Een Hondenleven

Timon had er geen probleem mee, hij kende de weg zo goed dat hij altijd wel wist waar hij was ook als de straatverlichting het niet deed of we in het bos waren. Ik vond het soms spannender, als er everzwijnen in de buurt waren die ik hoorde snuiven wilde ik graag weer weg maar hij liep dan nog rustig te snuffelen. Hij heeft een paar keer gereageerd op dingen die ik niet kon zien, weet niet of het dieren of mensen waren. Later had hier iemand een keer een tip over lampen op je hoofd zoals sommige fietsers en joggers die wel eens dragen, die wij gekocht hebben waren vrij fel dus vanaf toen kon je het ook niet meer wandelen in het donker noemen.