Als je een hond mocht klonen...

[Marlett]

... zou je dat dan doen?

Ik heb nog geen drie jaar honden en hopelijk nog vele jaren voor de boeg, maar voor de mensen met heel wat hondenlevens achter zich: als je een van je vroegere honden mocht klonen, welke zou je dan graag nog een keer (dus ook in deze levensfase) willen hebben?
En is dat omdat je het met die hond anders aan zou pakken of omdat die hond helemaal geweldig was? Of moet je er juist niet aan denken om zelfs je lievelingshond nog een hondenleven lang te hebben

Ik zat hier afgelopen aan te denken en vond het wel een mooie mijmervraag voor het nieuwe forum.

[Hewi]

Donna, de hond in mijn avatar, ze Kwam als kaal mager zakje botten van2 kilo, groeide uit tot een hondje van amper 4 , nergens bang voor en zo lief . Ze was de enige die in bed sliep, op haar oude dag hield ze de mannen nog onder de duim
Wat ze niet wilde ging ook niet gebeuren en ze liep altijd los.
Mijn man was haar grote liefde. Ik hield zo zielsveel van dr en 3 jaar na haar dood hou ik het nog steeds niet droog als ik over haar praat.
Mijn queen ♡♡

[Noor]

Oeh.... pittige vraag, ik wil geen van mijn eerdere honden tekort doen, maar oh god wat zou ik graag mijn Moja weer bij me hebben, niks anders doen, want ondanks mijn foutjes, was ze voor mij perfect.
Ik zie (zag) dingen van haar in haar kinderen ( heb nu nog 2 dochters en een zoon van haar) maar zoals mo was... nee dat kan geen andere hond zijn.

Ach ja... mootje kadootje

[Tiny]

Mogen het er ook 3 zijn als ik dan een keuze mag maken.... Jeda.

Gewoon om te weten hoe ze er als ouder hondje zou uitzien. Ze was echt een lief hondje maar vooral mijn kleine zielenmaatje.
Haar dood heeft er ook het meeste ingehakt.

[Inge]

Ik twijfel tussen twee honden.
Nika, mijn eerste eigen hond. De domste boxer die er bestond maar zo ontzettend lief.
Of Biène, dat was de hond waar ik mee kon lezen en schrijven, het mooiste cadeau dat ik ooit gehad heb. Mijn pittige mechelmeisje.

[Mizzsylver]

Nee.

Elke hond had iets unieks en toen mijn Indy, mijn eerste zielemaatje overleed wilde ik haar alleen maar terug. Toen had ik volmondig ja gezegd op deze vraag.
Maar daarna kwam Gaia, waar ik net zo’n band mee had en waar ik net zo kapot van was toen ze overleed. En nu heb ik Dali, waarmee ik weer zo’n intense band heb.

Dus nee, ook al mis ik ze ontzettend ik zou ze niet willen klonen. Inmiddels weet ik dat er weer net zo’n geweldige hond op mijn pad komt om te leren kennen en een band mee op te bouwen.

[mijke]

Dit hebben ze ooit echt gedaan voor een tv programma met Bas Haring en Sophie Hilbrands. Ik vond het echt 3x niks. De baasjes van de, inmiddels overleden, originele hond, waren helemaal lyrisch though.

[Loraine]

Nee, maar ik zou wel onderdelen van mijn huidige honden willen combineren:
De snuit en poten van Dívka
Het stabiele karakter, de vriendelijke openheid en de ondeugd van Mahdu
Het werkwillige en het formaat van Dívka
De wat stevigere bouw van Mahdu
En qua energielevel het liefst ertussen in
Vacht, oorstand etc maakt me verder niet uit.

[Random]

Ik heb er over nagedacht en Jorla is dan het eerste wat er bij mij opkomt. Ik mis haar nog steeds. Maar aan de andere kant: het leven met haar was wel ingewikkeld omdat ze mensen die ze niet op haar harde schijf had, beet. En dan had ze haar chronische kwalen. Die bergen stront dan in de kamer.
Maar het is de hond op wie ik het meest trots ben geweest en bij wie ik me het meest veilig voelde. En toch: ik vind het goed zo. Ik heb nu Yuna en ik ben heel erg blij met haar, ze heeft mijn hart.

