Een Hondenleven

Alfilillo schreef: ↑28 jan 2022, 11:27 Super! Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

Tja...euh...veel geduld denk ik? We hebben het een paar weken laten rusten. En toen eerst een heel klein stukje en dan lekker wandelen. Dat ging, met goed vast houden, redelijk.

De grote omslag kwam toen we een keer in de regen gingen wandelen. Toen wist hij niet hoe snel hij zelf in de auto moest springen.

Nahbu was bij aankomt extreem bang voor autorijden. Waren we ook voor "gewaarschuwd". De eerste keren in de auto zijn we na 200 meter weer omgekeerd omdat hij niet te houden was. In pure paniek wilde hij ERUIT en liet zich door niets stoppen. En kijk dan hoe hij nu naast me ligt op de achterbank.

annnie schreef: ↑04 jan 2022, 12:51 Oh dit hele topic had ik gemist, maar net even goed doorgespit. Wat een mooie hond en wat fijn dat hij het zo goed doet!

Het lijkt me heel bijzonder om zo´n hond te kunnen zien opbloeien. Mijn situatie is daar totaal niet geschikt voor, dus voor mij een galgobaby zonder nare ervaringen

Maar wát voor een galgobaby.
Als ik dat zie vergeet ik op slag dat ik eigenlijk geen puppenmens ben.

Diana schreef: ↑04 jan 2022, 07:46 Fijn dat hij nog steeds mooie vooruitgang laat zien en dat jullie nu ook wat makkelijker met de auto weg kunnen. Het blijft mooi en bijzonder om te zien hoe een hond als Nahbu steeds meer in zijn nieuwe leven groeit en hoeveel er nog te ontdekken is.

Ik blijf het ook mooi vinden. Dit is nu mijn 4de hond uit de buitenlands asiel, en elke keer verbaas ik me er weer over hoe ze zich aanpassen. En hoe snel ze zich alle verwennerij laten welgevallen.

Heleboelie schreef: ↑03 jan 2022, 12:31 Wat fijn, die stappen!

Wat goed dat hij bij jullie is, met de ervaring die je hebt en de tijd die je neemt die hij nodig heeft om te wennen.
Niet te snel willen, maar lekker op zijn tempo en dan zie je dat het zo mooi vooruit gaat!
Heerlijk dat jullie naar het bos kunnen nu, knappe Nahbu!

Nou, het loopt ook gewoon organisch hoor, want ik ben eigenlijk nogal ongeduldig van aard.

Borderbende schreef: ↑03 jan 2022, 12:35 Wat een prachtige ogen heeft ie.
Super al die vorderingen al. Fijn dat je nu letterlijk stapjes verder komt. Alles rustig op z`n tijd.

Ik vind zijn ogen ook heel mooi. Door dat lichte bruin krijgt hij zoveel uitdrukking.

Zamunda schreef: ↑03 jan 2022, 22:28 Fijn om weer een update te lezen en te zien dat hij zo vooruit gaat!

Ja, er valt niet zo heel veel te vertellen. Maar geen nieuws is goed nieuws in dit geval.

Lang geen update want het gaat eigenlijk super goed! Elke week maakt hij weer stapjes vooruit.

Deze vakantie benut om de auto (waar hij echt panisch voor was) wat leuker te maken. Nou ja leuker....minder eng.
Nu kunnen we ook wat verder weg wandelen. Vandaag voor het eerst naar het bos geweest.



Dit is halverwege de wandeling en dan zie je dat zijn kopje langzaam vol raakt. Hij begint heel vrolijk, staart hoog, veel snuffelen en nieuwsgierig onderzoeken. En na een km of 3 wordt dat minder, staart iets lager, meer rechte lijnen lopen. Hij heeft nog heel veel te verwerken.

Zamunda schreef: ↑04 nov 2021, 20:13

Sekreetje schreef: ↑04 nov 2021, 19:47Ja, samen naar bed toe en dan duurt het echt een poosje voor hij die rust vindt.
Maar, even afkloppen, gisteravond ging hij voor het eerst gelijk bij mij liggen en slapen zonder ijsberen. Ben dus erg benieuwd hoe het vanavond gaat.

Oh wat fijn. Hopelijk vanavond ook, of in elk geval sneller dan in het begin. Wat is het toch fijn dat hij met jullie mee naar bed mag, want dat hij dat héél erg fijn vindt (en eigenlijk ook wel nodig heeft) is wel duidelijk.

Ja joh, afleren komt vanzelf wel weer een keer. Nu gaan we vooral mee in zijn behoefte.

Zamunda schreef: ↑04 nov 2021, 19:43

Sekreetje schreef: ↑04 nov 2021, 19:39Voor heel veel, voor vreemde mensen, voor verkeer, voor een onbekende omgeving.
Niet voor geluiden en bewegingen. Ik kan rustig een bord laten vallen of een kussen op de bank gooien waar hij ligt en dan kijkt hij niet op of om.

En die angst wil hij maar 1 ding: weg.

