Een Hondenleven

Ik ontloop alles met mijn honden, maar de AmBull van een paar straten verderop maak ik rechtsomkeert bij en ik ren weg.
Dat beest is huge en een verschrikkelijke griezel, de meeste superstabiele honden in de wijk raken helemaal in paniek van hem.

Dat was idd de fout die mijn moeder gemaakt had; mij alleen laten met de honden.
Er zit imo wel een groot verschil tussen blauwe puntjes en doorbijten, de correctie die ik kreeg was keurig gedoseerd.
Wenselijk gedrag?
Nee, dat ben ik met je eens maar ook geen gedrag wat... hoe zeg ik dat goed... echt gevaarlijk is en zeker niet als dat nooit weer voorgekomen is, ook niet met het kind wat er later bij kwam terwijl die echt wel gekkere dingen uitvrat.

Maar dit was ook nog wel in de tijd dat je als kind op je flikker kreeg wanneer je gebeten werd want 'had je de hond maar met rust moeten laten' (dit voorval was in 1989, mss begin 1990).

Maar tegenwoordig kun je DNA testen, dus honden die er op lijken maar niet daadwerkelijk ras/kruising/bepaald percentage van *insert ras/type* zijn kun je er makkelijker uitfilteren.
Uitslag aan chipnummer koppelen en mocht de hond dan gecontroleerd worden wegens het uiterlijk kunnen ze dat gelijk zien wanneer de chip uitgelezen wordt.
Of verzin maar wat qua registratie.
En dan voor de honden die wel onder ras/type vallen of een x percentage van ras/type die onder de regeling vallen verplicht onvruchtbaar maken (castratie/sterilisatie), aanlijnplicht (met evt beperking op lijnlengte en verplichtingen qua tuig etc, dus geen julius waar ze zo uitstappen en geen flexlijn bijvoorbeeld), muilkorfplicht, cursus, zero tolerance beleid wb incidenten met mensen of dieren (torenhoge boete, inbeslagneming hond, strafblad, celstraf oid) en desnoods de eis van een VOG bij aanschaf hond en hondenbelasting betalen.
En niet voldoen aan registratie etc is inbeslagneming hond, torenhoge boete, houdverbod honden in het algemeen en strafblad.
Maak het maar zo onaantrekkelijk mogelijk om ze te houden.
Maar ik vrees dat het dan wel van tijd tot tijd aangepast moet worden omdat er andere stoere rassen in de mode komen.

Met de RAD zag je ook dat er bepaalde kruisingen waren waarvoor gewaarschuwd werd.
Wij hadden er 1, ¾ pitbull ¼ mastino, kruising from hell als je de 'Our Friend the Pitbull' (pitbull magazine) moest geloven.
De onze was een watje, vocht niet, greep geen andere honden en beet alleen als ze zelf werd gebeten.
Oké, ze heeft mij eens te pakken gehad omdat ik als kleutertje meende haar weg te kunnen sturen terwijl we als gezin net waren samengevoegd en ze mij nog niet als gezinslid erkende.
4 blauwe puntjes in mijn hoofd was het resultaat.
Een verbale correctie door mijn moeder was voldoende voor haar om mij niet weer te happen.
Nooit bang geweest voor haar of onze Staffords en Rottweiler, de teckel van een familielid en de Ridgeback van een klasgenootje daarentegen.

Hier was het de bestamboomde SBT die voor mij het meeste ongemak opleverde.
Godzijdank was ze stokoud en stram maar de eigenaren lieten haar los voor het huis lopen, zaten er wel bij maar letten totaal niet op en het heeft een aantal keer weinig gescheeld of ze had Mahdu uit mijn fietskrat (voordrager) getrokken.
Ook zo fijn dat je eerst je hoofd om het hoekje moet steken en vragen of ze hun loslopende hond even willen vasthouden en ze dat dan teringtraag doen terwijl jij eigenlijk gegijzeld bent in je eigen woning met je honden.
Ik heb letterlijk een vreugdedansje gedaan toen ik hoorde dat die hond dood was en kan sindsdien een stuk relaxter de deur uit stappen met mijn honden.

Dus nee, beperkingen zijn imo niet overbodig, lekker aangelijnd houden en gooi er maar een muilkorf omheen.
Of dat fokverbod wat gaat opleveren weet ik niet, kijk maar naar de RAD/pitbullwet die er tot 2008 ofzo was.

Ze zijn al geband begreep ik en dit gebeurde 2 dagen nadat de ban inging.

In de tijd dat wij een AmStaff, een Rottie en een JRT hadden werden ze ook gescheiden als we er niet bij waren.
De JRT vnl omdat ze niets in te brengen had als het fout ging, de andere 2 omdat de staff de ziekte van Addison had en daardoor enorme moodswings die hij op de rottie afreageerde.
Mijn moeder is weleens thuisgekomen vh boodschappen doen om daarbij het bloed tegen het plafond aan te treffen, dat was ook het punt dat ze besloot ze rigoureus te scheiden bij haar afwezigheid.
Desondanks klapte de staff nog weleens op de rottie en toen mijn moeders andere dochter aangaf zich niet meer veilig te voelen als ze alleen thuis was met de honden is de staff ingeslapen.
Een staff met dergelijke problemen is een tikkende tijdbom en herplaatsing was niet iets waar mijn moeder mee kon leven wetende dat het bij een beetje minder oplettendheid gierend uit de klauwen kon lopen.

Ik loop met 2-3 tweehapscrackers en ik ga met een boog om alles heen wat ik niet ken en vertrouw.
En ja, de klapkaken worden op 1 na volledig vermeden en die ene vermijd ik ook als ik nummer 3 bij me heb.
Gewoon omdat nummer 2 vreemde honden erg spannend vindt en soms nog hysterisch doet wat uiteraard reacties uitlokt van de vreemde hond en nummer 3 meent te moeten patsen.
Dus hier is het motto 'beter geen ervaring dan vervelende ervaring' en ik loop waar mogelijk om, steek over of loop terug.
De enkele keer dat dat allemaal niet mogelijk is blijf ik staan, slinger nummer 2 onder de arm, blok nummer 3 af en doe een schietgebedje dat de eigenaar vd tegemoetkomende hond een beetje afstand houdt en weet om te gaan met de flexriem.

Laat ik het zo zeggen, als ik een bepaald type hond zie lopen met een Julius (of vergelijkbaar) tuig en bij voorkeur een flexriem maak ik rechtsomkeert en ben ik pleite.
Iets te vaak gezien/gehoord hoe makkelijk een hond daaruit weet te komen en met een klapkaak die mijn honden in het vizier krijgt is dat Russisch roulette.