De Correctie

[Bonnie F]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Oja, toen Zappa nog jong was, heb ik lang een vrolijke maar verschrikkelijk lompe hond te logeren gehad.
Ik zat onder de blauwe plekken. Niet af te leren. Zappa heeft 1 keer gedacht dat hij het dan ook mocht. Uit reflex omdat ik het niet verwacht gaf ik hem onder uit de zak. Het arme beest.

[Gudrun]

Correcties... Ik dacht zelden tot niet.. maar...

Overmatig binnenshuis blaffen aan het raam (waarschuwen dat er iemand is mag, wonen in zeer verkeersarme straat, maar blijven blaffen niet) en niet reageren op een genoeg of gedaan of hoeft niet of... is plantenspuit. Dan gaat het om de chi's. De spuit op de salontafel zetten is eigenlijk al genoeg.

Pippa is nog nooit gecorrigeerd in de 11 jaar dat ze hier is. Sherlock in bijna 14 jaar 2 keer als puberhondje toen hij bewust een commando negeerde een keer om een punt te gaan maken tegen een andere reu en een keer om tegen een mevrouw aan te markeren. Verder nooit. Flora ook nog nooit, gewoon niet nodig.

Do is een paar keer van schoot af gezet en 1 keer in haar bench gestopt toen ze op schoot een andere hond die een knuffel kwam halen meende te moeten wegsnauwen. Doet ze nu ook niet meer, tenzij bij loopsheden, dan is het altijd even meer opletten.

Poppy hoeft niet gecorrigeerd, een gedaan is genoeg, ik denk als ik haar ooit zou corrigeren (zou niet weten waarom) dat ze echt bang zou zijn. Maar Poppy is voorbeeldig en superbraad, net als de shelties.

Nanook als jonge hond een paar keer even bij zijn nekvel gegrabbeld bij happen, is nu ook duidelijk en niet meer nodig.

Kika... tja... toch al best enkele keren, andere kleine roedelgenoten aanvallen mag niet, dan is het neen en als ze niet onmiddellijk stopt vast pakken en bench in tot ze rustig is. Mij bijten mag ook niet, zelfs niet als je loops bent . Gisteren op training helemaal in overdrive omdat ik eerst les met Poppy had en ze dus in de auto had moeten wachten terwijl Pop wel mocht... dus ze sprong op en wou in mijn gezicht happen. Dat blok ik dan in reflex met elleboog/onderarm waarbij ze zo dus een kopstoot krijgt... haar probleem. Er na even af liggen en daar weer na sjorspelletje om af te reageren, maar op mijn voorwaarden. Iets pikken of stuk maken is ook neen maar dan stopt ze wel direct. Maar het gaat nog altijd steeds beter en beter. Het is eigenlijk vooral een zelfbeheersingsprobleem van haar, ze is nooit bewust stout of agressief.
Ik vermoed dat ik "vanzelf" de kant/methode van Inge O aan het volgen ben met haar... hele duidelijke regels, geen consensus op mijn lichamelijke integriteit (en die van mijn ouwetjes of kleintjes want die zoeken het echt niet op, op de chi-dames na maar die worden evengoed terechtgewezen) en afhankelijk van mij voor knuffels, spelen, werk, eten en rust. Veel meer controle en 100% meer consequent dan ik gewend ben met mijn schatjes van shelties plus Poppiewoppie maar het is nodig, het werkt en vooral, het brengt rust in dat drukke kopje. Met daarnaast uiteraard erg veel rekening houdend met haar enorme drive en behoefte aan werk en actie, zowel fysiek als mentaal.

[Rami]

Ik ben van het waarschuwen. En het liefst voordat Sam of Costa in de fout gaan. Dus zie ik gespitste oortjes als er buiten een hond blaft dan zeg ik er al wat van (nee, of uh-uh). Dat scheelt een hoop herrie. Want als er eenmaal geblaft wordt in huis heb ik geen zin om er bovenuit te krijsen.

Ook als Costa een leuk teefje ziet of ruikt en er achteraan wil, probeer ik dat voor te zijn. Soms ben ik te laat en ontglipt hij toch aan mijn aandacht. Op zo'n moment laat ik hem maar gaan. Honderd keer zijn naam roepen heeft dan toch geen zin. Dan ga ik 'm wel even halen. Ik moet dan altijd erg lachen om zijn smoelwerk, zo van: "hè baas, jij ook hier". Meestal draai ik 'm dan om en geef 'm een zetje de goede kant op, dat begrijpt 'ie prima.

