Een Hondenleven

Ik heb weleens de hondjes van een buuf uitgelaten. Die gingen standaard alletwee gillend naar buiten. Nu vind ik het ook niet aan mij om ze op te gaan voeden, maar ik vond dat zo verschrikkelijk dat ik in de gang al duidleijk maakte dat er nada niks ging gebeuren als ik een gilletje hoorde. Dus blije hondjes mee naar de gang, ik reik naar de riemen en er werd druk gekeft en gesprongen. Ik zei niks en lliet mn hand weer zakken. Honden stil, ik weer de riem pakken, weer gegil dan stop ik ook. Dat hadden ze retesnel door, ik stond er zelf van te kijken. Bij de derde keer pakte ik de riemen en zaten ze alletwee zittend naar me te kijken, en stil. Dus goed zo, tuigjes om. Zelfde geneuzel met de voordeur opendoen, he-le-maal uit hun plaatje, mn hand weer van de klink af en gewoon staan, niks zeggen. Twee keer en ze bleven stil zitten en ik kon de deur open doen. Het is ook daarmee aangeven dat ze erg "in mijn space zitten te drammen" en dat wil ik gewoon niet. Na de derde keer deed ik de voordeur open, met twee stille zittende hondjes, die mij flink zaten aan te kijken of ze dan nu eindelijk wel buiten mochten. Het werkte wonderlijk vond ik, want er werd niks meer gekeft, en er werd vrij rustig meegelopen.
Een andere buuf zei weleens; sowee, wat een totaal andere hondjes! wat een rust zo!
Je pakt veel meer in met rust. Soms kost dat veel tijd, en soms hoeft het maar drie keer en ze snappen het.
Zelfde hondjes met de buuf aan de lijn lopen, daar werd de buuf uitgelaten. Gestrekte armen en ze liep er ook mee alsof ze voortgetrokken werd. Ik heb dat zelf niet zo ervaren, misschien omdat we al in rust buiten konden gaan, riemen ook even kort, eentje links van me, andere rechts van me en ik bepaal nu even tot we voorbij de parking zijn. Scheelde echt zoveel.
Uitzonderingen daargelaten, want ik heb ook met labjes gelopen en die tanks dramde wel rustig door en zagen zo goed als niks. Ook dat lukte uiteindelijk wel maar duurde wat langer. Maar ook daar had de eigenaresse hetzelfde als eerder buuf; in alle drukte snel snel tuigjes om, snel snel de deur open omdat ze denken; eenmaal buiten gaat t wel. En daar sla je wel de belangrijkste stap over denk ik.