Een Hondenleven

Toen ik in mijn huidige huis kwam wonen kwamen er veel katten in de tuin, vorige eigenaar voerde ze. Diem had ze denk ik ook gedood als hij ze te pakken had gekregen.
Het was gelukkig hartje winter dus ik ben die katten actief gaan verjagen terwijl Diem geen vrij toegang tot tuin had. Zodra ze in de tuin waren samen met Mies krijsend naar buiten. Proberen water over ze heen te gooien, dingen naar ze gegooid, etc.
Had de buren wel gewaarschuwd dat het voor katten eigen bestwil was dat ze bang voor ons werden
Paar buren hadden alle begrip en gaven ook aan mij niks kwalijk te nemen als hun kat toch gepakt zou worden. 1 buurvrouw keek en kijkt heel moeilijk. Ze vindt me nog een bruut denk ik. Het zal, Diem heeft nooit een kat kunnen pakken want die waren al weg zodra ze mijn tuin of voordeur van het slot hoorde gaan

Ik gooi dingen naar katten zodat ze bang worden, niet om ze te bezeren. Juist om te voorkomen dat ze wél de verkeerde hond lastigvallen.
Zelfde als er een kat de tuin inkomt. Dan laat ik Mies krijsend de tuin in. Mies doet verder niks, is voor huiskatten ook gewoon lief maar wegjagen uit de tuin is lollig

Hier in de wijk ook regelmatig katten die denken ons de moeten intimideren. Zodra een kat níet wegloopt van mijn honden ga ik met dingen gooien. Steentjes, hand zand, takjes, pakje zakdoekjes, etc. Ik wil dat katten gezond respect hebben voor mijn niet vriendelijke honden.
In verleden ook gehad dat ze óp Diem sprongen. Zelfs met een abces bij hem tot gevolg. Hij heeft dus ook 1x een kat kunnen bijten omdat die ondanks kortaanlijnen dan dus zelf onverwacht binnen zijn bereik kwam . Heel even vast, want natuurlijk zorgde ik dat hij meteen losliet. Zover ik heb kunnen nagaan had die kat niks.

Diana schreef: ↑19 sep 2024, 13:17 Maar ik denk als we terug naar NL zouden gaan en ze zou weer te maken krijgen met honden die ondanks haar signalen op haar af kwamen stormen, ze er net zo snel ook weer evenveel moeite mee zou hebben.

Yep, ik roep vaak dat Danu met haar Kelpiegenen veel beter op haar plek zou zijn in de Australische outback dan druk Nederland
Danu heeft aardig wat drive, mist níks en ziet proactiviteit als een deugd. Zich niet bemoeien met en willen regelen van dingen die haar niet aanstaan gaat haar (nog?) niet goed af.

Maar bv op hooperstraining kan ze wel betrouwbaar los werken met andere honden. In die context is er voldoende vertrouwen dat ieder z'n eigen dingen doet blijkbaar.

Nanna schreef: ↑19 sep 2024, 11:44 Roept ie gefrustreerd naar mij ‘hou die honden toch vast’ terwijl die de hele snuffel geen blik waardig keurden en allang voorbij waren.

Geen idee of je in (gedoog)losloop was maar ik snap die man wel een beetje.
Nu vraag ik alleen maar of mensen hun hond niet op de mijne willen laten afgaan want daar kan Danu niet goed mee omgaan. Ze snauwt fors van zich af. Eisen dat mensen aanlijnen gaat mij zelf te ver.
Maar, met aangelijnde honden krijg ik haar er prima stil langs maar loslopende honden, ook als ze haar negeren, zijn een stuk spannender want het is net te vaak gebeurd dat loslopers tóch ongevraagd op haar af komen denderen door haar signalen heen
Zeker als ik denk lekker ontspannen in aanlijngebied te wandelen is het irritant als mensen hun honden links en rechts los van ons laten passeren omdat ze niks zouden doen. Dat weten wij immers niet zeker dus het roept spanning op en ik moet mensen aanspreken terwijl ik zelf ook van negeren houd

Je kan natuurlijk wel hebben dat je eigen hond geen lieverdje is maar je hem netjes aangelijnd heb. Dan kan het zijn dat hij wordt aangevallen maar alsnog schade maakt 'ter verdediging'. Dat hoeft geen grote schade te zijn maar helemaal eerlijk voelt dat vast niet: jíj bent netjes en krijgt toch schuld en beschuldiging dat je een vals loeder hebt.
Dat blijft een lastige situatie.

Maargoed, ik blijf vinden dat je uitgangspunt altijd moet zijn dat je maatregelen neemt (muilkorf bv) als je weet dat je eigen hond forse schade kan maken indien lastiggevallen. Whataboutism vind ik persoonlijk geen goed uitgangspunt.
Ongelukken blijven in kleine hoekjes zitten uiteraard.

Ik hoor/lees vaker dat honden niet naar formaat kijken. Dat zal wellicht deels ook zijn maar ik merk bij mijn honden wel verschil.
Wijlen eurasier Diem was een rotzak naar andere honden. Met name reuen met praatjes. Echt voor de kill knokken zou hij denk ik niet gedaan hebben maar hij was in zoverre niet leuk (meteen patsen, overhangen, willen vastpinnen, etc) dat ik geen risico nam en hem niet met onbekende honden liet kennismaken.
Liep hij alsnog zichzelf oppompend aan de lijn uiteraard. Behalve ooit bij het passeren van een ierse wolfshond. Die liep rustig hoor maar de enige keer dat ik Diem nederig met knievallen een hond heb zien passeren was bij deze hond
En kleine hondjes waren hem de moeite niet. Ooit een chiblafblaf die grommend in zijn broek hing. Hij schudde die er gewoon af alsof er een takje in zijn vacht kriebelde
Had ik gedacht dat hij wél reactief en/of meteen zou gaan knokken voor de kill dan had ik hem zeker gemuilkorfd. Hij was te groot en sterk voor mij om in geval van nood op te tillen.
Danu is een felle donder die snept als onbekende honden haar persoonlijke ruimte inkomen. Bij kleine honden zou ik haar optillen als ze doorkomen. Maar, ook Danu reageert veel milder naar keffende kleintjes dan opdringerige grote of lomperikken

Ik vind dat geen enkele hond ernstig verwond of erger moet worden omdat hij ontsnapt, een idioot als eigenaar heeft of sociaal vreselijk onhandig is. Ik zie het volledig als mijn verantwoordelijkheid om te zorgen dat mijn hond geen ernstige schade maakt bij de 'tegenpartij'.
En dan bedoel ik niet dat ze zich niet mogen zelfverdedigen uiteraard. Maar bij groot verschil in formaat is dat simpelweg niet aan de orde. Als je als hond niet kunt doseren dan zorg ik dat je niks te doseren hebt.

Ooit belaagd door een border colli reu zonder eigenaar die duidelijk met Diem aan de knok wilde. Hij zou, vermoed ik, geen partij geweest zijn voor Diem. Dus een woedende Diem kort achter me en hond proberen weg te sturen maaf hij bleef komen. Flora probeerde ook te blokken maar heeft hem uiteindelijk hard in zijn bil gebeten (denk ik dan, de border jankte flink). Dat hielp gelukkig, hij rende meteen weg. Flora mag nog steeds ingrijpen als ze dat nodig vindt. Ze heeft geduld, inzicht én doseert. Dikke prima