Best extreem, de wijsneus, de dopneus en de puntneus.

[Desiree]

Ik vrees dat dat iets is wat er nooit echt zal uitgaan, wat je ook doet. Het is wel weer iets om aan te nemen dat er - naast de whippet - een nog heel wat pittiger karakter inzit, en dat zeg ik niet als kritiek maar meer als vaststelling, dat je dus ook pittiger karaktertrekken zal zien opduiken.

Bedoel je met dat sneppen gewoon even een snauw 'blijf uit mijn buurt', of schiet ze echt van haar plek om haar punt te maken?

De eene keer is het alleen en snauw maar ze springt er ook wel eens bij op inderdaad. Net toevallig weer terwijl ik op de bank zat, ze lag naast me en kat Sjimmie wil ook even wat aandacht halen, nog voor hij ook maar in de buurt was snepte ze al. Daar heb ik wat van gezegd en vervolgens Sjimmie aandacht gegeven en toen zat ze gewoon met haar tanden bloot naar Sjimmie te loeren. Toen heb ik haar dus van de bank gestuurd.

[Alfilillo]

Hmmm, ik geloof dat ik de touwtjes even een stuk strakker zou aantrekken. Misschien een tijdje helemaal niet op de bank. En dan op een gegeven moment af en toe, maar alleen op uitnodiging van jou. Nu is het iets te vanzelfsprekend allemaal. Ze is nu 8 maanden en dat is een leeftijd waarop ze de grenzen kunnen opzoeken.

[Inge O]

Dat rechtspringen om uit te vallen zou ik inderdaad niet accepteren, gewoon even sneppen of grommen wel (tenzij vanop de bank als jij er zit, maar dat zei ik hoger al, da's een heel andere situatie).

[Desiree]

Werk aan de winkel dus. Ik weet ook niet zo goed waarom ze het doet. Onzekerheid? Regelteef? Echt geen idee, buiten dat(en haar verlatingsangst nog) is ze namelijk echt makkelijk gewoon.

[Inge O]

Ze zou ook gewoon wel eens een groot ego kunnen hebben, en het doen 'gewoon omdat het kan'. 'Tralalie, tralala, ik heb het hier lekker voor het zeggen '.

[Nanna]

Topsi had er ook wel een handje van. Maar dat was meer omdat ze als de dood was dat iemand op haar pootjes zou springen. Ze had enorm gevoelige poten.
Dus sneppen was de kortste klap. Bijten zou ze nooit gedaan hebben dus mij zat het verder gescheten. De goegemeente wist op den duur wel dat ze haar niet moesten lastigvallen als ze ergens lag.
Omgekeerd was daar uiteraard geen sprake van. Als er eens een hoopje teckels lag liet ze zich daar gewoon tussen zakken lekker warm!

[Desiree]

Topsi had er ook wel een handje van. Maar dat was meer omdat ze als de dood was dat iemand op haar pootjes zou springen. Ze had enorm gevoelige poten.
Dus sneppen was de kortste klap. Bijten zou ze nooit gedaan hebben dus mij zat het verder gescheten. De goegemeente wist op den duur wel dat ze haar niet moesten lastigvallen als ze ergens lag.
Omgekeerd was daar uiteraard geen sprake van. Als er eens een hoopje teckels lag liet ze zich daar gewoon tussen zakken lekker warm!

Hmm.. Daar zeg je me wat!! Ze krijst inderdaad de boel al bij elkaar als ze maar denkt dat iemand op haar teentjes gaat staan.

[Nanna]

Topsi had er ook wel een handje van. Maar dat was meer omdat ze als de dood was dat iemand op haar pootjes zou springen. Ze had enorm gevoelige poten.
Dus sneppen was de kortste klap. Bijten zou ze nooit gedaan hebben dus mij zat het verder gescheten. De goegemeente wist op den duur wel dat ze haar niet moesten lastigvallen als ze ergens lag.
Omgekeerd was daar uiteraard geen sprake van. Als er eens een hoopje teckels lag liet ze zich daar gewoon tussen zakken lekker warm!

Hmm.. Daar zeg je me wat!! Ze krijst inderdaad de boel al bij elkaar als ze maar denkt dat iemand op haar teentjes gaat staan.

Hahahaha! Ja, dat is wel typisch windhond. Mijn Deerhounds lagen altijd languit met gestrekte poten op de bank maar als ze maar dáchten dat ik langsliep werden die stelten schielijk binnenboord getrokken. Het is een windhonddingetje. Niet-aan-mijn-poten.

[blondie]

Dat rechtspringen om uit te vallen zou ik inderdaad niet accepteren, gewoon even sneppen of grommen wel (tenzij vanop de bank als jij er zit, maar dat zei ik hoger al, da's een heel andere situatie).

