De Correctie

[EchoMira]

We hebben hier de discussie nog niet gevoerd.

Hoe zie jij de Straf in hoe jij met je honden omgaat? Hoe zet je dat in?

Mijn honden zijn vrij maar ik laat ze niet dwalen. Ze weten de hele dag wat er van ze verwacht wordt. Dat is helemaal niet altijd veel maar wel altijd duidelijk omlijnd.
De correctie zit hem er al in dat ik ga zuchten als ze lollig twee keer achter elkaar op schoot willen. Blaffen tegen de meneer en hond aan de andere kant van de schutting mag ook echt niet. Dan moet je naar binnen en terug in je mand. En daar mag je dan rustig een uur of twee blijven.

Ik ben heel streng en consequent en hoef daarom maar minimale sancties te handhaven. Echt een hondenkot.
Maar het is ook weleens anders geweest.

Hoe gaat het bij jou?

[Bonnie F]

Bij Zappa was mijn lichte teleurstelling of afkeuring over zijn gedrag meer dan voldoende om hem 95% van de tijd volkomen in de pas te laten lopen. De baas was zo belangrijk, die moest blij zijn. Dat was soms handig, soms kwetsbaar. De andere 5% was echt lastig. Dat was blijkbaar zo leuk dat zelfs mijn toorn niet altijd hielp. Zo heb ik het jagen op wild er nooit uitgekregen. Ik heb niet alles geprobeerd omdat ik het wild kon vermijden.
Maar goed. Die 95% was geweldig. Zappa was zo in mijn leven ingevoegd dat het dagelijks leven compleet commandoloos was.
God, wat mis ik hem.

[Mellow]

Ik moet nu zo naar mijn werk dus zal er vanavond even over buigen

[Fabienne]

Een verbetering (want dat is een correctie) is hier zelden tot nooit nodig en uiteraard ook per hond verschillend. Lola kan vrij weinig hebben, die gaat op slot en vertrouwd het dan niet zomaar meer. Het poep eten is bij haar behoorlijk lastig te corrigeren; die drol blijft ze wel vertrouwen maar het vertrouwen in mij raakt ze wel een beetje kwijt.
Bij marvel is het anders, die kan een correctie veel beter aan. Is genoeg onder de indruk om het geen 2de keer te doen maar houdt daar geen last van. Die schudt het letterlijk van haar af en gaat door met het leven.

Als ik train is het totaal anders, daar corrigeer ik nagenoeg niet (we zijn het immers aan het aanleren) maar als Lola een foutje maakt of een verkeerde keus kan ik het rustig nog een x vragen en die gaat er net zo hard weer voor. Marvel niet, helemaal niet zelfs en dat maakt nieuwe dingen aanleren best lastig. Die heeft echt kleine en snelle successen nodig. Anders is en blijft het gewoon stom.

[Diana]

Bij Zappa was mijn lichte teleurstelling of afkeuring over zijn gedrag meer dan voldoende om hem 95% van de tijd volkomen in de pas te laten lopen. De baas was zo belangrijk, die moest blij zijn. Dat was soms handig, soms kwetsbaar. De andere 5% was echt lastig. Dat was blijkbaar zo leuk dat zelfs mijn toorn niet altijd hielp. Zo heb ik het jagen op wild er nooit uitgekregen. Ik heb niet alles geprobeerd omdat ik het wild kon vermijden.
Maar goed. Die 95% was geweldig. Zappa was zo in mijn leven ingevoegd dat het dagelijks leven compleet commandoloos was.
God, wat mis ik hem.

Is bijna exact wat ik over Amy had kunnen schrijven. Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden. Van al mijn honden is zij het meest gevoelig voor correcties en zij haalt na een correctie ook alles uit de kast om het goed te maken. Zij heeft dan ook heel weinig sturing en correcties nodig, want ze loopt de hele dag haar best te doen om mij niet te ontrieven. Maar dat jagen... tja, het is niet dat ze zich niets van mij aantrekt als ik haar op tijd waarschuw, maar eenmaal in volle jachtmodus is ze niet meer bereikbaar, ook niet voor correcties.

