Een Hondenleven

Zamunda schreef: ↑17 sep 2022, 19:06 Voordat je je neergevlijd hebt staat zij al lang te dansen . Ik kan trouwens prima poot vragen maar oh wee als ik dan iets anders doe dan simpel poot aannemen. Ik ben héél rustig en vooral spelenderwijs haar aan het desensibiliseren, ik zie daar wel iets aan verbetering in maar ik vraag me echt af hoever ik daarin ga komen. Het komt niet op me over dat het ook maar iets met onheuse bejegening in het verleden te maken heeft, ik vermoed dat ze het echt niet gewend is én het van jongs af aan al gewoon echt niet prettig gevonden heeft.

De DA omschreef het als: "RR zijn niet de meest stabiele honden.''. Het kwam ter sprake omdat ze het temperaturen niet goed toeliet omdat hij haar staart met zijn hand omvatte, toen ik uitlegde dat hij zijn hand beter vlak en onder haar staart kon houden liet ze het wel toe (maar ze is dan oh zo gespannen en dat is niet om die thermometer of de mens maar om het contact met de staart).

Zamunda schreef: ↑17 sep 2022, 17:21

Kayltje schreef: ↑16 sep 2022, 10:25 Imp doet dat ook.
Nou wil ze trouwens ook maar beperkt geaaid worden en graag op haar voorwaarden. Wel wil ze eigenlijk altijd op schoot.
Er mag niemand bij haar komen liggen, en als ze bij iemand is gaan liggen (Djinn of Fitz) mogen die eigenlijk niet bewegen.
Onverwachte aanrakingen als ze slaapt vindt ze heel naar en valt dan ook uit. (Naar de honden en katten)
Het kan Fitz en Djinn weinig schelen, die reageren er helemaal niet op.
Imp gaat trouwens (nog altijd) half dood als ze een halsband om moet, en helemaal dood als ze een tuig om zou moeten.

Nou heeft Imp een gevoelige huid door allergieën, dus dat zou een oorzaak kunnen zijn.
Maar op de een of andere manier verdenk ik haar ook van “het gewoon zo willen als zij zegt”, ze is nogal een prinsesje

Dat heeft Raaf ook, bij hem interpreteer ik het als flinke angst, hij kan ook echt als door een wesp gestoken opspringen als ik onverwacht een teen beweeg terwijl hij tegen me aan ligt. Ook tijdens het in beweging zijn is hij bang voor pijn, als ik bijv met een tak loop (geen stok maar lange gesnoeide tak) dan springt hij met een boog weg. Halsband en tuig heeft hij dan weer geen moeite mee, dat maakt geen onverwachte bewegingen zeg maar, hij is bang voor pijn en heeft verder geen naar gevoel aan de huid voor zover ik dat zie.

Nyah gaat dan weer half dood van de stress en angst als je iets anders doet dan gewoon over de rug, kop of flank aaien. De staart is een groot drama maar de buik ook. Ik ben erg benieuwd of ik haar daar meer vertrouwen in kan gaan geven, ze staat al nerveus op als je haar aanraakt terwijl ze ligt, laat staan dat ik ooit iets bij haar zou moeten doen wat een beetje pijn doet. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt bij een hond (eigen, logee of opvang) ik kan eigenlijk altijd heel snel al van alles doen vanuit rust.