Een Hondenleven

Ik loop doordeweeks om half zeven, dat gaat prima inderdaad. Laatste ronde is altijd rustig. Het is echt de middag.
Ze is nu heel vaak met me meegeweest s middags zodat ik haar in het bos kon uitlaten. Dat ging eigenlijk heel goed en ook in de stad was ze veel rustiger. Tot ze een paar dagen geleden weer niet naar buiten wilde. Heb het maar kort gehouden, wat moet dat moet en weer naar binnen. Volgende dag was het alweer beter. Geen idee wat er dan triggert, misschien werkzaamheden in de buurt, het is soms best lawaaiig.

Maar ik ben blij dat het zoveel beter gaat. Als ze langs vreemde mannen moet lopen gaat dat nog wel in rap tempo maar daarna komt ze even naast me lopen en kwispelen en huppelen. Goed gedaan hè mama?

Inge O schreef: ↑21 nov 2021, 17:07 Ik zat me hier daarnet weer te verbazen toen ik Mafje 'zo zot als een deur' met Karma zag spelen, ze genoot met volle teugen. Ook gisteren tijdens agility was ze véél meer ontspannen dan vroeger - iéts moet er veranderd zijn maar geen idee dus wat.

Maar : er is dus nog hoop voor Cato.

Wat fijn!
Bij agility merk ik vaak dat ze erg gefrustreerd raakt als ze iets nog niet begrijpt. Bijvoorbeeld raakvlakken. Dan gaat ze na 1 of 2 keer heel hard rondjes rennen.

Niemand tegen gekomen op het stuk achter het spoor voor de verandering. Maar wel in de straat er naartoe en naar huis. Die blik...ze is gewoon zo'n prikkelspons... natuurlijk slaapt ze dan ook veel thuis

Maar goed afgezien van de heen en terugweg (2*2 minuten) was het 20 minuten rustig snuffelen en een beetje met mij spelen dus we hadden mazzel. Wel blij dat ze steeds meer snuffelt! Morgenmiddag zoeken we weer het bos op

Inge O schreef: ↑20 nov 2021, 17:58

Kayltje schreef: ↑20 nov 2021, 17:16 Fijn dat het bij Mafje wel verbeterd is.
Bij Imp (3.5) heb ik het idee dat het aan blijft trekken.
Maar Imp is ook wel een “schildklier-typje”, dus ik “hoop” dat de oorzaak daar zit.

Iets waar ik nog verder over zat te denken en misschien het proberen waard is : bij Mafje is de grootste verbetering er in één opmerkelijke sprong gekomen na mijn verhuis naar onze nieuwe plek, 3 jaar geleden. Aaan de rust kan het niet liggen, het waren/zijn allebei rustige plekken, er is maar één iets waarbij ik dan denk 'hmmm, toeval ?', en dat is dat we nu aan zee wonen.
Aan de zee krijg je meer jodium binnen, en laat jodium nu juist een onmisbaar element zijn om de schildklier goed te laten werken.

Kan absoluut toeval zijn hoor, maar ik zou het toch de poging waard vinden om eens een tijdje een klein joodsupplement bij te geven.

Het is bij Cato erger geworden bij verhuizen naar Utrecht. Nu is dat wel stad en druk en niet meer het friese platteland (naast het ijsselmeer) maar zal er eens naar kijken!

Iedereen bedankt voor alle tips. Wat ik er nu even uithaal:

-Dagboekje bijhouden, wat zijn de triggers, welke dagen zijn goed
-Vaker met Donner samen uitlaten als ze er even doorheen zit
-Langer wandelen op rustige tijdstippen en zo kort mogelijk of op andere rustige plaatsen in de middag
-Altijd speelgoed mee waar ze zich op kan uitleven als ze weer iets dappers heeft gedaan
We gaan ook weer lekker veel op het bankje in het park zitten om mensen te kijken. Ik zal eens kijken of ze wel eten van de grond pakt als ik het strooi. Uit mijn hand doet ze niet.