Ik gebruik niet veel correcties, omdat ik mijn honden vooral leer wat ik wel wil zien en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden. Een 'nee' of 'uh... wat ben jij aan het doen? ' is hier eigenlijk altijd genoeg. Grappig genoeg is Arlo, die wel heel gevoelig is voor subtiele correcties, toch behoorlijk hardleers. Hij doet het zo weer als ik even uit zicht ben (eten van het aanrecht stelen, uit de kattenbak vreten) terwijl mijn andere honden dat na één correctie eigenlijk nooit meer doen, ook niet als ik uit zicht ben.
Vooral Amy is daar heel zwart-wit in, de rest snapt beter dat bepaalde dingen soms wel mogen en soms niet. Zoals in de keuken komen als ik aan het koken ben, dat mag niet, maar als ik niet in de keuken bezig ben, mogen ze daar wel gewoon komen. Maar nadat ik Amy één keer uit de keuken gedirigeerd heb toen ik aan het koken was (niet eens met een correctie, maar meer met een rustige aanwijzing als 'ga maar even uit de keuken, ik ben hier nu bezig', in de aanleerfase), is ze nooit meer in de keuken geweest. Dat vind ik soms wel lastig, want bij haar moet ik er dus echt heel goed op letten dat zij alles meteen als een voor altijd geldende in steen gebeitelde regel opvat, die ze gewoon voor de zekerheid maar nooit meer overtreedt.

Bij Mila moet ik ook voorzichtig zijn met correcties, omdat die bij haar tot spanning/nervositeit leiden, wat in haar geval juist weer (ander) ongewenst gedrag tot gevolg kan hebben. Amoz klapte er helemaal van dicht en werd er heel ongemakkelijk van. Op dat gebied zijn ze dus allemaal erg gevoelig hier.

[Fabienne]

Mijn meiden hoef Ik overigens ook vrij weinig tot helemaal niet te corrigeren. Gelukkig! Zou daar ook niet de juiste baas voor zijn. Wij leven ook best vrij met de honden en er mag een hoop en soms ook niet en daar zijn ze gelukkig best heel flexibel in. Maar iets wat echt niet mag kan ik prima corrigeren met een uh, nee of joh doe is niet.

Ik kom ze wel tegen hoor mensen die harde correcties geven. Ik vindt het verschrikkelijk. Vaak ook omdat ze echt totaal het verkeerde corrigeren of het totaal verkeerd uitvoeren. Heb het dan zo te doen met de hond in kwestie.

[runninggirl]

Ik probeerde te bedenken wanneer ik corrigeer. Meestal waarschuw ik voornamelijk, "eeh!" bijvoorbeeld als ik Lazar richting een kattendrol buiten zie gaan. Als hij dan toch niet luistert en de drol in zijn bek neemt zeg ik streng met een donkere stem "los" en meestal luistert hij ook en dan is het goed. Maar meer dan zoiets wordt het niet.

[_Tiny_]

Bij Zappa was mijn lichte teleurstelling of afkeuring over zijn gedrag meer dan voldoende om hem 95% van de tijd volkomen in de pas te laten lopen. De baas was zo belangrijk, die moest blij zijn. Dat was soms handig, soms kwetsbaar. De andere 5% was echt lastig. Dat was blijkbaar zo leuk dat zelfs mijn toorn niet altijd hielp. Zo heb ik het jagen op wild er nooit uitgekregen. Ik heb niet alles geprobeerd omdat ik het wild kon vermijden.
Maar goed. Die 95% was geweldig. Zappa was zo in mijn leven ingevoegd dat het dagelijks leven compleet commandoloos was.
God, wat mis ik hem.

Is bijna exact wat ik over Amy had kunnen schrijven. Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden. Van al mijn honden is zij het meest gevoelig voor correcties en zij haalt na een correctie ook alles uit de kast om het goed te maken. Zij heeft dan ook heel weinig sturing en correcties nodig, want ze loopt de hele dag haar best te doen om mij niet te ontrieven.

Precies mijn poedels. Heel makkelijk te sturen omdat ze zo gevoelig zijn en die sociale acceptatie zo belangrijk voor ze is. Een normaal uitgesproken "doe nu maar even niet" is genoeg. Heerlijk vind ik dat want het past zo goed bij mij.

Billie (labradoodle) is een heel ander verhaal. Got wat heeft die hond een plaat voor de kop zeg. Ze is 70% poedel maar ik merk er weinig van. Om tot haar door te dringen moet ik een andere energie gebruiken en dat vind ik lastig. Maar ik doe het wel want zij moet ook manieren leren. KLAAR! PLAATS! Anders blijft ze maar doorgaan.

[_Tiny_]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

[runninggirl]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

[_Tiny_]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

Ja uit reflex natuurlijk. Alsof ik ga zitten bedenken hoe ik mijn hond lekker kan stompen

[runninggirl]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

Ja uit reflex natuurlijk. Alsof ik ga zitten bedenken hoe ik mijn hond lekker kan stompen

Ah, door de tekst "doe je mij pijn dan beuk ik terug" klonk het nogal als een vaststaand plan. Vandaar dat ik nogal een aparte uitspraak vond. Maar goed, uit reflex dat begrijp ik wel dat het kan gebeuren.

