Een Hondenleven

2 weken aan de pillen versus (ruim) een half jaar schildkliermedicatie. Bijna dezelfde plek, totaal andere hond.





Ik keek mijn winterfoto's van het losloopgebied van vandaag terug en stond versteld van het verschil met nu.

wat erg, veel sterkte...

Ik heb zelf nu met de pillen van Manuma erbij een grote voorraad, ben bang dat ze straks verlopen voordat ik ze op heb. Superlief dat je aan mij dacht om ze over te nemen

Mary O schreef: ↑11 jan 2022, 21:07 Santos is overleden. Als je interesse hebt stuur me maar een PB met je adres.

Sorry, dat had ik gemist

Manuma schreef: ↑07 jan 2022, 22:19 Ik vraag me wel af waarom dat is. Zo zeldzaam is het toch niet, ik hoor het nu zoveel.
Die pillen zijn trouwens morgen bij je denk ik. Kan je weer even vooruit. Ik was wel erg traag, sorry

Oeh ik zal de brievenbus weer eens legen!

Eigenlijk wel raar dat dierenartsen hier niet snel aan denken terwijl het kennelijk bepaald niet zeldzaam is.

Mary O schreef: ↑08 jan 2022, 16:51 Gelukkig pakte de DA wel snel door met Santos. Vanaf het moment dat ik vertelde over zijn sloomheid en slechte vacht is hij meteen op zijn schildklier getest. Hij kreeg 2x per dag Forthyron en ik moest er 12 uur tussen laten. In de ochtend kreeg hij het tussen 8.30 en 9.30 bij zijn eten en s'avonds had ik een alarm staan op 21 uur. Als hij die hoorde ging zijn koppie al omhoog: hij zou wat lekkers krijgen Hij pakte het halve tabletje gewoon uit de hand.
Als Lucca hetzelfde medicijn krijgt, kan je die van Santos overnemen. Ik had in december net weer voor 2 maanden gehaald en baalde nog dat de wetgeving blijkbaar veranderd was en dat je niet meer voor 3 maanden mocht mee krijgen.
Fijn dat het met Lucca goed gaat.

Lucca vindt ze ook lekker, dat maakt het wel makkelijk. De Gabapentine at ze steeds moeilijker maar ik ben daar ook weer mee gestopt.

Heeft Santos de medicatie niet meer nodig vanwege zijn Cushing? Ik heb wel interesse in overnemen. De assistente begon ook over dat ze maar voor 1 maand mocht meegeven trouwens maar toen zei de dierenarts dat dit soort chronische aandoeningen wel voor langer voorgeschreven mochten worden.

Ja, bezoekjes daarvoor was de focus erg op haar rug. Ik had al drie dierenartsen gesproken over haar slome gedrag en dat ze dik werd en dit was de eerste die met deze optie kwam...

Ja zeker, en ook geluk met die eerste want die kwam wel als enige met deze verklaring

Ja, ik weet ook niet waarom ik het eenmaal moest geven eigenlijk en had zelf geen bijsluiter (ik had een aantal strips meegekregen in zo'n generiek doosje van de kliniek ).

Vandaag heb ik een dierenarts van de praktijk gesproken. Weer een andere dan die de medicatie heeft voorgeschreven, en ook een andere dan die het bloed heeft afgenomen. Lucca's waardes zijn nu te hoog maar deze dierenarts was wel verbaasd dat ik de pillen eenmaal daags moest geven van haar collega. Zij adviseerde altijd om het over twee momenten te verdelen. De te hoge waarde kon dus ook komen omdat Lucca nu in 1 keer een hoge dosis krijgt.

Ik ga Lucca nu dus een wat lagere dosis geven, en tweemaal per dag, en dan over vier weken weer bloed prikken.

Het houdt ons van de straat.

Nee nog geen uitslag, die is wel binnen maar ik krijg de dierenarts zelf nog niet te pakken door spoedoperaties helaas. Lucca was trouwens wel al 2 kg afgevallen in een maand tijd en ze voelt zich kiplekker. Opeens heb ik twee jonge honden in huis! Zo leuk!

Morgen wordt haar bloed geprikt om te zien of de dosering aangepast moet worden. Dat is een standaarddingetje.

Maar dát het werkt is overduidelijk. Ze heeft opeens weer gekke 5 minuten tijdens de wandelingen, waarbij ze met wilde blije oogies een spelbuiging maakt en lomp iedereen met een enorme tak gaat beuken. Dat had ze al maanden niet gedaan. Taro is soms haast bang van haar

Ik weet niet wat me overkomt, ze speelt luidruchtig met Taro, loopt voorop bij de wandeling en net springt ze zomaar onuitgenodigd op de bank en ging ze op haar rug liggen omdat ze haar buikje geaaid wil hebben

Santos aan de speed wonderlijk dat het zó goed kan werken he!