Vanmiddag op training moest ze langs een blaffende herder lopen. Heel spannend en het balletje aan touwtje werd helemaal gesloopt daarna, maar ze deed het wel
Ze kan best veel leren en waar ze vroeger alleen maar bezig was met de omgeving is ze nu super gefocust op mij, alleen kost het me zo veel energie en Donner is een beetje de dupe omdat hij zo braaf en makkelijk is
Maar goed misschien moet ik het me af en toe ook makkelijk maken en dan maar wat binnen met haar spelen en even extra lang met Donner naar buiten 1 op 1.

Mizzsylver schreef: ↑20 nov 2021, 12:10 Wat naar joh, voor haarzelf en voor jou. Zou je kunnen trainen op meer zelfverzekerdheid tov bewegende en lawaaiige dingen? Een “noisebox” maken thuis en daar voertjes in doen. Dan heeft ze geen stress van buiten zijn maar kan ze het in haar eigen tempo bekijken en ervaren. Trainen voor de situatie en niet in de situatie.

Hoe is ze op de hondenclub, misschien dat je daar met mensen kan oefenen die doen wat jij zegt en het voorspelbaar is wat er gaat gebeuren. Dat ze bvb gaan stilstaan en ze kan snuffelen of kijken zonder stress en dat jij dan als ze rustig van die mensen kan weglopen ipv dat ze gaan bewegen en ze wil vluchten.

Hopelijk krijg je het nog een eind opgelost want stress is nooit fijn

Bewegend en lawaai is het probleem niet, juist niet of langzaam bewegende mensen. Kinderen altijd, mensen alleen als ze lopen of stilstaan of gewoon ergens zitten. Mensen op een fiets is bijvoorbeeld weer geen probleem.

Op de club kent ze natuurlijk iedereen dus daar gaat het prima. Bij een nieuw iemand blijft het kat uit de boom kijken en dan na 2 of 3 keer is het weer goed en komt ze spelen of knuffelen.

Het was toen ze jonger was heel erg sterk op honden gericht, maar nu dus steeds meer op mensen en minder op andere honden. Die vindt ze ook wel spannend, maar wel al steeds vaker gewoon heel leuk.

Persistence schreef: ↑20 nov 2021, 12:56

Tamara schreef: ↑20 nov 2021, 10:12

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

Wie weet is het dan toch een groot deel hormoon geralateerd, die angsten, zoals Inge O. ook zegt. Een verstoorde hormoonhuishouding komt bij de reu dan misschien wel op andere vlakken tot uiting.
Aan de andere kant zou je dan denken dat castratie of hormoontherapie (als dit bestaat voor honden) een oplossing kan zijn, alhoewel castratie ook weer angst kan versterken.

Was er maar een chemische castratie voor teven om te zien hoe het gedrag dan zou zijn.
Is Cato nog intact? En Imp? Bella wel.

Ik vraag me af of angst versterkt wordt bij teven na castratie. Heb wel gelezen dat ze feller, reactievermogen kunnen worden als dat er al een beetje inzit. Maar zou dat dan komen omdat ze nog onzekerder, of misschien wel juist zelfverzekerder zijn geworden?

Cato is nog intact, ze is ook nog maar 1,5 jaar maar heb haar ook op 'fokkersvoorwaarden' (voor zover je daarvan kan spreken maar ze is dus officiëel van mijn moeder, dus castratie is geen optie).
Cato haar moeder is inmiddels gecastreerd en die is er juist veel stabieler door geworden, maar goed die was gewoon chagrijnig en snappy rond de loopsheid, heel ander verhaal dus.

Crutz schreef: ↑20 nov 2021, 08:07

Doyaquba schreef:Ze wil wel mee naar buiten op zo'n moment maar alleen met Donner. Dat kan ik helaas niet altijd handelen fysiek dus wil dat niet altijd honoreren. Vanavond wel gedaan, dan is het goed. Maar ja het is wel lastig, steeds iets bedenken.

