Een Hondenleven

Door de week:
Mijn wekker gaat, ik sta op, rammel de kinderen wakker en dril ze door de ochtendroutine (kleed je aan, nee niet dat shirt, dat moet in de was, ga je tanden poetsen, langer dan 10 seconden, laat je zus met rust, en jij ook!)
Aangekleed en wel gaan we naar beneden, Piko glipt zsm langs ons heen naar boven om daar bij meneer kipo diep onder de deken te verdwijnen en Aura lijkt lijdzaam van op de bank of ze nog een knuffel krijgt.
Uiteraard krijgt ze die en dan gaat mijn drilroutine verder. (Eet je ontbijt, pas op voor de melk, nee, geen kleurplaat/spelletje/tv/ vulmaarin, waar zijn je schoenen, en je tas. Wie heeft er gymles, wanneer moet het biebboek mee?)
Na een laatste knuffel voor Aura vertrekken wij, meneer kipo draait zich nog eens om, of niet, afhankelijk van Piko en snurkt verder.


In het weekend:
Kind 1 komt fluisterend vragen of ze naar beneden mag. (Fluisterend, anders maak je mensen wakker).
Meestal mag dat en dat zet meteen de deur open voor Piko om tussen ons in te kruipen. Soms komt Aura ook maar boven en ploft dan op bed, regelmatig ook op Piko.
Ik ben na de kinderen de eerste die beneden komt, afhankelijk van hoe vroeg/ laat dat is, gaan we eerst uit of eerst eten.