Ja, zowel honden als mensen hebben natuurlijk hun grenzen. De stelling was meer gericht op het overgaan van de grenzen van de honden door het baasje en niet zozeer van de grenzen van het baasje waar de honden overheen kunnen gaan.
Het hele begrip grenzen is (blijkbaar) heel fluide.
Niet alleen hebben verschillende honden verschillende grenzen. Een individuele hond heeft natuurlijk ook geen rigide grenzen. Die veranderen niet alleen tijdens een hondenleven, maar ook per moment/situatie.
Als voorbeeld moet ik denken aan grenzen binnenshuis en grenzen buitenshuis. Buiten stelt een hond zich weer even anders op. Wat als bedreigend wordt ervaren of wat er getolereerd wordt wisselt.
Als baasje weet je op een gegeven moment wel waar de grenzen van je hond op bepaalde momenten liggen.
Om het voorbeeld van Diana aan te halen: vindt je hond het leuk om buiten door een vreemde geaaid te worden of niet? Dan kan je als baasje dus over die grens heengaan door als je hond het eigenlijk niet zo leuk vindt, toch te laten aaien door een stel kinderen. Iets wat jij misschien graag wilt zien: een super-sociale hond. Dat heeft ook wel iets weg van pushen of opdringen.
Er zijn 8 resultaten gevonden
Terug naar “Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan”
- 20 aug 2024, 16:33
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
- 19 aug 2024, 20:12
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Re: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Wat mooi beschreven: 'op grenzen balanceren'.
Bij Zeno moest ik duidelijk een grens over met het aanleren van het nemen van de trap, naar beneden. Hij werd te zwaar om te tillen en ik had daarmee m'n rug bezeerd, dus hij moest het echt zelf gaan doen. Dus: arm om hem heen slaan en we gaan. Hij stribbelde aan het begin echt enorm tegen. Maar na een week ging hij helemaal zelf.
- 18 aug 2024, 17:12
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Re: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Eens. Het is een lastige stelling en grenzen kan je op heel veel verschillende manieren interpreteren en er zijn zoveel verschillende voorbeelden te bedenken waarbij je een grens overgaat, wat niet per se negatief hoeft te zijn.blondie schreef: ↑18 aug 2024, 13:30 Ik vind het een lastige stelling.
Is grenzen opzoeken hetzelfde als een hond uitdagen bijvoorbeeld?
Bij de herders voorheen en ook bij Aki daagden we uit, voor training met pakwerk en al ben ik daar met Aki nooit in doorgegaan dat stukje drive zat/zit sowieso in hem, dus daar daagde ik/we hem in uit ook om te zien hoe hij daar dan op reageerde, en dus aan te leren dat er een grens door ons werd gesteld aan de mate van kracht en drift.
Hij houdt wel van een robbertje flink stoeien, maar nog steeds kan hij doorslaan. Als een manspersoon, die vaak geneigd zijn om even gek te doen met hem, dan wat heftiger doet merken wij wanneer het tijd wordt om het spelletje te stoppen en dat lukt ook omdat die grens al vanaf jong af aan bekend is, en tijdig dus naar een stop gaat.
Bij Chara en Glory daagden we wat uit om spel uit te lokken zodat ze zich wat vrijer gingen voelen in de omgang met ons, Glory was daarin erg terughoudend en durfde niet goed, maar die komt tegenwoordig ook al wat losser.
Chara hapte en kon soms echt de tanden in je hand zetten als haar iets niet zinde in begin dat ze hier was of vrij rap dingen/posities claimen we hoefden niet eens grenzen op te zoeken, maar wel te verleggen bij haar. Volgens mij gingen we toen niet over haar grenzen heen, maar door anders te doen leerde zij zelf over de grens heen te stappen. Toen ze wat meer gewend was, en qua gestel ook beter in de vel kwam te zitten ben ik wel bewust met dat happen en bijten aan de gang gegaan, die grens was voor mij toen bereikt om ook te zien of zij zou blijven bijten als het haar zo uit kwam, of dat dat om te buigen was. Gelukkig het laatste, dus kon en kan visite en vreemd volk haar gewoon aaien zonder dat ik nu nog twijfel heb over haar betrouwbaarheid.
Verder net als Diana eigenlijk. Als honden een angst aan durven geven, dan ga ik samen zien of de angst omgezet kan worden in vertrouwen. Ik zie dat niet als een grens over gaan.
Kain de kat en Chara hebben het niet zo op borstelen, maar met hun lange vachten moet dat gewoon. Chara is nog te overreden, Kaïn moet ik in een houtgreep nemen en rap een borstel eroverheen halen anders lig ik open of lukt het borstelen gewoon niet. Daarna snoepje erin, idem met medicatie. Beetpakken, pil in de keel wrijven laten slikken en weer los, vriendelijke manieren geprobeerd maar die verdomd het gewoon dus dan maar over die grens heen eens in de zoveel maanden.
Zoals bij angst. Dat is meer de grenzen verleggen en vertrouwen opbouwen. Op zich ga je dan wel een grens over, maar op een constructieve manier.
