Nooit los lopen

[malinois]

Gelukkig weet ik zelf heel goed wat ik doe en blijf ik het doen.

Dom lullen achter een toetsenbord alsof je de wijsheid in pacht heb of misschien wel je om eigen tekortkomingen te bezoelen is een eigenschap ik ik gelukkig niet bezit.

Huh?

[Tiny]

maar dit topic is toch ook geen beschuldigingstopic?

Vanuit jou niet maar ik kreeg het gevoel dat het allemaal wel kon en ik gewoon te lui was om er energie in te steken.

Ik heb een herplaatser van 9 jaar, die nooit iets heeft geleerd.

Zoveel dingen die ik eerst wilde leren om het leven voor hem makkelijker en vertrouwd te maken.

Dat zie ik nergens terug en was ook niet mijn insteek. Ik zeg notabene steeds dat ik er een hekel aan heb en mijn honden ook. Een lijn dus...

Jij bent heel goed in lezen Mal, lees maar eens terug

Je weet zelf dat ik niet zo snel op de kast zit, maar onterechte dingen opperen kan ik echt niet tegen.

Het is niet mijn eerst Husky dus zo onervaren ben ik ook niet met het ras.

[Tiny]

Neeehheee ik bedoel niet iedereen die het sneu vindt of vindt dat een hond ongeacht wat de mogelijkheid moet krijgen om los te lipen. Dát snap ik nog wel.
Ik bedoelde vooral Echomira en Nanna. Maar vooral EM met verschillende uitspraken. Kan je mening zijn maar mijn mening is dat je het neertypt alsof je een krijsbek opentrekt.

Kom gaan we samen janken

[Alfilillo]

Soms gaat het gewoon niet (vaak). Ik vind dat niet per sé een tekortkoming van de baas. Wat niet wil zeggen dat het voor de hond niet uitmaakt.
De twee weken dat Lily aan de lijn loopt omdat ze loops is, zie je geen ongelukkige hond. Ze probeert dan ook niet te rennen, omdat ze weet dat dat niet kan en ze weet perfect hoe lang de lijn is. Je zou dan kunnen denken dat het voor haar dus niet uitmaakt of dat ze geen behoefte heeft aan loslopen. Niet is minder waar. Als ze los loopt, is ze echt niet constant aan het rondracen, maar regelmatig gaat ze het dichte struikgewas in om spoortjes uit te werken: gaat niet aan een lijn. Of ze schiet plotseling achter een eekhoorn aan of een konijn (die vangt ze niet, want een eekhoorn schiet een boom in en het stikt van de konijnenholen dus die zijn ook zo verdwenen): kan niet aan een lijn. Of Alfil en zij krijgen opeens dolle minuten en gaan rondrennnen en worstelen: kan niet aan de lijn. Enzovoorts. Om over twee honden aan een lijn maar niet te spreken.

[Rebble]

Prima. Met je jankmuil.

Ja t zal. Jij zit hier tirades te houden over verwaarlozing op een manier alsof je de wijsheid in pacht hebt. Maar als ik er op eenzelfde manier op reageer, ja met een krijsbek, dan gaat iedereen ineens verbolgen en zich aangesproken reageren. En jij kan het al helemaal niet hebben als er iemand tegen je praat zoals je zelf tegen een ander praat dus ga jij eerst maar eens leren incasseren

[EchoMira]

Kun je die tirade even quoten?
Nee. Dat kun je niet.

Je bent gewoon op je pik getrapt omdat er niet meesmuilend gewauweld wordt dat er nooit niks iets uitmaakt omdat je zo je best hebt gedaan.
Moet je mij niet aansmeren. Kleuter.

[Dirkje]

En dan vaak ook nog zo’n klos van een flexlijn waarbij je helemaal geen contact meer voelt met je hond.

Nee, de gemiddelde baas met loslopende hond heeft veel contact...
Wat een onzin dat je middels een flex geen contact kan voelen.

Ik heb zeker contact met m’n hond als ze losloopt. Waarom niet?
En als mijn hond aangelijnd moet zijn dan gebruik ik een lijn. Daarmee heb ik rechtstreeks contact met m’n hond. Net als teugels bij een paard.

