Een Hondenleven

Sterre schreef: ↑04 jan 2023, 09:45 Die ogen van Tutu als hij van de vork eet. . Zo schattig. Ik pas wel eens op een spaniël die eet ook alleen zijn brokjes als ik ze naast zijn bakje leg. Hij moet het ook nog zien doen anders eet hij nog niet. Heel typisch.

Ook zo'n portret! Uit Tutu zijn DNA bleek dat hij half Spaniëlmix is, maar dat is vast toeval!

Persistence schreef: ↑03 jan 2023, 23:10 Die heeft er zin in. Wordt hij altijd gevoerd?

Het is net hoe zijn pet staat. Zijn brokjes eet hij vaak zonder voeren, dan bij voorkeur wel dat ik ze op tafel naast zijn bakje leg
Zijn vlees heeft hij een tijd goed zelf uit zijn bakje gegeten, maar dit is er weer ingeslopen. Het liefst loopt hij een beetje door de kamer met mij en zijn vlees achter hem aan. En dan steeds een hapje..
Hij heeft nogal wat wensen over hoe hij alles precies wil hebben en is uitstekend in staat om de mensen om hem heen op te voeden. Maar hij is oud, lief en we genieten enorm van de oude baas die ons iedere dag laat lachen met zijn rare gedrag. Hij geniet op zijn beurt denk ik ook van alle verwennerij. Hij kan nu nog goed mee in het bos, maar ik zie me straks al helemaal lopen met Tutu die als een koning om zich heen kijkt vanuit een hondenwandelwagen!

Het is inmiddels 2,5 maanden geleden dat Tutu opnieuw chemisch gecastreerd is. Dit heeft hem enorm goed gedaan, hij eet nu als een dijkwerker! Gewoon de gezonde brokjes en de laatste dagen eet hij zelfs van de grond uit zijn voerbakje.
Verder is hij een stuk rustiger in zijn koppie, hij zeurt niet meer zo extreem om het bos in te gaan. Zoals het nu gaat lijkt het erop dat hij nog eventjes van het leven kan genieten. Ben blij dat ik het gedaan heb.

Célie schreef: ↑18 aug 2022, 15:05 Anders met de pot mee laten eten aan tafel samen met jullie.

We kijken van dag tot dag. Wat hij de ene dag heerlijk vindt, haalt hij een dag later zijn neus voor op. Mee eten hoort inderdaad bij de opties!

De bloeduitslagen waren goed, geen afwijkingen..
In overleg met de dierenarts besloten om Tutu toch maar opnieuw chemisch te castreren, we hebben voor morgen een afspraak. Hopelijk krijgt hij mentaal meer rust als de hormonen niet meer door zijn lijf gieren en heeft dat invloed op zijn eetgedrag.

Vorige week heb ik hem in de kamerkennel gezet met zijn bakje smuldier. Na een paar minuten was hij het zat en klom hij eruit , zonder zijn eten te hebben aangeraakt.
Maandag heb ik hem alleen 'normaal eten' (frolic en smuldier) aangeboden wat hij niet wilde. Hij heeft toen de hele dag niets gegeten behalve de cholodin in een plakje ham. Gisteren kreeg hij toch wel honger. Hij heeft minstens 200 gr. paté uit een kuipje op en daarna nog drie plakjes ham.

We hebben vanmiddag om half vier een afspraak bij de dierenarts om bloed te prikken. Ben ook erg benieuwd hoe zijn gewicht nu is. Nu het minder warm is konden we vanmorgen wat langer wandelen, dan lijkt er helemaal niks mis met hem. Drie kwartier vlot doorlopen, stukjes rennen, uitgebreid overal snuffelen en kennismaken met honden die we tegenkwamen. Genieten met de oude baas

Tutu als we naar het bos gaan. Tutu loopt voorop, die zwarte erachter is Digger. Dit was vorige week.



Ik kan eens bellen met mijn dierenarts over die nierfunctie. Tutu heeft geen stress bij de dierenarts en bloedprikken is een kleine moeite.

Zolang ik hem ken heeft hij nooit normaal gegeten, hoewel niet normaal ging het een tijd redelijk. Een voorbeeld.. een paar maanden geleden kom ik uit mijn werk en mijn man zegt 'Tutu wil niks eten'. Ik pak Tutu op, zet hem naast mij aan tafel, bakje brokjes op de tafel en hij eet achter elkaar zijn bakje leeg.
Ik heb daar nog een filmpje van, die zal ik eens uploaden.

Inge O schreef: ↑16 aug 2022, 13:03 Op basis van wat vond de da hem kerngezond?