Pakwerk vind ik ook een goed voorbeeld. Ik kan me herinneren dat er een oefening was (waar ik niet aan mee heb gedaan, heldin
) waarbij het de bedoeling was dat de hond ging blaffen. Aanblaffen. Maar goed de hond eerst laten beginnen met blaffen voor de eerste keer. Aangezien Zeno helemaal niet snel om iets gaat blaffen, wilde ik dat heel graag zo houden. Toen dacht ik dus: laat maar met dat aanblaffen. Maar als ik daar grenzen over was gegaan - een trigger had gevonden om hem te laten blaffen - had ik hem wellicht wel het aanblaffen kunnen leren. Van opjuttende manspersonen moest Zeno nooit wat hebben. Ik denk dat dat de ultieme trigger was geweest om hem te leren blaffen
Bij uitdagen tot spel ga je inderdaad ook grenzen ontdekken. In het geval van Chara en Glory waren ze aan het groeien: ze mogen meer/over een grens heen.
Zeno was als jonge hond ook een hele ruwe stoeier, dus daar heb ik dat opzicht ook wel grenzen lopen stellen als in krimpen: even wat meer dimmen. Ja, je mag me bijten tijdens het stoeien, maar alleen met een rem.
Mijn katten houden allebei wel van borstelen, maar ze zijn kortharig, dus het is niet echt een noodzaak. Kaïn is toch halflangharing?
Bij hen moet ik duidelijk een grens over als ik een vlooienbandje om ga doen. Dat vinden ze vervelend. Moet toch. Dan vinden ze me eventjes niet leuk en eentje vat het ook op als een lichte vertrouwensbreuk, maar het is al snel over.
- 18 aug 2024, 16:30
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Re: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Ik had het er toevallig vandaag over met m'n broer. En die zei: het ligt eraan hoe de hond het ervaart. Bertus vindt het duidelijk niet leuk. In zijn geval zou het dan meer pesten zijn dan plagen. Maar als honden er totaal niet mee zitten, dan is het naar mijn mening niet zo'n ding.Smoushond schreef: ↑18 aug 2024, 13:15Nou ik ben dan ook abnormaal maar ik vind nepgooien niet leuk ,beetje pesten of voor de gek houden . Bertus vind het trouwens vreselijk en wordt boosCatnDog schreef: ↑17 aug 2024, 21:07Ik zeg niet dat het niet mag, ik doe het alleen zelf niet.Gonnie schreef: ↑17 aug 2024, 20:53 O, mag je je hond niet plagen? Doe ik weleens. Aangezien Tanja het leuk vindt als ik een stok in het water gooi, doe ik soms alsof ik een stok opraap en hem het water in gooi. Dat gaat snel. Als ik echt een stok pak dan is ze zo ongeduldig dat ze zowat in mijn arm hang als ik die opraap. Of als ik alleen al naar het water loop zonder stok wilt ze al tegen me opspringen, meestal keer ik me dan om en is het afgelopen dan gooi ik niks in het water.
Maar als we dan verderop weer een stukje water tegenkom en ik zie niks liggen om te gooien, dan doe ik net of ik een stok opraap en in het water gooi. Ze trapt er telkens weer in.
Ik zie heel veel mensen 'nepgooien' met hun honden, daarom denk ik ook dat het redelijk als normaal wordt gezien. Ik ben daarin dus een beetje abnormaal.
Hier ook weleens iemand op visite gehad die ging nepgooien met Zeno. En Zeno trapte daar dus niet in. Ik denk dat hij het niet vertrouwde. Toen zei die gast 'jouw hond is slimmer dan de onze'. Maar ik denk niet dat het per se met intelligentie te maken heeft. Eerder wat honden gewend zijn. En Zeno vond dat nepgooien dus heel erg raar.maarja wat voor de een gewoon leuk spelen is kan voor de ander pesten zijn ben ik wel achter gekomen. Ik had een filmpje van Bertus met impulscontrole oefeningen en dat werd ook als pesten gezien
In het geval van pesten ga je voor mijn gevoel dan ook expres een grens over.
- 17 aug 2024, 21:13
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Re: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Kunnen mensen daar netjes vanaf blijven? Als ze in een hondenbuggy zitten? Ik kan me helemaal voorstellen dat ze in het OV koetsjie-koetsjie lopen te doen en mogelijk eerst denken dat er een baby in ligt en dan beseffen dat het honden zijn en dan kunnen ze alsnog koetsjie-koetsjie doen.
Dat helpt vermoedelijk niet met haar angst.- 17 aug 2024, 21:07
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Re: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Ik zeg niet dat het niet mag, ik doe het alleen zelf niet.Gonnie schreef: ↑17 aug 2024, 20:53 O, mag je je hond niet plagen? Doe ik weleens. Aangezien Tanja het leuk vindt als ik een stok in het water gooi, doe ik soms alsof ik een stok opraap en hem het water in gooi. Dat gaat snel. Als ik echt een stok pak dan is ze zo ongeduldig dat ze zowat in mijn arm hang als ik die opraap. Of als ik alleen al naar het water loop zonder stok wilt ze al tegen me opspringen, meestal keer ik me dan om en is het afgelopen dan gooi ik niks in het water.