Ik had je topic toenertijd gelezen, zal het nog eens doorlezen. Probleem is bij haar dat ze eigenlijk geen eten aanneemt buitenshuis en ook niet heel voergemotiveerd is. Dus ik ben weer begonnen met een bijtlapje meenemen. Als we mensen zijn gepasseerd kan ze dan daarin bijten ipv wegrennen. Dat helpt goed alleen vergeet ik het soms (dat mag ik dus niet doen haha). Misschien werkt het ook als ik haar daarmee beloon na het mensen kijken. Ze blaft overigens alleen binnenshuis naar mensen of als mensen haar echt lokken om te aaien. In alle andere gevallen is het vooral het willen vluchten

Inderdaad. Samen is het best wel wat “geweld”
En als ik niet gezien had hoe ze hier op een vreemde reageerde had ik niet doorgehad hoe diep haar angsten zitten.
Hoop echt dat je haar er mee kan helpen.

Gek hè, het is dus ook niet bij iedereen, want jij had heel snel het vertrouwen, maar zeker bij mannen duurt dat vaak een wandeling.

Ze wil wel mee naar buiten op zo'n moment maar alleen met Donner. Dat kan ik helaas niet altijd handelen fysiek dus wil dat niet altijd honoreren. Vanavond wel gedaan, dan is het goed. Maar ja het is wel lastig, steeds iets bedenken.

Ik had je topic toenertijd gelezen, zal het nog eens doorlezen. Probleem is bij haar dat ze eigenlijk geen eten aanneemt buitenshuis en ook niet heel voergemotiveerd is. Dus ik ben weer begonnen met een bijtlapje meenemen. Als we mensen zijn gepasseerd kan ze dan daarin bijten ipv wegrennen. Dat helpt goed alleen vergeet ik het soms (dat mag ik dus niet doen haha). Misschien werkt het ook als ik haar daarmee beloon na het mensen kijken. Ze blaft overigens alleen binnenshuis naar mensen of als mensen haar echt lokken om te aaien. In alle andere gevallen is het vooral het willen vluchten

Het aangeven naar huis te willen is 1 ding maar ze wil nu soms niet eens meer mee naar buiten en dat vind ik wel een probleem. Je moet toch plassen. Eenmaal buiten is het dan echt plassen op de hoek en weer rechtsomkeert. Dat is dus vooral na zo'n dag als vandaag als haar emmertje vol zit. Ze durft dan trouwens ook niet de tuin meer in op zo'n moment (soort binnenplaats)

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 Wat vervelend en ook héél herkenbaar, die angst voor naderende of kijkende mensen en de reactie erop. Toevallig dat alle honden teefjes zijn waarvan ik dit lees.

De beschrijving van een te trage schildklier komt verder toch helemaal niet overeen met Cato?
https://mcvoordieren.nl/kennisbank/schildklier-hond/

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 21:13 Daar kan ik wellicht wat meer mee spelen inderdaad. Nog meer rust inbouwen. Maar voor gewoon de behoeftes moet ze het toch wel doen met waar ik woon. Gelukkig is ze daar altijd wel snel mee klaar...wil ze weer naar huis

Als ze zelf al aangeeft naar huis te willen dan zou ik het minder erg vinden om niet zo lang te lopen. Je voelt je toch een soort van verplicht om je hond voldoende beweging te geven, maar denk je dat ze er last van zou hebben als je thuis wat meer met haar doet ipv wandelen? En dan in het weekend wel lekker naar losloopgebied.

In het algemeen, ik snap dat van een industrieterrein niet zo goed. Dat is toch oersaai (en minder prikkels, oke) maar ook alleen maar beton, geen gras. Die van mij poepen echt niet op een stoep. Voor een hond is er toch ook weinig te snuffelen?

Trage schildklier is niet herkenbaar, ze eet goed en is slank, plast en drinkt normaal dus inderdaad lijkt dat me niet het probleem. Maar uitsluiten kan geen kwaad.

