Een Hondenleven

Maart schreef: ↑27 okt 2024, 17:12 Bompa'tje zijn fotoshoot

Wat een prachtige foto's van zijn lieve grijze snoet en oor met kartelrandje

Babs schreef: ↑18 okt 2024, 17:15 Vandaag hebben wij helaas Babs met 14 en een half jaar moeten laten gaan

Ach nee, Babs Wat een prachtige leeftijd, maar dat maakt het verdriet en het gemis niet minder. Heel veel sterkte

Budkes schreef: ↑16 okt 2024, 18:38 Geluksmomentje na het werk.
Lekker zonnetje dus snel met de mannen op pad.
En dan optimaal genieten van de fitheid van Perry, op 3 weken na 15 en een half jaar oud. Kijk hem gaan.
Op de achtergrond zie je mijn andere senior Marco, 13 jaar, die op de valreep nog even het kanaal in duikt.
Wat een rijkdom.

Dat is echt rijkdom ja, wat een krasse knarren!

Reza schreef: ↑12 okt 2024, 17:02 Gefeliciteerd met Mo-yi!

Hier helaas geen senior meer... Gork was niet helemaal lekker, overgeven, slecht eten. Kan virus zijn maar toch maar even naar de dierenarts. Bloedonderzoekje bleken zijn nieren verbeterd, maar zijn lever enorm slecht. Gelijk even met de echo in zijn buik gekeken en bleek zijn maagwand enorm dik. Gezien zijn leeftijd van 16j en 10 maanden besloten om hem direct in te laten slapen. Bizar hoe snel ineens, zondag heeft hij nog ruim een uur voorop door het bos gelopen, net gisteren was het allemaal niet meer zo enthousiast.

..maar god wat doet het zeer, de 2e hond binnen drie maanden.

Ach nee, wat ontzettend verdrietig. En dan is het ondanks de leeftijd tóch nog plotseling. Voor hem gelukkig totaal geen lijdensweg of lang ziek zijn, maar wat zal het stil zijn opeens en wat zullen jullie hem missen. Heel veel sterkte

Gefeliciteerd met je lieve Mo-yi!

Mila is zo veel milder geworden op haar oude dag
Ze was altijd echt een felle tante, ze kon heus heel lief zijn als ze er zin in had of als het haar iets opleverde, maar over het algemeen was 'lief' nooit het eerste wat in mij opkwam om Mila te beschrijven. Dus ik dacht dat ze echt zo'n chagrijnige oude pin zou worden
Maar niets is minder waar, ze is aanhankelijker geworden, verdraagzamer, schiet helemaal niet meer zo snel uit haar slof als vroeger en ze is zelfs iets toegankelijker geworden ten opzichte van vreemden en ontwijkt niet meer elke aanraking. De dierenarts mocht haar een paar jaar geleden echt niet aaien en vandaag liep ze zelf naar hem toe voor een aai. Ze is echt zo'n lief omaatje geworden.
Als het moet, staat ze echt nog wel haar mannetje; de andere honden en de katten hebben nog steeds net zo veel ontzag voor hare koninklijke hoogheid als toen ze nog jong en fit was. Maar ze vindt het totaal niet meer nodig om zich zo te laten gelden over álles.

Hakkene schreef: ↑17 sep 2024, 13:26

Diana schreef:Gefeliciteerd! De puntmuts staat haar prachtig!
Ze heeft toch wel zelf de donut opgegeten, of is Miep daar ook mee vandoor gegaan?

Haha nee, daar bleef ze braaf van af[emoji28]

Gelukkig

Gefeliciteerd! De puntmuts staat haar prachtig!
Ze heeft toch wel zelf de donut opgegeten, of is Miep daar ook mee vandoor gegaan?

Mila kreeg wat moeite met uit de bak op de grond eten, haar voorpoten gleden daarbij steeds weg.
Dus ik heb iets voor haar gefabriceerd van een doos en ik geloof dat ze wel content is met haar eigen eettafeltje:





PS Zo ziet een castratenvacht eruit als je een week niet hebt geborsteld

Smoushond schreef: ↑10 sep 2024, 20:57 Heavy is weer helemaal “ de oude “

Fijn!