Stress ervaart hij als er mensen het huis uitgaan waarbij het bij mij het ergst is. Dan loopt hij rustig 3 kwartier te ijsberen, overal op te klimmen en tegen de deuren te springen. Hetzelfde tafereel als we gaan slapen. Dan ijsbeert hij nog een half uur door de kamer. Als hij dan eenmaal ligt voelt je met een hele diepe zucht de stress uit zijn lijf vloeien en dan slaapt hij ook de hele nacht heerlijk tegen je aan zonder zeuren en gedoe.

Ach, het beessie. Dan gaan jullie samen de slaapkamer in maar gaat hij daar dus eerst nog een tijd ijsberen voordat hij op bed komt liggen? Sjonge wat een stress hè.
Gelukkig ontspant hij wel steeds meer zo te lezen en hopelijk kan hij ook steeds wat meer bewegen buiten.

Ja, samen naar bed toe en dan duurt het echt een poosje voor hij die rust vindt.
Maar, even afkloppen, gisteravond ging hij voor het eerst gelijk bij mij liggen en slapen zonder ijsberen. Ben dus erg benieuwd hoe het vanavond gaat.

En verder heeft hij ook heel veel momenten dat hij echt wel geniet hoor. Dat even kwispelt. Lekker om een knuffel komt vragen. En hij is super zacht en lief met de katten.

Voorlopig gaan we even op deze weg verder. Misschien open Ik over een paar weken wel even een nieuw topic over zijn gedrag. Even een frisse blik erop werpen. Als we hem nog wat beter kennen.

Tamara schreef: ↑04 nov 2021, 18:53 Wat lief hoe hij tegen Tibbe aan ligt!

Af en toe even bij de weg kijken met snoep en hem de ruimte geven om afstand te nemen lijkt me een goed plan; hopelijk merk je snel dat hij wat minder stress ervaart.

Ja, we kunnen vanaf zijn veilige veldje via een zijgangtje naar een rustige weg. Hij staat dan heel beschut de weg op te nemen en kan zo makkelijk achteruit zijn veilige veldje weer op. En dat breiden we dan langzaam uit.

Persistence schreef: ↑04 nov 2021, 18:41 Waar is hij dan angstig voor? Om dit tafelfoto moet ik wel lachen, eettafels zijn nooit eng

Voor heel veel, voor vreemde mensen, voor verkeer, voor een onbekende omgeving.
Niet voor geluiden en bewegingen. Ik kan rustig een bord laten vallen of een kussen op de bank gooien waar hij ligt en dan kijkt hij niet op of om.

En die angst wil hij maar 1 ding: weg.

Stress ervaart hij als er mensen het huis uitgaan waarbij het bij mij het ergst is. Dan loopt hij rustig 3 kwartier te ijsberen, overal op te klimmen en tegen de deuren te springen. Hetzelfde tafereel als we gaan slapen. Dan ijsbeert hij nog een half uur door de kamer. Als hij dan eenmaal ligt voelt je met een hele diepe zucht de stress uit zijn lijf vloeien en dan slaapt hij ook de hele nacht heerlijk tegen je aan zonder zeuren en gedoe.

Meta schreef: ↑04 nov 2021, 15:33 Hoe gaat het nu met hem

Heel goed eigenlijk! Naar omstandigheden natuurlijk, want hij heeft nog steeds zijn angsten. Buiten gaat steeds beter, zolang we geen auto of mensen tegenkomen. Maar ik ga nu 2x per dag even bij 'de weg' kijken en dan wachten we even een paar auto's en wat fietsen af met veel snoepjes in zijn bek. Hopelijk gaat het dan snel wat beter want ik denk dat het ook heel goed voor hem is om lekker te kunnen wandelen en zo wat stress eruit te lopen. Volgende week wil ik hem meenemen naar een heeeeeeel rustig stukje bos. Gewoon even een kilometertje snuffelen en lopen

In huis wordt hij heel langzaam steeds vrijer. Vanmorgen op bed voor het eerst een beetje gespeeld, rollen op zijn rug en in mijn handen happen.

Doordat hij zo aan mij hangt is het wel paniek als ik er niet ben. Maar ik vertrouw er maar op dat dat slijt als hij meer vertrouwen in anderen en zichzelf krijgt. Ga wel zonder hem de kamer uit en even douchen of de was ophangen of zo. En dan piept hij soms een beetje en soms blijft hij gewoon lekker liggen. Zolang hij weet dat ik in huis ben is het geen groot probleem.

Hij kwispelt ook al als ik weer een kamer in kom of als de kinderen van school komen. Hele kleine stapjes, maar vooruitgang zit er zeker in.

Vandaag een adaptil halsband en stekker gekocht om te zien of dat hem een beetje kan ondersteunen.

Nog even wat foto's dan:

In bed, terwijl we eigenlijk de regel hebben dat dat niet mag.



