Wat Inge zegt over die tunnels of bruggen, daar dacht ik ook aan. Een brug die anders dan anders was ofzo. Of ze zag iets in de lucht.
Toevallig heb ik ongeveer hetzelfde met Feta meegemaakt, echt een drama was het. Ze gaat vanaf puppy al mee met de trein, nooit problemen mee gehad. Ineens, we gingen richting Wageningen, zat ze te rillen op mijn schoot. Geen idee waarom... ik denk dat ze iets uit het raam had gezien, iets had geroken of gehoord.
Ik kreeg haar een tijd geen trein meer in. Nagels over de vloer, hijgen, trillen. Zo sneu.
Wat ik merkte is dat ik daardoor op een gegeven moment zelf ook gespannen de trein in ging.
Het was gelukkig heel snel opgelost, binnen 5 trainingssessies. Feta vindt de trein weer leuk als vanouds en ze gaat gewoon weer dutten tijdens het reizen. Ze kijkt weer kwispelend uit naar de aankomst van de trein en springt er graag in.
Wat ik heb gedaan is focus op ontspanning, voor ons allebei. Voor Fet had ik een voermatje met haar favoriete voer klaargemaakt. De trein in, dat matje op de grond gelegd, haar riem los gelaten zodat ze kon snuffelen, ik zelf was ontspannen want geen druk, we gingen zonder doel die treinreis maken. Met een paar keer deze oefening herhalen had ik weer een relaxte Feta.
Ik heb verder niet meer gezocht naar de oorzaak, maar ben me puur gaan richten op ontspanning, snuffelen, voerspeeltje, bij haar zijn en zelf de rust uitstralen.
Geen idee of je hier wat aan hebt. En natuurlijk is elke situatie en iedere hond weer anders.
In ieder geval veel sterkte en succes! Het is rot om je hond zo te zien stressen.