Flo schreef: ↑09 sep 2024, 18:00

Diana schreef: ↑09 sep 2024, 14:10 Haha, groot gelijk Ik vond Mila overigens ook nog helemaal geen echte senior toen ze 11 was. Pas toen ze 12 was, werd ze echt trager, zichtbaar ouder en kreeg ze ook last van ouderdomskwaaltjes zoals artrose en wat slechter gehoor (met haar geluidsgevoeligheid is dat eigenlijk voor haar juist een zegen). En brak dus het moment aan dat ik dacht: ja, nu ben je écht een oud besje.
Mila is een stukje groter dan Flo, dus ik denk dat Flo er nog járen over doet om in het seniorendraadje terecht te komen

Dat hoop ik van harte. Het is vanaf pup al een beetje een zorgen kind geweest, met haar allergieën en hoest. Daar is een vetbult bij gekomen en een beetje staar. Maar dat is te overzien Ze kan door haar staar niet meer zo goed diepte zien en loopt daardoor bijvoorbeeld heel voorzichtig over het steile bruggetje. En ze loopt het liefst de losloop wandeling buiten het stadje. Dan gedraagt ze zich als een jonge hond. Hier in de wijk kan ze enorm treuzelen / geen zin. Gelukkig kan ze nog wel goed hommels, torren en spinnen zien. Daar kan ze zich heel lang mee vermaken. En ze heeft een tennisbal gevonden. Superblij mee. Helemaal zelf mee naar huis gesjouwd, met opgeheven staart en flink wat vaart. Die komt ze me nu steeds laten zien met veel gekwispel en voor de vorm een brom naar Pleun. Die mag niet aan haar gouden bal komen.

Elke dag spelen houd je jong, aldus Mila
Oké, ze is nu dan toch echt oud, maar ze speelt nog wel elke dag met haar ballen en flesjes

Smoushond schreef: ↑09 sep 2024, 15:24 Sinds vandaag sleept Heavy enorm met haar achterpoot over de grond
Misschien te druk geweest dit weekend ,dus maar even rustig aan
Maar elke keer denk je toch : nu gaat het gebeuren

Ai, dat is rot Hopelijk inderdaad gewoon vermoeidheid/iets te veel gedaan en is het na even rust weer weg

Flo schreef: ↑08 sep 2024, 21:11

Mo-yi schreef: ↑06 sep 2024, 11:03 sleeping beauty

Allemachtig wat een lieve foto! Ik kan er niet zo goed naar kijken, dat Mo ook ouder wordt. Dat is zo genadeloos. Eigenlijk vooral voor jou. Je schrijft altijd zo lief over Mo en dan denk ik die kun je gewoon niet missen. Dat kan niet. Flo is inmiddels 11, maar ik wil haar niet bij het senioren draadje. Niks daarvan. Ik doe gewoon alsof ze 8 is.

Haha, groot gelijk Ik vond Mila overigens ook nog helemaal geen echte senior toen ze 11 was. Pas toen ze 12 was, werd ze echt trager, zichtbaar ouder en kreeg ze ook last van ouderdomskwaaltjes zoals artrose en wat slechter gehoor (met haar geluidsgevoeligheid is dat eigenlijk voor haar juist een zegen). En brak dus het moment aan dat ik dacht: ja, nu ben je écht een oud besje.
Mila is een stukje groter dan Flo, dus ik denk dat Flo er nog járen over doet om in het seniorendraadje terecht te komen

Persistence schreef: ↑04 sep 2024, 15:02 We zijn op vakantie en Victor heeft het reuze naar z’n zin. Elke ochtend komt ie kwispelend naar de slaapkamer, klaar om weer te wandelen. Hij fleurt op van nieuwe omgevingen en wandelingen door de natuur.
Waar we voorheen wandelingen van rond de 20km deden, zijn dat nu wandelingen van 2-3 uur, het is warm en veel stijgen en dalen, maar hij kwispelt constant. Dan in het huis weer even bijkomen, en ‘s avonds loopt hij dan nog met gemak nog een uurtje.
Vorig jaar had hij veel last van de paadjes met losse kiezeltjes, die zijn hier ook veel maar hij snapt nu zelf gelukkig ook dat hij beter aan de zijkanten met wat gras kan lopen en smeer z’n zooltjes in met paw wax.

