Angsten

[Doyaquba]

Net als ik denk dat het beter gaat, zeker richting andere honden, niet meer uitvallen en gewoon beleefd doen...komt er weer iets anders wat erger wordt.

Cato is echt een bange schijterd. Ik snap er niets van want het is een boxer, met prima ouders, geboren in m'n eigen handen maar toch is ze voor alles wat vreemd is bang. Eerst uitte zich dat vooral door blaffen en, als ze te dichtbij kwamen, uitvallen naar andere honden aan de lijn. Dat is nu eigenlijk weg, maar alle kleine kinderen, rolkoffers, mannen, mensen met wapperende kleren en noem maar op zijn nu eng. Ze rent er het liefst met een noodgang voorbij maar ze is nu eenmaal aangelijnd in de stad dus dat geeft mij vooral pijn m'n schouder. Zitten op een bankje en kijken gaat nog wel, dan leunt ze tegen me aan, maar ik weet niet meer hoe ik haar die steun kan geven als we gewoon lopen. Op sommige tijdstippen of met mooi weer neem ik haar nu niet eens meer mee naar het park want te druk. Wat ik ook probeer, als ze iets wél braaf passeert, is vervolgens het eerste bewegende blaadje weer reden om opzij te schieten. Ik ben dit absoluut niet gewend qua type honden dus ik hoor graag hoe ik ermee om kan gaan. Wat niet helpt is dat ze ontzettend sterk is dus als ze echt uit alle macht trekt heb ik gewoon pijn...samen uitlaten met Donner maakt haar wel minder bang maar daarvoor is het overdag echt te druk.

Vooral de angst voor mensen is wel een probleem want ze blaft bijna naar iedereen die hier binnen komt. Zeker als ze haar proberen gerust te stellen of te lokken. Negeren werkt het beste maar ze gedraagt zich echt alsof ze thuis geslagen wordt (en ik ben erbij en dat wordt ze niet...)

Langzamerhand ben ik al een jaar bezig met trainen en alhoewel ze iets meer op mij let en af en toe snuffelt is het alsnog een hele opgave om haar uit te laten

De grote grap: scooters, bussen, lawaai, vuurwerk, allemaal niet eng...maar een rennend kind...de horror

[Inge O]

Moeilijk . Ik heb er hier ook zo eentje, Mafje. Ook hier geboren uit prima ouders, in het nest degene met het meeste zelfvertrouwen (daar let ik altijd erg op als ik een pup aanhoud, ivm. eventueel inzetten voor de fok) en met prima normaal zelfvertrouwen tot ze zo'n maandje of 4-5 was - en toen begon het en werd het met de week erger . Bij haar is het bijna nog vreemder want er is (behalve gillende kinderen en fietsers) weinig waar ze schrik voor heeft, maar toch was ze de eerste jaren bijna constant in de angstmodus, behalve thuis en op de hondenschool.

Ik heb toen ook alles geprobeerd maar werkelijk niets hielp. Het is naarmate ze ouder werd (ze is nu 8 ) wel beter geworden, een buitenstaander zou echt al veel van hondengedrag moeten weten om het (soms) te kunnen zien maar ze blijft een zorgelijk hondje. Vreemd genoeg vond ze de verhuis naar onze huidige plek 3 jaar terug super, ze woont hier graag en vindt ook alle wandelplekken superleuk, dat was waar we vroeger woonden zeker niet zo.

[Doyaquba]

In het nest was ze inderdaad ook altijd haantje de voorste, durfde ze alles. Het is bij haar zo rond 6 maanden begonnen. En nu woont ze dus sinds een half jaar met mij in de grote stad en is het erger aan het worden want je komt bijna altijd wel iets tegen. Op mooie middagen zoals vandaag zelfs heeeel veel dingen en dan is ze thuis weer bekaf van alle prikkels.

[Inge O]

In het nest was ze inderdaad ook altijd haantje de voorste, durfde ze alles. Het is bij haar zo rond 6 maanden begonnen. En nu woont ze dus sinds een half jaar met mij in de grote stad en is het erger aan het worden want je komt bijna altijd wel iets tegen. Op mooie middagen zoals vandaag zelfs heeeel veel dingen en dan is ze thuis weer bekaf van alle prikkels.

Niet leuk ; Mafje is ook totaal geen stadshond, zou ze een ramp vinden, terwijl ze wel alles uit zo'n stad kan verteren als ze in een rustiger omgeving is : mensen, verkeer, lawaai enz., maar niét alles bij en door elkaar.

Het enige dat je nog zou kunnen doen is haar schildklierwerking laten controleren : te trage werking kan angst geven.

