Een Hondenleven

Ik zou er best moeite mee hebben als mijn hond nooit los kan lopen. Bij alle honden die ik tot nu toe heb gehad bleek loslopen een duidelijke meerwaarde te hebben voor hun levenskwaliteit. Het hoeft heus niet iedere wandeling ofzo, maar iedere dag even lekker kunnen rennen en racen als we buiten lopen, geeft toch wel een voldanere hond dan wanneer er alleen aangelijnd gewandeld wordt. Ik vind het zelf ook erg leuk om te zien hoe mijn vorige honden en ook Cody heerlijk genieten van de volledige vrijheid om zelf het tempo te kunnen bepalen, wat meer afstand te kunnen nemen vanwege een interessant geurtje hier of daar, vervolgens full speed met een blije bek weer naar mij rennen etc.

Belangrijke voorwaarde om onaangelijnd te mogen lopen vind ik wel dat de hond de natuur niet beschadigt en geen andere mensen of dieren tot last is. Wij wonen in agrarisch gebied. Cody moet van mij op de paden blijven en mag dus niet -zoals ik veel honden hier zie doen- de akkers of weilanden op om eens lekker achter het wild aan te gaan. Ook roep ik hem altijd even bij me als we andere honden, ruiters en dergelijke naderen. Niet iedereen zit te wachten op een klein wit hyperkonijn en voor zijn eigen veiligheid is het ook beter als Cody niet zomaar overal op af stormt. In sommige situaties heeft Cody's aangelijnd zijn al veel ellende voorkomen. Er lopen hier tegenwoordig helaas nogal wat agressieve en/of superlompe opdringerige honden los. Dan vind ik het toch prettiger dat ik Cody aan de lijn bij me heb zodat ik hem makkelijker kan veiligstellen.

Omdat ik de vrijheid van onaangelijnd lopen zo kan waarderen, zal ik nooit kiezen voor rassen met een uitgesproken sterk jachtinstinct die de neiging hebben hun neus aan de grond te zetten en als een stipje aan de horizon verdwijnen (halloooo rasgroep 6) of rassen met genetisch ingegeven hond- of mensagressie.