[Dagmar]

Van alle overleden honden zou ik alleen Amber nog wel een keer willen en die zou er ook zo tussen kunnen. Een middenslagschnauzer. Zo vreselijk slim! Alleen viel die uit elkaar van de kanker.
Met oren en staart zou ze er wel heel anders uitzien. Couperen met de keukenschaar is vrij bepalend voor het aanzicht.

Een Zusje er bij lijkt me geweldig
De jongens hoef ik niet nog een keer. Sjaak is heel lief en gezellig, maar niet echt uitgesproken en hij zou bij iedereen even graag wonen. Dan heb ik liever weer zo'n fijne herplaatser.
Jaap is net af en een grote lompe boer. Als ik de kloon 15-20 kilo kon toveren wel.

[Habibi]

Ik zou haar denk ik niet willen klonen. Want hetzelfde wordt het toch niet meer. Omdat de genen dan wel hetzelfde zijn, maar het hele pakket aan ervaringen en herinneringen, de ontwikkeling van de hersenen niet. En dat verdriet zou ik mezelf niet willen aandoen. Een hond die uiterijk 100% mijn Habibi is, maar qua gedrag gewoon net niet

Maar ik mis haar wel nog intens. Ik heb een geweldig nieuw maatje, maar ik mis Habibi wel echt nog fiks.

Als het mogelijk zou zijn om nu een pup van haar te krijgen (dus niet haar klonen, maar met de helft van haar genen, gewoon zoals een pup) dan denk ik dat ik dat wel graag zou willen.

[Frootje]

Als dat zou betekenen dat ik de exact zelfde hond zou krijgen wel ja. De realiteit is natuurlijk anders, maar ik heb altijd gezegd dat als het kon en ik een precies zelfde Froo zou houden, ik haar mijn leven lang zou willen klonen. Die hond is zo op mij afgestemd, we weten precies wat we aan elkaar hebben. Tijdens de vakantie stonden mensen ervan te kijken hoe goed ze was opgevoed, want ze volgde alle commando’s tijdens de bergwandelingen zo goed uit. Andere kant, pas op, langzaam, even wachten… Ik zal het maar opbiechten, ze kent die hele commando’s niet. En toch weet ze precies wat ik bedoel op die momenten. Ik heb met Froo wel echt een band die ik nog met geen enkele andere hond heb gehad. Natuurlijk heeft ze wat dingen die niet helemaal aansluiten bij wat ik zoek in een hond, en misschien komt die tweede hond er uiteindelijk toch nog wel om dat aan te vullen. Maar zonder twijfel, als je het me nu vraagt, is Froo de hond die ik mijn leven lang bij me zou willen hebben. Wat een wereldhond is dat.

[Budkes]

Geen twijfel mogelijk, Perry. De hond die mij begrijpt zonder woorden. Mijn schaduw en toch enorm zelfstandig. Nog steeds in voor alles ondanks zijn leeftijd. De intelligentste hond die ik ooit heb ontmoet. Onvoorstelbaar wijs, een persoonlijkheid in een klein lijfje. Mijn grote liefde.
Ik zou hem onmiddellijk klonen.

[Angelique]

Poe, ik kan echt niet kiezen, ik zou er meerdere heel graag terug willen maar als ik echt moet beperken kan ik niet kiezen tussen Lola en Arrow.

Lola omdat dat echt mijn alles was, mijn once in a lifetime hond.



En Arrow, ag mijn Arrow die is op zo'n verschrikkelijk nare manier gegaan daar heb ik nog steeds heel veel moeite mee, ik wil hem terug met de wetenschap wat ik nu weet zodat ik het anders kan doen.

[Mo-yi]

hmm..ethisch een lastige vraag...
Mo-yi wordt gewoon gezond 40..hebben we afgesproken..dus..

[Omega]

Mijn Lunameisje en dan van pup af hier wonen zodat ze gelijk een goede basis mee krijgt en niet haar dingetjes heeft van een slechte start.
En dan wel een keer pups laten krijgen, ze zou zo'n goede moeder zijn en een pup houden.
Niet castreren zodat haar vacht niet ontploft en ze het niet steeds warm heeft.

