Klaar om op te laden! Wtf, 5 maanden alweer! Fotossss

[EchoMira]

Ja, lacht u maar even.
Maar je bent nou alweer de kantjes eraf aan het lopen.

Edit: nee, sorry. Dat neem ik even terug. Slaat nergens op.

[mijke]

Snuck scheet de eerste 2-3 weken echt bijna in z'n broek als er ergens een hond blafte. Nu loopt hij vrolijk langs honden die achter een schutting staan te blaffen.
Het is een fase, echt

gelukkig

[mijke]

Ja, lacht u maar even.
Maar je bent nou alweer de kantjes eraf aan het lopen.

Edit: nee, sorry. Dat neem ik even terug. Slaat nergens op.

Soms kan ik jou echt niet volgen

[EchoMira]

Nee, weet ik. Leuk is dat.

[Nicoline]

Spuit 11 hier maar wat een leuke pup, leuke naam ook! Fijn dat het zo makkelijk gaat, en ja dat kan ook gewoon, ook bij een pittig ras kan het gewoon meevallen toch? Ik heb hollanders gekend die ontzettend agressief waren, en ook lieve goedsullen. Alleen maar fijn als je zo'n meevaller hebt.

[Frootje]

Ik vind haar reactie op blaffende honden niet overdreven klinken. Lijkt me best normaal dat je daar als 8 weken oude pup nog niks van snapt? Komt wel goed natuurlijk. Aloy vindt blaffende honden trouwens ook nog wat spannend en zij is echt wel een heel dappere pup. Dus Ranja wordt vast ook heel dapper. Ze doet het alvast heel goed zo te horen, daar gaan jullie vast een werelhond aan krijgen straks.

Ik moet trouwens wel bekennen dat ik de eerste keer dat Aloy op een hond reageerde door te grommen en blaffen zelf gelijk bang was dat ik weer met een hond met hondenangst zou komen te zitten. Mij stelde het toen ook erg gerust om te horen dat het een fase is. Soms weet je het ook wel maar eerst graag zien en dan geloven.

[Omega]

Snuck scheet de eerste 2-3 weken echt bijna in z'n broek als er ergens een hond blafte. Nu loopt hij vrolijk langs honden die achter een schutting staan te blaffen.
Het is een fase, echt

Met Quinta ging het net zo, alleen blaft ze in het voorbijgaan terug.. Wordt aan gewerkt zullen we maar zeggen, ik heb een hekel aan nodeloos geblaf.

[Smoushond]

Is vast een fase hoor. Voor je het weet trekt ze je de tuin uit

[Manuma]

Zelfs dappere Meeko vindt blaffende honden spannend, nog steeds met 10 maanden. Alleen maar gezond en verstandig vind ik. Lekker omheen lopen en laten schelden.
Ze gaat vast wennen aan die ellendige kezenkef Ik zou ook het liefst onderduiken als ik die herrie hoor.

Straks kun je vast al wat meer opbouwen met spannende dingen. Ze moet jou ook nog wat leren kennen. Als jij bij haar bent kan ze vast vlot al meer aan. Lekker overal mee naartoe nemen. Ik ben zelf niet zo van het ‘gaan kijken’, we gaan door spannende dingen heen of we doen op een afstand die ze aankunnen even spelen of wat oefeningetjes. Met stilstaand kijken zie ik vaak juist spanning opbouwen. Maar dat is misschien per hond ook verschillend en voor Ranja wellicht ook nog wat vroeg.

[Nanna]

Ik vind een pup die terughoudend reageert juist verstandig. Dat heet lijfsbehoud.
Als je een “plaat voor kop we gooien ons n’importe gewoon in en zien wel waar het schip strandt” hond had willen hebben had je een Labrador uit showlijnen moeten kopen.

[mijke]

Ik vind een pup die terughoudend reageert juist verstandig. Dat heet lijfsbehoud.
Als je een “plaat voor kop we gooien ons n’importe gewoon in en zien wel waar het schip strandt” hond had willen hebben had je een Labrador uit showlijnen moeten kopen.

Ja mama zwartwit, je weet zelf ook wel dat dat niet is wat ik bedoel

Ik ben zelf niet zo van het ‘gaan kijken’, we gaan door spannende dingen heen of we doen op een afstand die ze aankunnen even spelen of wat oefeningetjes. Met stilstaand kijken zie ik vaak juist spanning opbouwen. Maar dat is misschien per hond ook verschillend en voor Ranja wellicht ook nog wat vroeg.