Lichamelijk onderzoek, hart, longen enz. We hebben overlegd of bloed afnemen zinvol zou kunnen zijn, maar daar verwachtte ze eigenlijk niets van.

Mijn dochter heeft Tutu afgelopen weekend meegenomen naar een vriendin die dierenarts is. Ze heeft hem niet onderzocht ofzo, maar ze zei wel 'Ik hoop dat je moeder zich realiseert dat hij niet zo lang meer heeft.' Qua eten vond zij het vooral aangeleerd gedrag.

Dagmar schreef: ↑16 aug 2022, 12:56 Hij is oud. Hij kan net zo goed 16+ zijn. Al vreet ie alleen nog cordon bleu met mayo van een taartvorkje.
Ik zou hem dus de komende weken/maanden geven waar hij plezier in heeft en zodra dat minder wordt, stoppen.

Waarschijnlijk heb je gelijk, maar ik hoop zo dat we er na een rotleven in Roemenië toch nog een jaartje aan kunnen plakken... Maar als hij nu niet heel snel beter gaat eten wordt het inderdaad de zalm en Franse kaas..
Onze andere oude honden die op het einde liepen kregen fysieke ongemakken. Dit verloop ken ik helemaal niet.

Blikvoer wil hij soms een paar happen uit de hand gevoerd. Hij doet geen moeite voor zijn eten, wel geprobeerd met een snuffelmat, maar hij komt niet eens kijken. Verschillende voerplaatsen werkt ook niet.
Hij vond het pas wel erg leuk toen er visite kwam waarmee we buiten zaten. Hij nam zomaar hondensnoepjes en stukjes worst en kaas van de visite aan.

Voor wie niet weet wie Tutu is.. Tutu is in Roemenië sterk vermagerd op straat gevonden. In de shelter was hij doodongelukkig, hij schreeuwde de hele boel bij elkaar en probeerde te ontsnappen. Zijn leeftijd werd daar op tien jaar geschat, dan zou hij nu bijna dertien worden. Twee jaar geleden kwam hij bij ons in de opvang, broodmager en hij stonk als een bunzing. Hij was niet makkelijk met eten, maar dat zijn veel opvangers in het begin niet. Flink wat paté door de gezonde brokjes en erbij blijven, dan komt het altijd wel goed.

Tutu werd snel geadopteerd. Helaas is zijn baasje overleden en inmiddels is hij alweer ruim een jaar hier. Tutu is een meester in het africhten van zijn baasje, zo ook met al zijn rituelen rondom het eten. Ik heb hem op een redelijk regime gekregen. '-Ochtends een bakje gezonde brokjes wat er in de loop van de dag wel in ging. Ik moest er wel altijd even bij komen zitten. In de avond een bakje smuldier wat er zonder problemen in ging.
De laatste maanden is het echter helemaal mis. Ik heb er een tijdje voldoende in gekregen door hem overdag frolicjes te voeren. In de avond een dubbele portie smuldier die wel uit de hand gevoerd moest worden. Het eten veroorzaakt onrust bij Tutu. Na iedere hap loopt hij weg om voor een volgende hap weer terug te komen. Het mooist is als ik achter hem aanloop met z'n smuldier, maar dat wordt me toch een beetje te gek.
Ondertussen krijg ik er bijna niks meer in. Ik kan nu wel overstappen op gerookte kip, een stukje hamburger of gebakken vis (dat wil hij nog wel), maar dat lijkt me niet erg gezond en ik vermoed dat hij dat dan snel ook niet meer wil.

Anderhalf jaar geleden is Tutu zijn gebit volledig gesaneerd. Twee maanden geleden zijn we vanwege het slechte eten met hem bij de dierenarts geweest. Die vond hem kerngezond en heeft ons mirtazepine meegegeven. Daar werd hij alleen maar suf van en hij at geen hap beter. Een week geleden ben ik met Cholodin gestart waar ik nog niks van merk.

Tutu gaat nog steeds erg graag mee wandelen en kan dan heel hard rennen aan de lijn van 15 meter. Ik moet hem voor zichzelf beschermen, want als het aan hem ligt lopen we iedere dag anderhalf uur in het bos. Maar verder is het echt een oude hond. Hij heeft geen symptomen van dementie zoals incontinentie, 's-nachts dwalen etc., maar ik vind hem wel mentaal achteruit gaan.

Hij is bijna twee jaar geleden chemisch gecastreerd. Die is inmiddels uitgewerkt (helaas voor de Markiesjes vereniging is hij niet vruchtbaar). Zou het voor het eten nog uit kunnen maken als ik hem opnieuw chemisch laat castreren? Iemand andere goede ideeën of inzichten?