Ah, wat heerlijk voor Victor!
Mila heeft ook last van paadjes met veel kiezels en keien. Dat heeft niet met haar voetzolen te maken, maar met artrose in voeten en polsen en zwakkere voeten. Maar die weet inderdaad ondertussen ook wel goed de randjes op te zoeken waar geen of minder kiezels liggen.

Mo-yi schreef: ↑04 sep 2024, 09:22 Vanmorgen kwamen we ons nieuwe directe buurhondje tegen. Een klein rescue uit Italie. Kruising met een yorkje lijkt het. Een reu'tje dus da's altijd goed. Of we nu Deense doggen tegenkomen of goldens, of witte herders die staan te bulderen en te borstelen dan nog staat Mo kwispelend liedjes te zingen. Reuen krijgen altijd serenades van dr met speelbogen.
We komen elkaar vaker smorgens tegen. Nu maakte we even een praatje en de kleine bleef rustig en zeer geinteresseerd. Mo wilde voor hem zingen en er kwam een kleine piep uit haar..hehe..heel schattig, gevolgd door een speelboog alleen dat deed ze iets te snel en ze vergeet soms dat ze dat niet meer is dus ze viel zo plat op de grond...ahhh. Ze stond weer op, keek even om zich heen, en vervolgde weer met een speelboog, ditmaal sierlijk en rustig..prachtige uitvoering

Haha, die Mo!

Herkenbaar ook wel, Mila vergist zich soms ook nog wel eens. Vooral als ze aan het spelen is, dan wil ze achter een speeltje aanvliegen en vaart maken in combinatie met scherpe bochtjes lukt haar echt niet meer, dan vliegt ze finaal uit de bocht.
Ze is zich er best redelijk van bewust; sinds die GVS heeft ze ook moeite om haar vaart in bedwang te houden als ze hier het trappetje van 3 treden af loopt en vaak vraagt ze dan of ik haar even help. Maar ja, als ze aan het spelen is, vergeet ze dat niet alles meer zo makkelijk gaat

Fijn dat Mo-yi weer beter eet, dat is toch weer een hele zorg minder!

Hier gaat het goed. Mila heeft weinig last gehad van de warmte en inmiddels is het ook hier iets koeler.
De Librela leek de vorige keer wat minder te doen, af en toe zag ik dat ze nog wat stijfjes liep, dus de dosis is wat verhoogd en toen werkte het weer als een tierelier. Ik heb ook pijnstillers in huis die ik geef als ze toch nog klachten heeft, maar die heb ik de na de laatste injectie Librela nog maar 1 keer hoeven geven. Dus het gaat lekker z'n gangetje, zonder bijzonderheden of zorgen.
Wel kreeg ik het bericht dat Mila's laatste overgebleven zus vorige week is overleden Dat is dan wel weer even confronterend.

Ja, klein soort insultje of zo? Ik zou ook heel erg schrikken, hopelijk was het eenmalig!

Mo-yi schreef: ↑20 jul 2024, 10:09 Ik heb wel pijnstillers voor dr, voor zonodig. Ze staat wel op hoor, ook vrolijk gaat ze mee, ze wil nu alleen vooral zeker weten dat ze meegaat en niet voor jan snot zich gaat ophijsen denk ik.
Dat van dat onstabiele herken ik ook wel en valt me wel op laatste tijd. Vorige week viel ze in het bos zo pardoes op de grond omdat ze met dr voorpoot een mug bij dr neus weg wilde slaan en ze was achter niet snel genoeg om erbij te zetten..ik schrok ervan, maar ze krabbelde op en sjokte verder alsof er niets gebeurd was.

Ja, vlak na de GVS viel Mila ook nog wel eens, inderdaad als ze haar balans even verloor en dan niet meer snel genoeg kon compenseren. Maar inderdaad, ze stond dan gewoon weer op en liep verder alsof er niets was gebeurd - ze werd er gelukkig ook niet onzeker van of zo.
Met spelen moet ik ook opletten, soms wil ze dan te hard rennen en te krappe bochten maken en dat lukt ook niet altijd meer goed. Ze kan haar vaart niet meer zo goed afremmen, omdat bij haar de klachten vooral in de polsen zitten, dus dan schiet ze zo een paar meter door of vliegt uit de bocht. De trap af lopen is daardoor ook nog steeds wat lastig, gelukkig zijn het maar drie treden.

