Ik heb wel eens een tijdje in een overwegend Amerikaanse hulphond-community rondgehangen (ben ik mee gestopt omdat hun manier van trainen en hun kijk op hulphonden echt ontzettend verschilt van die van ons
) en daar komt het echt heel veel voor. En ook in die wereld zijn er ontzettend veel beunhazen en misstanden. Veel mensen die een hartstikke leuke, geschikte jonge hond compleet verpest en ongeschikt terugkrijgen. Verbaast me niks dat dat ook bij andere takken van de hondensport het geval is.
Ik snap in sommige gevallen trouwenes wel waarom mensen er de voorkeur aan geven, maar het risico zou mij alsnog te groot zijn. Zelfs als je denkt dat je iemand kan vertrouwen, zit je er soms gewoon naast en daarvoor zijn mijn honden te belangrijk voor me. Ik doe het wel zelf. Ook al had een goede, ervaren trainer waarschijnlijk heel veel dingen beter gekund met Aloy dan ik, daar twijfel ik niet aan. Ondanks onze begeleiding zit ik zeker met een aantal dingen die stroef lopen en die ik graag anders zou zien. Maar haar daarvoor naar iemand anders brengen? Het is mijn hond, ik wil graag zelf samen groeien. Ik vind de route ernaartoe minstens net zo waardevol als de eindbestemming.
Nou ja, ik zag al in dit topic dat ik gelukkig niet de enige ben die het niet snapt. 