Voor nu zijn oefeningen idd nog niet aan de orde, maar het is zeker wel een goede tip. Ik had er zelf nog niet aan gedacht maar ik denk dat je gelijk hebt.

[Inge O]

Ik ben zelf niet zo van het ‘gaan kijken’, we gaan door spannende dingen heen of we doen op een afstand die ze aankunnen even spelen of wat oefeningetjes. Met stilstaand kijken zie ik vaak juist spanning opbouwen.

Ben ik het helemaal mee eens, hebhet er hier nog niet zolang terug ook nog over gehad. Alleen maar kijken zonder iets met de situatie te kunnen creëert naar mijn ervaring juist angst omdat ze zich teveel gaan focussen ipv. dat 'het' alweer verdwenen is voor ze er echt erg in hebben.
Wil niet zeggen dat je daarmee alle wantrouwenproblemen voorkomt of oplost, maar ik ga liever nergens heen (als blijkt dat pup het niet aankan) dan dat ik ga zitten of lopen kijken.
Bij het minste teken van echte spanning ben ik weg met pup.

Ik begrijp overigens wel je stukje nervositeit over het feit dat Ranja (nu nog) snel onder de indruk is. Zal vast rasverschil in zitten (lees ik hier), maar ik weet dat, als een hovawart zich als pupje zo gedraagt, het nooit een zelfzekere hond wordt, jammer maar helaas. Dus in mijn geval is het dan niet het gedrag van de pup zelf dat ik lastig vind maar het weten dat dat toch min of meer een blauwdruk wordt van hoe ze er later instaan (en ja, die he ik ook gehad).

Niet elke pup die alles vol zelfvertrouwen bekijkt is een rouwdouwer of een grenzeloze plaat-voor-de-kopper, verre van. Wartjes zitten nooit in die twee laatste categorieën en toch hebben bv. Plezantje en dochter Karma nooit (maar dan echt nooit, ik overdrijf niet) enige reserve getoond, alleen gezonde en gedoseerde nieuwsgierigheid.

Misschien eens overleggen met de fokker?

[Alfilillo]

Ze is er nog geen week .
Ik zou de dingen niet teveel door een vergrootglas bekijken. Neem het gewoon zoals het komt. Misschien is het een fase, misschien is ze gewoon zachter en gevoeliger dan de gemiddelde HH. Ik gooi er even een Cesar Millannetje tegenaan: ´You don´t get the dog you want, but you get the dog you need.´ Soms onzin, maar het kan ook van toepassing zijn.
Nou ja, dat weet je natuurlijk allang. Gewoon ter herinnering.

[mijke]

Voor overleggen met de fokker vind ik het nog wat vroeg hoor, ze is hier nu net een week en ik merk nog met de dag dat ze vrijer en dapperder wordt. Misschien heeft ze gewoon wat meer tijd nodig. Bij de puppyspeeltuin zag ik juist helemaal geen angst en juist wel dapperheid, dus misschien is deze fase bij haar gewoon even heftig of komt de verhuizing in dat opzicht net wat ongelukkig getimed. Ik geef het nog even. Het is ook niet dat ik me direct zorgen maak hoor, het is alleen anders dan ik had verwacht.

En wat betreft dat kijken naar spannende dingen hebben jullie gelijk hoor, ik ben het er helemaal mee eens. Ik was alleen vergeten dat ik dat vond, omdat het zo lang geleden is dat ik het nodig heb gehad

[blondie]

Ik moet er hier weer aan denken om wat voerbeloning mee te hebben om dingen te kunnen belonen. En zij is natuurlijk geen vergelijk met een pup van 10 weken, maar ik laat haar toch zo veel mogelijk rondlopen, kijken, dingen ontdekken en af en toe vertoond ze ergens wel echt angst voor. Als ze echt wil vluchten til ik haar wel op nu, en laat kijken terwijl ik het "enge" passeer.
Soms weet ze niet of ze iets eng vindt en dan laat ik haar rustig kijken, bij nerveusiteit kniel ik dan even naast haar en kijken we samen waarna we samen weer doorlopen. Ik dwing niets af, probeer niets te forceren en wil de tijd laten nemen om dingen te ontdekken.

Bij honden maan ik weer wel wat tot doorlopen, deels wil ze erheen, en deels vindt ze het ook heel raar dat heel veel honden zo ontzettend naar ons en haar blaffen en dan heeft ze de neiging om te blijven kijken. Dan lok ik haar dus wel weer met een vrolijk woordje en een klein brokje.

[Lothian]

Oh god, ben blij dat destijds met Taro het forum eruit lag, al die bezorgde tips om de kleinste dingen

Een bleue pup die er net een week is, is doodnormaal. Taro was doodsbang voor de autoweg en ging trillen als we 50 meter van de tuin waren. Merk je niks meer van.

