Een Hondenleven

Nanna schreef: ↑14 jun 2024, 09:47 En toch staat of valt alles met het basiskarakter van de hond. Glenn heeft de eerste anderhalf jaar in een kelderbox graatmager op een jute zak gezeten en kijk eens wat een fijne hond dat werd.
En dan heeft Farrah niet eens een echt verleden als asielhond want zij was gewoon iemand’s huisgenootje.
Ze heeft ook een waanzinnig kalme en fijne blik in die ogen dus ik ben geen seconde bang dat dat een half waanzinnige zuidelijke landen angsthaas is.

Dat zeker. Bas heeft op straat geleefd met een pup, is gevangen door de politie en heeft daarna meer dan anderhalf jaar in een overvol asiel gezeten waar ze ook nog een nest heeft gehad. Ze is gewoon een super stabiele hond gebleven.

Guus is altijd vrolijk en ik weet zeker dat hij mishandeld is. Super open. Naar alles en iedereen. Toch komt hij uit het dodingsstation in Alicante. Heeft hem allemaal niet uit het veld geslagen.

Tom was een en al trauma en kon ook happen en grommen. Dus die zat anders in elkaar. Nu was hij wel doodziek wat zeker ook een rol speelt in karakter omdat hij zich zeer rot moet hebben gevoeld.

Josefien schreef: ↑14 jun 2024, 00:34

thom schreef: ↑13 jun 2024, 21:27
Dierenarts doen we zo snel mogelijk. Doen we altijd hoor.

En gelijk vanaf de eerste dag echina geven. Transport, nieuwe leefomgeving etc, levert stress op. Zowel negatief als positief. Hoewel je het misschien niet merkt of ziet aan de hond. Dit kan de weerstand verminderen, met risico op oplaaiing van evt. sluimerende zuid-europese parasieten. Zo belangrijk dat het immuunsysteem geen opdonder krijgt, maar goed op peil is en blijft. Het zou zomaar kunnen dat dit bij Quinn heeft gespeeld. Ondanks het feit dat hij vrolijk was en jullie genoten van elkaar, kan het allemaal wel een flinke impact hebben gehad op zijn weerstand. Toen Javier in het eerste jaar bij ons was en jeukerig werd, is mij het advies gegegeven echina te geven. En of dat hielp ! Merlijntje en Edison kregen gelijk vanaf dag 1 echina, om problemen voor te zijn en hebben geen immuun-gerelateerde of mlz-achtige symptomen laten zien

Dit vind ik wel een mooi stuk zo. Want ook ik heb de ervaring dat na transport honden enorme klappen krijgen. Ander voer, ander klimaat, volledig vreemde mensen, stressvolle transporten en ga zo door. Bas had lange tijd plakpoep die overal in bleef hangen en plaste binnen alles onder. Guus heeft zoveel jeuk gehad dat ik dacht dat hij leishmania had aangezien hij kaal werd. Guus had echt enorm veel stress fysiek en heeft nu voedselallergie. Tenminste hij reageert meteen op hoefdieren met buikpijn en lusteloosheid, vaak gevolgd door epilepsie. Mentaal was hij wel heel sterk en hij sloeg zich overal dapper doorheen. Fysiek kreeg hij de klappen dus.

Dus denk dat het ondersteunen van het immuunsysteem een heel slim idee is.

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 23:02

Marc schreef: ↑13 jun 2024, 22:47

thom schreef: ↑13 jun 2024, 22:29

Ria wilde toen eigenlijk geen hond meer en ik juist wel. Daar moet je toch echt samen uitkomen.

Wel fijn dat ze er toch in mee gaat. Erg lief. Dus nu is duidelijk dat er voor jou een hond bij hoort. Net als bij veel andere mensen. Ik hoef alleen maar geen hond als ik er echt geen tijd of ruimte voor had. Als het kan lopen hier honden.

Als je geen tijd of ruimte voor een yorkie hebt doe je het fout.