Chara deed dat in het begin ook. Alle plekjes vond zij ineens haar plek. Stoel, bank, mand. Zelfs voor ons weigeren weg te gaan (dag 3 of 4 was dat geloof ik )
Paar keer ook echt fixeren op Aki (of heel snel als ze zag dat hij in de mand wilde gaan, dat zij voor hem dook de mand in en dus hem ging fixeren)
Daar heb ik wel op gereageerd, ik vond het belangrijk dat ze leerde wennen/zou gaan accepteren dat er geen vaste eigen plekken waren in dit huis.

Op de bank na gewenning met de katten, was ze het er ook niet mee eens. Dan had ze ook de neiging om daar wat van te vinden. Nóg zie je aan haar smoelwerk dat ze het er soms niet mee eens is, maar inmiddels accepteert ze het wel.
Wij zijn trouwens wel zo, dat als de een er eerst lag tegen ons aan bijvoorbeeld, dat de ander niet ook aandacht op die plek moet komen opeisen.

Hier was het een proces van een paar dagen dat we echt wel erop reageerden. Meer ook omdat Aak best veel soms van haar accepteerde, maar zeker niet alles dus aan escalatie zouden we niets gehad hebben, vandaar dat we het ze niet zelf lieten uitzoeken.

Ook niet met botte nee's en verbieden gewerkt, wel met soms lichte dwang (was in begin echt nodig) een alternatieve plek aangeboden, en toen ze dus wat meer accepteerde/leek te begrijpen hoe het werkte hebben we dat weer met stem beloond om dat gedrag als goed te benadrukken.

[annnie]

Hahahaha! Ja, dat is wel typisch windhond. Mijn Deerhounds lagen altijd languit met gestrekte poten op de bank maar als ze maar dáchten dat ik langsliep werden die stelten schielijk binnenboord getrokken. Het is een windhonddingetje. Niet-aan-mijn-poten.

Zou je dat ook even aan Ronja kunnen uitleggen? Ze smijt die poten overal maar neer ongeacht wie er over kan struikelen

[Desiree]

Dat rechtspringen om uit te vallen zou ik inderdaad niet accepteren, gewoon even sneppen of grommen wel (tenzij vanop de bank als jij er zit, maar dat zei ik hoger al, da's een heel andere situatie).

Chara deed dat in het begin ook. Alle plekjes vond zij ineens haar plek. Stoel, bank, mand. Zelfs voor ons weigeren weg te gaan (dag 3 of 4 was dat geloof ik )
Paar keer ook echt fixeren op Aki (of heel snel als ze zag dat hij in de mand wilde gaan, dat zij voor hem dook de mand in en dus hem ging fixeren)
Daar heb ik wel op gereageerd, ik vond het belangrijk dat ze leerde wennen/zou gaan accepteren dat er geen vaste eigen plekken waren in dit huis.

Op de bank na gewenning met de katten, was ze het er ook niet mee eens. Dan had ze ook de neiging om daar wat van te vinden. Nóg zie je aan haar smoelwerk dat ze het er soms niet mee eens is, maar inmiddels accepteert ze het wel.
Wij zijn trouwens wel zo, dat als de een er eerst lag tegen ons aan bijvoorbeeld, dat de ander niet ook aandacht op die plek moet komen opeisen.

Hier was het een proces van een paar dagen dat we echt wel erop reageerden. Meer ook omdat Aak best veel soms van haar accepteerde, maar zeker niet alles dus aan escalatie zouden we niets gehad hebben, vandaar dat we het ze niet zelf lieten uitzoeken.

Ook niet met botte nee's en verbieden gewerkt, wel met soms lichte dwang (was in begin echt nodig) een alternatieve plek aangeboden, en toen ze dus wat meer accepteerde/leek te begrijpen hoe het werkte hebben we dat weer met stem beloond om dat gedrag als goed te benadrukken.

Dat laten wij hier ook niet toe inderdaad. Als ik met 1 bij me heb of er zitten er toevallig 2 moet er niet ineens iemand aandacht of een plek komen opeisen dan mag je gewoon wieberen. Dat geldt altijd en voor iedereen.

[EchoMira]

Hoe gaat het nu met het alleen zijn?
Heb je er al een routine in aan kunnen brengen?

[Desiree]

Hoe gaat het nu met het alleen zijn?
Heb je er al een routine in aan kunnen brengen?

Leuk dat je het vraagt.

Inmiddels gaat een minuut of 2 zonder noemenswaardige moeite. Soms heeft ze het zelf niet eens door, dan loop ik gewoon even weg als ze slaapt en krijg ik wanneer ik na 2 minuten binnen kom een verbaasde blik.