Dat jij het verschil niet ervaart tussen een lijn waarmee je beweging van je hond voelt of een hard stuk plastic met een handvat en een flexibel touwtje waardoor je niets van je hond kan voelen zegt alleen iets over jou hoor. Beetje raar om iemand daar over uit te lachen.

[Dirkje]

Ik voel toch uitstekend mijn honden aan een flexi hoor Meer zelfs dan aan een losse riem

Dan denken we daar verschillend over. Ik heb ook zo’n klos. Voor noodgevallen als ik naast de snelweg m’n hond uit moet laten. Ik vind het echt heel onaangenaam voelen. Voel m’n hond niet lopen, ik heb alleen zo’n groot stuk plastic met zo’n trektouwtje vast en ergens in de verte loopt m’n hond. Ook als ze maar een paar meter verder is.

[Kruimel]

Er zijn dingen die niet kunnen aan de lijn, dat klopt. En ik ken en kende honden die die dingen broodnodig hadden en hebben. Bas was niet gelukkig alleen aan de lijn, die was optimaal gelukkig als hij minstens een dag lang op volle snelheid (hij kon met gemak 35 km/u) door het landschap kon sjezen en jagen. Dat kon ik hem niet bieden. Twee uur met de fiets over de fietspaden zo hard als ik durfde en over de smalle paadjes door het bos aan de flex was aardig maar niet voldoende. Ik weet niet hoe het nu is bij het Leesten maar destijds waren er hekken van een meter omheen, die zag Bas niet eens staan. Hij ging over een Heras hek van 2,5m hoog, en anders er onderdoor. Ik vond ooit een veld waar hij veilig los kon maar die halve hectare was bij lange na niet genoeg voor hem. Hij is 6 jaar bij mij geweest en al die tijd heb ik geoefend maar het ging niet. En Bas was echt niet mijn eerste hond.

Als ik had geweten waar ik aan begon had ik het nooit gedaan. Geen idee waar hij dan terecht was gekomen en of dat beter was geweest. Ik heb me 6 jaar schuldig gevoeld dat ik hem niet kon bieden wat hij nodig had en over de ravage op de snelweg waar hij aan zijn eind kwam. Ik heb me ook vaak afgevraagd of inslapen niet beter was geweest, al had ik daar nooit een da voor gevonden.

Ik heb er ook van geleerd. Dat ik nooit meer zo'n hond wil. Dat je kunt oefenen en trainen tot je scheel ziet en dat dat toch niet voldoende kan zijn om tegen de genen en de vroege jeugd op te boksen. Dat je nog zo zorgvuldig en verantwoordelijk kunt zijn maar dat het toch mis kan gaan, door een deur die niet goed dicht zit, een lijn die niet sterk genoeg blijkt.

En nu heb ik de IJzen. Die kunnen prima los en dat is heerlijk. Maar ze kunnen ook prima aan de lange lijn wandelen, dat vinden ze helemaal OK en dan zijn ze ook tevreden. Als ze maar met de mensen zijn is het eigenlijk wel goed. Deze honden zijn niet van het sjezen en racen en woest spelen met elkaar maar van het lekker doorsjouwen en vooral heel veel snuffelen en dat gaat ook aan de lijn. Loslopen voegt absoluut iets toe voor ze en ze zouden het zeker missen, maar het is veel minder essentieel dan destijds voor Bas.

[BieneMaya]

Ik ben blij dat Maya in ieder geval wel los kan want als ze dit niet meer kon doen zou ze zich wel aanpassen maar echt blij is ze dan niet meer.

[Tiny]

Wat een naar einde moet dat geweest zijn en hoe machteloos ben je dan.

En dat is ook mijn angst, dat het niet veilig is en het mis gaat.

Maar herplaatsen denk ik niet over, geen moment.
Ik denk namelijk dat wij onze weg wel zullen vinden, en het kost misschien tijd maar dat heb ik er graag voor over.