Het is niet eens dat ik honden wil. Ik denk dat ik zelf gewoon emotioneel een greppel in rij als ik niets om me heen zou hebben. Dat mogen ook best fretten, ponies of katten zijn maar die kosten evenveel tijd en zijn duurder dus doe me nou maar gewoon zo'n keukenkabouter waar je elke dag mee kan spelen en knuffelen en trainen.

De kunst is dan wel om zo'n soort hond te nemen. En niet te denken dat je met een presa canario naar de markt kan als je maar positieve klikkertraining doet. Nee Naomi, dat is niet hoe dat werkt.

Haha. Ik zie Naomi inderdaad lopen. Al is de kans dat ze klikkert klein want de meeste presas lopen met knetterbrede halsbanden in de riem te hangen terwijl Naomi op de telefoon zit....

Hahaha. Ja zo kan je er ook naar kijken. Ik vind Stichtingen gewoon bol.com van de leuke hondjes en dan krijg ik hem gewoon thuisbezorgd uit Spanje. Als ik er zelf een wil halen dan moet ik die zelf chippen. Enten. Paspoort aanvragen. Maand ergens laten wachten tot rabiës geldig is en dan over laten vliegen. Dat deel besteed ik graag uit voor 275 euro en ik en de stichting hoeven geen dikke matties te zijn. Ik hoor nooit wat van de stichting en dat is ook prima want ze zitten hier perfect en er wordt goed voor gezorgd.

Elk hondje wat ik neem calculeer ik bij in dat het ook snel dood kan zijn. Soms is dat zo. Dan neem ik daarna een ander hondje.

Hier vlakbij kan ik in een Duits asiel zo een galgo gaan uitzoeken uit wel tien stuks recht uit Spanje en die dan voor 300 euro meenemen. Als ik een galgo wil ga ik daar echt wel kijken.

thom schreef: ↑13 jun 2024, 22:29

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 22:22

thom schreef: ↑13 jun 2024, 22:14Tussen Aar en Quin zaten 7 maanden, dus dit is enorm snel

Ik krijg er een koude rilling van nu je het zo zegt.

Ria wilde toen eigenlijk geen hond meer en ik juist wel. Daar moet je toch echt samen uitkomen.

Wel fijn dat ze er toch in mee gaat. Erg lief. Dus nu is duidelijk dat er voor jou een hond bij hoort. Net als bij veel andere mensen. Ik hoef alleen maar geen hond als ik er echt geen tijd of ruimte voor had. Als het kan lopen hier honden.

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 22:33

thom schreef: ↑13 jun 2024, 22:29

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 22:22

Ik krijg er een koude rilling van nu je het zo zegt.

Ria wilde toen eigenlijk geen hond meer en ik juist wel. Daar moet je toch echt samen uitkomen.

Ik wil gewoon op zijn minst een hond. Dat is wie ik ben.
In mijn geval is 2 handiger. Of 3.

Nul honden is gewoon niet aan de hand. Iedereen heeft zijn grenzen.
Het mag best een ouwe tekkel zijn die alleen maar wil slapen. Dat maakt me minder uit. Maar gewoon geen hond? Onbespreekbaar.
Ik weet niet hoe ik naar bed moet zonder eerst een rondje te lopen.

Hier ook. Ik kwam er achter toen ik Bas nog niet had. En ik wil er ook wel echt perse twee. Ik zag ze vandaag ineens super enthousiast met elkaar doen. Zo leuk. Ik was op de wc en dat wisten ze niet. Ze liepen wat en kwamen elkaar tegen in de gang. Super druk kwispelend en snuffelende aan elkaar en beetje spelbuiginkjes maken. Ze wisten niet dat ik ze zag. Zoooo schattig want normaal leven ze gewoon synchroon zonder veel interactie maar wel met volledige acceptatie en stressloos. Nu ineens zag ik echt waardering naar elkaar. Ze likten elkaar ook. Dat had ik echt nog nooit van ze gezien. Maar als ik nu weg moet stelt me dat wel gerust. Ze hebben echt elkaar.

