Een Hondenleven

Budkes schreef: ↑02 jan 2022, 09:51 Toen ze weg gingen liepen we met zijn allen naar buiten, zij liepen naar hun auto, Perry keutelde met ze mee, draaide zich halverwege om, keek naar hen, keek naar ons en kwam resoluut terug rennen naar ons. Dat vond ik zo bijzonder, hij had zijn keus gemaakt.
Hij wordt binnenkort 13 en is nog steeds de liefde van mijn leven.

Aaahhhh

Bij Relax begon het ook al de eerste dag na de geboorte (hoewel ik het dan zelf nog niet wist), toen kreeg ze 'Relax' als nestnaampje en die naampjes kies ik altijd uit omwille van één of andere eigenschap. Ik snap nog steeds niet hoe een wurm van 1 dag me aan 'relax' kon laten denken (oké, ze zeurde en jengelde totaal niet maar deed was ze moest doen : drinken), maar het is later dus ook gewoon haar naam gebleven en het is nog steeds haar hoofdeigenschap : niet als in 'lui' maar als in 'je niet drukmaken, is nergens voor nodig'. Ze heeft een heel hoog zengehalte en brengt dat heel vaak ook op me over .

pioenroos schreef: ↑01 jan 2022, 21:55
Wat zag je aan hem in het nest eigenlijk? Ik wil uit Flora's nest natuurlijk ook de beste speurder houden dus ik vraag dit volledig uit eigenbelang

Werkkarakter gaat (bij de Hovawart, bij andere rassen kunnen nog extra factoren spelen) toch heel vaak samen met buitdrift, gewoon omdat de motivatie om iets te doen (ze willen iets hébben en willen daar vanalles voor doen) dan vanuit henzelf komt dus zeker onder de wartjes zijn dat dan toch wel de 'makkelijkste' honden. Maar zoals die Ellis zegt in het tweede filmpje : wel of niet werkgeschikt kan je heel vaak nog niet met zekerheid van jongsaf zeggen, alleen (en Ellis vindt geloof ik ook wel dat die er zijn) heb je dus de spreekwoordelijke uitzondering, en die was Kaleb. Ik wist al vanaf zo'n 5-6 weken dat hij erg mensgericht was (zal voor doesjes zoals je al aangaf wellicht al meer standaard zijn maar voor wartjes zeker niet) en vanaf zo'n 7 weken kwam daar ook nog eens steeds duidelijker bij dat hij een enórm sterke buitdrift kreeg, echt van het type waarvan je weet 'dit is niet even een fase waarrin hij een speeltje leuk vindt, nee, het zit echt ín hem'.

Tel die twee op : interne motivatie omwille van buit én interne motivatie omwille van graag met de baas bezig zijn en je hebt een Kalebje .

Budkes schreef: ↑02 jan 2022, 00:13 Bij Herbert wist de fokker zelfs nog eerder welke pup ik zou gaan kiezen dan ik zelf, dat lag er zo dik bovenop van beide kanten, vanuit de pup én vanuit mij. Maar ik wilde perse wachten met een keuze maken tot 5 weken, ik had bij dit nest toevallig eerste keus van de reutjes. Kansloos, vanaf dat ze de oogjes open hadden was het dikke mik tussen hem en mij. Ik zat er ongeveer 2x per week . Alleen maar zitten, kijken, knuffelen en genieten.

Dit heb ik bij mijn eigen pups maar één keer zo duidelijk gehad en dat was met Relax, normaal kies ik ook nooit vóór 6 à 7 weken, maar bij haar wist ik met drie weken al dat ik gewoon verkocht was : ze was op een zeer kalme maar tegelijk ook zeer overtuigende manier toen al erg op mij gericht en dat is altijd zo gebleven, ze is nu bijna 12 en echt één van mijn überhondjes .
Hier wist ik al dat ik verkocht was aan dit kleine frutseltje

Lothian schreef: ↑01 jan 2022, 18:08 Ik heb een opleiding bij Hans Schnock gevolgd en hij zei dat het enige wat écht voorspellend is voor later gedrag bij een puppytest de apporteertest is. Als je iets weggooit en de pup pakt het vanzelf op en komt het vanzelf een stukje je kant op brengen is dat een redelijke voorspeller van apporteeraanleg op latere leeftijd. Een pup die dat nooit pakt en brengt wordt waarschijnlijk ook niet dé apporteerster van de Nimrod. Al het andere geeft best wat informatie maar kan met 2 jaar totaal anders zijn.

