Een Hondenleven

Zamunda schreef: ↑05 dec 2021, 13:57

Inge O schreef: ↑05 dec 2021, 13:49

Gollum schreef: ↑05 dec 2021, 10:07 Dat vind ze wel spannend, en soms zo spannend dat ze plast. Bij Dosey werkt dingen doen vanuit vrije wil een stuk beter dan dat ze druk ervaart.

Het haar naar je toe laten komen voor iets wat ze spannend vind zie ik zeker ook als behoorlijke druk, bij sommige honden zelfs nog erger. Je zou dan kunnen denken dat dat niet zo is omdat ze de keuze heeft om het niet te doen, maar kiezen voor 'nee' kan bepaalde honden ook behoorlijke stress geven, zeker als de vraag om te komen herhaald wordt en er gelokt wordt en zo.

Is ook zo. Daarom zou ik het bij Dosey bij éénmaal vragen houden waarbij een 'nee' dus ook een mogelijk antwoord is.

Oke, dankjullie! Zo had ik het nog niet bekeken.

Het fijnste vind ze gewoon los meelopen. Ik ben heel blij dat dat hier kan in het dorp, en dat Dosey dat ook goed kan. Vanochtend heb ik wel het tuig aangedaan en aangelaten omdat we vanmiddag naar een vriendin gaan met de auto, ben benieuwd of ze nu makkelijker meegaat.

Ik ga denk ik wel op zoek naar een normaal tuig ipv een veiligheidstuig, dat scheelt weer twee kliksluitingen.

Inge O schreef: ↑01 dec 2021, 14:18 Wat gebeurt er overigens als je doodgewoon naar haar toegaat en het omdoet, waarom zou ze persé eerst naar je toe moeten komen?

Dat vind ze wel spannend, en soms zo spannend dat ze plast. Bij Dosey werkt dingen doen vanuit vrije wil een stuk beter dan dat ze druk ervaart.
Het is trouwens niet meer voorgekomen sinds dit topic, zal je net zien natuurlijk, dus ik weet nog niet waarom.

Oh en vuurwerk horen we hier niet, ik woon in een heel slaperig dorp. Alleen met oud en nieuw gaan ze carbid schieten, maar dat heeft ze nog niet meegemaakt. Het is hier zo ontzettend rustig, je hoort alleen de geiten en koeien en schapen. En de kerk

Sirene schreef: ↑30 nov 2021, 19:28 Ik zou haar leren zelf in een tuig, jachtlijn of halfcheck te lopen. Dat heb je in 3 dgn aangeleerd (tot die tijd doe je iets anders aan). Ze is niet voergericht maar ze moet toch eten? Neemt ze eten ook niet aan als beloning als je het van je af gooit? Heeft het niet eten met de druk die ze voelt te maken bij trainen of eet ze sowieso slecht?

Daarnaast, als ze zo wegkijkt en echt geen zin heeft. Draai jij dan ook heel je hoofd en lichaam weg terwijl je haar aanlijnt? Ik denk dat je er op moet letten dat je haar echt niet aankijkt op zo'n moment en ook geen confronterende interactie met haar aangaat qua lichaamshouding.

Als het maar heel af en toe gebeurd zou ik een logboekje bijhouden met de (weers)omstandigheden en wat is ervoor gebeurd. dan ontdek je misschien wat de oorzaak is.

Ja dat is het eerste wat ik haar heb aangeleerd. Als ik het tuig pak ga ik op mijn hurken zitten en komt ze zo in het tuig gelopen. Als ik haar al aanlijn doe ik dat in de benedenhal vlak voor de deur, ze gaat dan ook al keurig zitten om zich aan te laten lijnen. (van mij hoeft ze niet te zitten maar dat heeft ze zelf bedacht). Het is echt incidenteel dat ze het ineens te spannend vind.

Dosey is heel gek met eten. Ik mag eigenlijk niet bewegen, niet kijken en niets zeggen als ze eet. Behalve op de bank, dan is het anders. Bijvoorbeeld nagels vijlen op de bank, dan neemt ze wel rodi worst aan. Wel in hele kleine stukjes want als het te groot is gaat dat niet bewegen kijken of praten weer in. De dingen die ik haar heb aangeleerd heb ik met lieve woordjes en aaien aangeleerd
Als ik haar buiten gewoon random een snoepje wil geven neemt ze het niet aan of tuft ze het uit. Zelfs bij concurrentie. Maar als ik tegen haar loop te kirren als een K3 zangeres dan leeft ze helemaal op en vind ze dat fantastisch