[ellen en de birmanen]

Er zijn dingen die niet kunnen aan de lijn, dat klopt. En ik ken en kende honden die die dingen broodnodig hadden en hebben. Bas was niet gelukkig alleen aan de lijn, die was optimaal gelukkig als hij minstens een dag lang op volle snelheid (hij kon met gemak 35 km/u) door het landschap kon sjezen en jagen. Dat kon ik hem niet bieden. Twee uur met de fiets over de fietspaden zo hard als ik durfde en over de smalle paadjes door het bos aan de flex was aardig maar niet voldoende. Ik weet niet hoe het nu is bij het Leesten maar destijds waren er hekken van een meter omheen, die zag Bas niet eens staan. Hij ging over een Heras hek van 2,5m hoog, en anders er onderdoor. Ik vond ooit een veld waar hij veilig los kon maar die halve hectare was bij lange na niet genoeg voor hem. Hij is 6 jaar bij mij geweest en al die tijd heb ik geoefend maar het ging niet. En Bas was echt niet mijn eerste hond.

Als ik had geweten waar ik aan begon had ik het nooit gedaan. Geen idee waar hij dan terecht was gekomen en of dat beter was geweest. Ik heb me 6 jaar schuldig gevoeld dat ik hem niet kon bieden wat hij nodig had en over de ravage op de snelweg waar hij aan zijn eind kwam. Ik heb me ook vaak afgevraagd of inslapen niet beter was geweest, al had ik daar nooit een da voor gevonden.

Ik heb er ook van geleerd. Dat ik nooit meer zo'n hond wil. Dat je kunt oefenen en trainen tot je scheel ziet en dat dat toch niet voldoende kan zijn om tegen de genen en de vroege jeugd op te boksen. Dat je nog zo zorgvuldig en verantwoordelijk kunt zijn maar dat het toch mis kan gaan, door een deur die niet goed dicht zit, een lijn die niet sterk genoeg blijkt.

En nu heb ik de IJzen. Die kunnen prima los en dat is heerlijk. Maar ze kunnen ook prima aan de lange lijn wandelen, dat vinden ze helemaal OK en dan zijn ze ook tevreden. Als ze maar met de mensen zijn is het eigenlijk wel goed. Deze honden zijn niet van het sjezen en racen en woest spelen met elkaar maar van het lekker doorsjouwen en vooral heel veel snuffelen en dat gaat ook aan de lijn. Loslopen voegt absoluut iets toe voor ze en ze zouden het zeker missen, maar het is veel minder essentieel dan destijds voor Bas.

daarom gaat mijn roemeen ook niet los, puur om dit te voorkomen. ook niet in het leesten waar het omheind is, hij gaat of over het hek heen of graaft er onderdoor. daarbij is het leesten erg groot als je je hond kwijt bent. hij blijft maar mooi aan de lange lijn en komt niks te kort.

[Diana]

Ik ben het er wel mee eens dat de behoeftes per hond best flink kunnen verschillen en ook in hoeverre ze zich aan een lijn vermaken. Dat is zo handig met podenco's: als ze kunnen snuffelen, graven, muizensprongen maken, hun neus en ogen kunnen gebruiken en voor een deel achterna mogen gaan, op onderzoek uit kunnen in een nieuwe omgeving en flink meters kunnen maken, zijn ze gelukkig. Dat is in ieder geval mijn ervaring met Taartje (die bijna nooit losliep), met opvangpodenco's en Amy is als kruisingpodenco ook zo. Bij Amy is de behoefte aan flink snuffelen en daarin ook veel vrijheid krijgen, denk ik groter dan de behoefte aan los rennen. Taartje rende überhaupt niet als ze wel los mocht, die ging alleen op zoek naar een graafplek en daar bleef ze dan eindeloos graven. Taartje speelde ook nooit met andere honden tijdens de wandeling.

Aan de lange lijn kan ik Amy meer vrijheid geven en mag ze binnen de ruimte van die lijn volop haar neus achterna en doen wat ze wil en geef ik haar de gelegenheid door te wachten als ze een interessante plek heeft gevonden. Als we een losloopwandeling doen in een gebied waar wat wild zit, heeft ze veel minder vrijheid omdat er anders steeds de kans is dat ze er in jachtmodus vandoor gaat. Dan moet ze op het pad blijven en in zicht, mag niet te veel afstand nemen, moet ik haar tussendoor af en toe bij me roepen, etc. Alleen op heel veilige plekken met zo goed als geen wild kan ik haar volledig haar gang laten gaan en mag ze echt haar instincten botvieren.