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 22:29

Marc schreef: ↑13 jun 2024, 22:22

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 21:54 Ik wil en mag niet zeggen dat het wel mediterraanse pleuritis is maar ik weet wel dat ik nog nooit zoiets gehoord heb van mensen met honden die bewust en zorgvuldig gefokt zijn.
Wel andere dingen, hoor. Ik heb ook weer niet gehoord van epileptische spaanse asielhonden dus ik wil niets zwartmaken.
Maar ik wil het allebei niet. Geen middelandse zeehond met een geschiedenis van verwaarlozing en ook geen rashond met een stamboom die op een lantaarnpaal lijkt.

Ik snap je helemaal maar ik haal er meer uit dan dat. Ik vind het een enorme toegevoegde waarde dat een hond een verleden heeft en daarna mij is.

Dan zorg ik er ook gemakkelijker en beter voor. Ben ik geduldiger en dankbaarder. Dus kwa ziekten snap ik je. Maar ik heb gewoon meer met Zuid Europese honden dan met andere honden. Ik voel iets bij hun blijheid na een verleden. Bij een gekochte jonge hond of rashond moet ik het doen. Dat is niks voor mij. Dus ik wil een hond die mij wil en dat is bij de meeste Zuid Europese honden wel echt het geval. Bas en Guus zijn zulke lieve geweldige en apart uitziende honden dat ik niks anders meer wil. Zoals een ander niks anders wil dan een setter of een teckel wil ik een Spaanse hond. Ongeacht het uiterlijk of de kans op ziek zijn. Ze zijn er al dus bij mij doodgaan is beter dan in het asiel.

Klinkt als een hoop gelul maar beter kan ik dit niet uitleggen.

Ik snap jou ook. Ik heb dat met Dapper en Cleo en ook met Hein zo gevoeld.
Het feit dat je ook voor je hond een toevluchtsoord bent zoals dat andersom ook zo is.

Maar eigenlijk vind ik dat honden gewoon niet gered moeten hoeven worden en ik wil ook gewoon mijn liefde niet stoppen in iets dat al stuk was voor ik me kwam bemoeien. Redden is leuk maar het moet geen smartlap worden. Het moet een happy end zijn en dat waren Quinn en Tom niet. Cleo ook niet.
En dat heb ik het nog niet eens over liegende wolventruien en wat ik daarbij voel.

Mijn oplossing zou zijn om daarheen te gaan en een zeer jonge pup op te halen. Echt uit het nest om ze de toekomst te besparen maar wel een gezonde hond te krijgen

Ik snap ook dit weer helemaal maar ik vind het niet erg als het geen succesverhaal wordt. Dus ik vind het niet erg dat Bas een extreem succes is en gewoon kerngezond zonder issues zo al 15 is nu. Guus heeft wat dingetjes maar is een geweldig hondje wat ik hier echt niet zo had kunnen vinden. En Tom ging snel dood. Triest. Verdrietig maar toen kwam Guus. Dus ik zit daar zelf niet zo mee. Ik vind het niet erg om verdrietig te zijn als een hond dood gaat. Dan is er plek voor een nieuwe en een nieuw avontuur.

Je kent wel een buitenlandse hond met epilepsie Maar dat heeft Guus door of een allergie voor voer want op kip heeft hij het nooit. Of door een kopabces operatie en die hoge koorts want sindsdien heeft hij het soms even een minuutje zonder verdere gevolgen.

EchoMira schreef: ↑13 jun 2024, 21:54 Ik wil en mag niet zeggen dat het wel mediterraanse pleuritis is maar ik weet wel dat ik nog nooit zoiets gehoord heb van mensen met honden die bewust en zorgvuldig gefokt zijn.
Wel andere dingen, hoor. Ik heb ook weer niet gehoord van epileptische spaanse asielhonden dus ik wil niets zwartmaken.
Maar ik wil het allebei niet. Geen middelandse zeehond met een geschiedenis van verwaarlozing en ook geen rashond met een stamboom die op een lantaarnpaal lijkt.