[Doyaquba]

Mensen kijken is prima, verkeer en lawaai ook. Maar die mensen mogen niet naar haar toe bewegen of kijken. En ja dat valt lastig te controleren...

Bij mijn ouders thuis is ze veel relaxter buiten want rust. Alleen kan ze niet met 2 van hun teven samen... Lastig.

Ik zal eens laten checken, dankje

[Doyaquba]

En na zo'n rotwandeling ligt ze dan zo tussen mij en het hoekje van de bank (terwijl aan de andere kant alle ruimte is) helemaal tegen me aan en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

[Zamunda]

Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

[Inge O]

en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Ja, dat heeft Mafje ook heel erg, ik ben haar steun en toeverlaat en ze luistert ook héél erg goed, veel te bang om te missen dat ik 5 stappen in een andere richting zou zetten zonder haar .

Ze hangt zo manisch aan mij dat ik echt denk dat inslapen het beste zou zijn als mij iets zou overkomen, ergens anders wennen zou een vreselijke crime zijn voor haar.

[Doyaquba]

Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Ik kan nog wel even kijken of ik haar op het industrieterrein zou kunnen uitlaten, dat valt mee qua afstand/tijd

[Doyaquba]

en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Ja, dat heeft Mafje ook heel erg, ik ben haar steun en toeverlaat en ze luistert ook héél erg goed, veel te bang om te missen dat ik 5 stappen in een andere richting zou zetten zonder haar .

Ze hangt zo manisch aan mij dat ik echt denk dat inslapen het beste zou zijn als mij iets zou overkomen, ergens anders wennen zou een vreselijke crime zijn voor haar.

Ja als ik ga verhuizen naar het buitenland eventueel gaat ze hoe dan ook mee. Donner kan prima bij m'n ouders maar Cato vind het vreselijk als ze daar een paar dagen is geweest. Dan rent ze zo mijn auto weer in als ik haar kom halen.

[Kayltje]

Wat rot.
Vooral omdat je in de stad niet prikkelarm kunt bieden, hoe graag je ook wilt.

Imp is ook angstig. Voor bijzondere dingen. Haar halsband gaat. Een tuig kan ze niet dealen. Jasje gaat weer redelijk. Vreemde honden zijn eng.
Aanraking is soms ineens eng.
Buiten spelen is op het moment eng. Meer dan 5 bomen waar je tussendoor moet ook. Op het gras lopen is altijd een dingetje.
Soms wil ze niet wandelen, maar ze wil altijd bij me zijn, dus wel mee. Dan gaat ze in de draagzak.
Ze rilt ook echt van angst/stress.

Ik denk dat het bij haar ook tussen half jaar en jaar oud begonnen is, ze was een open en vrije pup. En heeft altijd het goede voorbeeld van de roedel gehad.

[Zamunda]

Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Zit er niets tussenin? Het hoeft namelijk niet meteen een stil losloopgebied te zijn, het gaat er (denk ik) meer om dat je een plek zoekt waar het minder druk is dan bij jou voor de deur. Dat er genoeg ruimte/rust is om meer afstand te houden van mensen door de weg over te steken bijvoorbeeld.

[Kayltje]

en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Ja, dat heeft Mafje ook heel erg, ik ben haar steun en toeverlaat en ze luistert ook héél erg goed, veel te bang om te missen dat ik 5 stappen in een andere richting zou zetten zonder haar .

Ze hangt zo manisch aan mij dat ik echt denk dat inslapen het beste zou zijn als mij iets zou overkomen, ergens anders wennen zou een vreselijke crime zijn voor haar.

Poeh. Herkenning.
Ik dacht dat ik met herders wist hoe een hond aan je kan hangen. Maar dit is een heel nieuw niveau.
Ik denk oprecht dat Imp doodongelukkig zou worden zonder mij. Dat is iets heel anders dan een Fitz die graag achter me aandraaft.

[Doyaquba]

Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Zit er niets tussenin? Het hoeft namelijk niet meteen een stil losloopgebied te zijn, het gaat er (denk ik) meer om dat je een plek zoekt waar het minder druk is dan bij jou voor de deur. Dat er genoeg ruimte/rust is om meer afstand te houden van mensen door de weg over te steken bijvoorbeeld.

Ja ik dacht ineens industrieterrein vlakbij. Wel vrachtwagens maar dat maakt haar niet uit. Geen mensen...
Het was in de zomer trouwens minder en nu weer meer, net zo'n winterdip

[Inge O]

en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Ja, dat heeft Mafje ook heel erg, ik ben haar steun en toeverlaat en ze luistert ook héél erg goed, veel te bang om te missen dat ik 5 stappen in een andere richting zou zetten zonder haar .