Industrieterrein wat ik bedoel heeft een mooi stukje gras met bomen waar nooit iemand loopt want er is geen paadje tussendoor. Maar dat is een optie. Goed niet een heel leuke optie verder maar als het echt even nodig is. Ze is vrij makkelijk qua beweging en heeft veel minder nodig om aan haar meters te komen dan Donner dus dat scheelt inderdaad wel. Ik merk wel dat s ochtends vroeg en s avonds laat veel beter gaat dus ik probeer dan die rondes langer te maken en die in de middag zo kort mogelijk en dan thuis wat oefeningen denk ik. Vroeg en laat zijn er gewoon veel minder mensen op straat en vooral geen gillende en rennende kinderen. Die zijn het ergste.

Ik gok dat het iets hormonaals is in de ontwikkeling. Allemaal teefjes die rond de puberteit dit ontwikkelen. Maar kan je het voorkomen?
Ik vraag me zo vaak af wat ik fout heb gedaan. Ondanks corona zo goed geprobeerd haar overal mee te socialiseren. Overal mee naartoe nemen, veel verschillende mensen zien.

Ik kan gelukkig doordeweeks ook vaak op rustige tijdstippen naar losloopgebieden, voordeel van onderwijs baan

Marlett schreef: ↑19 nov 2021, 20:48

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 19:53

Zamunda schreef: ↑19 nov 2021, 19:49 Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Ik kan nog wel even kijken of ik haar op het industrieterrein zou kunnen uitlaten, dat valt mee qua afstand/tijd

En op dagen waarop het niet kan juist hersenwerk aanbieden? Ik heb met Tosca een keer een week minimaal gewandeld omdat ze last van haar rug had/zou hebben. In die week heb ik dus heel veel hersenwerk aangeboden en het viel me op dat het wandelen in de weken daarna veel beter ging. Alsof het stressniveau in die week ook gezakt of gereset was. Als je dat op minder drukke dagen wat langer kunt lopen in losloopgebieden, kun je het redelijk compenseren, toch?

En met haar fietsen? (bijvoorbeeld op zo'n industrieterrein) Dan heeft ze wel haar beweging, maar in relatief korte tijd met dus ook weer minder prikkels.

Daar kan ik wellicht wat meer mee spelen inderdaad. Nog meer rust inbouwen. Maar voor gewoon de behoeftes moet ze het toch wel doen met waar ik woon. Gelukkig is ze daar altijd wel snel mee klaar...wil ze weer naar huis

Inge O schreef: ↑19 nov 2021, 20:42

Kayltje schreef: ↑19 nov 2021, 20:35 Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.

Ja, maar ik heb dat topic toendertijd gevolgd en het was nou niet dat ze het slecht had, én ze had ook ruim voldoende contact met mensen, allemaal eigenlijk niet zoveel anders als bij de doorsnee pup.

Enig pup maakt op zichzelf niet uit denk ik. Donner was ook enig kind en dat is de meest sociale en angstvrije hond die we ooit hebben gehad

Nanna schreef: ↑19 nov 2021, 20:05 Ziet ze wel goed?
Temeer omdat je aangeeft dat lawaai haar niet deert maar onverwachte bewegingen wel.
Als je niet goed ziet kan ik me voorstellen dat je je daar de tyfus van schrikt.

Ze ziet prima, vooral als het katten of honden zijn

Zamunda schreef: ↑19 nov 2021, 19:59

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 19:53

Zamunda schreef: ↑19 nov 2021, 19:49 Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Zit er niets tussenin? Het hoeft namelijk niet meteen een stil losloopgebied te zijn, het gaat er (denk ik) meer om dat je een plek zoekt waar het minder druk is dan bij jou voor de deur. Dat er genoeg ruimte/rust is om meer afstand te houden van mensen door de weg over te steken bijvoorbeeld.

Ja ik dacht ineens industrieterrein vlakbij. Wel vrachtwagens maar dat maakt haar niet uit. Geen mensen...
Het was in de zomer trouwens minder en nu weer meer, net zo'n winterdip

Inge O schreef: ↑19 nov 2021, 19:49

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 19:39 en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Ja, dat heeft Mafje ook heel erg, ik ben haar steun en toeverlaat en ze luistert ook héél erg goed, veel te bang om te missen dat ik 5 stappen in een andere richting zou zetten zonder haar .

