Een Hondenleven

Ik ben dit wel meer en meer gaan begrijpen (en toepassen) met een makkelijk reactieve hond als Tess. Als we op straat een andere hond passeren, is Finn vaak degene die begint te piepen. Hij vindt andere honden namelijk erg leuk en wil er naartoe, maar met Tess er (aangelijnd) bij gaat dat niet. Alleen dat piepen veroorzaakt bij Tess nog meer opwinding. Ik probeer me dus meestal op Finn te richten bij het passeren van andere honden, ondanks dat het Tess is die uitvalt. Als ik Finn rustig hou, is Tess ook makkelijker.
Komt er bezoek binnen, dan laat ik Finn bij de voordeur meegaan, zodat hij rustiger is als het bezoek de woonkamer in komt. Dan kan Tess alleen het bezoek onthalen en is ze rustig en blaft niet. Zou ik ze met twee in de woonkamer laten en teglijk het bezoek laten begroeten, dan blaft Finn alles bij elkaar uit een mix van waaksheid en enthousiasme en Tess doet dan gewoon mee.
En zo zijn er nog zoveel meer voorbeelden waarin ik Finn moet managen, terwijl het lijkt alsof Tess gemanaged moet worden.