Haha, ja, daar volg ik jou/hem wel in. Met het laatste nest was er iemand (ondertussen een heel goede vriendin) die heel graag buitdrift in haar hond wilde (jij kent haar en de hond ondertussen, @pioenroos ), ze wilde ermee werken (speuren, SAR enz.) en er was zeker één pup waarbij ik dat echt met 200% zekerheid kon garanderen (en zoiets doe ik niet snel ).

Nou, wat hem betreft mag ze van 's ochtends tot 's avonds dit soort spelletjes doen, terwijl zus Karma amper een idee heeft wat buitdrift is.

Maart schreef: ↑01 jan 2022, 17:49 Het grappige is dat ik zeker weet dat ik bijval zal krijgen van een hoop mensen die écht niet gaan beseffen dat ze zo volledig NIET zijn wat er in het filmpje gezegd wordt

Komt mij bekend voor .

Lothian schreef: ↑01 jan 2022, 10:27 Ik wil het samen doen. Ik weet wat bij mij, mijn man, mijn roedel en mijn situatie past en ik heb een indruk van wat voor types de pups zijn. Maar het is heel fijn als de fokker dat dan aanvult met zijn/haar blik op de pups want ik heb ze niet wekenlang elke dag meegemaakt.

Zegt ze met 20 jaar hondenervaring maar slechts één pup

Jamaar, ik heb gezegd dat ik een hekel heb aan 'toegewijs', niet aan het overvloedig informatie geven aan baasjes en meedenken bij hun keuze hè . En als puntje bij paaltje komt houd ik wel vetorecht, heb ik nog maar een paar keer in moeten zetten als ik zie dat mensen kiezen voor een karaktertje aan één van de beide uitersten van de Gauskurve en ik dan weet dat die echt niet past.

Anne&taar schreef: ↑01 jan 2022, 10:52 Overigens heeft Michael Ellis ook een geniale voordracht over wat hij van een puppetest vindt, haha...

Ja, hahaha, dacht ik daarna ook aan en wilde hem al tonen aan @Maart . Kijk Maart, hier zullen die domkoppen vast meteen door bekeerd zijn - not.

Maart schreef: ↑01 jan 2022, 09:53 Ik zie het nu nog zo vaak in de sport. Dat zijn allemaal dé kenners uiteraard, extreem begaafde hondenpsychologen. dan gaan ze pups kiezen en testen voor een ander. Uiteraard hebben ze de béste pup mee. En dan gaat het na een paar weken fout..fout van de geleider uiteraard, want De Test was perfect.

Erg .

Maar van dezelfde grootteorde vind ik fokkers die op basis van hun 'kennis' pups toewijzen . Vreselijk vind ik dat toegewijs, alsof ze god-de-vader en maria in één persoon zijn, inclusief voorspellende gaven over de volgende 15 jaar van die pup én zijn toekomstige baasjes.

pioenroos schreef: ↑31 dec 2021, 22:44 Ik had het over deze 5 'oefeningen': https://www.akc.org/expert-advice/dog-b ... imulation/
Niet over laten schrikken of andere stressdingen hoor
Waar zou dat goed voor zijn? Dan leer je een pup alleen maar dat de wereld onveilig is en je maar beter goed kan opletten? Zelfs moeders die angstig zijn /paniek hebben tijdens een bepaalde fase dracht geven dit al door aan de pups volgens mij.
En Flora ziet me aankomen Ze vindt het echt gezellig samen en ze heeft graag dat je een pup even oppakt om bij de tepel te leggen alstie piept. Maar je moet niet per ongeluk de pup uit haar blikveld halen met wegen ofzo, daar wordt ze erg onrustig van.

Ik ben wel benieuwd naar het echte onderzoek erachter, ik vrees met grote vrezen dat ik er zó levensgrote gaten kan in boren , te beginnen met het feit dat álles wat daarin vernoemd wordt ook zelfstandig door de pups wordt beleefd terwijl ze door 'het hol' en op en af de moeder kruipen en scharrelen.

Inge O schreef: ↑31 dec 2021, 19:53 Omdat de één of andere 'onderzoeker' er tijd en geld voor kreeg om een flutonderzoekje op te zetten, en zich dat de volgende jaren als een olievlek op zee verspreidde?

