Een Hondenleven

Volgens mij was de vorige hond een Shih Tzu mix, tenminste, dat meen ik uit de openingspost te halen.

Hier een Keeshondje en een Shih Tzu welke ook zo'n verschrikkelijk eigenwijs geval is.
Hij is een ontzettend leuk en lief hondje maar als hij bedenkt ergens geen zin in te hebben moet je van zeer goede huize komen om het toch voor elkaar te krijgen.
Ik ben er vrij simpel in:
Voor het uitvoeren van oefeningen krijg je een shitload aan lekkertjes en we wisselen af want na 2x een oefening uitgevoerd te hebben haakt hij af als je dezelfde oefening gelijk weer vraagt.
Vraag je iets 2x, doet dan 2x een andere oefening en daarna vraag je de eerste oefening weer, dan doet hij het wel.
Niet mee willen op wandeling en weglopen wanneer ik het tuig pak?
Prima, maar ik loop de volgende uitlaatronde geen minuut eerder.
Bij het wandelen naar losloopgebied ben ik zeer consequent en bij het loslopen laat ik hem regelmatig even inchecken, dan is hij nog het betrouwbaarst terug te roepen, laat ik hem zijn gang gaan dan neemt hij bij het loslopen ontzettend veel ruimte en is niet meer terug te roepen want daarnet hoefde hij niet te luisteren dus waarom nu dan wel.
En ipv overal strak op te zitten heb ik kaders aangegeven waarbinnen hij mag aanrommelen, dus bijvoorbeeld bij het terugroepen/inchecken zijn bezigheid even afmaken voor hij zich meldt.

Oh ja, vriendelijk vragen en zinnen gebruiken ipv korte commando's werken nog het beste.
Dus niet 'Mahdu, hier' maar 'Mahdu, kom je/eens hier?'.
Bij korte strenge commando's krijg ik gewoon een spreekwoordelijke middelvinger naar me opgestoken en een uitdrukking op zijn koppie.