Net ging het perfect. Ik weer op de hurken, Dosey loopt in het tuig, gaat vrolijk naar buiten terwijl het regent en enorm waait. Een logboekje bijhouden is wel handig, misschien ligt het toch aan mijn energie of handelingen die ik doe. Ik ga vooral ook mijn eigen handelingen opschrijven, misschien krijg ik wat inzicht. Ik heb bijvoorbeeld ook al ontdekt dat ze weet wanneer we met de auto gaan, als ik tassen meeneem dan voelt ze de bui al hangen en wil ze minder graag mee. Terwijl als we dan gaan ze zo de auto inspringt

Veertje schreef: ↑30 nov 2021, 14:19 Klinkt heel bekend allemaal. Ik zou het ook in het pokkeweer zoeken. Niet zozeer een terugval in angst, meer een duidelijke mening over het weer . Dat hebben ze haarfijn in de gaten, ook al zijn ze nog niet buiten geweest.

Ja dat zou kunnen. Maar waarom dan dat van zich af plassen? Dat is in mijn hoofd toch een angstdingetje?

Heb ik verdorie een hond met goede vacht, gedraagt ze zich als een zielige podenco die in dekentjes gewikkeld moet worden

Een regenjasje zat ik ook nog aan te denken, maar dat is ook weer gefrutsel aan dat lijf. En daarbij heeft ze een enorme vacht dus ze wordt nooit nat tot op de huid. Beetje overdreven denk ik dan. En ze komt uit Roemenië, alsof het daar altijd lekker weer is

Zinodo schreef: ↑30 nov 2021, 14:03

Gollum schreef: ↑30 nov 2021, 13:31

Zinodo schreef: ↑30 nov 2021, 13:26 Kutweer, 100%.
Doortje smeert ‘m de bench in moment dat een van ons aanstalten maakt om naar buiten te willen en dan maakt ze zichzelf extra zwaar als je haar eruit wil pakken. Nomi blijft waar ze is, meestal met een zucht en wegkijken, hopend dat we van gedachten veranderen.
Eenmaal buiten is het allemaal wel prima.

Maar het stomme is dat als we in het kutweer lopen er niet zoveel aan de hand blijkt te zijn. Ik krijg wel een vernietigende blik bij de voordeur en getwijfel om verder te gaan maar als we dan eenmaal lopen is het prima.

Hetzelfde hier, eenmaal buiten is er niks aan de hand en willen ze best wandelen. Maar het opstaan en naar buiten moeten, dat willen ze niet.

Vindt ze het tuigje altijd spannend? Of gaat het alleen om iets over haar hoofd krijgen?

Ik zou ZEKER NIET een halsband de hele dag aanlaten. Ze zou niet de eerste hond zijn die zichzelf ophangt.

Dat tuigje is altijd wel spannend, staart gaat omlaag en iets tussen de benen wanneer ik het omdoe, maar ze komt wel zelf op me af om het om te laten doen. Jachtlijntje was echt dikke paniek, dat moest ik zo strak doen dat ze zichzelf wurgt want anders wurmt ze zich eruit. Dat zal ws hetzelfde zijn met een halsbandje, komt er druk op dan is het paniek. Daarbij voel ik me ook niet zo prettig bij het idee om de hele dag een halsband om te laten, met dat tuigje kan dat wat minder kwaad denk ik.

Ik neig nu toch het meeste naar voorlopig het tuig 's ochtends aandoen en na de laatste ronde pas weer af, en dat dan maar een tijdje volhouden.

Mellow schreef: ↑30 nov 2021, 13:46 Loopt ze ook niet met je mee de tuin in?
Neem ik aan dat je een tuin hebt
Want dan kan je haar daar aanlijnen.

Ik heb helaas geen tuin of balkon helaas, dat zou het een stuk makkelijker maken idd. Is wel de wens voor mijn volgende huis!

Tineke schreef: ↑30 nov 2021, 13:39

Gollum schreef: ↑30 nov 2021, 13:34

Nanna schreef: ↑30 nov 2021, 13:28 Misschien vindt ze dat tuig wel spannend. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden om pontificaal in een harnas gehesen te worden.
Ik zou trainen op het woordje KAAS. Als je dat zegt krijgt ze iets superlekkers. Altijd. En daarna een simpel jachtlijntje omdoen en gaan.

Ja dat dacht ik dus ook eerst, ik een jachtlijntje gekocht. Dikke dikke dikke drama dus he. Ze wil niks om haar nek, de wereld vergaat met iets om haar nek. Pak ik het jachtlijntje en doe ik hem niet om haar nek dan is het helemaal prima. Maar dan loop ik dus met een jachtlijntje in mijn hand en een losse hond zonder iets om. Dat kan prima op rustige tijden (vroeg en laat) want dan is er niemand op straat, maar soms gaan we naar buiten rond schooltijden en dan is het drukker met auto's en durf ik het niet goed aan. Ook al luistert ze als een tierelier. Het zal maar net gebeuren dat ze ergens van schrikt en zo onder een auto loopt.