Ik ging ervanuit dat het een gedegen onderzoek was aangezien het zo vaak genoemd wordt. Maar een goede marketing kan natuurlijk ook ja

Nee, er is jammer genoeg geen enkele relatie tussen de kwaliteit van een 'onderzoek' (zet ik speciaal tussen aanhalingstekens omdat ze die naam vaak niet waardig zijn) en de mate waarin ze verspreid raken. Vergelijk het met filmpjes op TikTok : de domste dingen gaan vaak het hardste viraal.

Inge O schreef: ↑31 dec 2021, 20:10 En ja, daar zal wel een rasfactor spelen denk ik, de 'hardiness' van wartenpupjes is - zeker op die leeftijd, vóór de angstfase dus - nogal uitgesproken.

Het viel mij ook op dat de toller pupjes veel meer bezig waren met elkaar en spelen. Nu hebben de doezennesten die ik gezien hebben geen grote buitenruimte dus wellicht is dat het verschil ook?
Maar doezenpupjes zijn bij voorkeur met mensen (bezoek) bezig en dringen voor om opgepakt te worden. Die tollerpuppen heb ik nauwelijks van dichtbij gezien, ze hadden het te druk met tuinieren

Wahahaha, als je wartenpupjes wil knuffelen moet je zo rond de 4 á 5 weken komen, daarna zien ze jou amper nog staan, tenzij ze in een kleine ruimte zitten die ze al helemaal beu zijn, maar zelfs dan nog.
Ik denk dat ze die Tollertjes in het kwadraat zijn .

Dat was/is ook één van de grootste kritieken die ik heb op puppytesten (één van de, want ik heb er veel ) : ze houden geen rekening met de rasaanleg. Ik herinner me nog een test (die was helemaal gebaseerd op de Campbelltest) van mijn puppen toen ik nog in de RV was : een pupje werd in een vreemde kamer neergezet en werd vervolgens vriendelijk gelokt door een vreemd persoon. Wát dacht dat pupje? Nieuwe ruimte, yesss, op verkenning, vroemmm, de kamer door, alles was belangrijker dan die persoon - en wat kreeg pupje op zijn rapportje : angstig voor mensen, want kwam niet wanneer geroepen .
Die hele test is bedacht om labpuppen te screenen voor geschiktheid voor blindengeleidehond, daar staat mensgerichtheid bovenaan het prioriteitenlijstje, maar dat toepassen op een ras die die eigenschap helemaal niet heeft (en oook niet moét hebben) in die mate is natuurlijk absurd.

Sirene schreef: ↑31 dec 2021, 21:10 Maar wolfjes gaan natuurlijk niet ineens met 8 wkn bij iemand anders wonen.
Hoe zie je dat dan? Want je kan de natuur wel volgen maar als ze daarna ineens met 8 wkn met de auto worden opgehaald, voor het eerst alleen, voor het eerst van het erf af. En de rest van de dingen die ineens compleet anders zijn?
Het is geen verwijt hoor, ik snap dat pups zich dan flexibel als ze zijn gewoon aanpassen maar kan de overgang niet soepeler worden door wel bv individueel dingen te ondernemen?

Ja, daar heb je zeker een punt, hoewel misschien ook juist het feit dat ze 'toevallig' zo rond de 8 weken nog weinig grenzen lijken te hebben en meer gericht zijn op 'ontdekken' dat voor een deel ondervangt?

Ik heb overigens weinig problemen met het ondernemen van sommige dingen vanaf zo'n ruim 6 weken (liever misschien 7), maar dat is een arbitraire grens die ik louter baseer op wat ik hier altijd zag bij de pups, én als ik het doe (hier is het geen regel, maar het gebeurt wel af en toe) neem ik altijd de moeder mee, ik vind haar toch een redelijk cruciale steun. De reden daarachter is dat hoe jonger de pup, hoe groter de instinctieve paniek als hij ontdekt dat hij alleen is, maar van zodra moeder erbij is kunnen ze alle 'enge dingen' moeiteloos aan.
Maar ik denk wel dat dat ook erg pupafhankelijk is. Als ik even (op basis van wat ik op het forum las) jouw Meeko als voorbeeld neem zou ik zo inschatten dat het bij hem totaal geen probleem zou geweest zijn om hem wat vroeger alleen mee te nemen, terwijl hij het dan van de andere kant waarschijnlijk ook niet eens nodig had, zo'n pupje is zo flexibel als silicone . Terwijl je zou kunnen denken dat voor Murphy dat soort dingen toch een heel ander impact hadden, en dan is het maar de vraag waar zo'n karaktertje het meeste baat bij heeft.
Ik voel een onderzoekje opborrelen .

