Die kus! Arme Mila. Zeno heeft dat alleen in zijn puppy-tijd een keer meegemaakt. Toen had ik zoiets van: dus een vreemdeling mag je een kus geven en mij wil je alleen maar bijten.Diana schreef: ↑22 feb 2023, 19:29 Ja, ik zou het zelf nooit bedenken om een hond die ergens zonder baas ligt aan te halen, maar op dat soort dingen moet je inderdaad bedacht zijn. Er zijn altijd mensen die zoiets wel doen, of in het voorbijgaan opeens hun hand uitsteken naar je hond, of zelfs de kop van je hond vastpakken en er een kus op geven (dat is mij ooit gebeurd met Mila)Ook een leermomentje dus
Met jonge kinderen let ik ook altijd heel erg op en neem ik ruimte, die kunnen soms ook opeens rare dingen doen. Ik anticipeer altijd wel veel en ik neem nooit risico als ik denk dat een situatie wel eens niet prettig of ongemakkelijk voor mijn hond zou kunnen worden.
Ik vind zelf Mila - op een andere manier - net zo makkelijk in sociaal opzicht. Ze schrikt niet als iemand haar opeens onverwacht aait. Dat is ook wel eens gebeurd en dan stapt ze heel snel wegDie persoon heeft dan voor haar wel helemaal afgedaan, maar verder blijft ze er vrij stoïcijns onder, zolang ze maar wel weg kan. Met Mila hoef ik eigenlijk niets te sturen, ze gedraagt zich altijd neutraal en zorgt zelf wel dat ze niet in vervelende situaties komt. Ik kan met haar gewoon los door het dorpscentrum lopen, ze kijkt naar niets of niemand, snuffelt hier en daar en let verder alleen op mij. Dat kan met Fayah echt niet, die gaat naar het eerste het beste terras en springt dan bij mensen op schoot om ze te zoenen
Als je je hond graag meeneemt naar drukke en onoverzichtelijke plekken, is een hond als Mila soms inderdaad wel lastiger, ze heeft gewoon wat meer ruimte om zich heen nodig en dan is niets een probleem. Maar dat soort dingen doe ik eigenlijk nooit met honden, dus in mijn leven is een Mila juist ook heel makkelijk. Ik doe het nu dus wel eens met Fayah, speciaal omdat ik haar daar een plezier mee doe, even samen naar de markt bijvoorbeeld. Dan mag ze ook contact maken met mensen die haar graag willen aaien. Maar het zit eigenlijk totaal niet in mijn systeem om bij dat soort dingen mijn hond(en) mee te nemen.
Amoz heb ik ook echt moeten leren achter mij te gaan staan als hij iemand niet oké vond. Van nature was aanval de beste verdediging volgens hem. Maar het werkte uiteindelijk wel heel goed, hij wist dat ik mensen bij hem uit de buurt hield en leerde daar gaandeweg op vertrouwen. Op den duur wisselde hij zelf al van kant als we op een stoep iemand moesten passeren, zodat ik tussen hem en die andere persoon in liep. Maar met hem liep ik in die periode uiteraard ook niet over een drukke markt, later kon dat wel gewoon en reageerde hij net als Mila als hij onverwacht aangeraakt werd - wel met iets meer spanning, maar nooit meer met agressie.
Ik zou Zeno ook niet los op straat durven te laten lopen. Er zijn gewoon te veel dingen die mis zouden kunnen gaan. Ik denk dat dat beter kan bij honden die en iets stoicijns hebben (veel dingen kunnen negeren) en een supergoede hechting hebben met hun baasje (hoge will to please). Zeno voldoet niet echt aan die eisen.
Uitvallen doet Zeno niet snel. Bij mensen nog nooit. Bij honden alleen als ze naar hem uitvallen en daarbij echt te dichtbij komen (en dan nog kan hij soms zelfs dat over zich heen laten gaan).
Ik zou het zelf wel gezellig vinden om Zeno ook naar nog drukkere plekken mee te nemen. Over een drukke markt heen, ofzo (dan zou ik dan zelf ook eerder doen, denk ik, zo jog ik nu alleen maar omdat het met Zeno kan, in m'n eentje zou ik niet zo snel gaan joggen).
Je ziet regelmatig honden op koningsdagmarkten bijvoorbeeld. Al denk ik niet dat ze het allemaal even leuk vinden. Dat zie je ook aan ze. Van Zeno weet ik zeker dat hij dat too much zou vinden, dus dat doe ik hem niet aan. Maar een tuincentrum of een terras gaat op zich prima.
Toen heb ik gevraagd of het wel oké was om haar aan te raken, omdat ze met haar heup tegen me aan ging staan. 
Maar ik moet zeggen dat anderen in het losloopgebied mijn honden ook niet vaak aaien. Het komt volgens mij heel vaak van mensen die juist zelf geen hond hebben. Een enkele keer is het een echte hondenliefhebber die de hond(en) wil aaien, maar als ik zou gokken zou ik zeggen dat dat wel de minderheid is. 
Het opspringen naar mensengezichten om te zoenen doet ze nu niet meer zo erg, als jonge pup kon ze daar ook wat van.