Je schreef 'dat reuen zich niet laten lenen om zich voor andermans karretje te laten spannen', maar je bedoelt dus eigenlijk dat reuen niet de aanstichters zijn in zulke situaties, maar de teven?Josefien schreef: ↑19 sep 2023, 23:48Nou, dat is wat ik bedoelde, de reu die zich uit loyaliteit/hoffelijkheid laat spannen voor het karretje van de teef. Natuurlijk heeft het ook te maken met dynamiek en individuele karakters. Maar toch, wat ik ook merk bij logeerhonden, dat teefjes meer de neiging hebben de boel op scherp te zetten, in aanwezigheid van een reu. Ze weten en/of vertrouwen erop dat hij het wel 'opknapt' Het heeft er vast mee te maken, dat het onzekere typetjes zijn en dat mijn reuen stabiel zijn. Hier logeren ook wel angstige reutjes, die zoeken juist dan het contact op met Merlijntje, Javier en Edison, om steun te zoeken, en gaan niet lopen rellen. Ik vind het toch een verschil.Diana schreef: ↑19 sep 2023, 09:11Hmm, volgens mij ligt het meer aan de dynamiek in de roedel en het individuele karakter. Mila heeft totáál niet de neiging om in zulke dingen mee te gaan (ze grijpt overigens wel in als er serieus stront aan de knikker is, dus bijvoorbeeld met honden die één van de roedelleden serieus lastigvallen) en Taartje bemoeide zich al helemaal nergens mee.
Bij mij was het juist de reu die zich voor het karretje liet spannen.
Dat ging inderdaad in mijn voorbeeld duidelijk wel op, en dat de reu zich uit hoffelijkheid/loyaliteit voor het karretje van de teef liet spannen. Dat was inderdaad precies de dynamiek bij Amy en Amoz. En omdat Amy dat wíst, en zich dus gesterkt voelde door Amoz, zou zij ook eerder dat gedrag vertonen dan wanneer Amoz er niet bij was, ze wist dat Mila en Taartje niet kwamen meedoen.
Amoz bemoeide zich overigens niet echt met de interacties die Mila en Taartje met andere honden hadden. Hij vond blijkbaar dat die dat prima zelf op konden knappen en dat was ook zo.