Alfilillo schreef: ↑31 dec 2021, 20:12 Het is leuk om te lezen hoe die ontwikkeling verloopt en hoever ze met 7 weken al van het nest gaan.

Dat werkt natuurlijk de twee kanten op : met bv. 5 weken is dat juist nog heel beperkt, en toch gaan sommige fokkers dan al met hun puppen zeulen. Voor nogal wat puppen zal dat allemaal wel te verteren zijn, maar voor andere dus niet, en nodig is het dus in ieder geval niet (cfr. dus ook weer jouw Lily ).

Ik denk overigens dat ze de afstand die ze bij mij namen met 7-8 weken ook alleen maar aandurfden in gezelschap van broertjes/zusjes. Een pup alleen wat verder weg was heel zelden, meestal liepen ze in groepjes verdeeld.

pioenroos schreef: ↑31 dec 2021, 19:57

Inge O schreef: ↑31 dec 2021, 19:39 En eigenlijk is dit denk redelijk vergelijkbaar met wat ik in wolvendocumentaires zie, dus ik hield hun eigen limieten heel strak aan, gewoon omdat ik geen reden zag om ze daarin te pushen.

Interessant Vraag me wel af of dat ook rasgebonden dan is. Ik was vorig jaar op bezoek bij een nestje tollers. Die hadden ook een ruime tuin (erf) tot beschikking. Het viel me toen juist op dat ze zo weinig ruimte namen. Volgens mij gingen ze tot het einde toe nog niet verder dan een meter of 30 misschien 50? Ook niet achter mama aan want die lag juist regelmatig in haar eentje verder weg in de boomgaard om haar rust te pakken.

Mooi, en onderschrijft mijn stelling dus alleen maar harder .

En ja, daar zal wel een rasfactor spelen denk ik, de 'hardiness' van wartenpupjes is - zeker op die leeftijd, vóór de angstfase dus - nogal uitgesproken.

(hardy²
( bijvoeglijk naamwoord; vergrotende trap: hardier; bijwoord: hardily; afleiding: hardiness )
1 stout
stoutmoedig, dapper, kloekmoedig, koen, flink, vermetel, driest, onverschrokken, onversaagd
2 sterk
stoer, gehard, robuust

(zette ik er maar even bij voor degene die zouden vinden dat daar net zo goed een nederlands woord voor was - nee, geen één die zoveel nuances bij elkaar voegt )

pioenroos schreef: ↑31 dec 2021, 19:24
Wat vinden jullie van early neurological stimulation? Ik heb daarvan juist gelezen dat het een bewezen positief effect heeft.
Al vraag ik me af of het precies die handelingen zijn die effect hebben of het simpele feit dat er iets wordt gedaan met de pups terwijl er tegelijkertijd heel goed opgelet wordt dat het maar van korte duur is zodat het niet te vroeg en te veel is voor de pups.

Ik ben tegen, tenzij het gaat om normale manipulaties/veranderingen zoals die ook in de natuur voorkomen, zoals bv. opgetild worden, verandering van hol (dus nieuwe geuren, nieuwe ondergrond).

Ik zie echt niet welke kunstmatige stimulaties plots zoveel waardevoller zouden zijn dan degene waar ze tijdens het normale opgroeien sowieso al mee te maken krijgen. Een opgroeiende pup krijgt elke dág al een zee aan nieuwe prikkels, waarom zou alles wat al tienduizenden jaren bewezen heeft hen de perfecte voorbereiding te geven op een complex leven waarin ze zeer stressbestendig zullen moeten zijn plots niet meer genoeg zijn, en weten wij het weer zoveel beter? Omdat de één of andere 'onderzoeker' er tijd en geld voor kreeg om een flutonderzoekje op te zetten, en zich dat de volgende jaren als een olievlek op zee verspreidde?

Sirene schreef: ↑31 dec 2021, 17:32 Ik denk dat dat vaak het probleem is. Er wordt niet gekeken naar wat de pups ervan vinden en of het niet teveel is. Er worden dingen aangeboden omdat het zo lijkt te horen maar helemaal niet aangepast aan de pups zelf.

