Een Hondenleven

Cooper schreef: ↑22 dec 2023, 18:53 Nee, geen verandering van zijn vacht. Hij glimt nog steeds mooi. Eten is 1 van zijn hobby's maar hij blijft vooralsnog een sprietje.

Fijn, zeg. Alleen maar positieve veranderingen tot nu toe.

Merk je al iets qua verandering in zijn vacht?
En hoe is zijn eetgedrag? Komt hij aan in gewicht?

Goed dat je de knoop hebt doorgehakt.
Vond hij de prik nog vervelend, of viel het wel mee?

Maar goed, mijn ervaring met een chip (nou ja, die van Zeno dan ) is natuurlijk ook slechts één ervaring en het was in mijn geval niet per se een extreem slechte/goede ervaring.
Zeno is trouwens geen kussen-wipper of een reu die 's nachts gaat janken en weg wil lopen omdat hij de loopse teefjes achterna wil gaan. Bij hem is het meer 'lekkere geurtjes en als het goed ruikt er bovenop'. Ik geef hem daar zo min mogelijk de kans toe en/of grijp in.

Wippen op een persoon heeft Zeno slechts 1 x in zijn leven gedaan en toen had ik iets steviger opgetreden dan gemiddeld. Dat mens-wippen was eenmalig. Dat was trouwens op de eigenares van een hond die hij lekker vond ruiken, maar ik wil het gewoon niet hebben.

Ik heb er bij Zeno ook geen chip in gestopt omdat ik gedragsproblemen wilde oplossen. Het was meer het (hond)sociale aspect waar ik op had gehoopt. Je hoort nog weleens dat gecastreerde reuen meer hondenvrienden hebben dan intacte reuen. Maar dat heb ik dus niet zo ervaren.

Cooper schreef: ↑02 nov 2023, 15:51 Dat is de reden dat ik het wil proberen. Brengt het ja dan nee een gedragsverandering. Tijdens het doorspitten van het internet krijg je inderdaad heel diverse soorten ervaringen. Het is dus niet te voorspellen. Maar omdat het om chemisch castreren gaat durf ik de gok wel te wagen voor een half jaar.

Ik zou het ook gewoon proberen, dan weet je hoe Cooper reageert. Het is natuurlijk slechts een indicatie, chip vs ballen er daadwerkelijk af is niet helemaal hetzelfde, maar je hebt in ieder geval een idee wat de afwezigheid van testosteron bij hem teweeg brengt.
Je weet van tevoren nooit hoe je hond erop zal reageren. Misschien reageert Cooper ook slecht op de chip, net zoals de hond van EchoMira. Dan is het alleen ellende, zo'n chip. Het voordeel van zo'n chip is echt dat het tijdelijk is. Een 'echte' castratie is definitief.

Cooper schreef: ↑02 nov 2023, 15:33

CatnDog schreef: ↑02 nov 2023, 15:05 Herkenbaar. Zeno weet van intacte reuen dat hij daar helemaal niets mee hoeft, maar al het andere (intacte teven, gecastreerde teven/reuen) zijn allemaal interessant.

Je schreef in een eerdere reactie dat je Zeno een keer chemisch heb laten castreren maar dat zijn vacht toen moeilijker werd. Was dat de reden om een chirurgische castratie niet door te zetten of had je nog andere redenen?

Nee, ook om andere redenen.
De hoofdreden was dat er totaal geen gedragsverandering was. Zeno (hij was toen 3 denk ik) werd helemaal niet rustiger of gemoedelijker zoals er vaak beweerd wordt; dat het harde randje er vanaf gaat of iets dergelijks. Zeno was gewoon Zeno. Andere honden vielen nog net zoveel naar hem uit als daarvoor. Hij is gelukkig overigens niet onzekerder geworden, hij begon niet ineens met terug uitvallen. Gewoon echt nul verschil.
Verder dus de slechte vacht en hij kwam aan in gewicht.
Het enige dat hij minder deed was zijn poot optillen.
Er waren bij hem totaal geen voordelen te bekennen. Dus de beslissing was nogal makkelijk: die ballen blijven er gewoon aan.
Hij reageerde trouwens niet slecht op de chip zoals de hond van EchoMira. Hij piepte niet eens toen de chip erin ging. Maar hij is ook wel een bikkel, hoor.

Herkenbaar. Zeno weet van intacte reuen dat hij daar helemaal niets mee hoeft, maar al het andere (intacte teven, gecastreerde teven/reuen) zijn allemaal interessant.

Met die hormonen kan het toch ook (deels) geiligheid zijn? En ja, ook (deels) spanning.
Lekker geurtje - SPANNEND! - er bovenop.

Bij een teef vind ik de keuze voor castratie ook makkelijker.

Ik denk dat ik het ongelijkmatige van teven ook wel grappig zou vinden. Dat mieperige/aanstellerige af en toe. Soms ergens helemaal geen zin in hebben. Zeno heeft dat totaal niet. Die heeft altijd goede zin en die miept nooit.

Nanna schreef: ↑01 nov 2023, 18:45 Mijn reuen zijn op 1 na nooit gecastreerd hoor, en op zich viel het reuengedrag ook heel erg mee bij mijn honden. Evengoed vind ik een teef toch fijner.
Al was het alleen maar vanwege alle honden die je tegenkomt. “Hedde ge daor een menneke bij” *angstig kijkend*. Nee ik heb alleen teven. En dan de opluchting bij de tegenliggerd

Dat is ook een hoofdreden waarom ik een teef wil: het sociale aspect. Je kan gewoon veel zorgelozer wandelen met een teef en dat lijkt me fijn.
Verder vind ik een reu op veel momenten heel erg lachwekkend. Dat simpele. Die blik in die ogen (de zeven hemelen) wanneer ik te laat ben om hem bij een plasje weg te halen.

Ik had voor een reu gekozen omdat 1) ik ze net zoals Nanna groter en mooier vind en 2) omdat bij de Groenendaelers reuen als een stuk stabieler werden beschreven dan teven.
Maar ik had toen ik aan een hond begon weinig kennis over de gevolgen van castratie (voor- en nadelen) bij reuen vs teven. Ik dacht dat honden net zoals katten bijna altijd gecastreerd werden. Beide geslachten.
Gaanderweg leert men.
Ik denk dat ik voor een volgende hond ook een teef zou kiezen MAAR... het is ook weer niet dat ik me er enorm aan stoor. Bovendien vind ik dat ik nu eenmaal voor een reu heb gekozen en het bijbehorende gedrag krijg je erbij. Ook als je een reu op latere leeftijd castreert (nadat hij seksueel volwassen is geworden), zal je alsnog reutjesgedrag blijven zien. Dat heeft hij immers in die tijd daarvoor in zijn breintje geprent. Alleen bij vroegcastratie kan je bepaald reutjesgedrag voorkomen, maar dat heeft weer allerlei nadelen.

Cooper schreef: ↑31 okt 2023, 19:41 Chemische castratie zal misschien een voorspelling kunnen zijn wat het doet met de vacht?

Ja. Ik heb Zeno ook een keer chemisch laten castreren. Zijn vacht veranderde enorm, er was bijna niet doorheen te komen.

Ik heb het topic doorgelezen.

Ik zou lekker aan de slag gaan met de tips van EchoMira. Hup, het roer omgooien. Heel zwart-wit zijn in wat je wel en niet wil zien. En niet twijfelen/bang zijn dat je hond een robot wordt. Hoe consequent je ook bent, je hond wordt echt nooit een robot.