Persistence schreef: ↑19 jul 2024, 13:36

Diana schreef: ↑19 jul 2024, 12:50 Ze is ook een stuk aanhankelijker geworden, vooral sinds ze die GVS heeft gehad. Voordien was Mila altijd een hond die alles zelf wilde doen en nooit ergens bij geholpen wilde worden, maar sinds dat net na die GVS wel echt nodig was omdat ze zonder ondersteuning niet kon lopen en ik haar de trap af moest tillen, is ze helemaal om - nu komt ze zelfs soms om hulp vragen als ze geen zin heeft om zelf de trap op te lopen

Dat noem ik gewoon slim

Heb er zelf ook weleens beetje moeite mee, dat ze merkbaar ouder worden. Victor is nu 11,5 jaar en nog steeds mega enthousiast over alles wat we doen, maar heeft toch wel minder energie, eerste halfuur is nog gek doen en heen en weer rennen, maar uiteindelijk sjokt hij achter je aan. Het aantal kilometer kon vroeger niet op, nu merk ik toch vermoeidheid, hij wilt ook wel meer rust daarna. Dan vraag ik me toch af of ik hem nog wel blij maak met 10km of meer wandelen.
Als Bella mee is, snuffelt hij ook veel meer. Waar hij voorheen altijd voorop liep, blijft hij nu soms achter om nog van alles te besnuffelen. En hij komt ook niet meer hard aangerend zoals vroeger, nee een sukkeldrafje is goed genoeg.
Ik vind hem ook milder naar andere honden, hij laat zich makkelijker zelf besnuffelen en is met pups ook toleranter.
Toen ik vorig jaar in Noorwegen met hem kampeerde, lag hij in de tent ook te rillen van de kou, dat had hij eerder ook nooit.
Het wordt allemaal een tandje minder. Zijn nek/keelvel gaat ook losser hangen haha. Maar verder toont hij zich nog niet echt als ‘oude’ hond, ik zie labradors en golden retriever van vele jaren jonger veel ouder ogen.

Ja, een rasechte opportunist is ze nog steeds. Vroeger gebruikte ik het als 'dreigement' als ze een trap niet op wilde of niet in de auto wilde springen: 'Als je het nu niet doet, dan til ik je!' en dan wist ze niet hoe snel ze het alsnog zelf moest doen. Nu maakt ze er maar al te graag gebruik van.
Mila is ook nog behoorlijk goed te pas voor haar 13,5 jaar, maar natuurlijk ga je op den duur de ouderdom wel merken. Hopelijk blijft Vic ook nog een hele tijd lekker meehobbelen - dan maar op een wat rustiger tempo!

Reza schreef: ↑19 jul 2024, 14:21 Slim van Mila idd!

Gork loopt sowieso niet meer graag op plekken waar veel andere honden komen, ik krijg hem dan gewoon niet meer mee. Op stap naar rustige gebieden loopt hij nog erg graag. Hij is erg onzeker geworden, dus gaan we maar op stap naar rustige gebieden.

Mila heeft met andere honden geen enkel probleem, ze boezemt ondanks haar hoge leeftijd nog steeds veel ontzag in bij andere honden. Hoe oud is Gork en is hij onzeker geworden doordat hij niet meer zo goed ziet bijvoorbeeld, of heeft hij dat altijd al gehad met andere honden?

Mo-yi schreef: ↑19 jul 2024, 12:09 Ik moet er nog steeds wel wat aan wennen hoor, aan ouderdom
Ze is altijd zo vrolijk, echt altijd zo'n smile op dr smoel, en nu is alles zo..bedeesd..
Alle bekende buurtjes werden altijd heel vriendelijk Hallo gezegd, flinke kwispel..liefst willen opspringen
en nu sjokt ze erheen, een kwispel, hoofd laag en alles heel voorzichtig, neus tegen de benen en dan weer door.
Ze kan ook niet te lang stilstaan heb ik het idee. Normaal als ik even een praatje maak met iemand gaat ze er sowieso al bij liggen, maar meer met het idee; ohhh ze gaan weer kletsen..ik wacht wel weerrrr. Nu kijkt ze me vaak wat zielig aan alsof ze bijna smeekt of we a.u.b gewoon wat door kunnen gaan. Doen we dus ook.
Het wandelen mis ik ergens wel..dat was altijd smorgens direct kilometers maken, en nu sjokken we thuis zo wat rond.
Verder eet ze weer ontzettend goed, krijgt dus ook extra maaltijden die ook zo opgaan, en twee mensen viel het wat op dat ze wat dikker lijkt te worden