Ze hangt zo manisch aan mij dat ik echt denk dat inslapen het beste zou zijn als mij iets zou overkomen, ergens anders wennen zou een vreselijke crime zijn voor haar.

Ja als ik ga verhuizen naar het buitenland eventueel gaat ze hoe dan ook mee. Donner kan prima bij m'n ouders maar Cato vind het vreselijk als ze daar een paar dagen is geweest. Dan rent ze zo mijn auto weer in als ik haar kom halen.

Zamunda schreef: ↑19 nov 2021, 19:49 Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Ik kan nog wel even kijken of ik haar op het industrieterrein zou kunnen uitlaten, dat valt mee qua afstand/tijd

En na zo'n rotwandeling ligt ze dan zo tussen mij en het hoekje van de bank (terwijl aan de andere kant alle ruimte is) helemaal tegen me aan en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Mensen kijken is prima, verkeer en lawaai ook. Maar die mensen mogen niet naar haar toe bewegen of kijken. En ja dat valt lastig te controleren...

Bij mijn ouders thuis is ze veel relaxter buiten want rust. Alleen kan ze niet met 2 van hun teven samen... Lastig.

Ik zal eens laten checken, dankje

In het nest was ze inderdaad ook altijd haantje de voorste, durfde ze alles. Het is bij haar zo rond 6 maanden begonnen. En nu woont ze dus sinds een half jaar met mij in de grote stad en is het erger aan het worden want je komt bijna altijd wel iets tegen. Op mooie middagen zoals vandaag zelfs heeeel veel dingen en dan is ze thuis weer bekaf van alle prikkels.

Net als ik denk dat het beter gaat, zeker richting andere honden, niet meer uitvallen en gewoon beleefd doen...komt er weer iets anders wat erger wordt.

Cato is echt een bange schijterd. Ik snap er niets van want het is een boxer, met prima ouders, geboren in m'n eigen handen maar toch is ze voor alles wat vreemd is bang. Eerst uitte zich dat vooral door blaffen en, als ze te dichtbij kwamen, uitvallen naar andere honden aan de lijn. Dat is nu eigenlijk weg, maar alle kleine kinderen, rolkoffers, mannen, mensen met wapperende kleren en noem maar op zijn nu eng. Ze rent er het liefst met een noodgang voorbij maar ze is nu eenmaal aangelijnd in de stad dus dat geeft mij vooral pijn m'n schouder. Zitten op een bankje en kijken gaat nog wel, dan leunt ze tegen me aan, maar ik weet niet meer hoe ik haar die steun kan geven als we gewoon lopen. Op sommige tijdstippen of met mooi weer neem ik haar nu niet eens meer mee naar het park want te druk. Wat ik ook probeer, als ze iets wél braaf passeert, is vervolgens het eerste bewegende blaadje weer reden om opzij te schieten. Ik ben dit absoluut niet gewend qua type honden dus ik hoor graag hoe ik ermee om kan gaan. Wat niet helpt is dat ze ontzettend sterk is dus als ze echt uit alle macht trekt heb ik gewoon pijn...samen uitlaten met Donner maakt haar wel minder bang maar daarvoor is het overdag echt te druk.

Vooral de angst voor mensen is wel een probleem want ze blaft bijna naar iedereen die hier binnen komt. Zeker als ze haar proberen gerust te stellen of te lokken. Negeren werkt het beste maar ze gedraagt zich echt alsof ze thuis geslagen wordt (en ik ben erbij en dat wordt ze niet...)

Langzamerhand ben ik al een jaar bezig met trainen en alhoewel ze iets meer op mij let en af en toe snuffelt is het alsnog een hele opgave om haar uit te laten

De grote grap: scooters, bussen, lawaai, vuurwerk, allemaal niet eng...maar een rennend kind...de horror