer anders is. En handig dat je er gebruik van kon maken!
Uiteindelijk kon Kenya ook apporteren als de beste, ze moest even doorkrijgen dat samenwerken best leuk is :idee:
Zo zijn ze allemaal weer anders

Mila is wel bezitterig over haar speelgoed naar andere honden toe hoor, dus het zit er ergens wel in. Hoewel ze dat nu alleen nog heeft als ze echt iets willen pakken waar zij op dat moment mee aan het spelen is, al het andere speelgoed mogen ze gewoon pakken. Maar met mensen spelen met speelgoed is echt haar lust en haar leven, dus dan zou het een beetje raar worden als ze niet zou willen dat je het vastpakt
Ik heb het inderdaad handig gebruikt, omdat ze altijd blij is als ze iets naar je toe mag brengen Dat is dus belangrijker voor haar dan haar bezitterigheid over eten.

Mahdu gromt weleens tijdens spel als hij heel graag met me wil spelen (lees: ik moet zijn knuffel vasthouden terwijl hij eraan sjort en hem 'vermoord') maar niet zeker is of ik de knuffel afpak of niet.
Dan zeg ik gewoon 'nee vent, ik pak hem niet af, ik hou hem vast voor je' en kan de knuffel dan vastpakken.
Maar hij is behoorlijk vocaal wb brommelen, grommen, zeuren etc.
Kluifjes afpakken vindt hij echt niet leuk maar daar hebben we op geoefend met ruilen voor iets lekkerders en later even bekijken en weer teruggeven.
Ook op het lossen hebben we flink geoefend.
Tegenwoordig verstijft hij nog wel even maar ik kan alles van hem afpakken of op commando laten lossen zonder problemen, een enkele keer probeert hij het snel weg te pakken maar een 'uhuh, je krijgt het zometeen terug' is voldoende.

Dívka had ontzettend last van voedselnijd, Mahdu mocht nog niet haar richting in kijken van 3 meter afstand als ze een kluifje had, dan viel ze enorm tegen hem uit.
Ipv alle lekkers weg te halen heb ik ze bijna bedolven onder de kluifjes en ben ik gaan bijsturen; de een in de bench (met open deurtje) en de ander in de mand en geen gekloot onderling.
Met voeren ging zij in de gang en Mahdu in de woonkamer en ik kwam hooguit even kijken of ze nog brokken bij moest en liet haar verder met rust.
Inmiddels kan ik ze allebei tegelijk uit de hand voeren of het voer over de vloer uitstrooien zonder gedoe, hooguit als ze allebei net dat ene laatste brokje willen dat zij Mahdu wegsnauwt.
En grote kluiven (die gedroogde luchtpijpen van 30?cm) knagen ze tegenwoordig soms samen aan of ze liggen vlak bij elkaar met elk een eigen kluif.

Hier hangt het overigens van de context af of ik ingrijp op brommen en hoe.
Brommen en blaffen omdat er mensen voor het huis lopen is bijvoorbeeld een absolute no-go.

Ik pik het niet.
Alleen als je enorm veel pijn hebt mag je grommen.
Op ieder ander moment wil ik het gewoon niet hebben. Ik schrik niet, maar handel eerst. Ben je nu helemaal belazerd.

Gretha schreef: ↑19 okt 2021, 22:55 Ik pik het niet.
Alleen als je enorm veel pijn hebt mag je grommen.
Op ieder ander moment wil ik het gewoon niet hebben. Ik schrik niet, maar handel eerst. Ben je nu helemaal belazerd.

Maar hoe reageer je dan, als je het niet pikt?

Random schreef: ↑20 okt 2021, 10:28

Gretha schreef: ↑19 okt 2021, 22:55 Ik pik het niet.
Alleen als je enorm veel pijn hebt mag je grommen.
Op ieder ander moment wil ik het gewoon niet hebben. Ik schrik niet, maar handel eerst. Ben je nu helemaal belazerd.

Maar hoe reageer je dan, als je het niet pikt?

Ik grijp ze bij hun kladden en maak even heel goed duidelijk dat ze dat nooit weer moeten flikken.
En dan ben ik zo gemeend en vanuit mijn tenen boos dat het behoorlijk indruk maakt.
Het lastige is alleen dat je in reflex moet handelen. Zodra je ook maar 1 seconde nadenkt, ben je te laat en voelen ze je twijfel aan. Dan loop je het risico gebeten te worden.

Ik train niet op iets afpakken en ruilen doe ik ook niet. Maar als het in een zeldzaam geval nodig is om iets weg te pakken, moet dat gewoon kunnen. En daar hebben ze helemaal niets van te vinden.
Wat dat soort dingen aangaat ben ik denk ik van de oude stempel en vind dat er regelmatig te ver doorgedraafd wordt met het redeneren waarom een hond iets doet.

Gretha schreef: ↑20 okt 2021, 20:08

Random schreef: ↑20 okt 2021, 10:28

Gretha schreef: ↑19 okt 2021, 22:55 Ik pik het niet.
Alleen als je enorm veel pijn hebt mag je grommen.
Op ieder ander moment wil ik het gewoon niet hebben. Ik schrik niet, maar handel eerst. Ben je nu helemaal belazerd.

Maar hoe reageer je dan, als je het niet pikt?

Ik grijp ze bij hun kladden en maak even heel goed duidelijk dat ze dat nooit weer moeten flikken.
En dan ben ik zo gemeend en vanuit mijn tenen boos dat het behoorlijk indruk maakt.
Het lastige is alleen dat je in reflex moet handelen. Zodra je ook maar 1 seconde nadenkt, ben je te laat en voelen ze je twijfel aan. Dan loop je het risico gebeten te worden.

Ik train niet op iets afpakken en ruilen doe ik ook niet. Maar als het in een zeldzaam geval nodig is om iets weg te pakken, moet dat gewoon kunnen. En daar hebben ze helemaal niets van te vinden.
Wat dat soort dingen aangaat ben ik denk ik van de oude stempel en vind dat er regelmatig te ver doorgedraafd wordt met het redeneren waarom een hond iets doet.

Duidelijk, dank je wel.
Ik heb haar dus ook weg gepakt en duidelijk laten merken dat ik boos was. Maar dit is wel een angstig hondje uit Roemenië. Te sterk reageren zou haar een heel eind achterop brengen. Ik vind ook dat het gewoon moet kunnen, daarom was ik ook teleurgesteld in haar. Maar we zijn nu weer back on track samen.