En verder heb ik gewoon enorme brave honden die meestal aan een half woord genoeg hebben. Daar bof ik domweg mee.

[EchoMira]

Ik gebruik niet veel correcties, omdat ik mijn honden vooral leer wat ik wel wil zien en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden.

En anders hou ik ze er aan.

Ze mogen genoeg binnen de afspraken dus er buiten kom je niet want ik zet je in een milliseconde terug achter de grens. Dat gaat gewoon met een tongklik want ze weten dat ik ze komen helpen als ze het niet zelf doen.

Ik ben wel echt een bemoeial. Er is altijd onmiddellijk toezicht dus ze kunnen ook gewoon niet zomaar dingen gaan doen.

[ranetje]

Bertus is weer heel anders dan Jip en Heavy

Ik probeer dit aan te houden

https://degooisehondencoach.nl/straffen ... -een-hond/

Dat artikel is best een goed hulpje om het verschil uit te leggen tussen straffen en corrigeren

Ik corrigeer ook.
De ene hond meer dan de andere.

[Diana]

En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Uiteraard, maar in dat soort situaties corrigeer ik dus ook.
Overigens stopt een correctie van mij Arlo's gedrag direct op het moment zelf, maar een tijdje later moet hij er weer aan herinnerd worden dat het dan nog steeds niet mag. Dat is inderdaad anders dan bij mijn andere honden, die meestal zelf wel goed aanvoelen dat het gaat om iets wat nooit mag en het dus niet nog een keer proberen (en Amy dus in extreme mate). Met andere dingen is dat kwartje wel heel goed gevallen bij Arlo (zoals niet de auto uit mogen tot ik toestemming geef, niet achter de katten aan mogen rennen, allebei dingen waarvoor hij wel eens gecorrigeerd is), maar als er iets eetbaars in het spel is, probeert hij het best nog een keer als ik uit zicht ben of niet oplet.

[Inge O]

maar als er iets eetbaars in het spel is, probeert hij het best nog een keer als ik uit zicht ben of niet oplet.

Dat heeft Karma dus met markeren op compleet verboden plaatsen, ook als ze aangelijnd is (Boerenbond, Intratuin, kantine van de hondenschool). Ik vind het onacceptabel gedrag, maar ondanks haar zwaar beteuterde gezicht na mijn reactie lijkt het niet door te dringen, of (en dat vermoed ik nog het meeste) ze zit zo in haar eigen bubbel terwijl ze een te markeren geurtje bestudeert dat het markeren daarna er als een soort reflex op volgt.

[Mizzsylver]

Thuis is een correctie amper nodig, ik leer ze vanaf het begin aan wat ik wil zien, dat beloon ik. Ik voorkom zo veel mogelijk dat ze in de fout kunnen gaan, en als het fout gaat is het vaak mijn eigen onoplettendheid en krijgt de hond daar geen straf voor.

In de training gebruik ik wel correcties, voornamelijk negatieve correctie, dus het wegnemen/onthouden van iets wat ze graag wil. Soms ook wel een rukje aan de riem, al is dat meer ter attentie dan als correctie. De ketting staat nooit op slip. Maar eigenlijk is dat gewoon een positieve correctie.

Als je kijkt naar hoe honden leren kun je niet zonder correcties, als je uitgaat van de 4 quadranten van operante conditionering. Positieve bekrachtiging, negatieve bekrachtiging, positieve straf en negatieve straf.
De klikkeraars en koekjes trainers gebruiken ook negatieve straf, want als de hond niet doet wat de geleider wil krijgt hij geen koekje of wordt de bal afgepakt. (En voor de goede orde, ik ben een klikkeraar en koekjestrainer)
Ze gebruiken geen of in mindere mate negatieve bekrachtiging en positieve straf.

Maar heel eerlijk, als ik chagrijnig ben en het is koud en nat en ik ben ongesteld en de kinderen zijn lastig en ik heb net getankt en de hond doet dan ook nog iets stoms schiet ik echt wel uit m’n slof tegen de hond.
En op de training heb ik ook negatieve bekrachtiging ingezet; lijn strak omhoog tot gewenste gedrag (stil zijn) en dan lijntje laten vieren.