Ik snap je helemaal maar ik haal er meer uit dan dat. Ik vind het een enorme toegevoegde waarde dat een hond een verleden heeft en daarna bij mij is.

Dan zorg ik er ook gemakkelijker en beter voor. Ben ik geduldiger en dankbaarder. Dus kwa ziekten snap ik je. Maar ik heb gewoon meer met Zuid Europese honden dan met andere honden. Ik voel iets bij hun blijheid na een verleden. Bij een gekochte jonge hond of rashond moet ik het doen. Dat is niks voor mij. Dus ik wil een hond die mij wil en dat is bij de meeste Zuid Europese honden wel echt het geval. Bas en Guus zijn zulke lieve geweldige en apart uitziende honden dat ik niks anders meer wil. Zoals een ander niks anders wil dan een setter of een teckel wil ik een Spaanse hond. Ongeacht het uiterlijk of de kans op ziek zijn. Ze zijn er al dus bij mij doodgaan is beter dan in het asiel.

En een plus voor mij is dat ik uit een enorme hoeveelheid kruisingen de leukste liefste en mooiste kan uitzoeken. Dat zie ik wel echt als een kind in de snoepwinkel voor mezelf. Wil je een hond? Ja. Kies maar uit deze 1000.... Als ik hier een hond wil is een hond naar mijn smaak vinden veel lastiger.

Klinkt als een hoop gelul maar beter kan ik dit niet uitleggen.

thom schreef: ↑13 jun 2024, 21:27

hakunamatata schreef: ↑13 jun 2024, 21:26 Mijn doodzieke Flore kwam via die stichting. Hou er even rekening mee dat ze een waardeloze nazorg hebben, geen achtervang mocht het niet goed gaan en misschien handig is om vlot langs de dierenarts voor een uitgebreide check voor de zekerheid.

Ik hoop dat jullie een erg positieve ervaring gaan hebben. Maar mijn ervaring was echt waardeloos.

Dierenarts doen we zo snel mogelijk. Doen we altijd hoor.

Met de test op Zuid Europese ziekten? Want in de paspoorten staat altijd dat ze vrij zijn getest. Maar in de paspoorten van broodfokhondjes uit Oost Europa staat ook vanalles wat niet klopt. Inentingen die nooit gegeven zijn etc. Zelfs een dierenarts kan de oorzaak zijn. Bloed prikken, weggooien en dan alles op negatief zetten en 80 euro vangen. Tom had papieren dat hij geen hartworm en babesia had terwijl hij volwassen hartwormen had. En veel. De dierenarts zei dat die zeker positief hadden moeten testen daar. Babesia was eindstadium met leverfalen maar op Gran Canaria hebben ze gewoon gezegd Babesia negatief. Wie de schuld was weet ik niet maar het was in elk geval de reden dat dat leuke hondje in een paar maanden dood was met zijn 2 jaar.

Goed zo. Zo doe ik dat ook en dat is de beste manier om gaten op te vullen. De volgende hond is er zelf ook bij gebaat. Alleen ga je net als ik de eerste periode de verkeerde naam noemen. Hoe vaak ik Tom tegen Guus zei in het begin is niet te tellen. Maar dat geeft niks.

Dacht er nog aan het voor te stellen. Maar dacht dat moeten ze maar zelf weten.

Weet je nu wat hij had? Had hij niet gewoon een mediterrane ziekte net als mijn Tom? Die had leverfalen maar dat kwam door babesia. Waarvan ik niet wist dat hij het had. Ben benieuwd wat er nu echt met Quin is gebeurd. Gewoon om van te leren. Na Tom hertesten wij meteen op alles zodra we een hond nemen. Guus meteen binnen een week laten testen. Zodat je op tijd bent als er toch een ziekte is. Dus bloedprikken en testen op mediterrane ziekten. Kostte 175 euro maar als ik dat bij Tom had gedaan had hij nog geleefd en was ik 3500 euro minder kwijt geweest