Een Hondenleven

Diana schreef: ↑30 nov 2022, 14:45

Persistence schreef: ↑30 nov 2022, 14:23 Heb Bella dit jaar laten steriliseren, met 2,5 jaar. Mijn verwachting zoals hierboven is precies uitgekomen.
Ze heeft merkbaar meer energie gekregen, maar is wel (nog) reactiever geworden. Ik was daar al bang voor. Opvallend is dat andere honden altijd erg leuk vond en er nogal mans op af ging, en nu is ze eerder bang/terughoudend van andere honden. Ze valt nu ook uit naar andere honden op straat. Met honden die ze kent speelt ze nog wel leuk.
Haar vacht is niet veranderd en ze is ook niet dikker geworden.

Of ik het met deze kennis gedaan zou hebben? Ik denk het toch wel, dat gejojo de hele tijd in hormoonschommelingen was hoewel natuurlijk, niet echt prettig. Waar ze eerder te overweldigend of te opdringerig was naar andere honden moet ik haar nu juist wat meer in bescherming nemen tegen drukke honden.

Ai, best jammer dat ze er reactiever door is geworden en ook meer moeite heeft gekregen met andere honden. Het scheelt wel dat je daar al rekening mee hield, maar het heeft haar er dus niet makkelijker op gemaakt.

Ik verwacht niet dat Mila op haar bijna 12 jaar nog gaat veranderen qua karakter. Bij haar is het wel jammer dat ze nu nooit meer, zoals tijdens haar loopsheden, verliefd zal zijn op de hele wereld. Dat vond ik altijd heel grappig, omdat de rest van de wereld haar normaal gesproken gestolen kan worden Verder had ze van de hormoonschommelingen en schijnzwangerschappen gelukkig nooit veel last.

Persistence schreef: ↑12 okt 2021, 14:47 Ik overweeg het serieus voor Bella na de volgende loopsheid, ze zal dan bijna 3 jaar zijn.
Wilde het al doen, maar omdat ze best fel is tussen de loopsheden in wilde ik even aankijken hoe zich dat ging ontwikkelen tussen haar Vic.

Hormonen hebben echt een behoorlijke invloed op haar:
- na de loopsheid wordt ze mega-sloom en slaapt binnen alleen nog maar. Buiten rent ze ook niet echt meer. Ze is ook heel mild dan. Dit duurt ongeveer 3 maanden. Voor trainen is ze ook niet echt gemotiveerd.
- na de loopsheid vind ze andere honden STOM en wilt er niks van weten. Dit duurt ook ongeveer 3 maanden.
- rond de schijnzwangerschap wordt ze extra bezitterig en wilt soms niet eten.
- na de schijnzwangerschap: actief, gemotiveerd, andere honden zijn leukleukleuk.

Ik vind haar zelf het leukst dus de 3-4 maanden tussen schijnzwangerschap en volgende loopsheid. Dat is de dus ongeveer de helft van een jaar (ze wordt elke 6 maanden loops), de andere helft is ze sloom en heeft zelf ook weinig zin dingen. Dat is toch voor haarzelf ook niet leuk?

De reden om het wel te doen is omdat ik toch geen pups wil, risicovermindering baarmoederontsteking en gedoe met uitlaatservice, trainen en niet te vergeten Vic die er ook bovenop wilt, en ik hoop bovenal vooral dat ze dan lekker actief blijft.

De overweging om het niet te doen: dat haar uitvalgedrag nog heftiger gaat worden, ik ben ook bang dat haar karakter misschien alleen nog maar feller wordt en ik weet niet of ze andere honden leuk blijft vinden. Dikker worden en vachtverandering zou ik ook jammer vinden, maar das niet het ergste.

Zo lastig, want er is geen weg meer terug he?

Floortje schreef: ↑29 okt 2021, 13:22

Persistence schreef: ↑29 okt 2021, 13:15 In jouw onderste alinea herken ik Bella ook helemaal, ik zie haar liever vol leven en elke dag de speelgoedmand leegtrekkend dan een bejaarde hond die alleen maar sjokt en slaapt (ongeveer 3 maanden na elke loopsheid).

Is dat voor jou de zwaarstwegende reden?
Rakoes is niet depri van de schijnzwangerschap en het is iedere keer minder geworden (de eerste keer gaf ze melk). Maar ze is dan wel heel erg gevoelig, zit aan mij vastgeplakt (wat is stiekem best gezellig vind) en ze heeft minder lef lijkt het wel. Alsof ze zich zorgen maakt.

Floortje schreef: ↑29 okt 2021, 13:09 Grootste reden is voorkomen van BMO en dat ik besloten heb geen nestje met haar te doen. En de reuen inderdaad. En, dat klinkt egoïstisch ik weet het, toch ook oppas. Een loopse hond breng je moeilijker weg en in de aanloop naar de loopsheid ruikt ze al lekker. Dan kan ik haar dus niet meer kwijt bij mensen die een reu hebben.

In mijn eerste bericht heb ik geschreven dat ik de verschillende soorten Rakoes juist leuk vind, maar als ik eerlijk ben dan is de Rakoes die ze nu is (dus niet loops of schijnzwanger) het leukst voor haarzelf. Denk ik. Ze is vrolijk, druk, speelt met andere honden, is ondeugend (en dus minder gehoorzaam, dat is voor mij wat lastiger).
Ik hoop/denk dat deze gemoedstoestand overheerst als ze gecastreerd wordt.

mijke schreef: ↑12 okt 2021, 15:04

Persistence schreef: ↑12 okt 2021, 14:50

mijke schreef: ↑12 okt 2021, 14:48 Het fellere is wel gebleven.

Hoe zou je dat verder omschrijven? Ook als reactiever? Feller naar jou? Naar honden?

...
Na de castratie kwam het reactieve in lichte mate terug, ze werd weer onrustiger aan de riem, meer gefocust op de omgeving, wilde zich er weer meer mee bemoeien, zat ook sneller aan haar tax bij hond-hond contact, ze verdedigde haar bal bijvoorbeeld ineens nog feller, en vond het ook sneller leuk om kleine hondjes te pesten. Het verschil was niet megagroot hoor, niet dat ik ineens met een onhandelbare hond liep, maar groot genoeg om me aanvankelijk even zorgen te maken.
Uiteindelijk is het dus met een half jaar ofzo allemaal weer gestabiliseerd, maar wat bleef is dat ze dus iets meer speelde met andere honden, wat opzich leuk was, maar daarin dus ook iets feller/fanatieker kon zijn, en sneller van zich afbeet. Alsof haar remmingen in dat opzicht net even een paar procent minder goed werkten, als je snapt wat ik bedoel?

Nooit naar mij trouwens, daar heb ik me bij Oor echt nooit een seconde druk over hoeven maken godzijdank.

kooi schreef: ↑12 okt 2021, 15:43 Waarom zouden dierenartsen castratie/sterilisatie adviseren als de nadelen groter zijn dan de voordelen?

mijke schreef: ↑12 okt 2021, 14:48 Het fellere is wel gebleven.