Op tafel, mag eigenlijk ook niet. (Uiteraard sta ik dit niet aantemoedigen, maar meer dan hem er even afroepen doe ik nog niet)


Onder een dekentje tegen Tibbe aan. Het is een echte contactligger.

Persistence schreef: ↑28 okt 2021, 16:53 Nou, het is wel een echte contactligger he? Komt hij ook al zo op jullie schoot liggen? Vind het een prachthond!

Ja, bij mij komt hij op schoot. En dan lekker met die ellebogen in mijn dijen porren.

Ipanema schreef: ↑28 okt 2021, 18:34 Wat een prachtige hond ! Staat hem goed, dat Rotzbende setje. Die truitjes willen we ook nog wel zien hoor

Geniet maar van je knappe aanwinst

Modeshow volgt nog.

Ik blijf even spammen

En ook Nahbu heeft een prachtig Zinodo-setje.




Ook 2 lekkere truien maar die wilde hij nog niet showen.

Ally schreef: ↑28 okt 2021, 12:28 Oh wat een schatje!
Dat rustig opbouwen van buiten klinkt ook goed, zo heb ik dat ook gedaan met de mijne vroeger. Komt vast goed, dat hij binnen al o gezellig is is echt geweldig.

Ik heb er ook alle vertrouwen in. Het is soms even aftasten of we niet te snel gaan/willen maar hij doet het nu al bovenverwachting goed.

Momenteel zit ik naast dit :



En dat terwijl Tibbe het eigenlijk nog maar een hysterisch ding vind.

Johnny Jones schreef: ↑26 okt 2021, 19:54 Hoe gaat het nu met de knapperd?

Helemaal gemist!
Het gaat eigenlijk uitstekend! Ja, het is een erg angstige hond die van ver moet komen, maar dat doet hij zo dapper en goed.

Inmiddels is hij in huis best vertrouwd. Hangt erg aan mij, komt op schoot liggen en af en toe op zijn rug om zijn buik te laten kriebelen. Als ik weg ga is het nog een beetje lastig voor hem, maar ik ben heel veel thuis dus dat kunnen we langzaam opbouwen.

De kinderen vindt hij ook niet eng meer, mijn man is hij wat voorzichtiger mee, maar dat zie je toch wel vaker bij die Spaanse honden.

Hij is vanaf dag 1 zindelijk. Poept en piest in de tuin. En durft daar nu ook wat meer ontspannen rond te lopen en te snuffelen. Verder is buiten eng. Daar lopen enge mensen en rijden nog veel engere auto's. Ik heb een klein grasveldje tussen de huizen op 20 meter afstand. Daar is het rustig ziet hij heel weinig mensen en auto's. Daar lopen we elke dag een rondje. Als hij dat helemaal oké vindt kunnen we het van daaruit makkelijk uitbreiden maar dat gaat denk ik veel tijd kosten. Is niet erg, helemaal prima. Hij komt er wel.

En dan nu nog een paar foto's



Buikje kriebelen


Koffie drinken

katerke schreef: ↑24 okt 2021, 13:43 Hij is echt met zijn gat in de roomboter gevallen.
Wat doet hij het al goed

Echt boven verwachting. Zo'n knappe hond.

Zinodo schreef: ↑24 okt 2021, 14:03 Ahhh die komt een week niet van de bank af

Ik ben er ook bang voor. Hij is ook echt nog doodmoe hoor, en reageert nog op elk geluidje en beweging.

Random schreef: ↑24 okt 2021, 13:29 Hij is natuurlijk uitgeput door de langdurige stress. En nu kan hij uitrusten in het besef dat hij zijn bestemming als huishond nu toch gevonden heeft.
Wat fijn dat hij al zo kan ontspannen naast een voor hem vreemd kind. Dat gaat nog genieten worden.

En dan is mijn jongste ook nog een 15-jarige puber die niet stil kan zitten en nogal druk uit de hoek kan komen. Gek genoeg vindt Nahbu hem minder spannend dan mijn 2 dochters die veel rustiger zijn.

Mellow schreef: ↑24 okt 2021, 11:51 Wat is hij toch mooi
Meer foto's of filmpjes is altijd goed hoor

Vooruit, nog ééntje dan... Naast mijn jongste op de bank, met z'n kont onder een dekentje. Had gedacht dat hij dat nog wat eng zou vinden maar het wordt gewaardeerd.

Nanna schreef: ↑24 okt 2021, 11:54 Bereid je maar voor. Windhonden hebben het langslapen zo’n beetje uitgevonden.

I know! Heerlijk.

Goeie nacht gehad! Nou ja, Nahbu, ik niet. Beneden geslapen en dat vonden de katten erg leuk. Droppie kwam elk half uur controleren of ik al sliep om dan zeer voldaan af te druipen als bleek dat ik nog wakker was. En Flynn heeft en obsessie met zijn snorharen in mijn gezicht steken. "Kijk vrouwtje, lang hè"

En nu ligt hij zo:

Voorzichtig fotootje gemaakt. Op het kussen naast de bank, eindelijk helemaal in slaap.