Gisteren is ze weer 10 a 12 minuten alleen geweest met Izzy samen want ik moest echt Droef even laten plassen en poepen nadat de meisjes al geweest waren. Ze heeft wel wat gepiept en bij de deur gewacht maar het was geen joelen en gillen waar 3 straten verderop je oren nog van gaan bloeden. Na het eten moesten we allebei even weg en dat vond ik iets te veel van het goede, wil het niet overhaasten dus heb ik haar ff meegenomen en heeft ze 5 minuten alleen in de auto moeten wachten, ze was gewoon ontspannen toen ik terug kwam bij de auto en lekker om zich heen aan het kijken.

Kleine stapjes maar er zit schot in de zaak. Gaat vast goedkomen maar wil het niet overhaasten, vond 10 minuten al heel wat, ik heb dan wel de camera aan staan zodat ik haar wel in de gaten kan houden.

[Cendy]

Geen idee waarom ik dit topic nu pas lees
Maar wat een geweldig leuke hond is Raya
Ja hier zou ik ook wel een pup van willen, ik ben om

[EchoMira]

Fijn dat het goed gaat! En goed om meteen ook apart te wandelen.
Daar hoef ik hier niet mee aan te komen kakken. Haha. Mira zal het worst zijn maar echo alleen thuis laten doe ik nooit.

[Nanna]

Loop steeds te krijsen dat ik geen hond meer neem maar we weten natuurlijk allemaal dat dat niet waar is
Als er eentje overlijdt neem ik denk ik toch weer een Whippet. Ze zitten me aan het hart gebakken, net als de Puli, maar om nou weer naar Hongarije te kachelen gaat me wat te ver. Dan maar naar Krommenie.

[HillieS]

Loop steeds te krijsen dat ik geen hond meer neem maar we weten natuurlijk allemaal dat dat niet waar is

Dat wisten we allang

Nu heeft ze t iig toegegeven

[Marc]

Dat snappen deed Cleo ook en de andere honden leren heel snel om met een boogje om de rustende snapper heen te lopen. Ik zou me er zelf niet druk om maken. Enige nadeel bij ons was dat Cleo soms op de bank lag en juist Eva en Dapper heel aanhankelijk waren en dan niet op de bank konden. Cleo deed het ook als ik haar per ongeluk aanraakte. Rrrraaauw! En dan sprong ze op. Maar ze deed toch niks.

[Lothian]

Loop steeds te krijsen dat ik geen hond meer neem maar we weten natuurlijk allemaal dat dat niet waar is
Als er eentje overlijdt neem ik denk ik toch weer een Whippet.

Hahaha! Ik word hier gewoon blij van

[Desiree]

Loop steeds te krijsen dat ik geen hond meer neem maar we weten natuurlijk allemaal dat dat niet waar is
Als er eentje overlijdt neem ik denk ik toch weer een Whippet. Ze zitten me aan het hart gebakken, net als de Puli, maar om nou weer naar Hongarije te kachelen gaat me wat te ver. Dan maar naar Krommenie.

Dat snappen deed Cleo ook en de andere honden leren heel snel om met een boogje om de rustende snapper heen te lopen. Ik zou me er zelf niet druk om maken. Enige nadeel bij ons was dat Cleo soms op de bank lag en juist Eva en Dapper heel aanhankelijk waren en dan niet op de bank konden. Cleo deed het ook als ik haar per ongeluk aanraakte. Rrrraaauw! En dan sprong ze op. Maar ze deed toch niks.

Dat is dus wat ik beslist niet wil, dat ze ergens ligt en met rust gelaten wil worden snap ik maar de bank delen we allemaal als ze dat niet kan is het simpel dan mag ze dus niet op de bank. Net zoals ze niet de nacht op bed ligt want dan doet niemand nog een oog dicht.

[Desiree]

Fijn dat het goed gaat! En goed om meteen ook apart te wandelen.
Daar hoef ik hier niet mee aan te komen kakken. Haha. Mira zal het worst zijn maar echo alleen thuis laten doe ik nooit.

Ja ik vindt het wel belangrijk dat de honden ook los van elkaar kunnen. Droef en Izzy hebben daar geen enkele moeite mee al kan Droef soms heus wel even zeuren dat hij ook mee wil, als ik nee zeg dan is het ook goed.

In dit geval is het vooral omdat het met 3 honden waarvan een uitvallende Droef gewoon niet goed te doen is(en ik wil dat Raya daar zo min mogelijk van meekrijgt), Raya loopt ook nog niet zo netjes aan de lijn en dan nog een Izzy die zich irriteert aan het gedoe met de riemen. Heel soms doe ik dan wel Raya en Droef samen voor een plas tussendoor bijvoorbeeld maar dat is ff om de hoek en weer terug.