Zolang je maar weet wat je doet en waarom je het doet en je weet wat het doel is kun je alle 4 de quadranten gebruiken denk ik.

[EchoMira]

maar als er iets eetbaars in het spel is, probeert hij het best nog een keer als ik uit zicht ben of niet oplet.

Dat heeft Karma dus met markeren op compleet verboden plaatsen, ook als ze aangelijnd is (Boerenbond, Intratuin, kantine van de hondenschool). Ik vind het onacceptabel gedrag, maar ondanks haar zwaar beteuterde gezicht na mijn reactie lijkt het niet door te dringen, of (en dat vermoed ik nog het meeste) ze zit zo in haar eigen bubbel terwijl ze een te markeren geurtje bestudeert dat het markeren daarna er als een soort reflex op volgt.

Mira heeft dat ook. Inclusief het niet doordringen.
Het is een reflex op de geuren van andere honden.

Ik los het op door haar op de arm te nemen. Nou jij weer.

Ik corrigeer daar niet voor. Ik denk echt niet dat ze snapt wat ze mis doet. Ze is toch buiten? Daar mag ze toch markeren?
Het subtiele verschil tussen uitlaten en winkelen overziet ze niet want dat heb ik haar niet geleerd.

Overigens is het in het tuincentrum en de grote dierenwinkel een kwestie van direct van te voren lang uitlaten. Dat markeren wordt dan een caviadruppeltje. Nou, dat zien we door de vingers.

[BieneMaya]

Ik gebruik niet veel correcties, omdat ik mijn honden vooral leer wat ik wel wil zien en ze zich daar over het algemeen ook goed aan houden.

En anders hou ik ze er aan.

Ze mogen genoeg binnen de afspraken dus er buiten kom je niet want ik zet je in een milliseconde terug achter de grens. Dat gaat gewoon met een tongklik want ze weten dat ik ze komen helpen als ze het niet zelf doen.

Ik ben wel echt een bemoeial. Er is altijd onmiddellijk toezicht dus ze kunnen ook gewoon niet zomaar dingen gaan doen.

Dit dus. Ik hoef Maya binnen zo goed als nooit echt te corrigeren. Een vingerknip is genoeg om haar de grenzen weer duidelijk te maken.
Ook buiten hoeft Maya nauwelijks gecorrigeerd te worden. Beiden komen mede doordat ik de aanpak van IngeO gebruik. Maya wil het heel graag goed doen en ze wil een blije baas.
En ik maak daar vet gebruik van

[Diana]

En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Nou ja, ik vond het een bevreemdende gevolgtrekking, want volgens mij weet jij dat ik bijvoorbeeld in het geval van Amy en haar gejaag dus juist níet zomaar de lange lijn eraan heb gehangen en dat was het, maar juist keihard heb gewerkt om haar binnen strikte kaders wél los te kunnen laten lopen. En dat geldt ook voor Arlo met zijn angst en zichtjagersinstinct. En nee, dat kan niet altijd, bij twijfel vanwege de omgeving of omdat ik zelf niet alert genoeg kan zijn, hang ik inderdaad die lange lijn eraan. Maar daar stopt het geenszins bij mij.

[Inge O]

En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Nou ja, ik vond het een bevreemdende gevolgtrekking, want volgens mij weet jij dat ik bijvoorbeeld in het geval van Amy en haar gejaag dus juist níet zomaar de lange lijn eraan heb gehangen en dat was het, maar juist keihard heb gewerkt om haar binnen strikte kaders wél los te kunnen laten lopen. En dat geldt ook voor Arlo met zijn angst en zichtjagersinstinct. En nee, dat kan niet altijd, bij twijfel vanwege de omgeving of omdat ik zelf niet alert genoeg kan zijn, hang ik inderdaad die lange lijn eraan. Maar daar stopt het geenszins bij mij.

Alleen wás het geen gevolgtrekking maar begreep jij mijn voorbeeld verkeerd .

Ik weet maar al te goed dat je sterk jachtinstinct er niet zomaar even uit traint, in ieder geval niet de intentie om steeds maar weer te willen die neus achter te gaan - behalve dan bij staande honden, daarvan kan je ook de neus niet uitzetten maar bij juiste opvoeding wel blijven doordringen tijdens hun actie.