Exact

Wat betreft 'wat pups ervan vinden' : dat kan je natuurlijk moeilijk op die manier beoordelen als pups de eerste weken vooral binnen opgroeien, maar wat mij enórm opviel bij alle nestjes die bij mij geboren zijn (waarvan 10 van de 12 in Lokeren, in steeds dezelfde omgeving = tuinhuis die uitgaf op tuin en bos) is dat ze zich bijna op de cm na op dezelfde afstand van hun 'hol' begaven op dezelfde leeftijd :
- met 3 weken : amper 10cm
- met 4 weken : een paar meter
- met 5 weken : een 10-tal meter
- 6 weken : dan ging het plots snel : 50 meter, inclusief alles wat ze binnen die straal tegenkwamen (stallen, huis enz.)
- 7 weken : makkelijk 100 meter (struinden ze met z'n allen door het bos bv.)
- 8 weken : geen limiet meer, waar wij en/of moeder waren, waren zij ook.

En eigenlijk is dit denk redelijk vergelijkbaar met wat ik in wolvendocumentaires zie, dus ik hield hun eigen limieten heel strak aan, gewoon omdat ik geen reden zag om ze daarin te pushen.

Maar dat is natuurlijk moeilijker als ze die ruimte niet zelf ter beschikking hebben en je dus onvermijdelijk 'sprongen' moet nemen die ze zelf niet kunnen nemen wegens technische hindernissen.
En dan komt het verstand en inzicht natuurlijk om de hoek kijken, en dat mist vrees ik de laatste jaren steeds maar meer.

Lothian schreef: ↑31 dec 2021, 14:25 Ik heb ook genoten van jouw socialisatiepraktijken Sirene, maar het helpt natuurlijk dat jij in mijn ogen enorm veel verstand van hondengedrag hebt en je het gedoseerd en gestructureerd hebt aangeboden. Niet zo van "huppa nu naar de kinderboerderij want dat is zo leuk voor de kids van de pupkopers".

Hier sluit ik me bij aan .

Het is natuurlijk ook niet dat een speeltuintje niet zou mogen - meer nog, ik zie het nut daar echt wel van in voor mensen zonder tuin, of amper tuin die naam waardig. Het enige wat mij wat dat betreft vaak ergert is de steeds maar toenemende (bijna) dwang om dat allemaal te moéten aanbieden, anders zou je geen goede fokker zijn. Het wordt onder fokkers bijna een manier om tegen elkaar op te bieden, van 'kijk mij goed bezig' en los van het feit dat dat allemaal helemaal niet nodig is om stabiele puppen te krijgen slaat het ook nergens op dat hoe goed een fokker bezig is daaraan zou moeten afgemeten worden, want - en dat is het hele punt van dat filmpje - less is in deze juist heel vaak more.

Sirene schreef: ↑31 dec 2021, 13:23 (dus ik voel me een beetje aangesproken )

Vreesde ik al wat voor door de wending die de discussie aannam , maar is vind ik nergens voor nodig, met name ook om dit punt :

Sirene schreef: ↑31 dec 2021, 13:23 Ik vind het leuk en superinteressant om te zien hoe open pups staan voor alles.

Je doet het omdat je het fijn vindt om zo met de puppen bezig te zijn en uiteraard is daar - zolang het heel gedoseerd gaat, en dat is bij jou wel zo - niks mis mee . Waar ik wel iets mis mee vind zijn bv. fokkers die al met het hele nest met 6 weken 'kantklossend' aan riempjes buiten lopen. Daar kan je niks doseren want elke pup reageert weer anders op al die (voor sommige pups) enge prikkels en dan is er geen manier om hen daarvoor te beschutten. Nog los van het feit dat die pups al een heel verkeerde start krijgen qua lopen aan de riem want hoe zou je dat nu met zo'n bende op een passende manier moeten aanpakken?

Floortje schreef: ↑31 dec 2021, 13:43 Het zijn overigens beide honden waar "het emmertje snel vol is".
Komt dat dan door te veel, of juist te weinig socialisatie?

Ik denk persoonlijk geen van beiden, en zo wél, dan misschien eerder teveel. Wat ik bedoel is dat ze misschien allebei genetisch wat voorbestemd waren om dat moeilijker te vinden - Rakoes omdat ze misschien minder brutaal was qua karakter dan sommige van haar nestgenootjes, en Ysta omdat ze nu eenmaal behoort tot een ras dat rap in overdrive gaat en daar voor zichzelf amper een rem kan op zetten.
Als je vertelt dat Rakoes telkens snel herstelde zou ik er zelf ook geen graten in hebben gezien, een probleem zou het denk ik maar zijn als ze het na de derde of vierde keer schrikken duidelijk niet meer leuk vond worden, geen idee of dat zo was?