Arlo is wel een hond die echt moet kunnen rennen, dat is naast een lichamelijke behoefte ook echt een mentale behoefte voor hem om stress af te schudden, om plezier te maken, een manier van spelen, etc. Voor Arlo zou ik een leven alleen maar aan de lijn zieliger vinden dan voor Amy. Maar met Arlo kun je dan weer prima terecht in goed omheinde gebieden waar ook veel andere honden zijn, hij is supersociaal en geen hekkenklimmer zoals Amy. Amy zit bovendien niet te wachten op vreemde honden die van alles van haar willen, dus veel omheinde losloopgebieden zijn om die reden voor Amy helemaal niet leuk en geschikt, want daar wemelt het doorgaans van de honden die er komen om met andere honden te spelen en (in ieder geval daar en op dat moment) niet bepaald onder appel staan.

Dus ja, ik maak voor elke hond een eigen afweging en al streef ik er altijd naar dat een hond op z'n minst regelmatig los kan lopen, voor de ene hond vind ik dat belangrijker dan voor de andere.

[blondie]

En dan vaak ook nog zo’n klos van een flexlijn waarbij je helemaal geen contact meer voelt met je hond.

Nee, de gemiddelde baas met loslopende hond heeft veel contact...
Wat een onzin dat je middels een flex geen contact kan voelen.

Ik heb zeker contact met m’n hond als ze losloopt. Waarom niet?
En als mijn hond aangelijnd moet zijn dan gebruik ik een lijn. Daarmee heb ik rechtstreeks contact met m’n hond. Net als teugels bij een paard.

Dat jij het verschil niet ervaart tussen een lijn waarmee je beweging van je hond voelt of een hard stuk plastic met een handvat en een flexibel touwtje waardoor je niets van je hond kan voelen zegt alleen iets over jou hoor. Beetje raar om iemand daar over uit te lachen.

Huh
Hier ook de honden aan 2 grote stukken plastic en 8 meter lint. Ik was superblij toen Chara goed genoeg luisterde zodat ze ook aan de flex kon, zeker toen ze nog niet betrouwbaar los kon.
Aan de vaste lijn had ze minder bewegingsvrijheid, konden we ook niet goed oefenen op terugroepen en belonen wat met die 8 meter flex wel kon/kan.
Zelf ervaarde ik het gebruik van de flex juist als een extra stukje vrijheid en lengte geven zodat ze voor me uit kon gaan, of achter kon blijven om te snuffelen als ze dat wilde.

[EchoMira]

Ik vind flexlijnen ook minder lomp en onhandig dan veel andere mensen.
Jij en je hond moeten er wel mee leren omgaan, dat klopt. Maar als je gewend bent ermee te lopen ontbreekt het niets aan finesse of contact.


Je moet het vergelijken met de evenknie en een 8 meterlijn zonder flex vind ik op geen enkele manier handiger in het gebruik of meer contact bieden.

[Diana]

Ik vind flexlijnen ook minder lomp en onhandig dan veel andere mensen.
Jij en je hond moeten er wel mee leren omgaan, dat klopt. Maar als je gewend bent ermee te lopen ontbreekt het niets aan finesse of contact.


Je moet het vergelijken met de evenknie en een 8 meterlijn zonder flex vind ik op geen enkele manier handiger in het gebruik of meer contact bieden.

En als je met meerdere honden tegelijk wandelt die aangelijnd zijn, is het eigenlijk niet te doen met meerdere lange lijnen van 10 meter of meer. Voor mij niet in ieder geval. Ik heb echt twee handen nodig voor één lange lijn om die goed vast te houden, in te halen, door mijn hand te laten glijden als ik de hond meer ruimte wil geven, etc. In die situatie lopen mijn aangelijnde honden dus ook aan een flexlijn, ik kan uitstekend twee flexlijnen met één hand bedienen Als er maar één aangelijnd is, gebruik ik wel meestal de lange lijn. Behalve bij Amoz, want die vindt het verschrikkelijk als de lijn tegen zijn poten of onder zijn lijf komt, wat bij een lange lijn sneller gebeurt dan bij een flex, dus voor Amoz gebruik ik altijd de flexlijn als hij aangelijnd is.

[Ybbihs]

En dan vaak ook nog zo’n klos van een flexlijn waarbij je helemaal geen contact meer voelt met je hond.