[blondie]

En klopt, Amy en Arlo kunnen niet altijd loslopen, maar mijn inziens heeft dat heel weinig hiermee te maken.

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Nou ja, ik vond het een bevreemdende gevolgtrekking, want volgens mij weet jij dat ik bijvoorbeeld in het geval van Amy en haar gejaag dus juist níet zomaar de lange lijn eraan heb gehangen en dat was het, maar juist keihard heb gewerkt om haar binnen strikte kaders wél los te kunnen laten lopen. En dat geldt ook voor Arlo met zijn angst en zichtjagersinstinct. En nee, dat kan niet altijd, bij twijfel vanwege de omgeving of omdat ik zelf niet alert genoeg kan zijn, hang ik inderdaad die lange lijn eraan. Maar daar stopt het geenszins bij mij.

Denk dat Inge het niet zo bedoelt.
Dat inspelen op jaaggedrag en dan met lange lijn trainen, is weer heel anders dan correctie geven op een hond die losloopt en de neiging heeft om bij contact of zicht van andere hond "ineens" daar te gaan klooien of erger nog, bij zicht direct er heen te willen om er op te klappen.

[Inge O]

Ik los het op door haar op de arm te nemen. Nou jij weer.

Overigens is het in het tuincentrum en de grote dierenwinkel een kwestie van direct van te voren lang uitlaten. Dat markeren wordt dan een caviadruppeltje. Nou, dat zien we door de vingers.

Vergeet het . Ik laat haar exact om die reden altijd nog eens uit voor we zo'n winkel inlopen, de laatste keer zelfs op een heel interessant pad waar 5000 keer moest gemarkeerd worden, maar toch had ze nog genoeg reserve om er 100 cavia's van te maken.

[Diana]

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Nou ja, ik vond het een bevreemdende gevolgtrekking, want volgens mij weet jij dat ik bijvoorbeeld in het geval van Amy en haar gejaag dus juist níet zomaar de lange lijn eraan heb gehangen en dat was het, maar juist keihard heb gewerkt om haar binnen strikte kaders wél los te kunnen laten lopen. En dat geldt ook voor Arlo met zijn angst en zichtjagersinstinct. En nee, dat kan niet altijd, bij twijfel vanwege de omgeving of omdat ik zelf niet alert genoeg kan zijn, hang ik inderdaad die lange lijn eraan. Maar daar stopt het geenszins bij mij.

Alleen wás het geen gevolgtrekking maar begreep jij mijn voorbeeld verkeerd .

Ik weet maar al te goed dat je sterk jachtinstinct er niet zomaar even uit traint, in ieder geval niet de intentie om steeds maar weer te willen die neus achter te gaan - behalve dan bij staande honden, daarvan kan je ook de neus niet uitzetten maar bij juiste opvoeding wel blijven doordringen tijdens hun actie.

Ik snap wel dat jouw voorbeeld niet zozeer over het jachtinstinct ging Maar het was jouw suggestie dat ik er bij ongewenst gedrag dan maar een lange lijn aan hing, of in het algemeen bij ongewenst gedrag dat wél gewoon goed is aangeleerd en waarvan de hond prima weet wat wél de bedoeling is, die lijn of het probleem vermijden als oplossing zou zien:

Want ja, stel nu eens dat jouw Arlo niet dat gezellige typje was die hij is, en hij zou met hetzelfde gemak dat hij kattenpoep blijft vreten op andere honden toe stuiven om ze eens lekker onder te schoffelen, ook nadat je hem tig keer hebt gevraagd dicht bij je te blijven?
Dat is misschien wel een voorbeeld van wat ik hoger bedoelde : jouw antwoord hierop zou waarschijnlijk zijn om hem dan maar aangelijnd te houden, terwijl ik een stap verder ga in de opvoeding : je wéét wat er wordt gevraagd, je wordt ervoor beloond als je het doet - sorry, maar er zijn dus ook consequenties als je daar dan je voeten aan veegt.
Gevolg : hond kan wel gewoon los blijven lopen en 95% zijn vrolijke eigen ding doen, en dat heeft dus mijn voorkeur.

