Een Hondenleven

Rennendehond schreef: ↑28 jan 2024, 21:54 Ik had het al elders van je gelezen. Echt vreselijk Wat heb je veel verlies geleden en dan ook nog zulke jonge honden Nogmaals heel veel sterkte.
Welk ras is je pup uiteindelijk geworden?

Na vele zoektochten toch uiteindelijk uitgekomen bij een labrador, showlijn bruin.

En nee, dit verdriet is haast niet te bevatten en te snappen. Beide kwamen ook bij dezelfde fokker vandaan dus schuldgevoel kwam er ook nog is bij ook al kon ik er bij beide helemaal niks aan doen.
Ik had Floris nodig, vanaf 3 weken oud was het al duidelijk dat hij het voor mij was en dat gevoel werd door de weken heen alleen maar sterker.
Het verdriet blijft nog wel even....

Hakkene schreef: ↑28 jan 2024, 09:51 Allemensen, wat een ellende. Heel veel sterkte. Hopelijk kun (en durf) je straks nog wel (te) genieten van een nieuwe pup:)

Nou dat durf ik nu wel omdat het een ander ras wordt dus die "flatcoated zorgen" die er toch al zijn vanwege hun broze gezondheid worden niet extra gevoed omdat ik ga vergelijken ofzo. Lastig uitleggen. Helemaal onbevangen zal het niet zijn maar ik ga wel vreselijk genieten.

Josefien schreef: ↑27 jan 2024, 23:57 Ach, wat erg. Was het SMRA, de auto-immuun gerelateerde vorm van hersenvliesontsteking?

Dat weet ik helaas niet. De autopsie is via de fokker gegaan en die heeft die papieren,die wouden het uiteraard ook weten aangezien er best wat ellende voorkomt binnen het ras. Ik heb enkel hersenvliesontsteking meegekregen en het feit dat wij er echt niks aan konden doen...net zoals dat we op dat moment echt geen andere keus hadden. Dat waren voor mij de belangrijkste dingen om te weten.

Ik ben enige tijd niet hier geweest en dat was met een reden.
Helaas is mijn Floris,mijn beste vriendje na de heftige periode van mijn auto ongeluk,mijn pupje wat zo recht m'n hart binnen liep en waar ik nog zoveel plannen mee had afgelopen oktober op vreselijke wijze overleden.

Ik kan honderduit over hem vertellen maar alle woorden doen Floris te kort, hij was in zijn korte leventje zo onwijs belangrijk voor mij en na het verlies van Fealan was Floris het zo onwijs gewenste pupje.

In september liep hij raar met een achterpoot, niet kreupel maar wel raar en anders en hij leek er ook wat mee te struikelen soms. Een paar dagen later ontdekte ik een mega grote hotspot op z'n rug (Floris had voor een flatcoated van zijn leeftijd behoorlijk wat haar)wat voor mij op dat moment het rare lopen kon verklaren want natuurlijk doet alles zeer en trekt de huid als alles op je rug stuk is. Naar de dierenarts voor antibiotica en pijnstillers en na het weekend(dit was een donderdag) indien nodig foto's van z'n poot, eerst die pijnstillers maar een kans geven. Maar hij was ook vreselijk onrustig en best dwangmatig aan het rondlopen in huis maar ook dit verklaarde ik aan die hotspot en de koorts en toch gaf mijn gevoel al anders aan.....de onrust werd erger en het dwangmatig rondlopen ook maar er waren ook nog wel momenten van rust en verder merkte je eigenlijk niks aan hem; eten en drinken ging prima,ontlasting was goed en wandelen had hij ook nog zin in. Die zondag werd het duidelijk erger en in de tuin zocht hij echt de muren en de heg op om langs te lopen en ook in zijn blik merkte ik wat, z'n ogen stonden duidelijk anders. We hebben de dierenarts wat bezocht dat weekend en de afspraak voor een scan stond voor die dinsdag in Arnhem en tot die tijd zouden we de pijnstillers ophogen en zoeken of we evt in Duitsland sneller terecht konden. Die nacht heb ik beneden 'geslapen' en dat was drama...lopen,lopen en lopen en steeds hetzelfde rondje om de tafel...maar Floris botste ook tegen dingen aan en maandagochtend was het wel duidelijk dat hij de wereld niet meer zag wat zijn paniek enkel maar groter maakte. Gelukkig konden we meteen naar de dierenarts en die hebben ons vreselijk lief en fijn geholpen maar helaas holde Floris echt achteruit en ik voelde aan alles dat we hem gingen verliezen en dat klopte ook...maandagmiddag raakte hij in een toeval (epilepsie?)en hoewel hij daar wel uit kwam was dat wel het punt dat ik de beslissing maakte....een beslissing die je niet wilt nemen bij een jonge sterke hond van net 1 jaar.
Uit officiële sectie is gebleken dat Floris hersenvliesontsteking had en dit had hij ook niet kunnen overleven, het kan maar de cijfers zijn helaas niet heel erg positief.

Dit was zo ontzettend niet de bedoeling en het voelt alsof Floris er was toen ik hem het hardste nodig had en nu het goed met mij gaat is Floris weer vertrokken....Dit had niet gemoeten zo en het is echt domme pech maar 2 jonge honden verliezen in nog geen 13 maanden is heel veel. We moeten door en er komt eind volgende maand/begin maart een pupje (geen flatcoated, dat boek is dicht) maar het gat wat Floris achterlaat in mijn hart zal altijd blijven.