Nee, de gemiddelde baas met loslopende hond heeft veel contact...
Wat een onzin dat je middels een flex geen contact kan voelen.

Ik heb zeker contact met m’n hond als ze losloopt. Waarom niet?
En als mijn hond aangelijnd moet zijn dan gebruik ik een lijn. Daarmee heb ik rechtstreeks contact met m’n hond. Net als teugels bij een paard.

Dat jij het verschil niet ervaart tussen een lijn waarmee je beweging van je hond voelt of een hard stuk plastic met een handvat en een flexibel touwtje waardoor je niets van je hond kan voelen zegt alleen iets over jou hoor. Beetje raar om iemand daar over uit te lachen.

Pardon?
Ik lach jou niet uit, ik heb het over de gemiddelde hondenbaas. Dat jij je daardoor aangesproken voelt, zegt wellicht meer over jou.
Net als dat het wellicht meer over jou zegt dat jij geen contact kan hebben via een flexlijn. Ik weet altijd waar Lou is en ik merk het altijd direct als ze stil blijft staan of ze nou voor, achter of naast me loopt. Oh en ik hoef ook nooit de blokkering te gebruiken.
En natuurlijk is het afhankelijk van wie het handvat vastheeft, net als bij het loslopen. Maar om nu te stellen dat geen contact mogelijk is dmv een flexlijn is gewoon dikek vette onzin.

[EchoMira]

voor de ene hond vind ik dat belangrijker dan voor de andere.

Tuurlijk verschilt dat. Maar het lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat die hond die je niet meer te pakken krijgt omdat hij zo graag rent met de tong uit de bek en de blik op oneindig nou net de hond is die het niet nodig heeft.

Ik snap best dat het soms niet kan. Niet los, niet op de hondenspeelplaats, niet als het ergens heel stil is. Niks kan, alles moeilijk, enzovoorts.
Maar waarom dat geleuter dat het dan ook maar niet uitmaakt? Je bent toch gewoon een volwassen mens?

Het allerminste dat je kunt doen is onder ogen zien hoezeer wat je je hond biedt afwijkt van wat ideaal zou zijn. Klein beetje zelfkritiek. Dat is het enige dat ik zeg.
Verder moet je het helemaal zelf weten. Het is jouw hond. Maar doen alsof dingen wel meevallen omdat je al geconcludeerd hebt dat jij alvast geen stap extra gaat zetten vind ik een heel nare eigenschap.
Dan ben je de boel aan het piepelen en daar hou ik niet van.

[blondie]

Het is wel een "ding" vind ik, zeker met honden die je niet zelf van jongs af aan hebt groot gebracht om het moment en de plek te gaan bepalen waar je het gaat proberen.
Want dat is het wel, je weet immers nooit zeker wat honden gaan doen als eenmaal ze weten dat er geen lijntje meer is dat ze tegenhoudt.

Wij hebben dan strand, maar een van de eerste keren daar naartoe lopen staarde ze zich blind op de schapen die her en der stonden, en toen er ook nog paarden heel interessant waren heb ik toen écht de gok niet genomen om haar op dat moment los te laten, aan de lijn was toen al moeilijk de aandacht weer te krijgen.

Losloopplekken hier in de buurt zijn onveilig. Niet omheind en liggen naast fietspad en autoweg.
Omheinde stukken bij de Rijn, daarvan waren de hekken te laag, zou ze met gemak overheen zijn gesprongen.

Pas recent laat ik haar op het stukje losloop los waar het officeel mag, maar ik houd haar scherp in de gaten en lopen er honden op de stoep, dan gaat ze voor de zekerheid aan de lijn omdat ze graag contact maakt met mens en hond.

Op plekken waar het veiliger is, mag het juist dan weer niet, maar goed wordt gedoogd dus daar gaan beiden heerlijk los op rustige momenten.

Het voordeel van loslopen wel oefenen vind ik dat ze niet in paniek raken als de riem een keer per abuis afgaat, of zoals net dat bouwvakkers de voordeur open laten staan en het hek en dat Chara dus buiten op de stoep liep te paraderen. Ze is dan toch wel gewoon terug te roepen en kiest niet het hazepad.
Al had ik bij een wat angstigere hond waarschijnlijk meer alert geweest en haar bij me gehouden als mensen in en uit zouden komen, dat dan weer wel

[Inge O]

Maar stel je Amy, en vooral Arlo, eens voor in een huis zonder tuin die naam waardig, en dan hun hele leven alleen aan een snuffellijntje? Vréselijk zou ik het vinden .