[Diana]

Nee, daar heeft het in jouw geval niet mee te maken, ik gebruikte hem alleen als voorbeeld omdat je aangaf dat hij er dus niet eentje is die na één (of zelfs meerdere keren) vertellen wat je wel wil zich daar ook aan houdt (waar bv. wartjes meestal onder vallen).
Dan zou je het (met een andere hond in een andere situatie) dus kunnen treffen dat het probleem niet onschuldig poepeten is maar honden aanvallen - veel storender gedrag dus, en dan zie ik echt niet waarom ik meteen naar de lange lijn zou moeten grijpen als een paar keer corrigeren (niet aanhoudend dus) het vervelende gedrag uiteindelijk wel stopt : hond blij, baas blij.

Nou ja, ik vond het een bevreemdende gevolgtrekking, want volgens mij weet jij dat ik bijvoorbeeld in het geval van Amy en haar gejaag dus juist níet zomaar de lange lijn eraan heb gehangen en dat was het, maar juist keihard heb gewerkt om haar binnen strikte kaders wél los te kunnen laten lopen. En dat geldt ook voor Arlo met zijn angst en zichtjagersinstinct. En nee, dat kan niet altijd, bij twijfel vanwege de omgeving of omdat ik zelf niet alert genoeg kan zijn, hang ik inderdaad die lange lijn eraan. Maar daar stopt het geenszins bij mij.

Denk dat Inge het niet zo bedoelt.
Dat inspelen op jaaggedrag en dan met lange lijn trainen, is weer heel anders dan correctie geven op een hond die losloopt en de neiging heeft om bij contact of zicht van andere hond "ineens" daar te gaan klooien of erger nog, bij zicht direct er heen te willen om er op te klappen.

Ja, natuurlijk, dat snap ik. Maar de gevolgtrekking was voor mij dus ook bevreemdend dat het mijn oplossing zou zijn om bij ander ongewenst gedrag niet te corrigeren. Dat schreef ik nergens en ik haalde dit voorbeeld aan om juist aan te geven dat ik me meestal niet zomaar neerleg bij de makkelijkste weg van een riem erom hangen en het probleem is opgelost.

[Inge O]

@Diana : ja, dat klopt, daar heb ik wat ik bij veel mensen zie gebeuren ten onrechte naar jou doorgetrokken .

[Frootje]

Alleen stemcorrecties. Bij Froo zet ik die wel eens in, zij is niet heel erg onder de indruk van correcties en schudt het vrij snel weer van zich af. Een stemcorrectie is soms de beste manier om haar te bereiken op het moment dat ze al iets fout doet. Tot een jaar geleden gebruikte ik het vrij veel, maar ik moet wel zeggen dat ik er tegenwoordig de voorkeur aan geef het niet te doen. Ze doet al zo zelden iets echt fout, het is eigenlijk gewoon niet zo nodig. Niet dat ik haar haar gang maar laat gaan hoor, maar ik voorkom liever dat het nodig is. Zo weet ik dat ze zich met de tv bemoeit en daarin heel hardnekkig is. Het gedrag is al erg verbeterd door samen te kijken en te belonen voor rust, maar ik kijk misschien een uurtje per week tv en tijdens dat uur heb ik niet altijd zin om er een trainingssessie van te maken. Ik wil ook niet corrigeren want het heeft gewoon geen nut in dat geval. Dan krijgt ze gewoon even een kluifje in de bench en mag ze er na het programma weer uit. Ook niks aan de hand. En verder heeft ze de aandachtsspanne van een pinda, als ze een keer iets doet wat eigenlijk niet mag kan ik heel makkelijk haar focus verleggen voordat ze echt de mist in gaat. Het enige waarbij ik niet corrigeer en ook niet ombuig is als ze uitvalt naar een andere hond, maar dat is ook geen stoutheid, dat is hysterische angst. Het beste wat ik op zo’n moment kan doen is haar gewoon uit de situatie halen.

Bij Mowin moeten stemcorrecties echt heel voorzichtig gebruikt worden, want hij is wel heel gevoelig en als je het te vaak doet krijgt hij een ‘sorry dat ik besta’ houding, het maakt gewoon een heel diepe indruk op hem. Ik gebruik ze tegenwoordig eigenlijk nooit meer. De laatste keer was een halfjaar geleden toen hij aan de riem wilde uitvallen naar een andere hond en dat heeft hij sindsdien ook niet meer gedaan. Verder waarschuw ik hem meestal gewoon met een blik als ik merk dat hij iets wil gaan doen waar ik niet op zit te wachten, daar heeft hij echt genoeg aan.