[Zamunda]

Dat met die grote persoonlijke zone heeft Ravi ook en ik vind dat best vervelend. Vooral om situaties zoals je noemt, dat Droef bijvoorbeeld niet langs de bench durft en daarom niet weg kan bijvoorbeeld. Lais nam het altijd al serieus ondanks haar verder rouwdouwerige inslag, maar Murf durft met zijn peperkoeken hartje soms echt niet binnen een paar meter van Raaf te lopen naar een ligplek. Dat vind ik (van beide kanten) stom en is niet hoe ik het graag zie, maar helaas. Maar mijn katten zijn ook zo verschrikkelijk irritant dat ze even neusje willen ruiken bij een liggende hond en dat levert soms een kat in de snauwbek van Raaf op. Ik vind het niet ontspannen, maar dat ligt ook aan mij, dat ik toch altijd een beetje bang ben dat het een keer mis gaat (met de katten dan, niet tussen de honden onderling, die snappen elkaar wel) en het daardoor ook niet helemaal los durf te laten.

Loop steeds te krijsen dat ik geen hond meer neem maar we weten natuurlijk allemaal dat dat niet waar is
Als er eentje overlijdt neem ik denk ik toch weer een Whippet. Ze zitten me aan het hart gebakken, net als de Puli, maar om nou weer naar Hongarije te kachelen gaat me wat te ver. Dan maar naar Krommenie.

Oh, gelukkig !

[Desiree]

Gisteren en vandaag was Raya weer naar de opvang. Nu hoorde ik net bij het ophalen dat ze gisteren al niet zo lekker ging in de kennel maar het regende hier dan ook de hele dag dus hadden ze gedacht dat het mogelijk daardoor kwam of gewoon vermoeidheid. Vandaag is ze schijnbaar compleet over haar toeren gegaan. Alles in de kennel heeft ze geprobeerd te slopen en ze heeft ook de hond die bij haar in de kennel zat gebeten. Heeft de hele tijd lopen gillen wat in de overige kennels ook voor veel overlast zorgde.

In theorie mag ze maandag nog wel terugkomen in de hoop dat het dan weer beter gaat maar ik ben er een beetje bang voor en ook wat de toekomst dan gaat brengen. Het feit dat ze een andere hond heeft gebeten is voor mij wel echt een beetje te veel. Van de week was ze bij Droef op de bank gaan liggen en toen hij weg wilde kon hij ook incasseren en ik begin nu te merken dat Droef en Izzy minder vaak op de bank komen en met een grote boog om Raya heen lopen op welke plek ze dan ook ligt. Als ze bij Droef gaat liggen bevriest Droef een soort van want bij beweging kan hij dus een snauw krijgen.

Ik baal hier echt onwijs van maar ik neig inmiddels naar herplaatsen(bij iemand die wel gewoon bijna altijd thuis is) want als het mis gaat dan gaat het mogelijk ook goed mis en dat is het me allemaal niet waard. Om nog maar niet te spreken over de opvang waar ze misschien straks niet meer heen kan en ik heb gewoon niet de mogelijkheid om volledig thuis te werken en nooit meer weg te gaan. Zo trots als ik was op de 10 minuten alleen thuis vorige week ben ik nu dus gewoon bang om haar alleen te laten, in een bench is helemaal geen optie voor haar want die trekt ze gewoon zo ongeveer uit elkaar. Ik zou contact houden met haar vorige baasje maar die reageert amper nog op mijn berichten wat me dus doet twijfelen over de ware aard van Raya haar herplaatsing. Ik heb zomaar het vermoeden dan de reu in huis niet het probleem is geweest maar Raya zelf.

[Sirene]

Oh nee, wat een rotbericht.
Ik hoop dat het meevalt. Of dat anders iemand van het forum misschien plek voor heeft. Ze lijkt me een geweldige hond.

Wil je niet te snel? Het zijn wel heel veel veranderingen in ene korte tijd voor een hond. En dan een opvang erbij. Goed bedoeld, dat snap ik ook. Maar dat is ook nogal stressvol voor veel honden.

[Amarillo]

Wat een rotbericht. Ik denk dat er iets heel erg mis is gegaan met dit hondje en dat ze flink mentaal beschadigd is. Ik zou als tip willen geven om eens contact op te nemen met Voordewindhond.eu als je echt besluit om tot herplaatsen over te gaan, en uit te leggen wat er aan de hand is, zij hebben al veel windhonden/kruisingen herplaatst naar geschikte adressen en hebben zo hun contacten, ook moeilijke honden met een geschiedenis, en zij weten naar mijn idee echt wat ze doen.