Ze hangt zo manisch aan mij dat ik echt denk dat inslapen het beste zou zijn als mij iets zou overkomen, ergens anders wennen zou een vreselijke crime zijn voor haar.

Poeh. Herkenning.
Ik dacht dat ik met herders wist hoe een hond aan je kan hangen. Maar dit is een heel nieuw niveau.
Ik denk oprecht dat Imp doodongelukkig zou worden zonder mij. Dat is iets heel anders dan een Fitz die graag achter me aandraaft.

Ik vind dat doorsnee herders niet zo ontzettend gehecht zijn aan hun baas, ze zijn erg gehecht aan het hebben van 'een' baas, maar verandert die om de één of andere reden dan hebben ze zó'n nood om iemand op een voetstuk te plaatsen waar je achteraan kan draven dat elke vervanger goed is.
Was in ieder geval bij mijn herders zo.

[Nanna]

Ziet ze wel goed?
Temeer omdat je aangeeft dat lawaai haar niet deert maar onverwachte bewegingen wel.
Als je niet goed ziet kan ik me voorstellen dat je je daar de tyfus van schrikt.

[Doyaquba]

Ziet ze wel goed?
Temeer omdat je aangeeft dat lawaai haar niet deert maar onverwachte bewegingen wel.
Als je niet goed ziet kan ik me voorstellen dat je je daar de tyfus van schrikt.

Ze ziet prima, vooral als het katten of honden zijn

[Inge O]

Wat rot.
Vooral omdat je in de stad niet prikkelarm kunt bieden, hoe graag je ook wilt.

Imp is ook angstig. Voor bijzondere dingen. Haar halsband gaat. Een tuig kan ze niet dealen. Jasje gaat weer redelijk. Vreemde honden zijn eng.
Aanraking is soms ineens eng.
Buiten spelen is op het moment eng. Meer dan 5 bomen waar je tussendoor moet ook. Op het gras lopen is altijd een dingetje.
Soms wil ze niet wandelen, maar ze wil altijd bij me zijn, dus wel mee. Dan gaat ze in de draagzak.
Ze rilt ook echt van angst/stress.

Ik denk dat het bij haar ook tussen half jaar en jaar oud begonnen is, ze was een open en vrije pup. En heeft altijd het goede voorbeeld van de roedel gehad.

Wat raar, terwijl ze (net zoals Cato en Mafje) ook zo'n supergoede start heeft gehad en haar eerste maanden normaal verliepen.
Ik vrees dat hormonen daar toch ergens een rol moeten in spelen, het is zó onverklaarbaar : niet door genetica, niet door imprenting (gebrek aan) en socialisatie, niet door ervaringen als pup....

[Kayltje]

Wat rot.
Vooral omdat je in de stad niet prikkelarm kunt bieden, hoe graag je ook wilt.

Imp is ook angstig. Voor bijzondere dingen. Haar halsband gaat. Een tuig kan ze niet dealen. Jasje gaat weer redelijk. Vreemde honden zijn eng.
Aanraking is soms ineens eng.
Buiten spelen is op het moment eng. Meer dan 5 bomen waar je tussendoor moet ook. Op het gras lopen is altijd een dingetje.
Soms wil ze niet wandelen, maar ze wil altijd bij me zijn, dus wel mee. Dan gaat ze in de draagzak.
Ze rilt ook echt van angst/stress.

Ik denk dat het bij haar ook tussen half jaar en jaar oud begonnen is, ze was een open en vrije pup. En heeft altijd het goede voorbeeld van de roedel gehad.

Wat raar, terwijl ze (net zoals Cato en Mafje) ook zo'n supergoede start heeft gehad en haar eerste maanden normaal verliepen.
Ik vrees dat hormonen daar toch ergens een rol moeten in spelen, het is zó onverklaarbaar : niet door genetica, niet door imprenting (gebrek aan) en socialisatie, niet door ervaringen als pup....

Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.
Maar daarna is ze naar hakunamatata gegaan en daar heeft ze verder fantastische zorg en aandacht gehad.
En de eerste periode was ze een brutale en open pup.

Ik denk ook dat er iets fout gaat in de hormonen, ik wil inderdaad schildklier laten testen, daar was mijn verdenking ook al op gevallen.
Eerst verdacht ik haar allergieën, want jeuk doet ook geen goed, maar ik heb het gevoel dat er meer speelt.

[Inge O]

Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.