Maar ik moet wel bekennen dat ik mazzel heb dat het hier allebei heel makkelijke honden zijn. Ik heb in het verleden met allebei wel eens geworsteld maar na vier jaar hebben we de gebruiksaanwijzing echt wel gevonden en snap ik niet meer waar ik me ooit druk om heb gemaakt. Ze slopen niet, ze jagen niet, ze zijn voorzichtig met hun mensen… Het zijn echt doodeenvoudige brave zielen.


Fysieke correcties zijn trouwens echt uit den boze hier. Als ik een van die honden ook maar met een vinger aan zou raken als ‘correctie’ krijg ik het vertrouwen nooit meer terug. Dus die worden hier in huis echt niet gebruikt. Nooit.

[Diana]

@Diana : ja, dat klopt, daar heb ik wat ik bij veel mensen zie gebeuren ten onrechte naar jou doorgetrokken .

[Marc]

Ik heb Billie trouwens ook weleens een beuk gegeven toen ze lomp bovenop mij sprong. Doe je mij pijn dan beuk ik terug.

Waarom zou je dat doen? Ik zie dat bij honden onderling ook nooit. Als er bij lomp spelen eentje pijn heeft, dan wordt er gegild of gewaarschuwd met lawaai. Maar nooit pijn terug gedaan. En de ander dimt dan meteen in.

Dat is hier anders. Als Guus Bas te hard aanpakt met spelen of een beuk geeft gaat hij gillen. Zij straft. Dus als ze samen rennen en Guus rent haar in zijn enthousiasme omver dan staat Bas op en bijt ze hem in zijn kont. Hij gilt van plezier dan maar ergens is hij ook bang want hij krijst dan ook angstig. Meteen is alles weer goed maar Bas doet wel aan correcties.

Ikzelf corrigeer nooit fysiek en zeg zelfs sorry als Guus zichzelf snokt aan de riem. Ik straf wel verbaal en daarvan zijn ze prima onder de indruk. Ik lijn Guus aan als hij slecht luistert en ik berisp hem voor wangedrag. Is genoeg. Hij is vrij kruiperig en dat ga ik zeker niet erger maken.

Bas is net een afgerichte Mechelse herder. Haar wil om te luisteren en het goed te doen is ongekend. Zij komt meteen als je roept en doet alles wat je wil direct en super snel. Een bijzonder hondje. Zit niks dwars of ongehoorzaams in. Guus is erg stout maar dat is wel relatief aan Bas. Want in feite luistert hij super. Los honden en paarden passeren etc is allemaal geen enkel punt. Alleen struint hij wel eens en is hij wat traag in reageren op kom hier.

Verder zijn ze wat opvoeding aangaat heel prima gelukt. Er zijn een paar regels en trucjes doen we niet. Lig poot en dat soort zaken kennen ze helemaal niet.

[Marc]

maar als er iets eetbaars in het spel is, probeert hij het best nog een keer als ik uit zicht ben of niet oplet.

Dat heeft Karma dus met markeren op compleet verboden plaatsen, ook als ze aangelijnd is (Boerenbond, Intratuin, kantine van de hondenschool). Ik vind het onacceptabel gedrag, maar ondanks haar zwaar beteuterde gezicht na mijn reactie lijkt het niet door te dringen, of (en dat vermoed ik nog het meeste) ze zit zo in haar eigen bubbel terwijl ze een te markeren geurtje bestudeert dat het markeren daarna er als een soort reflex op volgt.

Dat heeft Guus ook. Die heeft weinig impulscontrole. Die gaat gewoon recht op de hamsters markeren in Intratuin dus daar komen we niet meer. Niks helpt en verder is hij super lief en schappelijk maar zichzelf beheersen is lastig voor hem. Dus dat accepteren we gewoon. Ook vechten met onze haan krijgen we niet weg. Elke keer vliegen ze elkaar in de haren omdat de Haan hem aanvalt. Dat negeren kan hij niet. Maargoed. De haan is nu gekortwiekt en kan niet uit de ren en Guus er niet in. De andere haan en kippen lopen gewoon om hem heen en daar doet hij niks mee.