Ja, dat zou ik ook niet willen, maar het tweede filmpje is gewoon uit Nederland hoor, dus ook daar wist ik de plekken wel waar Amy relatief veilig los kon en ook fysiek even alle remmen los kon gooien. Dus ook zonder tuin zorgde ik daar wel voor.
Met Arlo gaat het loslopen beter, die jaagt niet zo verschrikkelijk.

Mijn 'stel je voor' was eerder bedoeld in de zin van 'ze hadden ook bij iemand anders kunnen wonen die ze die mogelijkheid helemaal niet bood en ze het er dan maar hadden moeten mee doen' .

[Diana]

voor de ene hond vind ik dat belangrijker dan voor de andere.

Tuurlijk verschilt dat. Maar het lijkt me vrij onwaarschijnlijk dat die hond die je niet meer te pakken krijgt omdat hij zo graag rent met de tong uit de bek en de blik op oneindig nou net de hond is die het niet nodig heeft.

Ik snap best dat het soms niet kan. Niet los, niet op de hondenspeelplaats, niet als het ergens heel stil is. Niks kan, alles moeilijk, enzovoorts.
Maar waarom dat geleuter dat het dan ook maar niet uitmaakt? Je bent toch gewoon een volwassen mens?

Het allerminste dat je kunt doen is onder ogen zien hoezeer wat je je hond biedt afwijkt van wat ideaal zou zijn. Klein beetje zelfkritiek. Dat is het enige dat ik zeg.
Verder moet je het helemaal zelf weten. Het is jouw hond. Maar doen alsof dingen wel meevallen omdat je geconcludeerd hebt dat jij alvast geen stap extra gaat zetten vind ik een heel nare eigenschap.
Dan ben je de boel aan het piepelen en daar hou ik niet van.

Ik neem aan dat die laatste twee alinea's niet persoonlijk aan mij gericht zijn, aangezien ik in mijn berichten in dit topic zo ongeveer het tegenovergestelde schrijf.

Ik denk dat hier iedereen ernaar streeft (of ooit streefde) om zijn hond in ieder geval regelmatig los te laten lopen en ook bereid is om daar moeite in te steken als het niet vanzelf gaat. Dus dat het niet los laten lopen altijd een concessie is aan wat iedereen hier optimaal vindt, zou willen kunnen bieden aan de hond en vindt dat de hond nodig heeft. Volgens mij is er niemand die zegt: 'het maakt helemaal niks uit, er is geen enkele reden voor maar toch loopt mijn hond altijd aan de lijn', maar voor sommige honden maakt het minder uit dan voor andere en bij sommige honden is het (nog) niet gelukt om ze op een veilige manier in ieder geval af en toe los te laten lopen.

Ik heb zelf nooit veel moeite gehad om gebieden en plekken te vinden waar ook Amy en Taar los konden, maar de eisen daaraan zijn ook voor elke hond weer anders en de mogelijkheden in de omgeving ook. Een trainingsveldje huren met Taartje was eens maar nooit meer geweest, daar waren ze niet blij geweest met het maanlandschap dat zij ervan zou hebben gemaakt Ik had echt veel geluk dat ik op 10 minuten rijden veel opties had waar Taartje wel los kon, zoals het omheinde gedeelte in Staddijk, het omheinde gedeelte in Heumensoord, stukken in de buurt van de Waal met toegang via een wildrooster, het hondenspeelveld in Lent, noem maar op. Niet dat ze dan haar poten strekte, want dan stond ze ook alleen maar te graven Met Amy waren die plekken geen optie omdat ze daar zo over het hek sprong en vreemde honden meestal niet leuk vond, maar voor haar hoefde een plek ook niet per se omheind, als het maar overzichtelijk, rustig, relatief wildarm en ver genoeg van de weg af was. Ook die plekken waren er best te vinden in de vrij directe omgeving.

[malinois]

Wat een naar einde moet dat geweest zijn en hoe machteloos ben je dan.