[Inge O]

Oh god, ben blij dat destijds met Taro het forum eruit lag, al die bezorgde tips om de kleinste dingen

Een bleue pup die er net een week is, is doodnormaal. Taro was doodsbang voor de autoweg en ging trillen als we 50 meter van de tuin waren. Merk je niks meer van.

Ik denk niet dat iemand hier tips gaf uit bezorgdheid om de pup, maar als klankbord op Mijke haar reactie op Ranja's gedrag op dat punt.
Wat voor zin heeft het om dan allemaal te gaan zeggen 'ah, joh, maakt toch niet uit' als het haar op dit moment duidelijk wel uitmaakt?

[Lothian]

Ik kreeg van Mijkes bericht zelf niet het idee dat ze zich echt zorgen maakt maar misschien lees ik het verkeerd.

[malinois]

Ik vind een pup die terughoudend reageert juist verstandig. Dat heet lijfsbehoud.
Als je een “plaat voor kop we gooien ons n’importe gewoon in en zien wel waar het schip strandt” hond had willen hebben had je een Labrador uit showlijnen moeten kopen.

Ja mama zwartwit, je weet zelf ook wel dat dat niet is wat ik bedoel

Ik ben zelf niet zo van het ‘gaan kijken’, we gaan door spannende dingen heen of we doen op een afstand die ze aankunnen even spelen of wat oefeningetjes. Met stilstaand kijken zie ik vaak juist spanning opbouwen. Maar dat is misschien per hond ook verschillend en voor Ranja wellicht ook nog wat vroeg.

Voor nu zijn oefeningen idd nog niet aan de orde, maar het is zeker wel een goede tip. Ik had er zelf nog niet aan gedacht maar ik denk dat je gelijk hebt.

Aandachtsoefeningetjes kun je toch altijd doen? Elke pup vanaf dag 1 dat ze hier zijn... snoepjes of balletje doet wonderen meestal

[Diana]

Ik kan me voorstellen dat het voor @mijke juist ook wel fijn is om te lezen dat heel veel pups dat hebben gehad en dat ze zich daar niet direct zorgen om hoeft te maken. Al lees ik in haar bericht ook niet dat ze dat doet, alleen dat ze het wat lastig vindt om mee om te gaan.

Mila is op sommige vlakken een onzeker hondje, maar is dat nooit geweest ten opzichte van andere honden. Maar blaffende honden op het trainingsveld vond zij als heel jonge pup ook doodeng. Dat is vanzelf weggetrokken, daar heb ik niets specifiek aan gedaan, dat is echt gewoon een kwestie van wennen. Zoals heel veel dingen bij een jonge pup. Nu is Mila superstoïcijns met blaffende honden, daar reageert ze echt nooit op, ze kijkt er niet eens naar
Herders zijn van nature natuurlijk vaak erg alert op de omgeving, geluid, beweging en drukte; visuele en auditieve prikkels. Het is niet het type hond dat iets ontgaat en alles een beetje langs zich heen laat gaan, integendeel, ze merken álles op. Dus ik vind het niet gek dat het dan ook meer impact maakt dan op een hond die wat meer in z'n eigen wereldje zit of bijvoorbeeld constant met z'n neus bezig is. Ze moeten nog leren wat normaal is en genegeerd kan worden en wat aandacht vereist en voor een alerte hond zijn dat belangrijke lessen.

[malinois]

Ik ben zelf niet zo van het ‘gaan kijken’, we gaan door spannende dingen heen of we doen op een afstand die ze aankunnen even spelen of wat oefeningetjes. Met stilstaand kijken zie ik vaak juist spanning opbouwen.

Ben ik het helemaal mee eens, hebhet er hier nog niet zolang terug ook nog over gehad. Alleen maar kijken zonder iets met de situatie te kunnen creëert naar mijn ervaring juist angst omdat ze zich teveel gaan focussen ipv. dat 'het' alweer verdwenen is voor ze er echt erg in hebben.
Wil niet zeggen dat je daarmee alle wantrouwenproblemen voorkomt of oplost, maar ik ga liever nergens heen (als blijkt dat pup het niet aankan) dan dat ik ga zitten of lopen kijken.
Bij het minste teken van echte spanning ben ik weg met pup.