Sandra&co schreef: ↑30 dec 2021, 22:49
Ik hoor verhalen over geur-socialisaties als ze net 2 weken oud zijn...puppygym als ze 4 weken zijn...Voor ze 3 weken zijn heb ik ze zelf nog nauwelijks zelfs maar aangeraakt/opgepakt. Drinken, slapen/rust en warmte, da's de eerste 3 weken het enige wat ze krijgen/nodig hebben. Niet dat geleur. Menselijke/diverse geurtjes krijgen ze vanzelf wel mee, daar hoef ik ze niet voor vast te hebben. Hoe verleidelijk het ook is Met 5 weken met de deur open buiten spelen in de tuin. Maken ze zát mee.

Is in grote lijnen ook mijn aanpak, en ik had daarbij natuurlijk altijd de luxe dat ik een grote (vroeger een heeeele grote, à la Zamunda) tuin had, nou, dat is voor een pup van die leeftijd al een wereld op zich om te ontdekken. Ik maakte dan wel een soort van simpel speeltuintje met wat balen stro en een plank en een tunnel en zo, maar - ook dat raad je al - nadat het nieuwe daar vanaf was, was ontdekken van en spelen in de tuin meestal veel leuker.

HillieS schreef: ↑31 dec 2021, 08:56 Ik heb de dingen die we in het normale leven niet doen ook nooit meegenomen in de puppentijd.
Waarom met bus of trein gaan als je dat zelf (of met hond) later toch niet gaat doen.

Ook als ik wel soms met de bus zou gaan zou ik daar absoluut geen 'ding' van maken, pup zou gewoon de eerste keer dat ik de bus moet nemen meegaan.
Karma is nu 2, heeft nooit een bus gezien maar ik weet wel zeker dat ze dat the max zou vinden.

Gudrun schreef: ↑30 dec 2021, 22:54 Basisvertrouwen in de baas is alles.

Je vergeet genetica, dat is denk ik nog 'allesser' want een hond die zo belemmerd wordt door zijn eigen ingebakken wantrouwen komt amper toe aan 'de baas vertrouwen', veel dingen zijn dan zo overweldigend dat op dat moment niemand of niets in beeld is, net zoals bv. bij vuurwerkangst.

Tineke schreef: ↑31 dec 2021, 09:50 Bus en trein deed ik ook niet als pup met Micron. En toen ik later last van mijn schouder kreeg en met de trein naar mijn dochter ging die verder weg woonde, en Micron altijd daarmee naartoe nam , stapte hij moeiteloos in en lag op een kleedje naast me.

Kipo schreef: ↑31 dec 2021, 10:58 Maar sinds het verhaal van Amoz ben ik er echt van overtuigd dat nature bijna belangrijker is dan nurture.
Natuurlijk is er wel iets nodig om die nature tot zijn recht te laten komen, maar als de aanleg goed is, moet je al je best doen om het te verpesten.

helemaal mee eens .

Je moet ze inderdaad een normale (niet overladen!) goede start geven, maar wat ze daar dan mee doen is naar mijn ervaring heel erg bepaald door hun genetica.

Frootje schreef: ↑31 dec 2021, 12:02 Toen ik het losliet, zag ik juist pas groei bij haar.

Dat vind ik bij veel dingen een goede manier. Zo heb ik bv. al héél veel puppen terug ontdekt dat voertjes laten geven bij wantrouwige jonge honden een totaal averechts effect heeft, doe ik dus ook al lang niet meer.

Het sluit eigenlijk allemaal redelijk aan bij mijn levensmotto : doe maar gewoon, dan doe je al meer dan gek genoeg.

Zamunda schreef: ↑30 dec 2021, 23:00

Gudrun schreef: ↑30 dec 2021, 22:54Wat ik wel belangrijk vind is diverse ondergronden en geluiden. Maar dan op een "veilige" manier. Aangeklede puppyren en spelen in de tuin zeg maar. En nu en dan een kort en goed begeleid uitje. Dat had mijn schotse herder James vroeger niet gekregen, tot een week of 4 binnen en verder tuin en schuur (zomerpup) maar aangezien hij vanzichzelf al vrij angstig van aard was heeft hij zijn hele leven problemen gehad met vb andere ondergronden. Ik vraag me wel een af of een andere benadering als pup verschil gemaakt zou hebben of dat het helemaal inherent aan zijn aard was.

