Een Hondenleven

Inge O schreef: ↑12 dec 2021, 09:13 En weet je zeker dat het geen protestgillen was? Dat heb ik hier wel al eens gehad met ouwetjes als ze (naar hun gevoel) gedwongen worden : 'nee, laat me, géén zin in!' Zo is Crunch 's avonds steeds moeilijker met gaan plassen, 'nee, nee, néé!!', en als ze dan uiteindelijk toch plast is het ook een grote plas, dus ik kan niet anders dan wat aandringen en haar naar buiten proberen te krijgen (soms met de gekste ontsnaptaferelen van haar kant, wel grappig gelukkig).

Zou het?
Ik zou het bijna gaan denken want ik vind echt niks en hij is gewoon weer zoals hij was.
Ik had echt de indruk dat hij pijn had, gillen en jammeren. Heeft hij nog nooit zo maar gedaan.
Maar ik houd in gedachten dat dit ook een mogelijkheid is, daar kwam ik zelf niet op.

Verdorie, hij wou niet naar buiten, maar was van deze morgen geleden, dus ik til hem op. Gillen, jammeren, janken, echt super zielig. En ik tilde hem echt gewoon op zoals altijd.
Enfin, zachtjes neergezet, even geaaid, laten plassen, terug binnen, helemaal nagekeken, ik vind gewoon geen oorzaak.
En hij was terug vrolijk ook.
Wat is dit nu weer.
Maar goed, hij ligt in zijn bench, even rond gekeken en nu slaapt hij. Morgen maar weer verder zien.

En reactie dierenarts: oud hondje, weinig bespiering, hart en longen klinken goed, rustige en tevreden uitstraling en ook met wat ik beschrijf er bij vindt ze het nog zeker geen tijd, ook al zou het vandaag een echt goede dag zijn (wat het ook is).
Wat Inge O ook zei: in de war en de weg kwijt maar ook ook niet meer buiten wat onrust, geen echte angst of lijden wat het leven niet meer leuk maakt.
Wel al afgesproken dat ze gewoon akkoord gaat als ik vind dat het tijd is, met Jinn ook zo gedaan en daar vond ze het perfect op tijd en zeker niet te laat.
Oef.

2 goede dagen na elkaar nu . Zoals gisteren en vandaag is het nog prima. Veel geslapen, 1 keertje zelf overdag buiten gegaan en na 15 minuutjes rondprutsen terug zelf naar binnen gekomen. En maar enkele keren even blaffen om niks. Geen echte onrust ook. Graag meer van dat!

Moest hij nu met alleen rustige hondjes of als enige hond bij een rustig dametje wonen zou het allemaal nog prima lukken denk ik. Met de bedenking of "nog lukken" oké is natuurlijk.
Mee naar buiten om te plassen, zorgen dat je in zijn zicht blijft en verder zoals nu gewoon doen waar hij zin in heeft.
Dus dan vind ik het niet eerlijk om hem nu te laten gaan omdat het hier druk is voor hem. Dan is het mijn taak om te zorgen dat hij die rust wel krijgt, desnoods druktemakers/lastig vallende loopse slettebakken buiten bonjouren, plaats genoeg .
Hij wil ongestoord en rustig slapen, zit nu ook op 6 meter te mopperen omdat Do en Kika naar zijn zin te wild spelen. Denk ik. Ofwel weer zo maar, maar hij kan me zien en horen, ik zit vlakbij.

Met Jinn was het gewoon duidelijk. Kanker en op. Even flink wat cortisone en pijnstillers er in en nog laatste keer schaapjes met de hulp van een bevriende hond om ze voor haar te halen en op afstand bij te houden, nog even wat vrienden dag zeggen, kalmeerpillen er in en naar de dierenarts.

Maar dit is zo een onbestemd grijs gebied.
Hij eet enthousiast en graag, snoept graag, knuffelt graag.
En is op zich nog zindelijk als hij niet vergeet te plassen, maar als ik 3 keer met hem mee ga en zeg dat hij moet is het oké.
Alleen vreselijk in de war.

