Een Hondenleven

Marc schreef: ↑07 dec 2022, 11:29

Nanna schreef: ↑07 dec 2022, 10:50 Casper is inmiddels al weer terug bij zijn schapen.
Ik denk dat als we hem vragen wat hij liever wil, bij zijn schapen lopen of ‘lekker veilig’ in een betegeld tuintje in Almere-binnen, ik het antwoord wel weet..
Dat is natuurlijk nooit de gedroomde huishond. Hij is hiervoor gefokt en ik zou hem als schapendief niet graag tegenkomen. Het is geen poedeltje.

Gelukkig is er meer mogelijk dan alleen tegen roedels coyotes vechten of een postzegeltuin. Ik denk namelijk dat Casper liever bij @EchoMira of bij ons in de tuin ligt bij de schapen om vervolgens gezellig 2 uur mee te gaan wandelen met de roedel en in en uit te lopen en wat aandacht te krijgen. Want eerlijk gezegd vind ik het weer alleen daar achter laten nog triester nu hij zijn staart mist en opgekalefaterd is na zijn bijna dood ervaring. Hup jongen.....we hopen je levend terug te zien. Daar ga je weer. Doei....Doe je werk! Blijft voor mij een heel vreemd gebeuren. Koop er minstens een of twee bij of doe iets anders om die hond te beschermen.

Dat vind ik nou ook. Belle verdient een Sebastien.
Inmiddels is het een superdure waakhond geworden.

Marc schreef: ↑06 dec 2022, 10:52 Maar waarom ben je bang als de wetenschap en ervaringsdeskundigen allemaal zeggen dat je geen gevaar loopt en je hond ook niet als je die bij je houdt. Er is nog nooit een hond of mens aangevallen hier in Nederland wandelend door het bos. Het rare is dat ik helemaal niet bang ben. Ook niet voor de honden. Die wolf ziet je al van heeeeel ver aankomen en de kans dat je hem ziet is minimaal. Laat staan dat hij naar jou komt en je hond pakt. Is dat het Roodkapje syndroom? Bang zijn voor iets dat nog nooit is voorgevallen....

De kans dat jij je hond moet verdedigen en redden uit de bek van een andere hond is wel heel reëel en dat heeft je nooit uit de bossen gehouden? Ik snap dat oprecht helemaal niet. Legio voorbeelden van hond vs hond drama en iedereen wandelt heerlijk rond. Geen enkel voorbeeld van een wolf die een mens of wandelaars met honden lastig valt laat staan gebeten en we durven het bos niet meer in.....

Waar gaat dat over anders dan irreële angsten? En waarom zou je handelen naar iets dat niet bestaat nog. Wie weet kan het gebeuren. Wie weet. Er is geen reden om aan te nemen dat het kan gebeuren maar stel....dan nog is het tegenkomen van een agressieve Duitse herder die je hond pakt hetzelfde effect. En dat vrezen we niet genoeg om ernaar te handelen.

Ik heb je te ver afgeleid van mijn concrete vraag, excuus.
De huishond en vooral de kleine typetjes, zijn ook een door de mens gecreëerd fenomeen. Zou jij een wezen dat jouw hondje te na komt niet ook met alle middelen te lijf gaan om het leven van je hondje te redden?
En zou je dan niet blij zijn als dat je gelukt was, ook al was dat wezen dood?

Ik heb dat als ik hoor dat er een klapkaak is gedood nadat die ernstige schade heeft aangericht. Dan ben ik blij dat dat beest dood is, terwijl ik tegelijkertijd dat dierenleven betreur, want door de mens geschapen en hij is de pineut door te doen waarvoor hij gefokt is.

Die Duitse herder vrees ik ook en ga ik uit de weg, maar toch minder, daar zit immers een baas bij. Iets meer vertrouwen dat die ingrijpt en ook dat die zijn hond niet los laat lopen als die een killer is.

@Marc

Ik vind het ook een drama hoor, dat vooropgesteld. Maar al het lijden dat dieren elkaar aandoen is in wezen heel verdrietig. Of daar nu wel of geen mensen bij betrokken zijn. En dat wij de wereld hebben gekaapt en vele diersoorten hebben verdreven of als ongedierte aanmerken is natuurlijk verschrikkelijk.

Maar wat zou jij doen als je nu in het bos een wolf tegenkomt en die grijpt jouw Guus? Zou je dan niet bereid zijn om die wolf te verwonden of zelfs te doden om jouw hondje te beschermen?

Dat behoort hier in Drenthe overigens steeds meer tot de mogelijkheden. Reden waarom ik nauwelijks nog het bos in durf. Maar ik zou toch echt een stuk hout pakken en dat beest tot moes slaan.

En ook daar is sprake van een door de mens geschapen verschijnsel: een kleine huishond die nooit opgewassen is tegen zo'n grote boze wolf. En dan kan ik prima in de 'salon', zitten filosoferen over dat magische natuurverschijnsel de wolf, maar in de praktijk vind ik hem toch niet meer hier thuishoren. Tenzij het weer normaal wordt om met een schietwapen op pad te gaan, of er een in huis te hebben, want op sommige plaatsen zijn ze al tam genoeg om gewoon in de buurt van de huizen te komen.

Die hond vind ik trouwens evenzeer een slachtoffer van menselijk regisseren als die coyotes, hoezo is hij in zijn eentje verantwoordelijk voor die schapen? Maar hij blijft een held die met veel moed en gevaar voor eigen leven zijn werk heeft gedaan. Op die manier kan ik heel goed begrijpen dat mensen hem bewonderen.

Maar?
Hoe komt een nest coyotes dan over die hoge schutting en tussen die schapen terecht?