[_Tiny_]

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

Ja uit reflex natuurlijk. Alsof ik ga zitten bedenken hoe ik mijn hond lekker kan stompen

Ah, door de tekst "doe je mij pijn dan beuk ik terug" klonk het nogal als een vaststaand plan. Vandaar dat ik nogal een aparte uitspraak vond. Maar goed, uit reflex dat begrijp ik wel dat het kan gebeuren.

Nee dat is dus die reflex.

Maar Billie heeft echt een enorme plaat voor haar kop. Ook als ze Jente pijn doet en deze gilt en gromt gaat ze gewoon door. Echt niet leuk Dus daar moet ik veel meer sturen dan ik zelf prettig vind. Voorkomen vooral want steeds weer mopperen is voor niemand leuk. Heus ze bedoeld het niet verkeerd, maar Billie heeft gewoon andere belangen en luistert dan niet naar wat de andere hond wil. Dan moet ik ingrijpen.

[Fabienne]

Uit reflex heb ik er ook wel is 1 een lel gegeven. Sorry! Maar als er een hoektand perongeluk in je duim staat valt helder nadenken ook niet altijd mee.
Toch heeft ze het toen wel begrepen, hard koek aanpakken gebeurt niet meer.

[Tamara]

Ik wil dat mijn honden goed los kunnen lopen, dus ze moeten wel duidelijke kaders hebben anders hebben ze geen vrijheid, of neem ik de vrijheid af tot de kaders wel duidelijk zijn.
Een NEE is voldoende, ze weten ook goed wat JA is en wat NEE is. Ik gebruik mijn stem, een hond voelt het heel goed aan wanneer je iets meent.

Lanai zet sowieso nooit een stap verkeerd, dat is een gouden hondje. Feta heeft veel herinnering post-its nodig om bepaald ongewenst gedrag weer om te buigen (fietsers blijven soms TE leuk om achteraan te gaan, bijvoorbeeld).

[Inge O]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

Hier wordt er onderling wel degelijk serieus uitgehaald naar de pijndoener, geen gaten gemaakt, maar dat doet een stomp ook niet.

Laat mijn lichamelijke integriteit nu net één van de drie punten zijn waarop ik wel degelijk corrigeer in de vorm van Echt Boos worden, ik vind 5 woest spelende en rondvliegende honden van 35 kg iets teveel van het goede om tegen me aan gebeukt te krijgen.

Mijn twee andere correctiepunten zijn :

- onnodig blaffen, meestal is dat naar voorbijgangers. Die zijn er hier uitermate weinig, wat ze voor de honden nog verdachter maakt.

- en op andere honden aflopen, meestal op het strand. Gebeurt uitermate zelden, meestal alleen de jongste hond tijdens het eerste levensjaar. Uiteraard leer ik het niet aan met correcties, maar eens ze weten wat de bedoeling is én ze worden ook nog eens rustig verwittigd maar gaan toch dan moeten ze net zo goed weten dat daar consequenties aan zitten. Dat is dan een boze baas, of even aan de lijn.

Verder gaat het hier in grote lijnen zoals EM beschrijft : ze kennen de duidelijke kaders hier zeer goed zodat daarbinnen alles in pais en vree kan verlopen. En doordat het er dan zo makkelijk en als vanzelf uitziet krijg je reacties van andere mensen van 'ja, maar dat zou met die van mij niet lukken'. Oh nee? Breng maar eens een paar weekjes hier, dan gaat het net zo.
En daarmee bedoel ik niet dat ik superwoman ben op hondengebied, eerder het tegenovergestelde : iedereen kan wat ik doe, maar als je het niet doet moet je ook niet raar opkijken dat je hond zich anders gedraagt. Maar nee, dan ligt het aan de hond natuurlijk .

Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden.

Dit is overigens mijn ultieme wapen, ik maak al mijn honden daar een soort van behoeftig naar, en dat komt de relatie alleen maar ten goede. Is het belangrijkste citaat op hondengebied dat ik ooit in een goed hondenboek las : 'de belangrijkste beloning voor een hond is de sociale acceptatie van de baas', en dat gebruik (en volgens sommigen waarschijnlijk misbruik) ik heel graag.

[Alex]

Eigenlijk gaat het hier een beetje zoals EM al post. Ik verwacht vrij weinig, maar wat ik verwacht staat wel vast door de gehele dag heen. Saba wil mega graag in de tuin liggen en overal op gillen bijvoorbeeld, dan mag ze het in huis mooi verder gaan overdenken op haar plaats, een mening mag maar ik moet dat eindeloze gekrijs van d'r niet. Dat kwartje viel rap

Verder probeer ik zo te sturen dat corrigeren niet nodig is. Hier ook blije Saba met woewoewoe als ik thuis kom, dat corrigeer ik niet, we zijn gewoon samen even blij en kroelen en dan is het goed.