En dat is ook mijn angst, dat het niet veilig is en het mis gaat.

Maar herplaatsen denk ik niet over, geen moment.
Ik denk namelijk dat wij onze weg wel zullen vinden, en het kost misschien tijd maar dat heb ik er graag voor over.

Maar als ik een husky zou nemen zou ik er alvast vanuit gaan dat die niet los zou kunnen. Ik denk dat jij daar ook vanuit bent gegaan? Ik zou een dergelijke hond dus niet nemen want ik heb niks met lijnen

[Tiny]

Wat een naar einde moet dat geweest zijn en hoe machteloos ben je dan.

En dat is ook mijn angst, dat het niet veilig is en het mis gaat.

Maar herplaatsen denk ik niet over, geen moment.
Ik denk namelijk dat wij onze weg wel zullen vinden, en het kost misschien tijd maar dat heb ik er graag voor over.

Maar als ik een husky zou nemen zou ik er alvast vanuit gaan dat die niet los zou kunnen. Ik denk dat jij daar ook vanuit bent gegaan? Ik zou een dergelijke hond dus niet nemen want ik heb niks met lijnen

Ja ben ik ook vanuit gegaan maar weet ook dat het wel kan.

Shadow is een hond die niets heeft geleerd, nooit mee is gewandeld en nooit in een huis heeft gewoond.
Dat waren onze eerste prioriteiten, hem vertrouwd te maken met alles in het dagelijks leven maar vooral aan ons.

En moet gezegd, die hond is retemakkelijk, past zich aan en ligt als een koning op de bank.

Het vertrouwd maken met het verkeer, tram, auto's en dergelijke is ook gelukt. Nu de combinatie los en en weten dat hij komt, en dat hoeft echt niet binnen een minuut, nog.

Het kost misschien tijd maar we hebben geen haast, veiligheid komt eerst.

[Gonnie]

Meerennen. In mijn meest zotte dromen nog niet.
Die dweilen zitten elkaar hier na door droge sloten en om boompjes heen. Zie je me al meerennen?
Ik ren trouwens niet. Ik schrijd.

Hahaha, ik ren af en toe een klein stukje, maar dat doe ik dan meer om te zorgen dat ze achter me aan komen, als ze een kant op lopen die niet zo handig is omdat dat pad dan op een weg uit komt dan loop ik de andere kant op. Liep toch wel die andere kant op, maar als ze niet gelijk komen ga ik dus even rennen, zodat ze snel achter me aan komen.

Ik hou niet van rennen, dus ik doe dat hooguit een paar seconden.

[malinois]

Wat een naar einde moet dat geweest zijn en hoe machteloos ben je dan.

En dat is ook mijn angst, dat het niet veilig is en het mis gaat.

Maar herplaatsen denk ik niet over, geen moment.
Ik denk namelijk dat wij onze weg wel zullen vinden, en het kost misschien tijd maar dat heb ik er graag voor over.

Maar als ik een husky zou nemen zou ik er alvast vanuit gaan dat die niet los zou kunnen. Ik denk dat jij daar ook vanuit bent gegaan? Ik zou een dergelijke hond dus niet nemen want ik heb niks met lijnen

Ja ben ik ook vanuit gegaan maar weet ook dat het wel kan.

Shadow is een hond die niets heeft geleerd, nooit mee is gewandeld en nooit in een huis heeft gewoond.
Dat waren onze eerste prioriteiten, hem vertrouwd te maken met alles in het dagelijks leven maar vooral aan ons.

En moet gezegd, die hond is retemakkelijk, past zich aan en ligt als een koning op de bank.

Het vertrouwd maken met het verkeer, tram, auto's en dergelijke is ook gelukt. Nu de combinatie los en en weten dat hij komt, en dat hoeft echt niet binnen een minuut, nog.

Het kost misschien tijd maar we hebben geen haast, veiligheid komt eerst.

Snap ik en dat is ook logisch. Als je er vanuit gaat dat t niet kan en t valt mee en gaat wel, helemaal prima. Maar ik zou de gok niet durven nemen ook al ken ik persoonlijk mensen die ze gewoon los kunnen laten. Zul je net zien dat die ik heb t niet kan. En ik heb er echt een hekel aan aangelijnd lopen.