[Frootje]

Dat is hier anders. Als Guus Bas te hard aanpakt met spelen of een beuk geeft gaat hij gillen. Zij straft. Dus als ze samen rennen en Guus rent haar in zijn enthousiasme omver dan staat Bas op en bijt ze hem in zijn kont. Hij gilt van plezier dan maar ergens is hij ook bang want hij krijst dan ook angstig. Meteen is alles weer goed maar Bas doet wel aan correcties.

Ik herken dat wel, want Froo straft ook. Het gebeurt wel eens dat Mowin uit lompheid tegen haar aan stuitert of iets te hard speelt en zij gaat dus echt wel achter hem aan. Dat gaat inderdaad met veel herrie gepaard, maar ze stopt niet tot ze grommend in zijn kraag hangt. Ik denk trouwens niet dat ze Mowin echt pijn doet op zo’n moment, hij accepteert zo’n correctie altijd zonder morren en blijft gewoon staan tot ze klaar is, het is ook nooit zomaar en ik heb de indruk dat hij begrijpt waarom ze het doet. Maar ik herken dus niet dat er alleen door gillen of lawaai gecorrigeerd zou worden door honden onderling, als een hond over de lichamelijke grenzen van Froo heen gaat, gaat zij echt over op een fysieke correctie. Ik dacht ook eerst altijd dat het asociaal gedrag was vanuit haar kant, maar als je op zo’n moment naar Mowin kijkt (hij is echt het toonbeeld van een sociale hond met duidelijke hondentaal) zie je dat hij die correctie ook gewoon netjes accepteert en vervolgens zijn gedrag richting haar aanpast. Ik heb altijd het gevoel dat ze wat heftig en overtrokken reageert, maar blijkbaar is het voor honden toch niet abnormaal om op die manier te corrigeren en gecorrigeerd te worden.

Ik denk dat het bij haar misschien wel wat met formaat te maken heeft. Als Froo op zo’n moment gematigder zou corrigeren, zou dat vermoedelijk niet zo helder zijn als wat ze nu doet. Ze is maar heel klein en Mowin is twintig kilo zwaarder, ze zal wel denken dat zonder veel geschreeuw en weinig wol haar boodschap niet aankomt of zo.

[Marc]

Ja hier idem. Guus rent dan heel hard weg en zij mag hem dan inhalen en in zijn kont knijpen tot hij gilt. Hij is sneller en sterker dus accepteert het anders lukte het niet. En hij gaat echt even hard hoog blaffen tijdens de achtervolging dus ergens vindt hij het eng. Daarna is hij wat rustiger in het spel en zijn ze weer maatjes. Bas hoor je dan ook echt heel boos grommen als ze hem achterna gaat. Ze doet het alleen als hij haar omver duwt of pijn doet.

[Marc]

Het is niet abnormaal want zowel Bas als Guus zijn heel sociaal. Ik weet zeker dat Bas geen gestoord gedrag vertoont want ze is met elke hond hier de beste maatjes en kan ook in roedels prima uit de voeten. Guus idem.

[Jackira]

Op het moment heb ik honden die aan een stemcorrectie genoeg hebben. Shira en Nola luisteren erg goed en weten wat de bedoeling is. Soms willen ze wel eens iets wat ik geen goed idee vind en dan is een "moet ik boos worden ?" nadat ze al een keer gewaarschuwd zijn meer dan genoeg.

Jack luistert niet heel goed als hij een herder zou zijn maar voor een husky wel redelijk. Maar een fysieke correctie zou onze band echt schade aanbrengen. Hij blijft met loslopen in m'n buurt omdat hij dat leuk vindt, een heel enkele keer brul ik z'n naam wat harder dan normaal. En dan komt hij ook wat sneller dan normaal aangelopen.

In huis en tuin is hij erg braaf, dan hoef ik hem eigenlijk nooit te corrigeren. Het zou ook averechts werken als ik dat vaak zou moeten doen. Shira dan weer wel i.v.m. waaks gedrag. Maar dat mag tot op een zekere hoogte en daarna moet ze wel stil zijn.

Bij buiten in de tuin blaffen stuur ik ze ook naar binnen.

Ik denk dat het ook wel verschil maakt dat het ruim volwassen honden zijn. Mijn jongste hond is 5 jaar. De opvoedfase is wel voorbij en af en toe even weer wat puntjes op de i is genoeg.