Ik ga denk ik vaste criteria opstellen en me daar aan houden.
1) graag en goed eten
2) blij zijn met aandacht en knuffelen
3) fysiek niet verder achteruit, dus nog met trapje zelf in en uit de zetel en wat rondprutsen in de tuin of klein blokje om zonder pijn en geen bijkomende mankementjes
4) zindelijk blijven
5) en dan het lastige... max aantal uur per dag echt in de war/onrustig zijn in die mate dat ik zie dat het niet leuk voor hem is.
Dus dat moet ik ook specifiëren: meer dan een uur blaffen om niks ook als ik bij hem ben. Meer dan een uur onrustig heen en weer ronddwalen ook als ik hem tussendoor ergens leg en laat liggen. Meer dan een uur "staan", dus zo maar ergens staan met kop laag zonder iets te doen. En dit 3 dagen na elkaar of 3 weken na elkaar 3 dagen per week. Dit allemaal een uur aan elkaar, nu en dan 5 of 10 minuutjes telt niet. Tenzij het 3 uur in totaal zijn.

Zo iets. Ik heb dat nodig, die duidelijkheid en meetbaarheid, anders voel ik me schuldig, naar beide kanten. Ik wil niet te lang doorgaan want hij mag het niet onaangenaam hebben. Maar ik wil hem ook niet dood laten spuiten als het nog wel leuk is voor hem. Ik wil hem niet missen maar ik kan het natuurlijk wel. Ik erger me niet aan hem, hij is aandoenlijk lief en gewoon oud.

Gisteren was het er over, vorig weekend niet.

Na een goed weekend deze voormiddag een ramp.
De hele tijd beginnen blaffen om niks en niet stoppen voor ik hem aanraakte en erg onrustig.
En plots wist ik waarom! Ik was in de naaikamer bezig en dat gebeurt niet zo vaak en hij was me kwijt.
Even bij hem gaan zitten, zucht, oprollen en slapen slapen slapen....
Plassen ga ik nu ook meestal mee als ik zie dat hij langer dan 4-5 uur neit buiten geweest is. Dan plast hij op het pupmycommando en dan zo een zucht van opluchting er na.
In zijn bench is hij ook op zijn gemak, dus zal hem er maar wat vaker in stoppen (deurtje is docht omdat kika zijn kussen sloopt anders) als ik niet aanwezig ben, dan is het mannetje gerust.
Donderdag moet ik met enkele anderen naar de dierenarts, rabiës voor 2 en 4 titeren, ik neem hem even mee voor een objectievere kijk. Dan kan ze hem in elk geval goed opvolgen, t is weer een hele tijd geleden.

Heb hem net naar buiten gedragen. Hij sliep erg vast en wou niet op.
Eerste keer dat ik hem neer zette ging hij gewoon terug naar binnen en wou in zijn slaap-bench.
Opnieuw naar buiten, op het gras gezet en "plas maar" mijn pupmycommando om te plassen er bij, een dikke zucht en alweer een giga plas. Die is er toch uit.
Nu mag hij lekker warm slapen.

Inge O schreef: ↑08 nov 2021, 18:10 Mij klinkt hij eigenlijk niet als een hondje die het slecht heeft, verward, oké, maar dat weet hij zelf niet.

Dat plassen 's nachts zou ook kunnen komen doordat zijn blaassfincter wat zwakker wordt en plots ontspant in zijn diepe slaap, dat heeft Crunch (ongeveer dezelfde leeftijd) ook heel af en toe.

Dat denk ik meestal ook.
Maar soms is hij echt zielig ook. Ligt hij buiten opgerold midden in het gras te slapen in het donker omdat hij wel de weg naar buiten kent maar niet meer terug of zo. En hij is doof dus ik zoek me wat af soms.
Net bedacht dat ik maar zo een flikkerhalsband moet halen. Of zo een sleutelhanger ding wat piept als je fluit.
En zoals vandaag, staan te staan en staand in slaap vallen is ook zielig. Maar hij was vandaag echt wel minder dan gisteren, daarom werd het me even benauwd.
Pijn heeft hij denk ik niet, misschien wat ongemakken maar die heb ik ook .
Als hij nu echt ook overdag incontinent zou zijn dan stopt het, hij vindt het afschuwelijk om vies te zijn, was ook zo toen hij verlamd was. Tijgeren en wel om schoon en droog te liggen. Maar zo ver is het gelukkig nog niet. Maar fijn warm douchen en massage met shampoo vond hij best oké deze morgen, maar hoop echt dat hij zoals Crunch maar nu en dan eens een natte nacht heeft.