Heb haar maar 1x fysiek gecorrigeerd want daar ben ik niet van, maar wel pas toen ze dondersgoed wist wat het gewenste gedrag was. Ik stond geparkeerd met haar in de auto en ze zag een andere hond en ging volledig uit d'r plaat. Ik had hoofdpijn en dacht niet na dus greep haar bij een nekkwab met een brul of ze even NORMAAL kon doen. Ben er niet trots op, maar ze heeft het nooit meer in d'r hoofd gehaald en ligt nu altijd braaf. Dat beloon ik dan nu weer met kipjes zodat het sowieso niet op een correctie aan komt.

[Random]

Voor een immigrant heeft dit hondje inmiddels goed Nederlands leren begrijpen. Ze snapt alle commando's en vaak is 'de blik' genoeg. Alleen het hevige blaffen op vermeend onraad is lastig te corrigeren.

Aan de andere kant, corrigeren kun je het niet noemen en woorden heeft ze niet, maar ze kan op haar beurt mij ook heel duidelijk laten weten wanneer het volgens haar de hoogste tijd voor iets is. Daarvoor heeft zij o.a. haar eigen versie van de blik.

Ook buiten merk ik dat ze meer en meer op mij let en beter luistert.

[Diana]

Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden.

Dit is overigens mijn ultieme wapen, ik maak al mijn honden daar een soort van behoeftig naar, en dat komt de relatie alleen maar ten goede. Is het belangrijkste citaat op hondengebied dat ik ooit in een goed hondenboek las : 'de belangrijkste beloning voor een hond is de sociale acceptatie van de baas', en dat gebruik (en volgens sommigen waarschijnlijk misbruik) ik heel graag.

Haha, ik had je met Taartje veel succes gewenst

Maar bij mijn andere honden zie ik dat wel ja. Bij Amy in een overtreffende trap, alsof ze bang is dat ik haar nooit meer aan zal kijken als ze iets verkeerds doet, terwijl we het altijd goedmaken en ik heel vergevingsgezind ben. Bij haar zal het iets met haar eveneens best extreme onderdanigheid te maken hebben.

[Smoushond]

Bertus is weer heel anders dan Jip en Heavy

Ik probeer dit aan te houden

https://degooisehondencoach.nl/straffen ... -een-hond/

[ellen en de birmanen]

wat versta je onder een correctie? de 1 vind nee al een correctie terwijl een ander dat een gewoon commando vind.
nee is bij mij een correctie, ben ik erg boos dan is het foei. als er 1 aan de lijn trekt en ik heb die al vaak genoeg verwittigd dat hij/zij naast mij moet lopen en dan nog trekken, dan krijgt deze met de zijkant van mijn voet een schop onder zijn kont. niet hard maar genoeg om even te schrikken en te laten weten dat het nu menens is.

[Inge O]

Bij haar heb ik overigens het gevoel dat het niet alleen of zozeer om een blije baas gaat, maar om acceptatie. Zij wil zo graag geaccepteerd worden, erbij horen, lief gevonden worden.

Dit is overigens mijn ultieme wapen, ik maak al mijn honden daar een soort van behoeftig naar, en dat komt de relatie alleen maar ten goede. Is het belangrijkste citaat op hondengebied dat ik ooit in een goed hondenboek las : 'de belangrijkste beloning voor een hond is de sociale acceptatie van de baas', en dat gebruik (en volgens sommigen waarschijnlijk misbruik) ik heel graag.

Haha, ik had je met Taartje veel succes gewenst

Je hebt altijd uitzonderingen op de regel, maar ik ben ze in de loop van mijn 25 honden nog niet tegengekomen waarbij het nul werkt. Natuurlijk zijn er erge gradaties in hoe belangrijk een hond dat vindt, maar ik vind het doorsnee wel één van de basiseigenschappen van het wezen 'hond' om daar in een bepaalde mate gevoelig voor te zijn, en uitzonderingen bevestigen juist die regel..


Overigens liep ik daar ook nog over te denken :

Ik gebruik niet veel correcties, omdat ik mijn honden vooral leer wat ik wel wil zien en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden.

Dat lees ik vaker van je, en het vreemde daaraan vind ik dat je precies lijkt te denken dat mensen die wel soms corrigeren dat niét zo zouden doen?
Natuurlijk leer ik ze eerst wat ik wel wil zien, ik ga geen grenzen afbakenen met straf hè. Eerst wordt geleerd wat wél de bedoeling is, pas later komt er ook een verwittiging als ze het lijken te vergeten, en pas een heel eind daarna ook wel eens een boze baas.