Ik begrijp overigens wel je stukje nervositeit over het feit dat Ranja (nu nog) snel onder de indruk is. Zal vast rasverschil in zitten (lees ik hier), maar ik weet dat, als een hovawart zich als pupje zo gedraagt, het nooit een zelfzekere hond wordt, jammer maar helaas. Dus in mijn geval is het dan niet het gedrag van de pup zelf dat ik lastig vind maar het weten dat dat toch min of meer een blauwdruk wordt van hoe ze er later instaan (en ja, die he ik ook gehad).

Niet elke pup die alles vol zelfvertrouwen bekijkt is een rouwdouwer of een grenzeloze plaat-voor-de-kopper, verre van. Wartjes zitten nooit in die twee laatste categorieën en toch hebben bv. Plezantje en dochter Karma nooit (maar dan echt nooit, ik overdrijf niet) enige reserve getoond, alleen gezonde en gedoseerde nieuwsgierigheid.

Misschien eens overleggen met de fokker?

De Hollander is er eigenlijk niet is mijn ervaring. Er zit zo enorm verschil in lijnen; werk, show, huis, waak en dan nog de individuen. Zoals Mijke t beschrijft herken ik niet bij mn honden, maar goed ik heb dan ook geen volle maar halve Hollanders. Ze waren niet snel oner de indruk maar schonken er ook weinig aandacht aan. Maar wat ik lees bij een goede kennis van me die een showlijn fci heeft is dit weer een totaal andere wereld dan de FCI werklijn HH.

[EchoMira]

Ik snap wat je zegt maar het verschil tussen een belg en een hollander is natuurlijk klein dus dat vergelijk zegt weinig over de aard.
Ik vind van beide rassen een teef trouwens een gedroomde huishond. Maar wel een specifiek soort.
Net als een siamees of een grijze roodstaart. Het wordt sowieso een prominent personage. Daar ontkom je niet aan.

Ik had vandaag mijn whippet en lurcher mee op speurtocht met beperkten. Kan ze zo uit handen geven en op een terras met een kussentje in een hoek leggen en dan gaan vreemde kinderen daar hun madelievenvlechtjes op de koppen van die honden leggen zonder dat ik me er mee hoef te bemoeien. Dáár kun je het ook mee vergelijken.
En dan is een hollander wel degelijk typisch. Ongeacht de lijn.
Niet beter of slechter. Dat is allemaal smaak en doel. Maar ontegenzeglijk typisch. Net als een belg. Of een picardiër.

Bon, een herder zoals deze wordt nooit een "nuchtere, zelfredzame hond". Niet zoals een hovawart of een (oud type) bouvier dat is.
Of een appenzeller (mits je hem die ruimte geeft).
De Noordwest-Europese herders zijn samenwerkers pur sang. Die neigen helemaal niet naar zelfredzaamheid.

Dus daarmee zou ik in die situatie wel troosten en steunen als ze iets eng vinden. Gewoon omdat je weet dat dat altijd, tot op het laatste moment een één-tweetje blijft en je dan wil beginnen met het aanbrengen van hulpen.
Zo'n hond ga je nooit ergens loslaten om het maar uit te zoeken dus waarom zou je daar dan nu op insteken terwijl je ze ook met een klik van je tong naast je kunt zetten?

Het stuur van een hollander is altijd goed genoeg. Maar je moet een leven lang sturen. Er komt geen moment dat ze het alleen kunnen en dat is echt helemaal niet erg. Het is alleen wel specifiek. Je moet geen dingen willen hebben die je niet gekocht hebt.

[malinois]

Ik snap wat je zegt maar het verschil tussen een belg en een hollander is natuurlijk klein dus dat vergelijk zegt weinig over de aard.
Ik vind van beide rassen een teef trouwens een gedroomde huishond. Maar wel een specifiek soort.
Net als een siamees of een grijze roodstaart. Het wordt sowieso een prominent personage. Daar ontkom je niet aan.

Ik had vandaag mijn whippet en lurcher mee op speurtocht met beperkten. Kan ze zo uit handen geven en op een terras met een kussentje in een hoek leggen en dan gaan vreemde kinderen daar hun madelievenvlechtjes op de koppen van die honden leggen zonder dat ik me er mee hoef te bemoeien. Dáár kun je het ook mee vergelijken.
En dan is een hollander wel degelijk typisch. Ongeacht de lijn.
Niet beter of slechter. Dat is allemaal smaak en doel. Maar ontegenzeglijk typisch. Net als een belg. Of een picardiër.

Bon, een herder zoals deze wordt nooit een "nuchtere, zelfredzame hond". Niet zoals een hovawart of een (oud type) bouvier dat is.
Of een appenzeller (mits je hem die ruimte geeft).
De Noordwest-Europese herders zijn samenwerkers pur sang. Die neigen helemaal niet naar zelfredzaamheid.