[Izzie_Lot]

Nope. Na mijn vorige hond heb ik 4 jaar gewacht voor ik weer een hond ik huis haalde omdat ik dacht dat ik nooit zoveel van een nieuwe hond zou kunnen houden als ik van de eerste deed. En nu zijn Iz en Lot me beiden weer net zo lief.
Ik vind het juist heerlijk de nieuwe honden weer te leren kennen en samen onze weg te vinden. Veel leuker dan een herhaling van zetten.

[Desiree]

Ik denk geen, ze worden toch niet zoals ze zijn of waren omdat de tijd niet terug te halen is.
Al moet ik zeggen als ik nu een aanbod zou krijgen om Maylo of Droef te klonen ik het er wel vreselijk moeilijk zou hebben om dit af te wijzen.

[Fotogravinnetje]

Nee. Ik hou van elke hond om het eigen karakter, maar een volgende, hoeveel die ook op een van de andere mag lijken, moet ook weer een echt eigen karakter hebben wat mij betreft

[Lothian]

Zorro en Taro zouden elkaar helemaal fantastisch hebben gevonden en hoewel hij misschien te opdringerig voor Lucca was, was hij wel een volle reu dus dat had ze wellicht ook wel hot gevonden. Taro is ook erg aanwezig maar ze vindt alles gezellig met hem.

Ik had Zorro graag nog eens willen opvoeden met mijn kennis van nu.

Aan de andere kant vind ik het ook een heel mooi idee dat ik in mijn leven veel honden ga kennen en liefhebben dus uiteindelijk wil ik er niet één klonen.

[mijke]

Ik zou haar denk ik niet willen klonen. Want hetzelfde wordt het toch niet meer. Omdat de genen dan wel hetzelfde zijn, maar het hele pakket aan ervaringen en herinneringen, de ontwikkeling van de hersenen niet. En dat verdriet zou ik mezelf niet willen aandoen. Een hond die uiterijk 100% mijn Habibi is, maar qua gedrag gewoon net niet

Maar ik mis haar wel nog intens. Ik heb een geweldig nieuw maatje, maar ik mis Habibi wel echt nog fiks.

Als het mogelijk zou zijn om nu een pup van haar te krijgen (dus niet haar klonen, maar met de helft van haar genen, gewoon zoals een pup) dan denk ik dat ik dat wel graag zou willen.

Ja, dit precies. Het lijkt me echt vreselijk om je hond weer te hebben die dan toch niet je hond is. Ik zou haar nooit weer zo kunnen vormen zoals Oor gevormd was. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat het veel invloed heeft gehad dat ze, samen met een broertje, wel een half jaar bij haar moeder én vader is gebleven, en ook dat ze dat half jaar in een kraakpand woonde met een grote roedel aan honden. Zoiets cruciaals is onvervangbaar. En het is niet alsof je bij een kloon diezelfde band in één keer weer hebt. Die hond weet niet dat ze een kloon is, en ook niet wie hij bent. Jakkes. Ik vind het nogal een nachtmerrie-achtig scenario eerlijk gezegd. Maar een pup, ja, dat zou ik dolgraag hebben willen hebben!

[thom]

Dat zou dan onze 2e hond zijn. Hij was een Herder x Rottweiler. Wat een heerlijke en gemakkelijke hond was dat, mocht helaas maar 4 jaar worden.

[Eilfy]

Hoe erg ik Oryn ook mis en hoe graag ik Kenji en Djalu voor altijd bij mij wil houden... ik zou geen van allen willen klonen. Oryn was / Kenji en Djalu zijn speciaal omdat ze zijn wie ze zijn op dit moment in mijn leven. Een kloon gaat nooit datzelfde gevoel en diezelfde herinneringen geven.

[Gonnie]

Dat zou Tama zijn, het was best een kattenkop, maar ze was echt mijn hondje. En ze is op zo rot manier dood gegaan, daar heb ik nog best wel last van. Ik kan de overleden topics over de andere honden nog makkelijk terug lezen, maar van haar niet. Had er toen best moeite mee dat ik mijn poot niet stijf heb gehouden toen ik haar niet gelijk in heb laten slapen, toen het na de operatie zo mis met haar ging,

[Marielle]

Dan zou ik Maeko laten klonen. Ze is nu 13 en is weer terug naar mijn ouders (in het buitenland). Ik heb haar als pup niet meegemaakt, en dat zou ik best in willen halen. Geweldig karakter, super hond.