Sandra&co schreef: ↑08 nov 2021, 14:40 Ik zou een schema'tje maken, per dag, per uur. Elk uur een apart vakje. Goede/neutrale uren kleur je groen, slechte uren kleur je rood. Zo kun je overzichtelijk de balans opmaken. Maar makkelijk is het niet nee...sterkte ermee.

Goed idee!
Ik hoop op vandaag gewoon een slechte dag. Hij is nu ein-de-lijk gaan liggen slapen, echt slapen dan.

Dueros schreef: ↑08 nov 2021, 11:16 Moeilijk ja.

Ik zit in hier in hetzelfde proces met onze Rosca, maar dan meer in het begin denk ik (al is zij ouder dan Sherlock). Ze blaft veel vaker en langer (van dat monotone staccato) dan vroeger, is me vaak aan het zoeken, loopt vaak de badkamer in op zoek naar de waterbak omdat daar in het vorige huis de keuken was, en vergeet soms mee op te staan of dat het etenstijd is.

Ik lees even mee.

Etenstijd vergeten zal hem nooit overkomen, als hij dat vergeet is het echt helemaal op denk ik. Helpt natuurlijk wel dat de anderen ook gaan eten. Maar vaak slaapt hij diep en komt hij niet als ik de rest roep en weg zet om eten te geven, even later als ik effectief de bakken neem is hij er dan toch.

Sherlock is 13 en een half en lichamelijk relatief in orde, toch niet slechter dan anders.
Maar zijn dementie wordt erger.
En dat vind ik zo enorm moeilijk want hoe zie je of hij het nog leuk genoeg vindt?
Hij is regelmatig "kwijt' in de zin dat hij de ingang van het huis niet meer vindt. Op zich niet erg, ik ga hem wel zoeken.
Hij eet nog heel graag, maar moeilijker/trager. Ook niet erg.
Als iemand blaft om iets en hij hoort het (dus niet als hij slaapt, dan hoort hij niks) dan blaft hij mee, maar hij stopt dan niet voor ik hem aanraak. Ook niet erg, alleen wat onhandig.
Hij ruikt nog goed denk ik want als er iets lekker is dan is hij altijd klaar voor een beetje.
Hij staat vaak zo maar te staan en valt dan soms staande in slaap, alsof hij vergeet te gaan liggen. Zielig.
Maar hij ligt ook gewoon heel vaak als een pluisbolletje op de bank in een hoekje te slapen. Of ergens waar hij denkt dat ik heen ben (voor een deur of zo liggen wachten) ook al ben ik ergens anders, dat is wel zielig.
En nu en dan vergeet hij te gaan plassen, als ik hem dan buiten breng is hij enorm opgelucht en komt er een hele grote plas, maar deze morgen een giga plas in de bench, doet hij anders echt nooit. Dus ik ga voortaan 's avonds wel mee buiten en kijk dat hij effectief plast.

Ik denk dat hij op aan het geraken is. Maar ik kan hem toch niet zo maar laten inslapen, daar voor is hij fysiek nog veel te goed. Gewoon een oude man. Ergens hoop ik dat hij er iets lichamelijks bij krijgt, cru gezegd, en dan is het klaar. Hij hoest wel vaker dan vroeger, maar dat is gewoon zijn slapper gebleven luchtpijn na de verlamming van vroeger denk ik die nu met oud worden natuurlijk nog slapper is.
Jaar geleden bloedname gedaan, perfect beeld van een gezonde hond, nieren, lever, ontstekingswaardes en zo allemaal prima toen. En toen was hij ook al wat dementerend.

Maar nu.. het is gewoon een lief aandoenlijk verward oud mannetje.
Hoe kan je inschatten of een demente hond het nog fijn genoeg heeft?
Zo moeilijk...