Maar als we dan verderop weer een stukje water tegenkom en ik zie niks liggen om te gooien, dan doe ik net of ik een stok opraap en in het water gooi. Ze trapt er telkens weer in.
Ik zie heel veel mensen 'nepgooien' met hun honden, daarom denk ik ook dat het redelijk als normaal wordt gezien. Ik ben daarin dus een beetje abnormaal.
Hier ook weleens iemand op visite gehad die ging nepgooien met Zeno. En Zeno trapte daar dus niet in. Ik denk dat hij het niet vertrouwde. Toen zei die gast 'jouw hond is slimmer dan de onze'. Maar ik denk niet dat het per se met intelligentie te maken heeft. Eerder wat honden gewend zijn. En Zeno vond dat nepgooien dus heel erg raar.
- 17 aug 2024, 21:03
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Re: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Ja, bij angst. Daar had ik nog niet aan gedacht. Daarbij ga je ook bewust over grenzen heen. Met uiteraard de bedoeling dat de hond groeit.Diana schreef: ↑17 aug 2024, 20:44 Ik ga als het niet noodzakelijk is (bijvoorbeeld bij de dierenarts) nooit moedwillig over grenzen heen, maar ik ga er wel aan werken om ze op te rekken als die grenzen voor de hond zelf, voor mij of voor de omgeving niet prettig zijn.
Als een hond bijvoorbeeld bang is, ga ik niets forceren, maar ik ga wel werken aan die angst. Ik zeg niet snel: dit is het dus en daar leggen we ons maar bij neer - ik zie meestal genoeg mogelijkheden ter verbetering door dat soort grenzen van wat een hond aankan steeds wat meer op te rekken. Maar dan dus wel met respect voor die grenzen, nooit door er keihard overheen te walsen of iets te forceren. Soms zit 'm dat niet eens in die specifieke situaties die angst inboezemen, maar in werken aan zelfvertrouwen en vertrouwen in jou als baas in het algemeen.
- 17 aug 2024, 20:16
- Forum: Kynologische Klets
- Onderwerp: Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
- Reacties: 45
- Weergaves: 1845
Stelling: Je moet de grenzen van je hond opzoeken EN er regelmatig overheen gaan
Ik ben benieuwd wat iedereen hiervan vindt. Ik vind het zelf namelijk nogal een lastige.
Als je een hond (of ander dier) leert kennen, zal je op bepaalde momenten tegen elkaars grenzen gaan aanlopen.
Je leert elkaar beter begrijpen. Je begrijpt wat het dier fijn/leuk vindt en wat niet.
Als ik bijvoorbeeld aan mijn katten denk, dan respecteer ik hun grenzen volledig en zou ik dus niet proberen om daar - als ik weet waar de grenzen liggen - overheen te gaan. Mijn ene kat vindt over de buik geaaid worden heerlijk, de ander niet. Bij de ene doe ik het wel, bij de ander niet.
Ik kan me bijvoorbeeld ook indenken dat mensen bewust bepaalde grenzen willen verleggen. Zoals uithoudingsvermogen.
Als ik bijvoorbeeld naar hoe andere mensen met honden omgaan kijk, denk ik: dat vind ik opfokken/pushen/voor de gek houden/plagen. Dat zou ik persoonlijk niet doen. Maar die mensen staan daar blijkbaar anders in en vinden dat zoiets moet kunnen. Die vinden dat blijkbaar ook leuk.
Dus vooralsnog is mijn antwoord: ja, je zoekt de grenzen op (dat moet/is onvermijdelijk als je samen leeft), maar nee, daar ga ik vervolgens niet opzettelijk overheen.
Als je een hond (of ander dier) leert kennen, zal je op bepaalde momenten tegen elkaars grenzen gaan aanlopen.
Je leert elkaar beter begrijpen. Je begrijpt wat het dier fijn/leuk vindt en wat niet.
Als ik bijvoorbeeld aan mijn katten denk, dan respecteer ik hun grenzen volledig en zou ik dus niet proberen om daar - als ik weet waar de grenzen liggen - overheen te gaan. Mijn ene kat vindt over de buik geaaid worden heerlijk, de ander niet. Bij de ene doe ik het wel, bij de ander niet.
Ik kan me bijvoorbeeld ook indenken dat mensen bewust bepaalde grenzen willen verleggen. Zoals uithoudingsvermogen.
Als ik bijvoorbeeld naar hoe andere mensen met honden omgaan kijk, denk ik: dat vind ik opfokken/pushen/voor de gek houden/plagen. Dat zou ik persoonlijk niet doen. Maar die mensen staan daar blijkbaar anders in en vinden dat zoiets moet kunnen. Die vinden dat blijkbaar ook leuk.
Dus vooralsnog is mijn antwoord: ja, je zoekt de grenzen op (dat moet/is onvermijdelijk als je samen leeft), maar nee, daar ga ik vervolgens niet opzettelijk overheen.