Oh en ze doet niet aan voerbeloning. Ze tuft het zo uit als ze denkt dat er iets gaat gebeuren daarna.

Een lekker zittend Zinodo tuig en die in de ochtend omdoen en na de laatste ronde weer af.
Dat scheelt een paar keer per dag af en aan doen.

Dat is ook nog een idee ja, dat deed ik in het begin met dit tuig ook.

runninggirl schreef: ↑30 nov 2021, 13:33 Lokken bij angst werkt averechts. Je hond gaat dan grenzen over en de volgende keer kan het daardoor nóg spannender voor haar zijn. Ik zou haar laten, als je niet wil wandelen, dan niet. Liever op een positieve manier als ze zelf aangeeft wel te willen gaan.

Dat werkt idd niet zo goed bij haar. Maar soms moet ze dan gewoon wel plassen en pist ze gewoon in huis. Op zich niet zo heel erg hoor, ze doet het wel steeds op dezelfde plek dus daar is rekening mee te houden. Ik was benieuwd of ik haar hiermee kan helpen maar als loslaten het beste is en dan maar in huis pissen dan doe ik dat maar.

Nanna schreef: ↑30 nov 2021, 13:28 Misschien vindt ze dat tuig wel spannend. Ik zou het zelf ook niet fijn vinden om pontificaal in een harnas gehesen te worden.
Ik zou trainen op het woordje KAAS. Als je dat zegt krijgt ze iets superlekkers. Altijd. En daarna een simpel jachtlijntje omdoen en gaan.

Ja dat dacht ik dus ook eerst, ik een jachtlijntje gekocht. Dikke dikke dikke drama dus he. Ze wil niks om haar nek, de wereld vergaat met iets om haar nek. Pak ik het jachtlijntje en doe ik hem niet om haar nek dan is het helemaal prima. Maar dan loop ik dus met een jachtlijntje in mijn hand en een losse hond zonder iets om. Dat kan prima op rustige tijden (vroeg en laat) want dan is er niemand op straat, maar soms gaan we naar buiten rond schooltijden en dan is het drukker met auto's en durf ik het niet goed aan. Ook al luistert ze als een tierelier. Het zal maar net gebeuren dat ze ergens van schrikt en zo onder een auto loopt.

Oh en ze doet niet aan voerbeloning. Ze tuft het zo uit als ze denkt dat er iets gaat gebeuren daarna.

Zinodo schreef: ↑30 nov 2021, 13:26 Kutweer, 100%.
Doortje smeert ‘m de bench in moment dat een van ons aanstalten maakt om naar buiten te willen en dan maakt ze zichzelf extra zwaar als je haar eruit wil pakken. Nomi blijft waar ze is, meestal met een zucht en wegkijken, hopend dat we van gedachten veranderen.
Eenmaal buiten is het allemaal wel prima.

Maar het stomme is dat als we in het kutweer lopen er niet zoveel aan de hand blijkt te zijn. Ik krijg wel een vernietigende blik bij de voordeur en getwijfel om verder te gaan maar als we dan eenmaal lopen is het prima.

Dosey heeft sinds een aantal weken soms een bui waarin ze niet mee wil naar buiten als ik haar roep. Normaal als ik haar tuig of riem van de kapstok haal komt ze direct om aangelijnd te worden. Het omdoen van het tuig vind ze altijd wel spannend, maar daarna gaat direct de staart weer omhoog.
Als ze niet mee wilt en ik roep haar kijkt ze weg, en blijft ze op de bank liggen. Ik heb haar dan wel eens aangelijnd op de bank maar dan plast ze van zich af. Dat doe ik dus maar niet meer. Nu net weer, ik riep haar, wegkijken. Ik liep met tuig en al naar de deur, geen reactie (in het begin wilde ze alleen bij de deur aangelijnd worden, dat was minder eng). Ik op m'n hurken in de woonkamer maar weer roepen en uiteindelijk kwam ze met de staart tussen de benen en liet ze haar plas weer wat op de grond lopen.
Als we dan eenmaal buiten lopen vind ze het leuk, staartje omhoog en in het bos lekker enthousiast rennen.

Ik snap het niet zo goed. Ik praat met vriendelijke stem, word niet boos en doe niet aan fysieke correcties. Ik kan er ook niet echt een vinger opleggen waarom ze nou bang is op dat moment, volgens mij doe ik alles hetzelfde. Het is wel kutweer buiten maar dat weet ze toch nog niet als we nog binnen zijn?

Jullie gedachten?