Ja, maar ik heb dat topic toendertijd gevolgd en het was nou niet dat ze het slecht had, én ze had ook ruim voldoende contact met mensen, allemaal eigenlijk niet zoveel anders als bij de doorsnee pup.

[Marlett]

Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Ik kan nog wel even kijken of ik haar op het industrieterrein zou kunnen uitlaten, dat valt mee qua afstand/tijd

En op dagen waarop het niet kan juist hersenwerk aanbieden? Ik heb met Tosca een keer een week minimaal gewandeld omdat ze last van haar rug had/zou hebben. In die week heb ik dus heel veel hersenwerk aangeboden en het viel me op dat het wandelen in de weken daarna veel beter ging. Alsof het stressniveau in die week ook gezakt of gereset was. Als je dat op minder drukke dagen wat langer kunt lopen in losloopgebieden, kun je het redelijk compenseren, toch?

En met haar fietsen? (bijvoorbeeld op zo'n industrieterrein) Dan heeft ze wel haar beweging, maar in relatief korte tijd met dus ook weer minder prikkels.

[Doyaquba]

Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.

Ja, maar ik heb dat topic toendertijd gevolgd en het was nou niet dat ze het slecht had, én ze had ook ruim voldoende contact met mensen, allemaal eigenlijk niet zoveel anders als bij de doorsnee pup.

Enig pup maakt op zichzelf niet uit denk ik. Donner was ook enig kind en dat is de meest sociale en angstvrije hond die we ooit hebben gehad

[Doyaquba]

Heb je de mogelijkheid om met haar naar een minder druk gebied te rijden? Ze lijkt nu in de vicieuze cirkel te zitten dat ze eigenlijk niet goed tot rust kan komen doordat het haar altijd teveel is. Als je dat kunt doorbreken kun je middels counter conditioning de situaties aanpakken?

Ja maar niet elke dag helaas. Ik probeer dat wel vaak te doen, ook qua losloopgebieden want dan kan ze lekker alles eruit rennen en met Donner samen lopen. Is ze helemaal gelukkig en dan is ze inderdaad ontspannen, maar helaas lukt dat me niet elke dag want dan zit ik toch een uur in de auto heen en weer.

Ik kan nog wel even kijken of ik haar op het industrieterrein zou kunnen uitlaten, dat valt mee qua afstand/tijd

En op dagen waarop het niet kan juist hersenwerk aanbieden? Ik heb met Tosca een keer een week minimaal gewandeld omdat ze last van haar rug had/zou hebben. In die week heb ik dus heel veel hersenwerk aangeboden en het viel me op dat het wandelen in de weken daarna veel beter ging. Alsof het stressniveau in die week ook gezakt of gereset was. Als je dat op minder drukke dagen wat langer kunt lopen in losloopgebieden, kun je het redelijk compenseren, toch?

En met haar fietsen? (bijvoorbeeld op zo'n industrieterrein) Dan heeft ze wel haar beweging, maar in relatief korte tijd met dus ook weer minder prikkels.

Daar kan ik wellicht wat meer mee spelen inderdaad. Nog meer rust inbouwen. Maar voor gewoon de behoeftes moet ze het toch wel doen met waar ik woon. Gelukkig is ze daar altijd wel snel mee klaar...wil ze weer naar huis

[Kayltje]

Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.

Ja, maar ik heb dat topic toendertijd gevolgd en het was nou niet dat ze het slecht had, én ze had ook ruim voldoende contact met mensen, allemaal eigenlijk niet zoveel anders als bij de doorsnee pup.

Nee inderdaad.
Ik kan het ook niet rijmen aan haar “slechte jeugd” hoor
Maar voor de volledigheid wou ik het wel even aanhalen. Van Cato en Mafje weet je letterlijk alles. Dat maakt het denk ik als eigenaar nog ongrijpbaarder.
Maar Imp was zeker geen getraumatiseerde pup of zo iets. Dikke Hollands welvaart met een brutale mond, dat was ze

Industrieterrein doe ik ook heel veel.
Ik woon buiten, maar rustig wandelen is voor Imp toch belangrijk.

[mijke]

In de stad is het echt lastig om prikkels te vermijden. Maar misschien kun je in ieder geval werken aan heel erg voorspelbare routines? Dat de volgorde der dingen elke dag en vooral elke wandeling hetzelfde is, zodat ze daar in ieder geval alvast geen stress van heeft. Vooral steeds dezelfde route lopen was bij Oor haar angstfase belangrijk. Het zal niet de gouden tip zijn om het echt te laten verdwijnen, maar wie weet helpt het in ieder geval iets.