Fijn dat ze weer goed aan het eten is!
Heeft ze pijn of ongemak? Ik weet niet of haar gewrichten al eens zijn gecheckt of dat ze daar misschien al iets pijnstillends voor krijgt?
Dat alles trager gaat en niet meer zo uitbundig, herken ik zeker van Mila. Ze is nog wel vrolijk, speelt elke dag en eet nog uitstekend. Als de Librela voor haar artrose is uitgewerkt, merk ik dat wel goed, dan is ze minder actief en ook minder vrolijk, meer bedeesd. Ze mankt niet of geeft niet duidelijk pijn aan, maar aan haar gedrag kan ik dan goed merken dat ze toch wat ongemak ervaart. Gelukkig reageert ze goed op de Librela met af en toe een extra pijnstiller erbij.
Ik heb dan nog de andere honden voor de lange wandelingen, dat hoeft voor Mila echt niet meer. Meestal doen we een kalm snuffelrondje waarbij ze 10 minuten aan elke graspol wil snuffelen - en dat voor een hond die in haar jonge jaren nooit snuffelde, daar had ze het altijd véél te druk voor! - en af en toe gaat ze nog mee voor een wat langere wandeling, maar dat is dan max. een klein uurtje op heel rustig tempo.
Ze is ook een stuk aanhankelijker geworden, vooral sinds ze die GVS heeft gehad. Voordien was Mila altijd een hond die alles zelf wilde doen en nooit ergens bij geholpen wilde worden, maar sinds dat net na die GVS wel echt nodig was omdat ze zonder ondersteuning niet kon lopen en ik haar de trap af moest tillen, is ze helemaal om - nu komt ze zelfs soms om hulp vragen als ze geen zin heeft om zelf de trap op te lopen

Maart schreef: ↑13 mar 2024, 06:22 Beterschap voor Alisha, wat ging dat inderdaad snel zeg, fijn dat de AB meteen aansloeg.
De bult bij Runar is weer weg, heel minimaal zichtbaar op de plaats waar hij zat en 2 zwarte vlekjes
Hij kan dus gezellig thuisblijven vandaag. Vreemd, maar goed, weg is weg.

Wat een vreemd verhaal!

@Perle Fijn dat ze zo snel opknapte van de antibiotica, hopelijk kan ze nog een hele tijd blij en klachtenvrij rondrennen!

Gos schreef: ↑04 jan 2024, 13:41

Smoushond schreef: ↑04 jan 2024, 12:40 Dat is bij Heavy precies zo, achterhand verminderd maar haar koppie wil nog . Spelen met Bertus kan niet meer want die wendbaarheid inderdaad

Ze speelt nog wel met Appie, maar ze hebben zich aangepast naar een rustiger manier van spelen, vaak ook half liggend, met lekker poten happen, nekvel pakken en gekke bekken trekken. Net als vroeger met Noeska, passen ze zich goed aan na wat signalen dat het teveel is en zoeken een andere manier.

Hier gaat dat ook vanzelf goed. Nu speelt Mila sinds een paar maanden bijna niet meer met de andere honden hoor, maar heel af en toe nog een beetje met Fayah. Die kan met Arlo behoorlijk lomp en wild spelen, maar met Mila is ze uiterst voorzichtig. Eigenlijk staan ze een beetje om elkaar heen te springen (Fayah uiteraard heel wat beweeglijker dan Mila) en dat is het.

Superfijn dat ze zo oud mag worden, zonder noemenswaardige klachten

dre schreef: ↑03 jan 2024, 15:28 Shelly is 1 januari alweer 15 geworden

Wat een mooie leeftijd, gefeliciteerd! En ze ziet er nog zo kwiek uit!
Hoe gaat het met haar qua gezondheid en ouderdomskwaaltjes?

Zeg dat wel! Gefeliciteerd
En zo te zien heel passend gevierd