Lucca zal ook altijd zo'n rustige droogkloot blijven hoor. Dat was ze als pup al beetje met van die druipoogjes alles kalmpjes bestuderen. Maar daarnaast hoort ze ook een guitige vrolijkheid te hebben die ze de laatste tijd miste.

gisteren stond ze 2 keer op de overloop. "Wat zijn jullie aan het doehoennn." Dat was alweer een paar maanden geleden, dat ze spontaan naar boven was komen slenteren.
Als beloning mocht ze op de slaapkamer slapen.

Pemba schreef: ↑13 dec 2021, 11:39 Moet je het binnenkort nog een keer laten controleren?
Het instellen op de medicijnen lukt niet altijd in 1 keer.
Wel fijn dat je nu verbetering ziet

Ja moest na 4-8 weken dus ik heb alvast een afspraak ingepland

Ik merk volgens mij wel verschil. Ze kijkt weer wat frisser uit haar ogen (hoewel ze altijd droopy hangoogjes zal hebben ), stoot mij zo nu en dan guitig aan voor een spelletje of wat lekkers, speelt weer een paar keer per dag met Taro, ook op haar initiatief. Dat deed ze allemaal nog wel maar wel steeds minder.



Lucca is een erg kalme hond, altijd geweest, en dat zal ze ook altijd zijn. Maar dat echt slóme wordt geloof ik wel wat minder en dat is heerlijk.

Alfilillo schreef: ↑02 dec 2021, 22:16 Fijn dat je nu weet waar de klachten vandaan komen. Er is een uitgebreide bloedtest gedaan dus? Ik zou die rug inderdaad ook nog wel even op de foto willen hebben.

Geen uitgebreide bloedtest maar specifiek op schildklierhormoon als ik het goed begrepen heb. Direct binnenshuis op T4 en die was laag, dus toen hebben ze het bloed opgestuurd naar een lab om T4 én TSH te laten bepalen en T4 was daar weer laag en TSH hoog.

Ik ga inderdaad wel nog om een foto van haar rug vragen. Die zal nu nog niet goed zijn trouwens, gezien haar klachten op dit moment.

EchoMira schreef: ↑02 dec 2021, 20:00 En nu?

Dalijk vliegt ze ook mee op buitenrit.

Dat heeft ze wel altijd met veel plezier gedaan. Dadelijk blijkt ze harder te kunnen rennen dan Taro!

Mizzsylver schreef: ↑02 dec 2021, 20:10 Heb je al eens foto’s gemaakt van haar rug om te zien hoe ver de spondylose gevorderd is? Zodra een brug compleet is wordt de pijn ook minder.

Het is heel stom maar dat heb ik wel al een paar keer geopperd en dat vond de dierenarts dan niet zo nodig. Maar misschien dat ik het toch nog eens ga vragen. Dan weten we tenminste ook hoe het er nu uitziet.

Lucca heeft waarschijnlijk door trauma op zeer jonge leeftijd een vorm van spondylose in haar lage rug. Maar het laatste jaar, 1,5 jaar begon ze echt wat sloom te worden. Eerst dacht ik dat haar conditie achteruit ging omdat ik door drukte was gestopt met hardlopen. Maar opbouwen ging ook niet zo goed dus toen maakte ik me toch zorgen over pijn rustig aan gedaan, suplementen gegeven, weer proberen opbouwen, dierenarts gevraagd wat ik nog meer kon doen ("niet zoveel").

Poosje terug toch maar weer naar een andere dierenarts in dezelfde praktijk geweest en die schreef pijnstilling voor. Ondertussen stond Lucca al op dieet omdat ze steeds dikker werd (niet zo gek, ze werd ook minder actief uit zichzelf) en daardoor kreeg ze vreetbuien... ik ben ook nog naar een orthomanuele dierenarts geweest. Ik zag wel verbeteringen maar poos daarna toch weer verslechtering...

Nou liep Lucca al een paar dagen met een scheve staart dus hop, weer naar de dierenarts (weer een ander, het maakt mij nooit zoveel uit wie ik krijg, hoe meer meningen hoe beter) en die constateerde dat ze inderdaad weer even acute pijn aan haar onderrug had.

Máár, we hadden het over Lucca's verdere sloomheid en hoe ik haar moeilijk op gewicht kon houden en toen vroeg zij "is haar schildklier wel eens gecontroleerd?" Nee dus, nooit aan gedacht, en ik ken nota bene Uma's verhaal Het zou best veel dingetjes verklaren. Sloomheid, aankomen van de lucht, vacht viel uit, extra droevig hoofd.

Lang verhaal kort, Lucca heeft een te traag werkende schildklier en gaat aan de pillen. Ik ben zo opgelucht, het is geen (constante) pijn en het is waarschijnlijk te verbeteren met medicatie!

Mijn lieve, lieve Lu