Grappig genoeg is Arlo, die wel heel gevoelig is voor subtiele correcties, toch behoorlijk hardleers. Hij doet het zo weer als ik even uit zicht ben (eten van het aanrecht stelen, uit de kattenbak vreten) terwijl mijn andere honden dat na één correctie eigenlijk nooit meer doen, ook niet als ik uit zicht ben.

Want ja, stel nu eens dat jouw Arlo niet dat gezellige typje was die hij is, en hij zou met hetzelfde gemak dat hij kattenpoep blijft vreten op andere honden toe stuiven om ze eens lekker onder te schoffelen, ook nadat je hem tig keer hebt gevraagd dicht bij je te blijven?
Dat is misschien wel een voorbeeld van wat ik hoger bedoelde : jouw antwoord hierop zou waarschijnlijk zijn om hem dan maar aangelijnd te houden, terwijl ik een stap verder ga in de opvoeding : je wéét wat er wordt gevraagd, je wordt ervoor beloond als je het doet - sorry, maar er zijn dus ook consequenties als je daar dan je voeten aan veegt.
Gevolg : hond kan wel gewoon los blijven lopen en 95% zijn vrolijke eigen ding doen, en dat heeft dus mijn voorkeur.

[Diana]

Overigens liep ik daar ook nog over te denken :

Ik gebruik niet veel correcties, omdat ik mijn honden vooral leer wat ik wel wil zien en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden.

Dat lees ik vaker van je, en het vreemde daaraan vind ik dat je precies lijkt te denken dat mensen die wel soms corrigeren dat niét zo zouden doen?
Natuurlijk leer ik ze eerst wat ik wel wil zien, ik ga geen grenzen afbakenen met straf hè. Eerst wordt geleerd wat wél de bedoeling is, pas later komt er ook een verwittiging als ze het lijken te vergeten, en pas een heel eind daarna ook wel eens een boze baas.

Nee, ik ga er zeker niet van uit dat anderen dat niet doen Het gaat mij dan ook vooral om het laatste gedeelte: 'en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden'. Dan valt er dus gewoon niet veel te corrigeren En dat lees ik hier eigenlijk in de meeste antwoorden terug.

Grappig genoeg is Arlo, die wel heel gevoelig is voor subtiele correcties, toch behoorlijk hardleers. Hij doet het zo weer als ik even uit zicht ben (eten van het aanrecht stelen, uit de kattenbak vreten) terwijl mijn andere honden dat na één correctie eigenlijk nooit meer doen, ook niet als ik uit zicht ben.

Want ja, stel nu eens dat jouw Arlo niet dat gezellige typje was die hij is, en hij zou met hetzelfde gemak dat hij kattenpoep blijft vreten op andere honden toe stuiven om ze eens lekker onder te schoffelen, ook nadat je hem tig keer hebt gevraagd dicht bij je te blijven?
Dat is misschien wel een voorbeeld van wat ik hoger bedoelde : jouw antwoord hierop zou waarschijnlijk zijn om hem dan maar aangelijnd te houden, terwijl ik een stap verder ga in de opvoeding : je wéét wat er wordt gevraagd, je wordt ervoor beloond als je het doet - sorry, maar er zijn dus ook consequenties als je daar dan je voeten aan veegt.
Gevolg : hond kan wel gewoon los blijven lopen en 95% zijn vrolijke eigen ding doen, en dat heeft dus mijn voorkeur.

Ik schrijf niet dat ik nooit corrigeer hè, ik schrijf zelfs letterlijk 'niet vaak' - dus wel soms. Als een hond een aangeleerd commando of 'regel' aan zijn laars lapt, corrigeer ik dat dus. Dat lijkt me logisch volgen op 'als het aangeleerde wordt nageleefd, valt er niets te corrigeren'.
En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

[Inge O]

En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

[Nanna]

Ik hou sowieso al van rassen die graag met mensen samenwerken. Zo’n autistische oosterling die bepaald gedrag alleen maar vermijdt omdat hij daarmee de kledder voor zijn harses ontloopt en niet om zijn baas te pleasen zou niks voor mij zijn.
Fysiek straffen hoef ik nooit bij de Puli’s. Dat was bij die stijfkoppige teckels weleens anders
He blijft bij ‘uh!’ en daarna belonen als ze het goed doen. Slaan zou veel kwaad aanrichten dus hollewippers komen er niet aan te pas. Dat mis ik nog weleens