Huis, tuin en schuur zijn toch al behoorlijk wat verschillende ondergronden als er in de tuin ook nog meer dan enkel bestrating lag. Denk dat die problemen met ondergronden dan toch echt met zijn aard te maken hadden.

Ja, dat denk ik ook, is overigens een bekend colliedingetje, ook wat geluiden betreft. En ook daar kan je door goed te willen doen helemaal verkeerd doen : een vriendin vroeger had altijd BC's en eentje kwam van een fokker die al van heel jongsaf allerlei geluiden maakte, juist om latere problemen daarmee te vermijden.
Je raadt het al : het was haar eerste en enige die hysterisch reageerde op een hoop geluiden.

Mo-yi schreef: ↑30 dec 2021, 20:13 ze geven echt goed aan wat wel en wat niet of teveel is.

Ik vrees dat je veel baasjes daarmee teveel krediet geeft, vaak is een gestreste pup juist een reden om er dus nog hárder mee bezig te gaan.

_Tiny_ schreef: ↑30 dec 2021, 20:06

Inge O schreef: ↑30 dec 2021, 20:02

Ik houd me wat dat betreft strak aan de natuur : ik sleep puppen nergens heen vóór de leeftijd dat ze zo'n stappen in de natuur ook zouden nemen.

Dat vind ik altijd het mooiste. Als ik zelf ergens een pup haal zoek ik ook altijd zo’n fokker.

En als ze er dan écht aan toe zijn is het voor iedereen genieten

_Tiny_ schreef: ↑30 dec 2021, 19:53 Fokkers maken er zelfs bijna een onderlinge wedstrijd van wie het meest nestpups heen en weer kan slepen
Tenminste bij de doodles wel. Ze moeten minstens met 6 weken naar het hondenzwembad zijn geweest

Aaaarrgghh, breek me de bek open, en ook alle puppenspeeltuintjes moeten steeds maar harder opgeleukt worden : minstens 20 tunnels en ringen en schansen en bewegende schommels en en en en, en als je dat niet hebt als fokker ben je slecht bezig, en is het overduidelijk dat jouw puppen een slechte start hebben gekregen....

Ik houd me wat dat betreft strak aan de natuur : ik sleep puppen nergens heen vóór de leeftijd dat ze zo'n stappen in de natuur ook zouden nemen.

Lothian schreef: ↑30 dec 2021, 19:50
Toen ik puppy Taro had merkte ik pas echt hoe weinig je nodig hebt voor een groot deel van de socialisatie. Zeker in die eerste weken. Een wiebelende ondergrond en een nieuw bospad en dan had ik al meer dan genoeg gedaan voor die dag. We hebben een keer een tijdje naar auto's gekeken en toen was hij doodmoe.

En niet alleen vermoeit het (dat op zich overleven ze nog wel) maar je komt héél snel in de zone waar pup het niét meer ervaart als 'ik kan de wereld aan' maar juist als 'ik vind het niet meer leuk, alles is enggg', en dan riskeer je dat dát hetgeen is wat hij eruit haalt : drie stappen achteruit ipv. één vooruit dus.

Wat een pup ziet of meemaakt maakt eigenlijk zo weinig uit, wel dat hij bij elke ervaring het gevoel krijgt de boel aan te kunnen, zelfs al liggen die ervaringen dagen (of langer) uit elkaar.

_Tiny_ schreef: ↑30 dec 2021, 19:22 Helemaal mee eens! Ik probeer mijn pupkopers ook altijd uit te leggen om hun pup niet overal mee naartoe te slepen want je bent hem aan het traumatiseren ipv socialiseren. Je pup is niet slecht gesocialiseerd wanneer hij nog nooit een druk winkelcentrum heeft gezien of op een terras heeft gezeten. Het kost best wat overredingskracht om mensen daarvan te overtuigen want iedereen gelooft juist het tegenovergestelde.
Ik denk ook dat de lockdown een zegen was voor veel pups. Maar ook dat is een onpopulaire mening.

Ik denk dat heel wat fokkers dat juist stimuleren, als pupje daarna toch gestrest blijft kunnen ze het altijd op een gebrek aan socialisatie schuiven ipv. op een foute genetica ( = dus hun eigen schuld).