Dus daarmee zou ik in die situatie wel troosten en steunen als ze iets eng vinden. Gewoon omdat je weet dat dat altijd, tot op het laatste moment een één-tweetje blijft en je dan wil beginnen met het aanbrengen van hulpen.
Zo'n hond ga je nooit ergens loslaten om het maar uit te zoeken dus waarom zou je daar dan nu op insteken terwijl je ze ook met een klik van je tong naast je kunt zetten?

Het stuur van een hollander is altijd goed genoeg. Maar je moet een leven lang sturen. Er komt geen moment dat ze het alleen kunnen en dat is echt helemaal niet erg. Het is alleen wel specifiek. Je moet geen dingen willen hebben die je niet gekocht hebt.

Klopt. Een herder wordt inderdaad nooit een zelfredzame hond, Xavi wordt 12 over een paar weken maar die moet ik toch echt nog steeds in de vakjes laten kleuren. Maar net als bij de Hollander is er ook niet dé Mechelse herder. Daar zitten minstens zoveel verschillen in zo niet meer.
Als ze hier twijfelen overigens gaan we samen. Als huishond zou ik ook een teef aanraden, mijn 1e werkmechel was om die reden ook een teef. Meestal net iets makkelijker dan een reu.

[mijke]

Ik kreeg van Mijkes bericht zelf niet het idee dat ze zich echt zorgen maakt maar misschien lees ik het verkeerd.

Nee hoor dat lees je helemaal goed! Wat @Diana zegt klopt inderdaad, het is wel prettig om te lezen dat het heel normaal is voor een pup en niet per se iets zegt over het uiteindelijke karakter.

@malinois ja aandachtsdingetjes kan inderdaad wel, ik bedoel meer dat we nog niet echt een heel repertoire hebben nu van oefeningen, laat staan van oefeningen die al genoeg geproofed (wat is dat in het Nederlands?) zijn dat we ze ook in een moeilijke situatie kunnen doen. Maar het hele idee van 'met iets anders bezig zijn in de buurt van een spannende prikkel' is opzich ook zonder oefeningen wel uit te voeren. Ik heb het vandaag gelijk anders aangepakt, we waren een paar keer in een situatie met kinderen of brommers in de buurt, en ipv gaan kijken ben ik haar er een beetje met een boogje omheen gaan lokken en dat ging gelijk al zo veel beter.

Sowieso was ze heel stoer vandaag want we hebben ons eerste echte blokje om gelopen. En ze heeft zelfs lekkers aan durven pakken van een jochie, die zelf ook een pup had en die haar goed aanvoelde, dus dat was een prachtig socialisatiemoment, met op de achtergrond nog kinderen met enge fietsen dus helemaal super. We hebben ook het veldje achter het veldje van ons huis ontdekt, ze zat voor het eerst aan de lange lijn en dat was even wennen, als ze aan het eind van de lijn kwam vind ze dat wat spannend, maar dan ging Livia haar halen en dat ging echt supergoed. Lekker samen met de kinderen over het veldje gerend en lekker gesnuffeld.

De nachten gaan ook echt top. Ik heb elke nacht het matras steeds iets verder van de bench weg gelegd, en afgelopen nacht ben ik voor het eerst boven gaan slapen. Geen centje pijn, knappe pup! Als ik haar savonds rond 12 uur uitlaat redt ze het ook prima tot 7 of 8, dan wordt ze nog niet eens uit zichzelf wakker maar omdat wij dan wakker worden.

Alleen laten begint ook te komen, dat gaat eigenlijk vrij vanzelf als je een huis hebt met meerdere verdiepingen en een tuin. Zeker met kinderen die naar bed en in bad moeten etc ben je dan vanzelf al geregeld een half uurtje ofzo uit zicht. Vooral als ze in de bench ligt gaat ze meestal gewoon lekker slapen, af en toe als je even voorbij loopt kijkt ze op met een schuin oor of ze er alweer uit mag, maar zo niet dan geeft dat ook niks. Ik overweeg nu ook om haar maandag niet mee te nemen als ik de kinderen naar school breng, want zoals ik het nu inschat gok ik dat even alleen zijn, zelfs als ze het niet leuk vindt, haar toch minder stress geeft dan mee moeten naar die spannende plek.

[Fenneke]

Gewoon even tussendoor . Lange lijn en alleen een halsbandje ? . Mot ze dr nek breken

De schutting staat ?

Ik vind het ook een leuk puppie en het komt vast allemaal wel goed met de avonturen die jullie ondernenen .